Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα περισσότερα από τα κείμενα των Κατόπτρων είναι μελετήματα πάνω σε έργα και αισθητικές ή ιδεολογικές προτιμήσεις, δραματουργών και ανθρώπων του θεάτρου εν γένει, που προκαλούν και συντηρούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ενδιαφέρον της συγγραφέως εδώ και πολύ καιρό. Μέσα από τον τόσο πλούσιο θεατρικό εικοστό αιώνα, επιλέγονται κλασικοί δημιουργοί (Claudel, Pirandello, Lorca, Giraudoux, Beckett, Ionesco, Sartre, Camus, Koltes), καθώς και λιγότερο γνωστοί ή και άγνωστοι στη χώρα μας (Unamuno, Ghelderode, Cesbron, Blaga), ενώ παράλληλα θίγονται θέματα που αφορούν κάποιες τ...

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Γιάννης Κοντραφούρης πέθανε τον Σεπτέμβριο του 2007 σε ηλικία 39 ετών αφήνοντας πίσω του ένα συγγραφικό έργο δυσβάστακτης για τα ελληνικά κατεστημένα διαφορετικότητας. Η πορεία του εξάλλου ήταν προδιαγεγραμμένη, αφού η χώρα στην οποία έζησε, ήταν αποκλειστικά και μόνο ικανή να ξεπροβοδίζει νεκρούς. Ο Κοντραφούρης πολεμήθηκε από τους γνωστούς-άγνωστους ειδήμονες, αρνούμενος φανατικά να αποδεχτεί τις νεοελληνικές κανονικότητες. Υπέκυψε πολύ νωρίς στα τραύματά του, όμως ο καταραμένος μιλάει πάντα μετά θάνατον, εκείνος...

Θρησκεία και Θέατρο συνδέονται με μια σχέση καταγωγής. Το αρχαίο δράμα ανατέλλει μέσα από το θρησκευτικό τραγούδι του διθύραμβου, το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο κυοφορείται εντός της μεσαιωνικής λατρευτικής πράξης της χριστιανικής λειτουργίας. Εθνολογικές-ανθρωπολογικές μελέτες, θρησκειολογικές προσεγγίσεις καθώς και η προϊστορία του θεάτρου τεκμηριώνουν ότι δεν υπάρχει λαός σε ολόκληρο τον πλανήτη, του οποίου η λαϊκή παράδοση να μην περικλείει τελετές και δρώμενα, έναν μίμο-ιερουργό που να δραματοποιεί αυτοσχεδιαστικά ή να παίζει συνειδητά απέναντι στο θεό του ένα δράμα προορ...

Ο τόμος αυτός συγκεντρώνει δεκαπέντε θεατρολογικά μελετήματα, δημοσιευμένα και αδημοσίευτα, τα θέματα των οποίων αποτέλεσαν αντικείμενο των ερευνών και μελετών της συγγραφέως τα τελευταία δέκα χρόνια. Προσεγγίζουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από την αρχαιότητα έως σήμερα, εξ ου και ο τίτλος. Διαπιστώνεται όμως ότι τελικά δεν είναι απολύτως miscellanea, αλλά τα περισσότερα έχουν μια βαθύτερη σχέση μεταξύ τους, προερχόμενη βέβαια από τα προσωπικά ενδιαφέροντα της συγγραφέως και λειτουργούν συμπληρωματικά. Αναφέρονται στον Σοφοκλή Καρύδη και τον Μπάμπη Άννινο από τον 19ο αιώνα, στο...

Χοάνη, χωνευτήρι, σαλατιέρα, μωσαϊκό, υβρίδιο, Αμερική ή Ηνωμένες Πολιτείες, πραγματικότητα ή φαντασίωση, πολιτισμένος τόπος ή άγριος τόπος; Τι είναι, τέλος πάντων, αυτός ο τεράστιος γεωγραφικός χώρος, ποια είναι τα «πραγματικά» σύνορά του και ποιος ανήκει σε αυτά; Τα σύνορα ορίζουν τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι ορίζουν τα σύνορα; Με αυτές τις ερωτήσεις στις 714 σελίδες του πρώτου τόμου επιχειρείται να δοθεί μια συνολική εικόνα του κοινωνικο-πολιτιστικού και ιδεολογικού προφίλ της Αμερικής και παράλληλα, να εντοπισθούν και να σχολιαστούν οι παράγοντες που συνέβαλαν στη δ...

δεύτερος τόμος καλύπτει την περίοδο 1960-2009, την πλέον συναρπαστική όσο και «ατίθαση» στην ιστορία του αμερικανικού θεάτρου. Είναι μια περίοδος με έντονες φυγόκεντρες τάσεις που κάνουν τη θεατρική (και όχι μόνο) Αμερική να φαντάζει σαν ένα τεράστιο μωσαϊκό που αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μονοσήμαντη ερμηνεία. Το γενικό συμπέρασμα της δίτομης αυτής μελέτης λέει ότι η Αμερική είναι ένα «μόνιμα ανολοκλήρωτο μυθιστόρημα» που εκφράζει διαρκώς και κάποια επιθυμία, επιθυμία για περισσότερη δύναμη, μεγαλύτερη ασφάλεια, μεγαλύτερο πλούτο κ.λπ. Και γνωρίζουμε ότι εκεί όπου υπάρχει...

