Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από το τέλος του 1943 ξέσπασαν ένοπλες συγκρούσεις ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τον ΕΔΕΣ στην κατεχόμενη Ελλάδα. Συγχρόνως υπήρξε και διαφορά απόψεως του Βρετανού πρεσβευτή Leeper, ως προς τους χειρισμούς και τον εφοδιασμό των ανταρτικών ομάδων από την Βρεττανική Στρατιωτική Αποστολή. Είχε προηγηθεί τον Αύγουστο (με πρωτοβουλία της Βρεττανικής Στρατιωτικής Αποστολής) συνάντηση στο Κάιρο εκπροσώπων των αντιστασιακών οργανώσεων (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ-ΕΚΚΑ) για συνομιλίες με σκοπό μια πανεθνική συνεργασία. Από την πρώτη όμως στιγμή, προβλήθηκε έντονα το ζήτημα της επανόδου του Βασιλέως, πο...

Οι Έλληνες στρατιώτες, ξεκινώντας για το αλβανικό μέτωπο στις 28 Οκτωβρίου του 1940, θέλησαν να συγκρατήσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα που θα βίωναν. Κάποιοι σημείωναν σε καθημερινή βάση όσα συνέβαιναν, ό,τι έβλεπαν και άκουγαν και ό,τι τους απασχολούσε στο μέτωπο. Η εμπειρία του στρατού αρχικά και του πολέμου στη συνέχεια αποτέλεσαν τους βασικούς άξονες της καταγραφής αυτής. Ακόμα λιγότεροι απ' όσους έγραφαν ημερολόγιο αποφάσισαν να το δημοσιεύσουν. Κάποιοι το έκαναν με το τέλος του πολέμου και εν μέσω του Εμφυλίου. Άλλοι άφησαν πολλά χρόνια, δεκαετίες να περάσουν, μέχ...

Η Δάφνη είναι ένα εντεκάχρονο κορίτσι που περνάει τις καλοκαιρινές του διακοπές στο χωριό, στην Ήπειρο. Μετά το Δεκαπενταύγουστο του 1940, όμως, η οικογένεια επιστρέφει άρον άρον στην Αθήνα. Λίγες εβδομάδες αργότερα ξεσπάει ο πόλεμος. "Έλληνες εις τα όπλα!" γράφει στις 28 Οκτωβρίου η εφημερίδα Ασύρματος. "Οι σελίδες της Δάφνης 1940-41" αποκαλύπτουν τις εμπειρίες και τις περιπέτειες που ζει η Δάφνη μαζί με τον φίλο της τον Σταύρο: τη μυστηριώδη εξαφάνιση του μεγάλου αδελφού, την επίσκεψη στον προσφυγικό καταυλισμό, τη γνωριμία με έναν αληθινό ήρωα, το μπόλιασμα στην αντίσ...

"Άμα ήθελε να κάτσει ο ήλιος, υψωνόντανε τα ζέπελιν πάνω -πενήντα, εξήντα, εκατό ζέπελιν- για να μην μπορούνε τα αεροπλάνα να κατέβουνε χαμηλά και να ρίξουνε και άμα το γερμανικό αεροπλάνο χτυπούσε πάνω στο σύρμα ενός τέτοιου ζέπελιν έπαιρνε φωτιά... Tα ζέπελιν τα είχαμε για εμπόδιο, για να κρατούνε τα γερμανικά ψηλά και να μπορούνε να τος ρίχτουνε τα αντιαεροπορικά. Eν τω μεταξύ πάνω από το ύψος των ζέπελιν υπήρχανε τα καταδιωκτικά νυχτός που είχανε την κυριαρχία του αέρα μέχρι πάνω, που το βομβαρδιστικό δεν μπορεί να πάει, όταν είναι φορτωμένο... Και τα στριμώχνανε μεταξ...

Το βιβλίο του Βαγγέλη Κωστούδη μέσα από αναμνήσεις και την προσωπική του ματιά, δίνει στο σύγχρονο αναγνώστη γεγονότα και καταγραφές που εκτείνονται από το 1940 έως το 1949, δηλαδή στα χρόνια των δύο ένοπλων αναμετρήσεων του λαϊκού κινήματος. Ιδιαίτερα στην περίοδο της τρίχρονης δράσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις Σέρρες και την ευρύτερη περιοχή, η καταγραφή στηρίζεται σε αυθεντική πηγή της εποχής: το αρχείο του ΔΣΕ στην περιοχή των Σερρών, όπου ο συγγραφέας έδρασε ως Πολιτικός Επίτροπος. Τηλεγραφήματα, διαταγές, σημειώματα δίνουν την πορεία της 7ης Μεραρχίας και σ...

