Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη αυτή αποτελεί μια προσπάθεια συστηματικότερης προσέγγισης του Κανονισμού 2201/2003, στο πεδίο των γαμικών διαφορών. Για την αμεσότερη και καλύτερη πληροφόρηση του αναγνώστη παρατίθενται, ως παραρτήματα: (α) το κείμενο του Κανονισμού 2201/2003 (με υποσημειώσεις, που παραπέμπουν στην σελίδα του βιβλίου, όπου αναλύεται η εκάστοτε διάταξη) και: (β) η «Έκθεση Borras», που είχε εκπονηθεί ως εισηγητική έκθεση της Σύμβασης «Βρυξέλλες ΙΙ» (η οποία, εντέλει, απετέλεσε την βάση του Καν 1347/2000). Το κείμενο αυτό έχει ακόμη αξία, ως οιονεί αιτιολογική έκθεση και για όσες (και...

Το βιβλίο έχει κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση ως μια από τις πιο επιτυχημένες εισαγωγές στη θεωρία του δικαίου. Ο συγγραφέας προσεγγίσει κριτικά τους σημαντικότερους θεωρητικούς και τις κυριότερες σχολές, ενώ αποσαφηνίσει τις περίπλοκες έννοιες της "Φιλοσοφίας του Δικαίου", χωρίς υπεραπλουστεύσεις. Η θεωρία συνοδεύεται από πλούσια ενδεικτική βιβλιογραφία που επιτρέπει στον αναγνώστη την περαιτέρω εμβάθυνση.

Ο νόμος βρίσκεται στον πυρήνα του κοινωνικού και πολιτικού μας βίου· σχηματοποιεί τον πολιτισμό μας και αντικατοπτρίζει τις αξίες μας. Αποτελεί τη βάση αναρίθμητων αμφιλεγόμενων ζητημάτων -από τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και της έκτρωση, έως το περιβάλλον, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τους πολέμους μεταξύ των κρατών. Είναι αδύνατον να κατανοήσουμε ή να ερμηνεύσουμε μια κοινωνία, εάν πρώτα δεν μελετήσουμε ενδελεχώς το δίκαιό της. Τι είναι το δίκαιο; Ποιος είναι ο ρόλος του στην κοινωνία, και πώς σχετίζεται με τα δικαιώματά μας;

O Αλαίν Ρενώ ξεκινά από τη διαπίστωση ότι στη σύγχρονη πολιτική συζήτηση είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την Αριστερά από τη Δεξιά. Όλοι πλέον, ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι, πιστεύουν στη Δημοκρατία, στις αρχές της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όμως, παρατηρεί ο Ρενώ, η πολιτική ζωή απαιτεί επιλογές. Γι' αυτό χρειάζεται να αρχίσει ξανά η πολιτική συζήτηση, όχι όμως πάνω σε αφηρημένες αρχές, με τις οποίες τελικά, λίγο πολύ, όλοι θα συμφωνήσουμε, αλλά πάνω σε πρακτικά ζητήματα, στο πεδίο της συγκεκριμένης εφαρμογής των αξιών. Μόνο τότε η πολιτική συζήτηση...

Μετά τα θεμελιώδη πολιτικά έργα του Χομπς και του Λοκ η "Φιλοσοφική και Πολιτική Βιβλιοθήκη", με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα τη μνημειώδη πραγματεία του Μοντεσκιέ, της οποίας η σημασία εκτείνεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Επίκαιρη δεν παραμένει μόνον η προβληματική του χωρισμού των εξουσιών ούτε μόνον η προβληματική του χωρισμού των εξουσιών ούτε μόνον το σύμφυτο μαζί της πρόβλημα της πολιτικής ελευθερίας. Εξ ίσου ενδιαφέρει πάντοτε η σχέση της πολιτειολογικής προβληματικής με την κοινωνιολογική, της ηθικής και της κοινωνικής θε...

Συνήθως δίνουμε πολύ μικρότερη σημασία στο τι ακριβώς μας λέει ο νόμος απ' ό,τι στο τι φοβόμαστε ότι θα πάθουμε αν τυχόν τον παρακούσουμε. Αν, όμως, για μια στιγμή έστω, πάρουμε τα λόγια του τοις μετρητοίς, θα διαπιστώσουμε ότι περιμένει να συμμορφωθούμε όχι από φόβο για κάποιο δεινό που ίσως μας επιβάλει αλλά γιατί, λέει, είναι αυτός ο ίδιος ο νόμος που μας το ζητάει. Από πού αντλεί ο νόμος το κύρος τέτοιας αυθεντίας στη ζωή μας; Κυρίως όμως, γιατί θα πρέπει άραγε το γεγονός ότι μας ζητά να κάνουμε κάτι, να αποτελεί από μόνο του έναν λόγο για τον καθένα μας προσωπικά να κά...

[...] Στο ανωτέρω πλαίσιο κεφαλαιώδη θέση κατέχουν οι αντιλήψεις του Πλάτωνα περί δικαίου. Διαθέτουμε τις κειμενικές προϋποθέσεις για να υποστηρίξουμε ότι η έννοια του δικαίου ανήκει στον αστερισμό των προσφιλών θεμάτων του, την οποία υποστηρίζει στους αρεταϊκούς και πολιτικούς διαλόγους του, κυρίως όμως και συστηματικά στους: "Γοργίας", "Πολιτεία", "Πολιτικός" και μάλιστα υπό ποικίλες οπτικές, και θεματολογικές και μεθοδολογικές. [...] Στην κατηγορία λοιπόν των ανωτέρω διαλόγων μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι ανήκει και ο "Περί δικαίου". Ωστόσο, σύμφωνα με τη σχετική έρευ...

Η πνευματική γνωριμία τού Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) με το έργο τού Γερμανού φιλοσόφου και ποιητή Φρειδερίκου Νίτσε (1844-1900) έγινε στο Παρίσι, όπου την 1η.10.1907 έφθασε ο 24χρονος Κρητικός, αριστούχος διπλωματούχος τής Νομικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών από τις 9.12.1906. Εκεί έγραψε το πρώτο σχέδιο της εναισίμου επί υφηγεσία διατριβής του. Στο Παρίσι ξαναγύρισε το 1909 και παρέμεινε τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, οπότε συμπλήρωσε τη διατριβή του. Τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου την τύπωσε σε βιβλίο 93 σελίδων: «Εκ των καταστημάτων Στ. Μ. Αλεξίου, εν Ηρακλείω Κρή...