Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το οποίον. Μεγαλείον. Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος. Και να γράφει στα τζάμια με τεμπεσίρι "Δίδονται λουκουμάδαι ημερίς δραχμάς 4 και Προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, ημερίς 4.50". Κι από μέσα στο ταμείον να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι.

"Η δική μας γλώσσα της πιάτσας δημιουργεί τις λέξεις της από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Κάποτε ένας μάγκας χρειάστηκε ένα παλτό να περάσει να περάσει το χειμώνα του. Κατάφερε να βρει μια χλαίνη που την έκλεψε ένας φαντάρος της κλίκας του που τον λέγανε Επαμεινώντα. Ο μάγκας έβαψε την χλαίνη μπλε για να μη γνωρίζεται, τηνε κόντηνε, γιατί το κοντό παλτό ήταν τότε μόδα στον κόσμο του και μια και του την έδωσε ένας Επαμεινώντας, την βάφτισε Επαμεινώντα. Η λέξη έμεινε και από τότε το παλτό λέγεται "Επαμεινώντας".

"Η δική μας γλώσσα της πιάτσας δημιουργεί τις λέξεις της από τις ανάγκες της ή από τα χαρακτηριστικά γεγονότα και πράγματα. Κάποτε ένας μάγκας χρειάστηκε ένα παλτό να περάσει να περάσει το χειμώνα του. Κατάφερε να βρει μια χλαίνη που την έκλεψε ένας φαντάρος της κλίκας του που τον λέγανε Επαμεινώντα. Ο μάγκας έβαψε την χλαίνη μπλε για να μη γνωρίζεται, τηνε κόντηνε, γιατί το κοντό παλτό ήταν τότε μόδα στον κόσμο του και μια και του την έδωσε ένας Επαμεινώντας, την βάφτισε Επαμεινώντα. Η λέξη έμεινε και από τότε το παλτό λέγεται "Επαμεινώντας".

[...] Το ανά χείρας βιβλίο του συγγραφέα είναι μια συλλογή ευθυμογραφημάτων με τίτλο "Τα αλάνια της οδού Αμαρτίας", που βασίζονται κυρίως σε δικαστικές υποθέσεις, τις οποίες μελέτησε και παρακολούθησε από την έδρα ως πρωτοδίκης πρόεδρος πρωτοδικών και εφέτης. [...] Ο Άγγελος Λιάπης επέλεξε με προσοχή τους ήρωές του, τους ευαισθητοποίησε και πρόσθεσε όπου χρειαζόταν τη δική του φαντασία, δίνοντας, όμως, πάντοτε αληθοφάνεια στους ανθρώπινους χαρακτήρες. Η αφήγηση του είναι ρέουσα, η δομή του κειμένου καλά προυπολογισμένη και ο μύθος αναπτύσσεται με φυσικότητα μέχρι την...

Φίλες και φίλοι, βρίσκεσθε στο τέλος του βιβλίου μου. Τι σπουδαία και πλούσια λέξη αυτό το "τέλος"! Τι καταστάσεις που κρύβει και πόσες προεκτάσεις δεν παίρνει! Λέμε "τέλος" κι εννοούμε τέρμα. Όπως "τέλος και τελεία". Λέμε "τέλος" και το πάμε στης ζωής μας το κλείσιμο. Από δω βγαίνει και η ευχή "χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών". Αλήθεια, τα μωαμεθανικά, ή τα βουδιστικά πως είναι; Το "τέλος" σημαίνει και ολοκλήρωση. Οπότε τέρμα οι προσθήκες, τα απρόοπτα και οι ανακλήσεις. Γνωστή και η προτροπή "μηδένα προ του τέλους μακάριζε". Το "τέλος" εννοεί χρηματικό αντίτι...

"Ο Στηβ, το χαρούμενο κάθαρμα, δεν έχει καμιά δουλειά να τριγυρίζει μέσα στο Ναστονάλ. Αλλά να! Άμα υπάρχουν τόσα καπνικά εκατομμύρια μέσα σ' ένα ξενοδοχείο, δεν είναι άσκοπο να πιάσεις ένα δωμάτιο 52. Ακριβώς απέναντι από την άγνωστή του την ξανθή Τζόλδη..."