... Το Σάββατο 10 Ιουνίου 1944 τα χιτλερικά στρατεύματα κατοχής, εφαρμόζοντας εμπράκτως τις αρχές του πολιτισμού του υπερανθρώπου και τις αξίες της αρείας φυλής, έγραψαν ακόμη μία αιματοβαμμένη σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το Δίστομο της Βοιωτίας γνώρισε την απερίγραπτη σφαγή και τον όλεθρο. Η σφαγή του Διστόμου έδειξε σε τι έσχατη θηριωδία οδηγεί τον άνθρωπο ο φασισμός και ο πόλεμος. Τ' αχνάρια από το αίμα των θυμάτων δείχνουν το πέρασμα της βαρβαρότητας. Το Δίστομο μένει στην Ιστορία για να θυμίζει τη φασιστική αγριότητα και να σηματοδοτεί το μέγεθος της χρεοκ...

Η συγκλονιστική μαρτυρία μιας αδιανόητης πράξης: πώς, το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941, ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος κατέβασαν τη γερμανική πολεμική σημαία από την Ακρόπολη. Και η συνέχεια, η διαδρομή ενός νέου της εποχής: ΕΑΜ Αθήνας, αντάρτης στο βουνό, Δεκέμβρης 1944, φυλακή, εξορία, Μακρόνησος, επιστροφή στην καθημερινότητα, μετανάστευση στον Καναδά... Με λόγο μεστό αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινο και ενίοτε "θερμό", με κατασταλαγμένη σοφία αλλά και με την εγρήγορση του ενεργού πολίτη, ο Λάκης Σάντας μας προσφέρει μια βιωματική αλλά ταυτόχρονα διαυγή ματιά στη δεκαετ...

Την επομένη της καταλήψεως της Κρήτης από τις Δυνάμεις του Άξονα, άγνωστοι πατριώτες έδωσαν πρώτοι το σύνθημα της αντίστασης κατά του κατακτητή κατεβάζοντας τη γερμανική πολεμική σημαία, που κυμάτιζε από τις 27 Απριλίου 1941 στον Ιερό Βράχο. Η ηρωική εκείνη πράξη υπήρξε ο πρόλογος ενός τετράχρονου έπους: Της μάχης του ελληνικού λαού κατά του βάρβαρου δυνάστη. Εκείνο το πρωινό της 31ης Μαΐου 1941 η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σ’ ολόκληρη την Αθήνα. Σε λίγες ώρες το φοβερό νέο είχε γίνει γνωστό και στο πιο μακρινό χωριό. Και σε μικρό χρονικό διάστημα το τολμηρό εκείνο εγ...

Όσο περνάνε τα χρόνια φεύγουν από κοντά μας και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που έζησαν τα τραγικά εκείνα γεγονότα, τόσο πιο πολύ κινδυνεύει να ξεχαστεί και προπαντός να παραποιηθεί και πλαστογραφηθεί η παθητική αντίσταση των αδικοσφαγμένων στα σχέδια του κόκκινου ολοκληρωτισμού. Πουθενά στα σχολικά βιβλία δεν αναφέρεται το έγκλημα των αδελφοκτόνων. Η ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ και τον Τύπο και η ραστώνη της επίσημης πολιτείας στα πλαίσια της δήθεν συμφιλίωσης γιγαντώνεται και ο κατά κύριο λόγο αποδέκτης της, η νέα γενιά, σχηματίζει εικόνες τερατογέννεσης των γεγο...

Το παρόν πόνημα, αποτελεί την περίληψιν της συμμετοχής του αειμνήστου Υποστρατήγου Στεφάνου Καραμπέρη του Ευαγγέλου εις τας ανταρτικάς ομάδας της «Πανελληνίου Απελευθερωτικής Οργανώσεως» (Π.Α.Ο.), η οποία έδρασεν κατά των κατακτητών της Πατρίδος μας (Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων) την τριετίαν 1942-44 εις διαφόρους περιοχάς της Μακεδονίας. Ο Στρατηγός, έχοντας ζήσει έντονα την δράσιν της Π.Α.Ο. εις τεσσάρας διαφορετικάς περιοχάς της Μακεδονίας (Δ. Μακεδονία, Πάικο, Βέρμιο, Πιερία), ηθέλησε να συμπληρώσει τα μέχρι τώρα εκδοθέντα Βιβλία δια την Ιστορίαν της Π.Α.Ο. μέσω των...

...Λεν είναι γιατί μπορώ να πεθάνω από μια στιγμή ως άλλη. Όχι δεν είναι, μα, γιατί δεν θέλω να πεθάνω από χέρι ανθρώπινο φονικό όταν εγώ θέλω να ζήσω... θέλω να ζήσω... Έχω ένα σπίτι που τόφτιαξα με χίλιες φροντίδες και λαχτάρες, έκλεισα μέσα σ' αυτό ό,τι αγάπησα κι ό,τι απόχτησα με μόχτο, φυλάω πολύτιμα τις συνήθειες μου καρφωμένες στις γωνιές του, τις ευτυχίες μου στο μυστήριο του, τα όνειρα μου κάτω από τη στέγη του, έζησα με την ανείπωτη προσμονή και τη θεριεμένη λαχτάρα του Αγαπημένου εκλεκτού, άκουσα τα πατήματα του στα μεγάλα δωμάτια και τ' άγγιγμα του στη σιδερέ...

