Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα κείμενα που παρουσιάζονται στον τόμο αυτό αφορούν αναμνήσεις από εκλεκτούς κρητικούς τους οποίους ο Στυλιανός Αλεξίου είχε γνωρίσει πολύ καλά. Ήταν άνθρωποι που συνέβαλαν καθοριστικά στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου στην Κρήτη και στην κυρίως Ελλάδα, με προβολή και στο εξωτερικό. Τα κείμενα αναφέρονται σε πρόσωπα όπως: Νίκος και Γαλάτεια Καζαντζάκη, Ανδρέας Καλοκαιρινός, Μενέλαος Παρλαμάς, Νικόλαος Πλάτων, Έλλη Αλεξίου, Παντελής Πρεβελάκης, Οδυσσέας Ελύτης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Θεοχάρης Δετοράκης και άλλοι.

Βουνό και θάλασσα. Το πράσινο και το μπλε σε μια θαυμαστή αρμονία. Σφακιά, Ψηλορείτης, Σπιναλόγκα. Ερωτόκριτος και Ζορμπάς. Λάδι και ρακή. Αυτή είναι η Κρήτη. Λίκνο του πατέρα των θεών. Περήφανη μάνα λεβεντογέννα, λατρεμένη από τους γιους και τις κόρες της. Μέσα από το φωτογραφικό φακό της Πηνελόπης Μασούρη αποτυπώνονται οι ομορφιές της κρητικής γης, σμιλεμένες στο πέρασμα των αιώνων, αλλά και οι άνθρωποί της, περισσότερο και λιγότερο γνωστοί, που μοιράζονται την αγάπη για την ιδιαίτερη πατρίδα τους. A bilingual photographic album about the Island of Crete, its beau...

"Άνθρωπος των γραμμάτων", αυτό τον τίτλο προτιμούσε ο Λεωνίδας Παυλίδης (1890-1957), ο οποίος από νωρίς παραμέρισε τις σπουδές του στα νομικά και τις πολιτικές επιστήμες και ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Ο Λεωνίδας Παυλίδης, εξέδωσε περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και την Κύπρο, κράτησε για χρόνια τη στήλη της κριτικής στην εφημερίδα "Καθημερινή", διώχθηκε για την αριστερή του ιδεολογία, εκτοπίστηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα... Σ' αυτόν τον τόμο γίνεται προσπάθεια, ίσως για πρώτη φορά, να φωτισθεί το μεγάλο κριτικό έργο και η σημαντική συνεισφορά τ...

Ο Κυριάκος Βαρβαρέσος αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες στον χώρο της οικονομικής σκέψης και πολιτικής στην Ελλάδα του 20ού αιώνα. Ανώτερος δημόσιος υπάλληλος και αργότερα καθηγητής, Υπουργός Οικονομικών κατα την πτώχευση του 1932, Υποδιοικητής και μετέπειτα Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος έως το 1946, Υπουργός της εξόριστης κυβέρνησης στη διάρκεια της Κατοχής και Αντιπρόεδρος της κυβερνησης το 1945, υπεύθυνος για την πλέον φιλόδοξη σταθεροποιητική προσπάθεια της μεταπολεμικής οικονομίας, ο Βαρβαρέσος συνέδεσε το όνομά του με τις πιο κρίσιμες οικονομι...

"... Η Ικαρία λοιπόν, πλήρης ιστορίας και εγκόσμιας φήμης, είχε ακόμη ανάγκη, αισθητής μάλιστα, ενός "Λεξικού" των πνευματικών δημιουργών της, που να περιλαμβάνει τα ονόματα και τα έργα τους. το "Λεξικό" αυτό δεν ήταν εύκολης κατάρτισης γιατί προϋπόθετε επιμονή και υπομονή στην αναζήτηση των Ικαρίων επιστημόνων, λογοτεχνών και καλλιτεχνών, κυρίως των εν ζωή, οι οποίοι δεν απεκλείετο να έβλεπαν αυτή την εργασία με κάποιες - αδικαιολόγητες πάντως - επιφυλάξεις. Να όμως που τα εμπόδια ξεπεράστηκαν χάρη στο αδάμαστο σθένος του συγγραφέα Νικόλαου Μ. Τσαγκά. Έτσι έχουμε μπροστά μ...

