Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Κυριώτατος των μεταφράσεων σκοπός είναι βεβαίως η διάδοσις των λογοτεχνημάτων εις ευρύτερους κύκλους. "Η ποίησις φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον της ιστορίας" έλεγεν ο Αριστοτέλης, είναι δε πάντως η εκλεκτοτέρα του πνεύματος αναψυχή. Ο ιατρός, ο δικηγόρος, ο πολιτευτής, ο διπλωματικός, ο στρατιωτικός, ο έμπορος ο βιομήχανος, ο βιοπαλαιστής, από καλόν της φαντασίας έργον ημπορούν ν' αρυσθούν νέας πνευματικάς δυνάμεις, ο δε μουσουργός, ο γλύπτης, ο ζωγράφος, ο σκηνικός απαραίτητον εφόδιον προς νέαν δημιουργίαν. [...] (από τον πρόλογο της πρώτης έκδοσης: Σίμος Μενάρδο...

Έρευνα και παρουσίαση του σωζόμενου έργου τεσσάρων αρχαίων Μακεδόνων επιγραμματοποιών, άγνωστων στο ευρύτερο κοινό. Το βιβλίο περιλαμβάνει: Bιογραφικά των ποιητών Aντιφάνη, Aδαίου, Aντίστιου και Iσίδωρου (με παραπομπές και επιστημονική τεκμηρίωση): (Πηγές πληροφοριών - βιογραφικά στοιχεία, Έργα - Θεματογραφία. Προσωπικό στυλ (γλώσσα, δομή πρότασης, εκφραστικά μέσα, ύφος), Γενικός χαρακτηρισμός. Kείμενο και λογοτεχνική μετάφραση των τριάντα ένα σωζόμενων επιγραμμάτων των τεσσσάρων ποιητών που κατατάσσονται με βάση τη θεματογραφική κατηγορία τους (ερωτικά, επιτύμβια, επιδε...

Η Σαπφώ γεννήθηκε στην Ερεσσό της Λέσβου. Ποτέ δεν ξέρουμε ακριβώς. Όλη η ζωή της νωρίς τυλίχθηκε στο μύθο και αποτελεί φιλολογικό πρόβλημα. Η θέση της γυναίκας στη Λέσβο ήταν πολύ υψηλή, καμιά σχέση με την άλλη Ελλάδα. Εκεί οι γυναίκες δεν ήταν κλεισμένες στο σπίτι, μορφώνονταν, χόρευαν, τραγουδούσαν, ερωτεύονταν. Πολλά πλουσιοκόριτσα, και όχι μονάχα ντόπια, μάθαιναν καλούς τρόπους, μουσική, χορό και ποίηση σε διάφορους ομίλους. Σίγουρα αυτοί είχαν και λατρευτικό χαρακτήρα: συνδέονταν με τη λατρεία της Αφροδίτης. Εκτός από τον κύκλο κοριτσιών της Σαπφούς υπήρχαν του...

Η μικρή αυτή ανθολογία ελληνικής ποίησης και ελληνικών τραγουδιών ετοιμάστηκε για το Α' Παγκόσμιο Συνέδριο "Ή Αρχαία Ελλάδα και ο Σύγχρονος Κόσμος" και παρουσιάστηκε στην Ολυμπία τον Αύγουστο του περασμένου χρόνου. Περιλήφθηκε στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του συνεδρίου και προοριζόταν πιο πολύ για τους ξένους, γι ' αυτό είχε, πρόχειρα, μεταφραστεί και αγγλικά. Αυτή η ανθολογία θεωρήθηκε καλό να παρουσιαστεί και στην Αθήνα από το "Μανδραγόρα" και η ιδέα ήταν καλή. Όμως οι συνθήκες είναι διαφορετικές. 'Επρεπε λοιπόν να κρατηθούν τα βασικά χαρακτηριστικά της όλης εκδήλωσης κα...

Η λυρική ποίηση ως ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος εξαφανίζεται ουσιαστικά τον 5ο αιώνα π.Χ. και ενσωματώνεται στο δράμα με τη μορφή του χορικού άσματος, για να κάνει ξανά την εμφάνισή της στους αλεξανδρινούς χρόνους, οπότε καλλιεργείται με επιτήδευση από λόγιους ποιητές. Κι αυτό γιατί στο μεταξύ η λογοτεχνία γενικότερα εξειδικεύεται, καθώς απευθύνεται σε ειδικούς και όχι στην κοινότητα. Ν.Χ. Κονόμης, "Αρχαϊκή Λυρική Ποίηση", Βικελαία Δημ. Βιβλιοθήκη, Ηράκλειον, 1991

Αδέσποτα Ελεγειακά, Αδέσποτα Ιαμβικά, Αισχίνης, Αισχρίων, Αισχύλος, Αλκιβιάδης, Ανάνιος, Αντίμαχος, Απολλόδωρος, Αριστόξενος, Αριστοτέλης και Πέπλος Αριστοτέλειος, Αρχέλαος, Άσιος, Αστυδάμας, Ασωπόδωρος, Αφαρεύς, Δημόδοκος, Διονύσιος Χαλκούς, Διονύσιος Τύραννος, Δίφιλος, Εύηνος, Ευκλείδης, Έρμιππος, Ζεύξις, Θεόκριτος Χίος, Θουκυδίδης, Ίππαρχος, Ίππων, Ιππώναξ, Ίων Χίος, Ίων Σάμιος, Καλλίνος, Κλεοβουλίνα, Κλέων, Κλονάς, Κράτης, Κριτίας, Μάμερκος, Μελάνθιος, Μένανδρος, Μίμνερμος, Όλυμπος, Όμηρος.

Αδέσποτα ελεγειακά, Αδέσποτα ιαμβικά, Αισχίνης, Αισχρίων, Αισχύλος, Αλκιβιάδης, Ανάνιος, Αντίμαχος, Απολλόδωρος, Αριστόξενος, Αριστοτέλης και Πέπλος Αριστοτέλειος, Αρχέλαος, Άσιος, Αστυδάμας, Ασωπόδωρος, Αφαρεύς, Δημόδοκος, Διονύσιος ο Χαλκούς, Διονύσιος ο τύραννος, Δίφιλος, Εύηνος, Ευκλείδης, Έρμιππος, Ζεύξις, Θεόκριτος ο Χίος, Θουκυδίδης, Ίππαρχος, Ίππων, Ιππώναξ, Ίων ο Χίος, Ίων ο Σάμιος, Καλλίνος, Κλεοβουλίνα, Κλέων, Κλονάς, Κράτης, Κριτίας, Μάμερκος, Μελάνθιος, Μένανδρος, Μίμνερμος, Όλυμπος, Όμηρος