Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο τίτλος του βιβλίου, "Η κυβέρνηση της γλώσσας" φαίνεται να υπαινίσσεται πως το αρχαίο ερώτημα για τα δικαιώματα και το καθεστώς του ίδιου του ποιητικού λόγου παραμένει και σήμερα αποφασιστικής σημασίας. Πρέπει να κυβερνιέται η γλώσσα ή μήπως πρέπει να είναι αυτή η ίδια που κυβερνά. Ο νομπελίστας ποιητής, μεταφραστής και δοκιμιογράφος Seamus Heaney, ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή δημιουργούς διεθνώς, εξετάζει στον τόμο αυτό, με τη γνωστή διεισδυτικότητα και ενάργεια που διακρίνει το βλέμμα του, το έργο κορυφαίων ποιητών, Βρετανών και Ιρλανδών, Ευρωπαίων και Αμερικα...

Η Κυριακή είναι ο χρόνος των οικείων κακών, ο προβολέας που φωτίζει τις εσώτερες πληγές, το παράθυρο διαφυγής προς έναν άλλον κόσμο, μια συσσάρκωση απονενοημένης απελπισίας. Ο ποιητής της Κυριακής αποζητά τη δημιουργική του έκφραση μέσα σε ένα καθεστώς πλήρους απαισιοδοξίας. Η Κυριακή γίνεται μια επί μέρους πτυχή μέσα στην όλη θεματογραφία της ποίησής του. Η Κυριακή επιβάλλει τη δική της διάσταση μέσα στις προθέσεις του ποιήματος. Συνήθως αγγίζει εκείνες τις χορδές της ποιητικής φαντασίας, οι οποίες ηχούν υποβλητικά πριν από την ολοσχερή μετάβαση και μετάσταση των συνθηκών...

Η φιλοσοφία, η ποιητική, η αισθητική, η κριτική, η ψυχανάλυση ακόμη και η θεολογία είναι μερικά από τα θέματα των δοκιμίων του Yves Bonnefoy, ίσως του σημαντικότερου εν ζωή Γάλλου ποιητή, που περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση. Όπως σημειώνει στο επίμετρό του ο ποιητής Θανάσης Χατζόπουλος, μεταφραστής του τόμου "Ο Bonnefoy συνεχώς στα δοκίμια του μας λέει με ποικίλους τρόπους το ίδιο, ότι: "η ποίηση δεν αποκλείει την παρουσία, τη δημιουργεί, σχεδιάζοντας νοητούς κόσμους, γλώσσες, για να τους απλοποιήσει μέχρι να δει μέσα τους σαν να γεννιέται, στην ταπεινή της αχυρένια κλ...

Το βιβλίο αυτό προέκυψε από τη διάθεση συμμετοχής μας στη θεωρητικού και πρακτικού χαρακτήρα συζήτηση για το ρόλο και, κυρίως, για τη φύση της λογοτεχνικής, και ειδικότερα της ποιητικής, μετάφρασης. Πρόκειται πάντως για έμμεση συμμετοχή και τούτο γιατί δεν καταθέτουμε μιαν άποψη, αλλά μια μαρτυρία, δεν γράψαμε ένα δοκίμιο για τη μετάφραση, αλλά παρουσιάζουμε και σχολιάζουμε μεταφραστικά προβλήματα, διαμέσου ενός συγκεκριμένου παραδείγματος ποιητικής απόδοσης: από τη μια όχθη της μεταφραστικής περιπέτειας, το "πρωτότυπο" της ωδής του Alessandro Manzoni Il Cinque maggio· από...

Το τομίδιο αυτό αποτελεί μια περιορισμένη ανθολόγηση κειμένων ενός από τους κορυφαίους ποιητές του αιώνα μας και μία προσπάθεια να γίνουν κάπως γνωστά στους Έλληνες αναγνώστες ο τρόπος του στοχασμού του και οι γωνίες αντιμετώπισης και μελέτης νευραλγικών θεμάτων του πνευματικού μας πολιτισμού.

[...] Αισθανόταν "αδελφικά" και διατηρούσε ανοιχτούς τους πόρους επικοινωνίας του με τους ποιητές και τους πεζογράφου ς στο έργο των οποίων είχε μεταιχμιακή σημασία η ενεργός γλωσσική συνείδηση. Αυτό που σχηματικά συνηθίζουμε να ονομάζουμε "αγωνία της έκφρασης" και που έχει να κάνει με την κρίσιμη διαδικασία διάρρηξης των γλωσσικών συμβάσεων της κάθε εποχής, ο Νικολαΐδης το θεωρούσε όχι ως ένδειξη μιας προσωπικής αιρετικής στάσης, αλλά ως αποδοχή και "μορφολογική διεκπεραίωση" ενός ευρύτερου αιτήματος έκφρασης που σε στιγμές ιστορικών συγκυριών ζητούν οι κοινωνίες. Με αυτό...

Δεκαέξι επιφυλλίδες και μια ομιλία συναθροίζει ο προκείμενος τόμος. Θέμα του είναι η ποίηση και ορισμένα προβλήματα που γεννώνται κατά τη συστηματική ανάγνωσή της...

Στην μαγική ποίηση του Όσκαρ Χαν, ο υμεναίος του θανάτου σαν προέκταση της ερωτικής έλξης, παίρνει την μορφή μιας αναγκαίας ανακύκλισης: όλα συμβαίνουν μέσα σε ένα μυστικό, προδιαγεγραμμένο σχέδιο εγγενές στην ίδια τη φύση των όντων, ακόμα και στους γλαδίολους, που με την γύρη και τους σπόρους μένουν για να ανανεώσουν στο διηνεκές αυτό που καταργεί το φιλί τού θανάτου. Οι ανησυχίες αυτής της ποίησης είναι επίσης φιλοσοφικές ("Το σώμα ρωτάει την ψυχή"), μεταφυσικές ("Μια νύχτα στο Καφέ Μπερλιόζ"), πολιτικές και, ασφαλώς, οντολογικές και ερωτικές. Στον τόμο αυτό συμπεριλαμβάν...