Στο Πάνθεο των μετά την Άλωση του πνεύματος θα έπρεπε να είχε τοποθετηθεί σε περίοπτη θέση και από τους συμπατριώτες του ο Λέων Αλλάτιος (Λιωνής Αλάτζης ήταν το τοπικό χαϊδευτικό του), που δεκάχρονο αγόρι το πήρανε από την ιδιαίτερη πατρίδα του Χίο και το οδήγησαν στην καθολική δύση για σπουδές, όπου διέπρεψε και εξελίχθηκε σε διάσημο σοφό και συγγραφέα. Τόσο σοφό, που οι ξένοι σοφοί του αιώνα του, στις χώρες των οποίων δημοσίευσε τα βιβλία του, υπερβάλλοντας, βέβαια, υποστήριζαν πως το γενέθλιο νησί του, η Χίος, είχε γεννήσει δύο μεγάλους, τον Όμηρο και τον Αλλάτιο! [...]...

Ο Μανόλης Δερμιτζάκης ήταν πρώτα απ'όλα μπαρμπέρης, ένας "άγνωστος, παραμικρός μπαρμπέρης" όπως σημειώνει με ταπεινοφροσύνη κάπου ο ίδιος, "που νοιαζόταν περισσότερο για την καλή ποιότητα του ξυραφιού και την περιποίηση του πελάτη, έτσι που να ευχαριστηθεί ο χριστιανός και να σου ξανάρθει". Ο μπαρμπέρης έγραφε ποιήματα γεμάτα ένταση, πάθος και κοινωνική ευαισθησία που τα παίνεσαν επώνυμοι, και τα αγάπησαν οι ανώνυμοι. Έγραψε ακόμη ένα χρονικό για το Ηράκλειο, το "Μεγάλο Κάστρο" των αρχών του εικοστού αιώνα, που είναι μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών τις οποίες δύσκολα μπορεί ο...

Ο Χαιρέτης είναι ο πρώτος ουσιαστικός κήρυκας της σύγχρονης ελληνικής αυτογνωσίας. Γνώστης της Ιστορίας του Έθνους του, μέσα στη διαδρομή της οποίας η οικογένεια και οι πρόγονοί του είχαν δώσει τόσα και τόσα ουσιαστικά "Παρών", τοποθετεί τον Έλληνα κάτω από τα κριτήρια του Εθνισμού και της θρησκευτικότητάς του και τον εξετάζει, τον αναλύει, τον προσδιορίζει. Στόχος του δεν είναι να εμφανιστεί σαν εθνοσωτήρας, δεν επιδιώκει να πολιτευτεί. Ούτε ζητά την αναγνώρισή του σαν συγγραφέα. Το μόνο που ασφαλώς τον ενδιαφέρει είναι να προσφέρει στους συμπατριώτες του μέτρο εθνικής κρί...

Πιστεύοντας ότι οι άνθρωποι του πνεύματος δε φεύγουν ποτέ, αλλά ότι είναι πάντα ανάμεσά μας, μας νουθετούν και μας διδάσκουν με το έργο τους, θεώρησα χρέος μου να φέρω στη δημοσιότητα τον άνθρωπο Μανώλη Μαρκάκη, όπως τον βίωσα αναπολώντας την πορεία του από τα πρώτα-πρώτα χρόνια της σύντομης ζωής του μέχρι το πρόωρο και ξαφνικό πέρασμά του στην αιωνιότητα. Στις σελίδες αυτές παρουσιάζεται ένα αντιπροσωπευτικό μέρος της πνευματικής του δημιουργίας (επιστημονικό-λογοτεχνικό), αρχής γενομένης από τα πρώτα γραπτά και δημοσιεύσεις του σε ηλικία 15 ετών, αποσπάσματα από αυτοτε...

Μελετώντας και ψάχνοντας τη ζωή, το έργο και τις ιδέες των πνευματικών ηρώων Νεοελλήνων, αισθάνθηκα τελικά ότι μου είναι πολύ οικεία πρόσωπα, ότι είναι οι δικοί μας άνθρωποι, και τους αγάπησα. Μου φαίνεται σαν να μου διάβαζε ο Μαβίλης τα Σονέτα του και τον Νοέμβριο του 1912 να ήμουν συμπολεμιστής του εναντίον των Τούρκων για την απελευθέρωση της Ηπείρου. Σαν να περπάτησα δίπλα στον Περικλή Γιαννόπουλο στον Υμηττό και από εκεί να θαυμάσαμε τον Ελληνικό ουρανό, την Ελληνική Γραμμή και το Ελληνικό Χρώμα. Σαν να βρέθηκα με τον Σουλιώτη-Νικολαΐδη στην Κωνσταντινούπολη συνωμοτώντ...

