Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην περίπτωση των ιστοριών που θ' ακολουθήσουν, ο συγγραφέας τους έχει εμπνευστεί τα χιουμοριστικά θέματά του, όχι μονάχα από τη ζωή αλλά κι από την παράδοση, μια παράδοση κεφαλλονίτικη, με τοπικό χρώμα και κίνηση, που κάνει τα ανθρώπινα θεϊκά και τα θεϊκά ανθρώπινα. Ο ίδιος εγέλασε πρώτος κ' εχάρηκε μόνος του τις ιστορίες πριν σκεφτεί να τις γράψει. Όλες τους έχουν κάποιον πυρήνα αληθινό, κάτι που έγινε στη παλιά κεφαλλονίτικη ζωή, ή πιστεύτηκε από την παράδοση. Ο συγγραφέας όμως τις εζύμωσε με τη λογοτεχνική του πείρα, τις έκαμε μεγάλες κ' εξελικτικές, διανθίζοντας τες...

Μέρος Α΄, "Ησαΐα χόρευε": Δέκα ευθυμογραφήματα γύρω από το γάμο. Σατιρίζονται σ' αυτά όλες οι λόξες αντρογύνων και πεθερικών, που κάνουν τον έγγαμο βίο αβίωτο. Μαζί με τη σάτιρα, όμως, γίνεται και σαφής υπόδειξη του τρόπου που θα μπορούσαν ν' αποφευχθούν όλα αυτά κι ο γάμος ν' αποτελεί ευλογία κι όχι κατάρα. Πολλά έχουν να ωφεληθούν και τ' αντρόγυνα που βρίσκουνται σε διάσταση, κι εκείνα που ζουν αρμονικά, για να μη φτάσουν σε διάσταση. Μέρος Β΄, "Ο φουκαράς ο Χάιτας": Σάτιρα μιας σοβαρώτατης δίκης για ομολογημένο φόνο, που καταλήγει σε φάρσα. Το έργο είναι, φυσικά, γραμμέ...

Τα χωριά τους ήτανε για κλάματα, με πλίθινες καλύβες και στέγες από άχυρο. Έπιπλα δεν είχανε, καθόντουσαν επάνω σε δεμάτια από καλάμια. Πίνανε κι ένα ποτό σαν μπύρα. Επειδή κρυώνανε τα πόδια τους φοράγανε ένα είδος παντελόνια και πουκάμισα από κατσικίσια προβιά. Βρωμιάρηδες, μουστακαλήδες, άγριοι, κατοικούσανε το μέρος που οι Ρωμαίοι το λέγανε Γκαλλία μπρασκάτα, δηλαδή Γαλλία με βρακιά, ενώ την άλλη Γαλατία που την είχανε εκπολιτίσει αυτοί, τη λέγανε Γκαλλία τογκάτα, δηλαδή Γαλατία που φοράει τόγκα, τήβεννο.