Το θέατρο αποτελεί σύνθετο διαπολιτισμικό φαινόμενο, πολύ πριν η συγκεκριμένη έννοια καθιερωθεί και αποτελέσει σύστημα αναφοράς και μεθοδολογία προσέγγισης και ερμηνείας στα σύγχρονα κοινωνικά, καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά δεδομένα. Αρχής γενομένης από τη δημιουργό συνείδηση του συγγραφέα και το δραματικό κείμενο, γίνεται αντιληπτό ότι το θέατρο, ως λογοτεχνικό είδος, συνιστά μια σύνθεση ποικίλων, ετερόκλητων κάποτε, στοιχείων, που προέρχονται από την ίδια ή ενδεχομένως διαφορετική πολιτιστική παράδοση, αλλά που στο σύνολο τους απαρτίζουν ένα οργανωμένο σημασιολογικό περιβά...

Έκδοση των Πρακτικών του Ε΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, που έγινε τον Νοέμβριο 2014 στην Αθήνα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Περιλαμβάνονται 131 κείμενα, που καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εκφάνσεων του Θεάτρου και αντίστοιχων ερευνητικών αντικειμένων των Θεατρικών Σπουδών, με κοινό θεματικό άξονα τη σχέση του εκάστοτε θεατρικού φαινομένου με τη λειτουργία ή τη μη-λειτουργία ή τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.

Έκδοση των Πρακτικών του Ε΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, που έγινε τον Νοέμβριο 2014 στην Αθήνα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Περιλαμβάνονται 131 κείμενα, που καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εκφάνσεων του Θεάτρου και αντίστοιχων ερευνητικών αντικειμένων των Θεατρικών Σπουδών, με κοινό θεματικό άξονα τη σχέση του εκάστοτε θεατρικού φαινομένου με τη λειτουργία ή τη μη-λειτουργία ή τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.

"Αν το θέατρο ήταν θρησκεία" γράφει ο Ντέιβιντ Μάμετ "πολλές από τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις αυτού του βιβλίου θα μπορούσαν να θεωρηθούν αιρετικές". Όπως πάντα, ο Μάμετ δε μασά τα λόγια του: στο βιβλίο αυτό, ο καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και δοκιμιογράφος διακηρύσσει ούτε λίγο ούτε πολύ το τέλος της παντοδυναμίας του σκηνοθέτη και των θεωριών περί υποκριτικής. Για τον Μάμετ, οι ηθοποιοί είτε είναι καλοί είτε δεν είναι ηθοποιοί, και οι καλοί ηθοποιοί γενικά λειτουργούν καλύτερα χωρίς την παρέμβαση κάποιου σκηνοθέτη, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει...

Αντικείμενο του τόμου αποτελούν το θέατρο και οι αντιλήψεις περί θεατρικότητας, ως αφετηρία για την εξέταση της έντασης μεταξύ της πραγματικότητας και των αναπαραστάσεών της. Τα κείμενα φιλοδοξούν να ιχνηλατήσουν την περιοχή που καλύπτει το θέατρο ως μοντέλο για την κατανόηση του προβλήματος της αναπαράστασης. Με πρώτο ζητούμενο την οριοθέτηση αυτής της περιοχής, κεντρικό άξονα της διερεύνησης αποτελεί η κατανόηση της αναπαράστασης ως διαδικασίας και όχι ως δεδομένου, παγιωμένου συσχετισμού. Στον παρόντα τόμο των τοπικών, επιστήμονες διαφορετικών κλάδων αναζητούν τομές στο...

[...] Γνωρίζοντας τη φήμη που συνοδεύει τον Βαλέρ Νοβαρινά, μπορούσαμε να φανταστούμε την πυκνότητα του λόγου του. Σήμερα, οι μεταφραστές του, η Λουίζα Μητσάκου και ο Βασίλης Παπαβασιλείου, μας δίνουν τη δυνατότητα να την αντιληφθούμε εντελώς συγκεκριμένα. Το θέατρό του δεν είναι απλό φτιασίδωμα παλιών ιδεών -πρόκειται για επανάσταση- και κατανοούμε τον ζωγράφο Nτυμπυφέ, ο οποίος, όταν ανακάλυψε τα πρώτα του κείμενα, αντέδρασε με το εξής σχόλιο: "Και να που το τρένο της γραφής ξαναμπαίνει στις ράγες του. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα βγει, τι θα μπορούσε να βγει απ' αυτό...