Όταν ο Μπόρχες πήγε στο Χάρβαρντ το φθινόπωρο του 1967 για μια σειρά έξι ομιλιών στο πλαίσιο των "Διαλέξεων Νόρτον" εθεωρείτο κορυφαίος συγγραφέας ήδη από καιρό. Με τον γνωστό αυτοεπιτιμητικό του τρόπο, ισχυριζόταν πως είναι ένα είδος Αόρατου Ανθρώπου στην ίδια του τη χώρα, ενώ οι Βορειοαμερικανοί σύγχρονοί του έδειχναν βέβαιοι (και όχι από ευγένεια) ότι ήταν από τα ονόματα που προορίζονταν να επιβιώσουν και στο μακρινό μέλλον. Γνωρίζουμε ότι, έως τώρα, δεν έκαναν λάθος: ο Μπόρχες αντιστάθηκε στη συνήθη φθορά του χρόνου και η γοητεία και η δύναμη της γραφής του παρέμεινε αμ...

Στο δοκίμιο "Η φυσική της ποίησης", αφού εξετάζεται το ποιητικό φαινόμενο σαν ενέργεια και σαν δύναμη μέσα στον ανθρώπινο πολιτισμό, αναλύονται τα συστατικά του μέρη, εξηγούνται τα δομικά στοιχεία του και αναζητούνται, διερευνώνται και προτείνονται κατευθύνσεις ζυμώσεων και διεργασιών που μπορεί να συμβάλουν στην διαμόρφωση του ποιητικού λόγου.

Η νέα περίοδος των "Καβαφείων" εγκαινιάστηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου τον Οκτώβριο του 2005 με τη διοργάνωσή τους από τη Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία και άλλους οργανωτικούς φορείς και με γενικό θέμα "Κ.Π. Καβάφης και Νέοι Συγγραφείς της Mεσογείου". Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται οι ελληνικές εισηγήσεις της συνάντησης. Αντικείμενά τους η λειτουργία του καβαφικού έργου στον αιώνα που ανέτειλε, η μετάφραση και η διάδοσή του, η διαμόρφωση της ποιητικής του αρχής, ερμηνευτικές ιδέες και φιλοσοφικές προσεγγίσεις του, καθώς και συμβολές στον επιμέρους θεματικό κύκλο της συνά...

Η συμβολή του Καίσαρα Εμμανουήλ στην ανάπτυξη της σύγχρονης αισθητικής και η κριτική του οξυδέρκεια δεν περιορίζονται μόνο στα ποιήματά του. Θα 'ταν κοινοτυπία να πούμε πως εκτός από το δοκίμιο ή τη μελέτη και η μετάφραση, ανθολόγηση και οι επιλογές αποτελούν αξιόλογες κριτικές πράξεις που απαιτούν πολύωρες αναλώσεις και αποκαλύπτουν τις δυνατότητες, αλλά και τις αισθητικές αναζητήσεις των δημιουργών τους. Και ο Καίσαρ Εμμανουήλ, αν και μας άφησε λίγα, δυστυχώς, αλλά αξιόλογα δοκίμια (αθησαύριστα ακόμα), μετέφρασε ένα μεγάλο φάσμα ποιητών, αρχίζοντας από τον Πόε, περνώντας...

Μαθήτρια γυμνασίου πρωτοδιάβασα τον "Πατούχα" και το "Όταν ήμουν δάσκαλος" με ασυγκράτητα γέλια. Είχα πολλές φορές κλάψει διαβάζοντας μα ποτέ γελάσει. Έτσι ήταν φυσικό να μην ξεχάσω, να μείνω μα η θύμηση του Κονδυλάκη ως συγγραφέα του γέλιου και της χαράς. Όταν στα φοιτητικά χρόνια ξανακοίταξα το έργο του, η πρώτη βαθιά εντύπωση δικαιολογημένα δε μ' άφησε να διακρίνω άλλες νότες έξω από το χιούμορ, το κέφι και τη δροσιά. Το 1962 με τον εορτασμό των εκατόχρονων από τη γέννησή του, αναγκασμένη από μια διάλεξη που μου ανάθεσε ο Δήμος Ηρακλείου, ξανάσκυψα στις σελίδες του...

Αυτά τα δοκίμιά του, τα κυριότερα από τα άρθρα του και μια επιλογή από τις βιβλιοκρισίες του (όση μας επέτρεψαν οι δυνατότητες των εκδόσεων Πρόσπερος) παρουσιάζονται από τον Τάσο Κόρφη, ταξινομημένες κατά χρονολογική, βασικά, σειρά, σε τρείς ενότητες: "Άρθρα για ξένους ποιητές", "Άρθρα για Έλληνες ποιητές" και "Επιλογή από βιβλιοκρισίες".

Η ποιήτρια, μεταφράστρια και θεωρητικός της ποίησης Λύντια Στεφάνου (1927-2013) είναι μια από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της Α΄ Μεταπολεμικής Γενιάς, με έντονη παρουσία στην πνευματική ζωή του τόπου: ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, του Ελληνικού Τομέα της Byron Society και της Ο.Ε. του Συμποσίου Ποίησης. Ήταν επίσης μέλος της συντακτικής ομάδας πολλών περιοδικών. Πρωτοστάτησε στη θέσπιση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης. Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται 37 αθησαύριστα και ανέκδο...