"Βιβλίον ιστορικώτατον άμα και αστειότατον, πραγματευόμενον περί του πώς υπήγασι οι άνθρωποι του Χριστού να ληστεύσωσι και φονεύσωσι τους ανθρώπους του Αντιχρίστου. Συγγραφέν υπό του φαιδροτάτου Τσιφόρου του Νικολάου και γελοιοποιηθέν υπό Μητροπούλου των Κωνσταντίνου".

Μερικοί άλλοι, με συκρίνουνε με το... Μαρξ - τρομάρα τους - ως πατέρας της διαλεχτικής. Ούτε αυτόν τον ξέρω, μα καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται, γιατί όσες φορές αναφερθεί το όνομά του, στον κόσμο των Μακάρων γίνεται χαμός. Οι ψυχές των αφεντάδων φεύγουνε κοψοχολιασμένες κι ο Κέρβερος ουρλιάζει δείχνοντας τα δόντια του. Την αλήθεια του λόγου μου - όχι ακέραια - την είπε ο συγκαιρινός μου Αριστοφάνης... κανένας άλλος! Είναι γεγονός ότι υπήρξα έξυπνο μυαλό, όπως κάθε άντρας άσχημος, καθώς λέει ο Λομπρόζο. Στην ειρωνεία και στον αντίλογο, ήμουνα άφταστος. Στον κύκλο των συναν...

Μέρος Α΄, "Ησαΐα χόρευε": Δέκα ευθυμογραφήματα γύρω από το γάμο. Σατιρίζονται σ' αυτά όλες οι λόξες αντρογύνων και πεθερικών, που κάνουν τον έγγαμο βίο αβίωτο. Μαζί με τη σάτιρα, όμως, γίνεται και σαφής υπόδειξη του τρόπου που θα μπορούσαν ν' αποφευχθούν όλα αυτά κι ο γάμος ν' αποτελεί ευλογία κι όχι κατάρα. Πολλά έχουν να ωφεληθούν και τ' αντρόγυνα που βρίσκουνται σε διάσταση, κι εκείνα που ζουν αρμονικά, για να μη φτάσουν σε διάσταση. Μέρος Β΄, "Ο φουκαράς ο Χάιτας": Σάτιρα μιας σοβαρώτατης δίκης για ομολογημένο φόνο, που καταλήγει σε φάρσα. Το έργο είναι, φυσικά, γραμμέ...

Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο όπως ο ΣΑΜ, δεν είμαι σίγουρος αν έχω γράψει παραμύθι ή εφιάλτη. Με παρηγορεί όμως μια σεμνή σκέψη: το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στον Δάντη! Όταν τέλειωσε τη Θεία Κωμωδία, δεν ήξερε πού τον είχε πάει τελικά το μπαλάκι: στην Κόλαση ή στον Παράδεισο; Τελικά το μπαλάκι τον πήγε εκεί που ήθελε εκείνο. Αυτή είναι η μαγεία της δουλειάς μας. Δίνεις μια στο μπαλάκι και μετά ταξιδεύεις μαζί του. Ο ΣΑΜ ανήκει στη φυλή αυτή. Με έστειλε όπου ήθελε εκείνος. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να γράψω μια προφητική σάτιρα με σεξουαλικές προεκτάσεις. (Όταν έχεις...

Κατέβηκα στον Πειραιά, άφησα το αυτοκίνητο , ανέβηκα στο καράβι, κατέβηκα στην καμπίνα, άφησα τις βαλίτσες κι ανέβηκα στο κατάστρωμα για να χαρώ τη θέα. Το υπερωκεάνιο θα ξεκινούσε σε μισή ώρα. Προς το παρόν η μόνη θέα που είχα ήταν το Τελωνείο του Πειραιά, αλλά αυτό δεν είχε σημασία. Ένιωθα σπουδαία, όταν ένας καμαρότος ήρθε και στάθηκε μπροστά μου. - "Τι κάνετε εδώ;" με ρώτησε - "Ρηλάξ", είπα.