Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα περιεχόμενα Πώς θα γίνετε όμορφη ή κάτι παρόμοιον... - Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε (παρακαλώ) - Θέλετε να γίνετε στάρ; - Φαγητό, Χριστούγεννα, Σόδες - Σας αρέσει ο τζόγος; - Πολυκατοικία έτος 10 - Αυτοκίνητα, στενή άσφαλτος... - Καλλιτέχνης αφιχθείς - Καπνίζετε παρακαλώ; - Ουέλκαμ ιν Γκρης - Έξοδος - Για κυρίες και για άντρες - Πάρκα - Ποδοσφαιρικά - Γυναίκες, όνειρα, μαγαζιά... - Μαγεία και έκταση - Άθενς Μπάι Νάιτ - Περί εορτών και πανηγύρεων - Ποιος έχει πολιές καρέκλες για φτιάξιμο... - Η έχουσα δύο χιτώνας.

Ψύχραιμος ο συνήγορος. Αλλά η κυρία κοκκινίζει. Ο κύριος κιτρινίζει. Κι οι δύο μαζί ρίχνουν βλέμματα ανήσυχα στο ακροατήριο. Θα ξεφυλλιστούν λοιπόν μέσα σ' αυτή την κοσμοβριθή σάλα του δικαστηρίου οι μελανότερες σελίδες του παρελθόντος; Ο νόμος είναι νόμος. Και κρατά άλλα τεφτέρια απ' ό,τι κρατούν οι άνθρωποι.

"Τελικά το χειρουργείο δεν το γλίτωσα, ενώ, αντίθετα, οι πέτρες μου γλίτωσαν από μένα. Όταν τις είδα αραδιασμένες σε μία γάζα παρατήρησα πως ήταν αρκετές για το ξεκίνημα μίας μικρής εξοχικής κατοικίας. Κι ίσως να το αποφάσιζα αν, εν τω μεταξύ, δεν είχε ψηφιστεί το νέο φορολογικό νομοσχέδιο."

Η ιστορία που γράφω είναι "απόλυτα αληθινή", άσχετα αν γράφεται με κάποιο τρόπο λίγο σατιρικό και λίγο ειρωνικό. Δε θα έχει όμως τίποτα το ψεύτικο και τίποτα το σκαρωμένο. Τη γράφω σαν ένα είδος... αντεπιθέσεως στον άδικο πόλεμο που μας έχει κηρύξει, και που έφτασε ως το σημείο να συκοφαντεί και τους ήρωες του '21. Νίκος Τσιφόρος

"Ακούμε το φεστιβάλ ιταλικού τραγουδιού στο Σαν Ρέμο, το καζίνο είναι γεμάτο κόσμο. Ύστερα, βγαίνουμε στη βεράντα. Κάνει ψύχρα, αλλά μέσα στην ξαστεριά λάμπουνε τ' άστρα. Η Λευκή μου σφίγγει το μπράτσο. Δείχνει ψηλά στον ουρανό. - Το τυχερό μας αστέρι. Κι εγώ βγάζω από το πορτοφόλι μου μια μαραμένη ανεμώνα και την αφήνω να την πάρει ο άνεμος. Ύστερα φιλάω γλυκά τη γυναίκα μου."

"Περί του πώς, αι καραβέλλαι και άλλα ατμόπλοια της Σάντα Εσπάνια και της Κατόλικα Πορτουγκάλ, μετέφερον τους ηρώους του Κυρίου Ημών να αναγκάσωσι εις την πίστιν του Κυρίου Ημών τους αγρίους του Διαβόλου Αυτών".

"Είναι βατράχια τενόροι, βατράχια μπάσοι, βατράχια σοπράνο, βατράχια όλων των φωνητικών αποχρώσεων. Μπορεί να σπουδάσανε σε βιεννέζικο κονσερβατουάρ. Σίγουρα τραγουδάνε εμένα. "Έλληνα, Έλληνα κουτέ, Έλληνα, Έλληνε φτωχέ, Έλληνα, Έλληνα, που κάνεις τον έξυπνο και βγαίνει πάντα εις βάρος σου... Έλληνα, Έλληνα, τι ήθελες και κουβαλήθηκες εδώ στη χώρα των γιγάντων, των γιγάντων;"..."

Είναι ευθυμογραφικές ιστορίες που προκαλούν στον αναγνώστη κλαυσι-γέλωτα, μιας και τα βάζουν, με χιούμορ, με ό,τι μας ταλαιπωρεί. Ο Μιχάλης Δήμας, που κείμενά του παίχτηκαν για τρία χρόνια στο Stand Up Comedy της Λουκίας Ρικάκη, περιγράφει, παρωδεί και σατιρίζει τα κα(λ)ώς κείμενα της ζωής μας μ' έναν υπόγειο, δηκτικό τρόπο που μας κάνει να τα λοιδορούμε, λες και δεν μας αφορούν. Ο συγγραφέας (ο γλωσσοκόπανος, δηλαδή) χρησιμοποιεί με απόλυτα λειτουργικό τρόπο τις πλούσιες εναλλαγές της γλώσσας, κι αυτό είναι το εύρημά του.

Το οποίον. Μεγαλείον. Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος. Και να γράφει στα τζάμια με τεμπεσίρι "Δίδονται λουκουμάδαι ημερίς δραχμάς 4 και Προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, ημερίς 4.50". Κι από μέσα στο ταμείον να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι.

