Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Για ποιον λόγο να επιβιώνει κανείς αν δεν είναι να επιβιώνει για αυτούς οι οποίοι δεν έχουν επιβιώσει;", αναρωτιέται ο Β. Σερζ στις "Αναμνήσεις ενός επαναστάτη". Έπρεπε να καταγράψει, λοιπόν, κάποιος εκείνους τους καιρούς, έπρεπε να μιλήσουν οι νεκροί, να διασωθεί η μνήμη τους, τα έργα τους, οι ελπίδες τους, οι αγωνίες τους, τα μαρτύριά τους, ώστε να μη χαθούν στο ζοφερό βάραθρο της λησμονιάς. Αυτό κάνει ο Μαξίμοφ με το ανά χείρας βιβλίο. Προσπαθεί να διασώσει το παρελθόν της Οκτωβριανής Επανάστασης όπως το έζησε ο ίδιος και οι Αναρχικοί σύντροφοί του. Η Οκτωβριανή Επανά...

Σε μια εποχή όπου κυρίαρχα σύμβολα είναι οι λογότυποι και τα σήματα εταιρειών και προϊόντων, τα σύμβολα της αναρχίας όχι μόνο διατηρούν την υψηλή αναγνωρισιμότητά τους, αλλά συχνά εμπλουτίζονται με νέες παραλλαγές, προκειμένου να εκφράσουν τις ιδιαίτερες τάσεις και τα ρεύματα των αντιεξουσιαστικών κινημάτων. Σε αυτό τον τόμο, παρουσιάζονται τα οκτώ βασικά σύμβολα του αναρχισμού, η ιστορία και η σημειολογία τους. Πρόκειται για την κόκκινη, τη μαύρη και την κοκκινόμαυρη σημαία, το σαμπό, τη Μαύρη Γάτα, το Μαύρο Ρόδο, τον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό και το Α σε κύκλο. Επίσης,...

Κάθε απόπειρα να ακουστεί η φωνή των αόρατων, αντρών και γυναικών, να αποκτήσουν αληθινή μορφή, να διαλυθεί η αποσιώπηση, η λήθη ή η διαστρέβλωση των όσων πάλεψαν, δεν αποτελεί ανασκαφή στο παρελθόν, αλλά εργαλείο και έμπνευση για την ανατροπή του εξουσιαστικού μονολόγου. Έτσι, ένας πρώτος στόχος αυτής της έκδοσης είναι να φωτίσει την ιστορία των Ελεύθερων Γυναικών (Mujeres Libres) μέσα από διηγήσεις των ίδιων, να σκιαγραφήσει πώς γεννήθηκαν ως οργάνωση, τους στόχους και το όραμά τους, καθιστώντας πιο ορατή και απτή τη συμβολή τους στο αναρχικό κίνημα και την επαναστατημένη...

Κατά κοινή ομολογία, η θεμελιώδης ρήξη του διεθνούς σοσιαλιστικού κινήματος κατά τη διάρκεια της προσπάθειας συγκρότησης, οργάνωσης και επέκτασής του υπήρξε εκείνη ανάμεσα στις προσεγγίσεις του Καρόλου Μαρξ και του Μιχαήλ Μπακούνιν. Η ρήξη αυτή, που διέτρεξε εγκάρσια την Α' Διεθνή, μεταφέρθηκε σε όλα τα επιμέρους τμήματά της και επηρέασε το επαναστατικό κίνημα στην Ευρώπη και παγκόσμια. Με τρόπο άμεσο και με ρυθμό ταχύτατο, οι κατά τόπους ενώσεις των οργανωμένων μελών του σοσιαλιστικού κινήματος πήραν θέση είτε υπέρ της αυταρχικής είτε υπέρ της αντιαυταρχικής προσέγγισης,...