Η σκηνή μπορεί όντως να γίνει ο κοινός και κεντρικός τοπολογικός όρος τόσο της φιλοσοφίας, όσο και του θεάτρου, ένα ενδιάμεσο δυναμικό πεδίο της εφαρμοσμένης φιλοσοφίας και του στοχαστικού θεάτρου (λες και υπάρχει γνήσιο θέατρο που δεν στοχάζεται). Η ελληνική θεατρολογία δεν μπορεί πλέον να λησμονεί την ισχυρή φιλοσοφική παράδοση που στρέφεται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, προς το θέατρο από τα χρόνια του Διαφωτισμού και εντεύθεν, ούτε να παραβλέπει τις εξίσου ισχυρές τάσεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας και της αντίστοιχης έρευνας κατά τις οποίες το θέατρο και η φιλοσοφ...

Με πόσα επίθετα δεν την έχουν φιλοδωρήσει: βασίλισσα, λέαινα, ιέρεια, γυναίκα - τύραννος, πασιονάρια... Η Αριάν Μνουσκίν συνδυάζει μέσα της τόσες και τόσες γυναίκες: αρχηγός θεατρικής ομάδας, που ίδρυσε το 1964 την "Εταιρία Εργατικής Συνεργασίας Παραγωγής, το θέατρο του Ήλιου", οραματίστρια σκηνοθέτις βουτηγμένη στους πολιτισμούς της Ανατολής και της Ασίας, τολμηρή κινηματογραφίστρια - γνωρίζουμε τον έξοχο "Μολιέρο" της, αγωνίστρια σε όλα τα σημεία της υδρογείου, και μικρό κοριτσάκι πάντοτε έκθαμβο μπροστά σε αυτά που της αποκάλυψε στα κινηματογραφικά πλατώ ο πατέρας τη...

Τοµές στην επικαιρότητα είναι ο στόχος αυτών των δοκιµίων. Ζούµε σε µια ώρα της ιστορίας ευνοηµένη κατά τούτο: ότι µέσα στα δεινά προβλήµατα, όπου παραδέρνει σήµερα η ανθρωπότητα σε όλα σχεδόν τα γεωγραφικά πλάτη της οικουµένης, όποιος έχει µάτια για να ιδεί και θάρρος για να σηκώσει εκείνα που βλέπει, θα καταλάβει πολλά πράγµατα. Και οι κρίσεις του µπορεί να ξεπεράσουν τα σύνορα του τόπου και του χρόνου της προσωπικής του ζωής και να πάρουν γενικότερη σηµασία. Σ' αυτά τα καίρια προβλήµατα, που αρχίζουν από τα ρήγµατα του πολιτισµού µας και φτάνουν έως τις περιπολοκές το...

Στον τόμο περιλαμβάνονται είκοσι δοκίμια που δημοσιεύτηκαν από το 1987 ως το 2013. Τα κείμενα αυτά -για έργα λογοτεχνών, θεατρικές παραστάσεις ή ιστορικά γεγονότα- συνομιλούν, διασταυρώνονται, "φωτίζουν" το ζοφερό θέμα της βίας στην Ιστορία σε μια προσπάθεια κατανόησής της (ή εξορκισμού της). Μια κοινή θεματολογία τα διατρέχει, που περιστρέφεται γύρω από την έννοια της επιστροφής. Αν το κακό έρχεται δεύτερο, το φως πάντοτε επιστρέφει, όπως στον συγγραφέα Άνταλμπερτ Στίφτερ. Το φάντασμα της ιστορίας επιστρέφει, όπως το φάντασμα του νεκρού πατέρα του Άμλετ στον Σαίξπηρ ή σ...

Ένας κόσμος όπου οι λέξεις δεν αξίζουν πια τίποτα, δεν αξίζουν πια ούτε το ελάχιστο ανθρώπινο σάλιο που τις κουβαλάει, ένας κόσμος όπου δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τίποτα λέγοντας "Σας δίνω τον λόγο μου", ένας κόσμος όπου κυριαρχεί η εμμονή του ψεύδους είναι ένας κόσμος τρελών. Οι λέξεις έχουν αξία μόνο σε σιωπηρή σύμπνοια, αδιατύπωτη, παράλογη, ας την ονομάσουμε αγάπη, όλες οι λέξεις είναι λέξεις αγάπης, από την αγάπη οι λέξεις βρίσκουν τη θαυματουργική δύναμή τους. Αλλά ένας κόσμος στον οποίο οι λέξεις δεν έχουν πια αξία, έχει όνομα, ναι, ονομάζεται κόλαση.

Το βιβλίο αυτό - εγχειρίδιο, βίβλος και μανιφέστο μαζί - προσφέρει σε κάθε καλλιτέχνη του θεάτρου, και όχι μόνο, μια ματιά εξαιρετικής οξυδέρκειας επί της δημιουργικής διαδικασίας και των προκλήσεων που αυτή εμπεριέχει. Η Μπόγκαρτ μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια και απέραντη σοφία για το κουράγιο που χρειάζεται ώστε να δημιουργήσει κανείς "τέχνη εξαιρετικής παρουσίας". Κάθε κεφάλαιο ασχολείται με ένα από τα επτά βασικά πεδία που η Μπόγκαρτ ορίζει ως πιθανούς συνεργάτες ή εμπόδια στη θεατρική δημιουργία. Αυτά είναι: - Η Βία - Η Μνήμη - Ο Τρόμος - Ο Ερωτισμός - Το Στε...