Σε ημέρες σκληρές και χαλεπές, σχεδόν για όλους μας, που αλλού είναι στραμμένα τα βλέμματα της κοινωνίας μας, στην στυγνή και στεγνή καθημερινότητα, πιθανόν εμείς οι ποιητές οφείλουμε να εμψυχώνουμε τους συνανθρώπους μας με λόγια παρηγορίας για να λησμονούμε το άγνωστο και ίσως επαχθέστερο μέλλον των επερχόμενων γενιών, των οποίων τις τύχες έχουμε εξαντλητικά, βάναυσα αποδομήσει- τι θλιβερός απολογισμός!- και δεν μας μένει παρά ανατρέχοντας στο παρελθόν να αναδιφούμε μνήμες προγόνων μας, ευχάριστες κι ως τέτοιες κατά την ταπεινή μου άποψη θα μπορούσαν να είναι οι εξαίσιες σ...

Οι μεγάλοι μαθηματικοί Euler, Gauss, Lagrange και Newton, πέθαναν αντιστοίχως σε ηλικία 76, 78, 79 και 85 ετών. Τι του 'ρθε του Evarist Galois να γλυκοκοιτάξει κείνη την κοπελιά που 'ταν μνηστή αξιωματικού; Και τι το ' θελε, ενώ ήξερε ότι ο αντίπαλός του ήταν ο καλύτερος σκοπευτής της Γαλλίας, να δεχθεί την πρόκληση για μονομαχία; Την ώρα που ψυχορραγούσε στο πεδίο της τιμής, ήταν μόνο 20 χρονών. Γνωρίζοντας όμως τη μοίρα του, το προηγούμε βράδυ συνέταξε επιστολή για το φίλο του Auguste Chevalier με κάποιες σκέψεις και του παρέδωσε τα Άπαντα του εξ...60 σελίδων, να δώσει σε...

Στις αρχές του δέκατου έβδοµου αιώνα ένας σακάτης, γκριζοµάλλης, σχεδόν φαφούτης βετεράνος των πολέµων της Ισπανίας ενάντια στην Οθωµανική Αυτοκρατορία εξέδωσε ένα βιβλίο. Πρόκειται για την ιστορία ενός φτωχού ευγενή που του έχει σαλέψει από τα πάµπολλα ιπποτικά µυθιστορήµατα που έχει διαβάσει, ο οποίος, ζώντας µέσα στην αυταπάτη ότι είναι περιπλανώµενος ιππότης, µπλέκεται σε κωµικές περιπέτειες. Το βιβλίο αυτό, ο Δον Κιχότης, πούλησε έκτοτε περισσότερα αντίτυπα από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο εκτός από την Αγία Γραφή κι έκανε τον συγγραφέα του, τον Μιγέλ ντε Θερβάντες, τον πιο...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Κώστας Λάππας, "Τα χρόνια του Μ. Μανούσακα στο Μεσαιωνικό Αρχείο" - Ιωάννης Κ. Χασιώτης, "Ο Μ. Ι. Μανούσακας και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης" - Χρύσα Μαλτέζου, "Μανούσος Μανούσακας, διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βενετίας: η ματιά των υποτρόφων και συνεργατών του". - Βασίλειος Βλ. Σφυρόερας, "Αναμνήσεις από τη συνεργασία μου με τον Μ. Μανούσακα στο Μεσαιωνικό Αρχείο" - Arnold Van Gemert, "Η πάλη του ιστορικού με τον φιλόλογο" - Δημήτριος Ζ. Σοφιανός, "Οι παλαιογραφικές έρευνες του Μ. Μανούσακα" - Μιχάλης Λασιθιωτάκης, "Έλληνες λ...

Το κείμενο αυτό, είναι μια ανοικτή πρόταση. Η συγγραφική του πορεία, ξεκίνησε από τη στιγμή που άρχισα να συσχετίζω τις λεζάντες που έγραφε στα έργα του ο Θεόφιλος, με το ύφος και τον τονισμό των ποιημάτων του Καβάφη. Προσπάθησα να αναδείξω τη συνάφεια μεταξύ δημιουργών όπως ο Θεόφιλος, ο Καβάφης και ο Μακρυγιάννης, με μοναδικό αναγνωριστικό -αρχικά- τον τόνο που "άκουγα" στη ροή του λόγου τους. Ίσως το γεγονός ότι δεν στηρίχτηκαν σε λογοτεχνικά ή καλλιτεχνικά δάνεια και κανενός είδους -ισμούς, συνήθως εισαγόμενους από τη Δύση (μοναδικές απ' όσο γνωρίζω περιπτώσεις στον ελλ...