"...Προς απάντησιν εις τον λόγον σας, κυρία, ότι δεν είμαι αναρχικός, αλλ' αριστοκράτης, σας λέγω ότι εν μέρει και τι βεβαιώ, εν μέρει και το αρνούμαι, διότι η αναρχία είνε άκρατος αριστοκρατία...". Μικέλης Άβλιχος, ποιητής

Οι θιασώτες της δικτατορίας του προλεταριάτου δεν αντιλαμβάνονται τις λέξεις με τον ίδιο τρόπο, όπως μας έχουν αποδείξει στη Ρωσία. Προφανώς, το προλεταριάτο "βρίσκεται στην εξουσία" όπως ακριβώς και ο λαός "κυβερνά" σε ένα δημοκρατικό καθεστώς. Δηλαδή, η χρήση των όρων κατ' ουσίαν αποκρύπτει την αληθινή κατάσταση. Στην πραγματικότητα βλέπουμε τη δικτατορία ενός κόμματος ή ακόμα καλύτερα τη δικτατορία των ηγετών ενός κόμματος. [...] Ο Λένιν, ο Τρότσκι και οι σύντροφοί τους σίγουρα είναι ειλικρινείς επαναστάτες, αφού κατανοούν την επανάσταση που συμβαίνει και δεν θα την προδ...

"Στο βιβλίο αυτό η άγνωστη Επανάσταση είναι η ρωσική Επανάσταση· όχι εκείνη που συχνά πραγματεύτηκαν πολιτικοί άντρες και πουλημένοι κονδυλοφόροι, αλλά εκείνη που οι ίδιοι αγνόησαν, αποσιώπησαν ή πλαστογράφησαν: εκείνη που αγνοούμε. Ξεφυλλίστε μερικά βιβλία πάνω στη ρώσικη Επανάσταση. Μέχρι τώρα, σχεδόν όλα γράφτηκαν από ανθρώπους λίγο ως πολύ ιδιοτελείς, από ιδεολογική, πολιτική ή ακόμα και προσωπική άποψη. Ανάλογα με το αν ο συγγραφέας είναι "τσαρικός", "δημοκράτης", "σοσιαλιστής", "σταλινικός" ή "τροτσκιστής", τα πάντα αλλάζουν. Η πραγματικότητα μπαίνει στο καλούπι εκ...

Τα δεκατρία κείμενα αυτού του τόμου συναποτελούν μια ευσύνοπτη παρουσίαση του ιστορικού ρόλου που έπαιξαν οι αναρχικοί και οι μπολσεβίκοι κατά τη μακρόχρονη διαδικασία της Ρωσικής Επανάστασης. Τα πρώτα τρία κείμενα, γραμμένα από δύο ελευθεριακούς πανεπιστημιακούς ερευνητές (ο ένας πολιτικός επιστήμονας και ο άλλος ιστορικός), εξιστορούν τις δραματικές εξελίξεις στις οποίες έλαβαν μέρος ποικίλες τάσεις και ρεύματα των Ρώσων αναρχικών καθώς και το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου αυτές έλαβαν χώρα. Τα υπόλοιπα δέκα κείμενα προέρχονται από εμβληματικές μορφές του διεθνούς...

"Όχι, ο Λένιν και οι σύντροφοί του δεν υπήρξαν ποτέ επαναστάτες. Δεν υπήρξαν τίποτα άλλο παρά ρεφορμιστές, κάπως βίαιοι, που, ως αληθινοί ρεφορμιστές, κατέφευγαν πάντα στις παλιές αστικές μεθόδους. Δεν είχαν την παραμικρή εμπιστοσύνη στην επανάσταση. Δεν την καταλάβαιναν καν." Στην Ρωσική Επανάσταση, ο ελευθεριακός θεωρητικός Βσεβολόντ Μ. Άιχενμπαουμ, ο επονομαζόμενος Βολίν (1882-1945), παρουσιάζει μια συνθετική εικόνα της ιστορίας της Ρωσίας από το 1825 μέχρι το 1934. Με απλά λόγια, αναδεικνύει σε όλη της την έκταση μια πολύπλοκη επαναστατική διαδικασία, της οποίας τα δ...

Ο Μαξ Νεττλάου υπήρξε ο πρώτος και σημαντικότερος ιστορικός του αναρχικού κινήματος, γνωστός ως "ο Ηρόδοτος της Αναρχίας". Η "Ιστορία της αναρχίας" θεωρείται η κλασική επιτομή του πολυσχιδούς έργου του και αποτελεί, μέχρι και σήμερα, το βασικό βιβλίο αναφοράς κάθε μεταγενέστερου έργου.