Ζαν Βλαμένος. Ένα κεφάλι μακρουλό. Πεπόνι. Η μύτη ελαφρά γαμψή, το μάτι του αέτειο. Μονόκλ. Το σαγόνι του γερό, τα χείλια του παχιά. Πίπα. Άλεξ Βλαμένου. Δεν έχει τίποτα το σταθερό ούτε στην εμφάνιση ούτε και στους τρόπους της, έξω απ' τη λόξα που κυβερνά όλες τις πράξεις της και την κάνει να μιλά, να φέρεται ή να ντύνεται κατά τη λόξα της στιγμής. Ανδρέας Βλαμένος. Υποκλιθείτε! Υπέρτατος αρχηγός περνά, ο πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Βλαμένου, κυρ Αντρέας Βλαμένος -για την ακρίβεια αρχιβλαμένος. Ασπασία Βλαμένου. Τύπος διαχυτικός. Θέλει να είναι απλή και φυσική -γυναίκ...

Το οποίον. Μεγαλείον. Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος. Και να γράφει στα τζάμια με τεμπεσίρι "Δίδονται λουκουμάδαι ημερίς δραχμάς 4 και Προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, ημερίς 4.50". Κι από μέσα στο ταμείον να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι.

Κατέβηκα στον Πειραιά, άφησα το αυτοκίνητο , ανέβηκα στο καράβι, κατέβηκα στην καμπίνα, άφησα τις βαλίτσες κι ανέβηκα στο κατάστρωμα για να χαρώ τη θέα. Το υπερωκεάνιο θα ξεκινούσε σε μισή ώρα. Προς το παρόν η μόνη θέα που είχα ήταν το Τελωνείο του Πειραιά, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Ένιωθα σπουδαία, όταν ένας καμαρότος ήρθε και στάθηκε μπροστά μου. - "Τι κάνετε εδώ;" με ρώτησε - "Ρηλάξ", είπα.

Τα χωριά τους ήτανε για κλάματα, με πλίθινες καλύβες και στέγες από άχυρο. Έπιπλα δεν είχανε, καθόντουσαν επάνω σε δεμάτια από καλάμια. Πίνανε κι ένα ποτό σαν μπύρα. Επειδή κρυώνανε τα πόδια τους φοράγανε ένα είδος παντελόνια και πουκάμισα από κατσικίσια προβιά. Βρωμιάρηδες, μουστακαλήδες, άγριοι, κατοικούσανε το μέρος που οι Ρωμαίοι το λέγανε Γκαλλία μπρασκάτα, δηλαδή Γαλλία με βρακιά, ενώ την άλλη Γαλατία που την είχανε εκπολιτίσει αυτοί, τη λέγανε Γκαλλία τογκάτα, δηλαδή Γαλατία που φοράει τόγκα, τήβεννο.

"Έτσι γεννήθηκα εγώ. Σιχαίνομαι τη ρουτίνα. Το ήσυχο γραφείο, τον περίπατο, τις μικροαπολαύσεις της ζωής. Μια φορά ζει κανείς. Γι' αυτό πρέπει να νοιώθει τη ζωή απ' όλες τις μεριές. Οι μέρες που κυλάνε ήσυχα χωρίς ριζικές μεταλλαγές, με τις μικροχαρές τους και τις λύπες τους, δεν αξίζουνε μια πεντάρα."

"Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να την κάνει ευχάριστη και όχι σχολαστική.... Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα..."

"Το αστείο της είχε την σκοπιμότητα να την κάνει ευχάριστη και όχι σχολαστική... Και, μεταξύ μας, μ' αρέσει που την έγραψα..."

"Είμαι ένας Βαγγέλης με κακόν χαρακτήρα και πανταλόνια ξεφτισμένα στα ρεβέρ. Είμ' ένας Βαγγέλης που έμαθε την ιστορία του Μαγγελάνου, την απόκλιση των πόλων και τα μυστήρια της Αχελιανής περιόδου. Όλ' αυτά εγκυκλοπαιδικά και αξιοθαύμαστα με καταντήσανε κι έναν Βαγγέλη άνεργο. Είμ' ένας Βαγγέλης αξιολύπητος."

"Τώρα που τελείωσα τα "Βιβλικά χαμόγελα", πρέπει να ομολογήσω ότι έλαβα πολλές και δύο ειδών επιστολές. Εκείνες που τα έβρισκαν πολύ καλά και εκείνες που τα έβρισκαν ασεβή... Δεν υπήρξε καν στην πρόθεση να σατιρισθεί η γραφή. Η πρόθεσή τους ήταν να σατιρισθούν τα σύγχρονα γεγονότα και τα σημερινά κρατούντα".

"Ο γάτος αυτός ήτο χασαπόγατος. Καλοθρεμμένος από τους κατιμάδες, τεμπέλης, όπως όλοι οι καλοθρεμμένοι, αλήτης όπως όλοι οι τεμπέληδες, με ύφος νεοπλούτου, αφού άμα είσαι γάτος χασάπη είσαι και νεόπλουτος, είσαι και καυγατζής και έχεις ένα είδος δικά σου μπουζούκια, που παίζουν το βράδυ στα ολίγα εναπομείναντα κεραμίδια "αρχόντισσα βασίλισσα τρελή", πάνω στα κεραμίδια σπάει κέφι το κρύο, έρχονται κι άλλοι γάτοι..."

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".