"Η πλούσια προβληματική του συγγραφέα [...] καθώς και η απλή και κατανοητή γλώσσα που χρησιμοποιεί, χωρίς τους συνήθεις σε τέτοιες εργασίες ακαδημαϊσμούς και δυσνόητους νεολογισμούς, επιτρέπει την ευρύτερη ανάγνωσή, ενώ καθιστά την έκδοση του βιβλίου απαραίτητο βοήθημα για την κατανόηση της περιόδου που μελετά, καθώς και αφορμή για παραπέρα αναλύσεις και ερμηνευτικές προτάσεις". (από τον Πρόλογο του Άλκη Ρήγου) "Η εργασία του Νίκου Πελεκούδα ανιχνεύει αυτό που θα ονομάζαμε -μεταφέροντας τον σημαίνοντα τίτλο μιας μέχρι πρόσφατα ανέκδοτης συλλογής του Ανδρέα Εμπειρίκου- Π...

Δεν είναι, λοιπόν, το έγκλημα που τιμωρείται· είναι η ύπαρξη και η απειλούσα παρουσία των Sacco και Vanzetti ως ξένων και μαρκαρισμένων από τη διαφορετικότητά τους που προκαλεί την τιμωρία. Διότι, η παρουσία τους "θέτει υπό αμφισβήτηση την υπάρχουσα γενικότητα με την οποία δεν εναρμονίζονται όσο πρέπει", για να χρησιμοποιήσω, σε άλλο συμφραζόμενο, μια διατύπωση των Max Horkheimer και Theodor Adorno. Η λογική της εξόντωσης των Sacco και Vanzetti είναι η άκαμπτη λογική ενός κοινωνικού μηχανισμού ο οποίος αδυνατεί να καθυποτάξει τη διαφορετικότητα και νιώθει να απειλείται θανά...

Ανάμεσα στα μεγάλα γεγονότα του 20ού αιώνα, η Ισπανική Επανάσταση είναι αναμφισβήτητα το πιο παραγνωρισμένο. Τον Ιούλιο του 1936 η λαϊκή αντίσταση στο φασιστικό πραξικόπημα που κάνει ο στρατός, μετατρέπεται άμεσα σε επανάσταση και αυτή οδηγεί σε ένα μετασχηματισμό που όμοιό του δεν είχε ξαναγνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα και δεν επρόκειτο να γνωρίσει ξανά, σε αυτή την έκταση, τα επόμενα 80 χρόνια. Το κίνημα των κολεκτιβοποιήσεων και της εργατικής αυτοδιαχείρισης στις ελεύθερες περιοχές της Ισπανίας, υπήρξε η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα προσπάθεια της ανθρωπότητας να αποτινάξει...

Στις 17 Ιουλίου του 1936, ο στρατός της Ισπανίας, ενθαρρυμένος από την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, στασιάζει ενάντια στη Δημοκρατία και την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου, που βρίσκεται στην εξουσία μετά τις εκλογές του Φλεβάρη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, η Ισπανία χωρίζεται σε "πολλά δύο κομμάτια. Από τη μία πλευρά οι φασίστες, ο στρατός και η εκκλησία. Από την άλλη το αντιφασιστικό στρατόπεδο, στο οποίο αντιμάχονται δύο μεγάλες τάσεις: αυτή που υποστηρίζει και ξεκινά την πιο φιλόδοξη κοινωνική επανάσταση του 20ού αιώνα, το μεγάλο πείραμα της εργατικής αυτοδιαχείρισης,...

Μεταφραστές: Σταυρούλα Βαλασοπούλου, Δημήτρης Βουζιανάς, Γιώργος Δράκος, Μιλτιάδης Ζώτος, Ανθή Κακογιαννάκη, Δημήτρης Κωνσταντίνου, Βασίλης Μπαντής, Γιώργος Μπουρλής, Σοφία Παπαγιαννάκη, Χαρά Σιατραβάνη, Ισιδώρα Στανιμεράκη, Γιούλη Χριστάκου

Στα τελευταία εκατό χρόνια ο αναρχισμός ανακίνησε με τη θεωρία και την πράξη του μια σειρά από αποφασιστικά πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα και αναζήτησε λύσεις που αποτέλεσαν πρόκληση για την κατεστημένη κοινωνική τάξη, και γι αυτό καταδιώχτηκαν και καταπιέστηκαν απ αυτή με όλα τα μέσα. Ο Τζέημς Τζολ ασχολείται στο βιβλίο του αυτό λεπτομερειακά με το αναρχικό κίνημα και την ιστορία του, παρουσιάζει τους θεωρητικούς του και σκιαγραφεί τα πορτρέτα των σημαντικότερων εκπροσώπων του· κλείνει την περιγραφή του με ένα δραματικό κεφάλαιο για τον αναρχοσυνδικαλισμό στη...

"... Ολοκληρώνοντας τον σύντομο πρόλογό μου σε αυτό το δοκίμιο του Μπερναρντίνι, θα ήθελα να επαναλάβω την κοινή μας άποψη ότι η ιστορία δεν αποτελείται μόνο από θύματα και δήμιους, αλλά και από ιδεώδη, αξίες, προτάγματα, για τα οποία οι άνθρωποι μάχονται. Η ιστορία πρέπει να βγει από τα τείχη των πνευματικών και φυσικών περιορισμών της ακαδημίας, πρέπει να βρει τη δύναμη να μιλήσει για τους αγωνιστές, τους ακτιβιστές που προσπάθησαν να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον τους. Η ιστορία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο εκείνη των νικητών, η ιστορία μας είναι εκείνη των Μα...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Σταύρος Καραγεωργάκης Σχετικά με την έκδοση-Ευχαριστίες Σταύρος Καραγεωργάκης Εισαγωγή: Η οικοαναρχική πρόταση 1ο κεφάλαιο: Κλασικός αναρχισμός 1. Εlisee Reclus "Η επίδραση του ανθρώπου στη φύση" (1873) 2. Εlisee Reclus "Η μεγάλη οικογένεια" (1896) 3. Εlisee Reclus "Περί χορτοφαγίας" (1901) 4. Pyotr Kropotkin "Αγροί, εργαστήρια, εργοστάσια" (1899) 5. Pyotr Kropotkin "Αλληλοβοήθεια" (1902) 6. Pyotr Kropotkin "Ηθική" (1924) 2ο κεφάλαιο: Κοινωνική οικολογία 7. Murray Bookchin, "Προς μια οικολογική κοινωνία" (1974) 8. Brian Tokar, "Για τις ουτοπι...

Υπάρχουν αυτοί που διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι, εκ φύσεως κοινωνικό ον. Άλλοι, διαβεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως αντικοινωνικός. Λοιπόν, ομολογώ πως δεν κατάφερα ποτέ ν’ αντιληφθώ τι εννοούν μ’ εκείνο το -εκ φύσεως-, όμως έχω καταλάβει πως και οι μεν και οι δε κάνουν λάθος, εφόσον ο άνθρωπος είναι κοινωνικό και αντικοινωνικό ον συγχρόνως. Η ανάγκη, η έλλειψη, η στοργή, η αγάπη κι η συμπάθεια είναι τα στοιχεία που ωθούν τον άνθρωπο στην κοινωνικότητα και στην ένωση. [...]

Η FAI (Federazione Anarchica Iberica), από το 1927 έως το 1939, αποτέλεσε την πιο τρομερή αναρχική οργάνωση που υπήρξε ποτέ. Με το λόγο και τα όπλα, οι αγωνιστές της FAI οργανώνονταν για να δράσουν. Όπως έχει γράψει ο Μ. Μπούκτσιν -στον οποίον ανήκει και η συγγραφή του πρώτου κειμένου του βιβλίου-, "η οργάνωση [FAI], καθώς αποτελείτο από μέλη νεαρής ηλικίας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκαν στην εργατική τάξη, είχε όλα τα μειονεκτήματα αλλά και τις θαυμαστές ιδιότητες του απανταχού προλεταριάτου. Έθετε τη δράση πάνω από την ιδεολογία, το θάρρος πάνω από τις επιφυλ...