Όμηρος Ι. Παπαδόπουλος, λοχαγός πεζικού (από το ημερολόγιο μου 1941) "Είχαμε ακούσει για την γενναιότητα του Ελληνικού στρατού, αλλά δεν εφανταζόμαστε τέτοια γενναιότητα και τέτοιο ηρωϊσμό που επέδειξαν οι στρατιώτες σας. Επολεμήσατε θαυμάσια, θαυμάσια. Σας συγχαίρω από την καρδιά μου" Ο Γερμανός Στρατηγός Boeme προς τον επιτελάρχη του τμήματος στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας Συνταγματάρχη Καλογερόπουλο.

Εκείνους τους χαλεπούς καιρούς η ελληνίδα νοικοκυρά έδινε τη δική της μάχη ενάντια στην πείνα. Η φαντασία, η εφευρετικότητα, μα πιο πολύ η αγάπη, έκαναν να πλουτίζει το τραπέζι της ανέχειας με γεύσεις πρωτόγνωρες, με "λιχουδιές" της ένδειας. "Πενία τέχνας κατεργάζεται". Έτσι γεννήθηκε η κουζίνα της πείνας που είναι η πιο ευφάνταστη, η πιο δημιουργική και, γιατί όχι, η πιο υγιεινή, αφού δεν εμπεριέχει λίπη, αλλαντικά, κόκκινα κρέατα, πλήρη γαλακτοκομικά προϊόντα, κ.τ.λ., υπεύθυνα για τις υπερβολικές τιμές χοληστερίνης στο αίμα, την αυξημένη αρτηριακή πίεση και τον κίνδυνο κ...

Ένα ακόμη αυτοβιογραφικό αφήγημα του Ζάχου Χατζηφωτίου για τις περιπέτειες της γενιάς του στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την "μπελ επόκ" της μεταπολεμικής Αθήνας. "Η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το νου, εντελώς αυθόρμητα, ήταν να βάλω ως τίτλο σε τούτο το βιβλίο: "1940: η τυχερή γενιά μας", διακινδυνεύοντας να γίνω δυσάρεστος σε ανθρώπους της ηλικίας μου, και δεν θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά. Λες και τους άκουγα: "Πού βρήκε ο χριστιανός την τύχη σ' αυτή τη γενιά που μόνο βάσανα είχε, πολέμους, στερήσεις, κατοχές, θύματα και κινήματα, πίκρες, φτώχεια, α...

Στο βιβλίο "Ελληνική εποποιία 1940-1941" ο Άγγελος Τερζάκης προσωπικές εμπειρίες εξιστορεί, συναισθηματικές αντιδράσεις ζωντανές ακόμη στη μνήμη του από το Έπος της Αλβανίας -το βιβλίο γράφεται μόλις είκοσι χρόνια αργότερα- προβάλει παραστατικά, με κάποια υπερβολική ίσως ρομαντική αύρα και βλέμμα νοσταλγικό. Στάθης Ευασταθιάδης

Το βιβλίο αυτό στηρίζεται σε ένα εκτενές αφηγηματικό κείμενο του Κύπριου στρατιώτη Γεώργιου Πέτρου, από το Κελλάκι Λεμεσού, σκαπανέα στο βρετανικό στρατό κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο περιγράφει τις περιπέτειές του στην Ελλάδα το 1941-1942. Συμπεριλαμβάνει παράλληλα τα αποτελέσματα της έρευνας που έγινε σε Κύπρο, Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική σχετικά με τα γεγονότα της εποχής. Ο αριθμός των Κυπρίων που κατατάχθηκαν στους συμμαχικούς στρατούς και πολέμησαν τον φασισμό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι σημαντικός. Η πλειοψηφία κατατάχθηκε σε μονάδες του...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρονικό των ανθρώπων της περιοχής του Κιλκίς που συμμετείχαν στο "έπος της Αντίστασης 1941-44". Ο Κόλιας Αμοιρίδης, γεννημένος στο Καραουργάν, έφτασε ως πρόσφυγας στην Μεγάλη Βρύση. Οι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης, μαζί τους και ο Κόλιας Αμοιρίδης, έζησαν τις μεγάλες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης και μοιράστηκαν τις ελπίδες και τα όνειρα που αυτή γέννησε. Ο συγγραφέας, ενώ ξετυλίγει την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και των αγώνων του Δημοκρατικού Στρατού, επιμένει να μας θυμίζει την ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός και της καθεμιάς χωρισ...

Κι από το τότε στο τώρα... Εκείνοι, τότε, ήσαν απλοί, περαστικοί άνθρωποι, που είχαν ιδανικά και οράματα και, γι' αυτό, έκαναν αξεπέραστες πράξεις και έστειλαν την τελευταία, κατά τη γνώμη μου, μεγάλη ελληνική πρόταση πολιτισμού προς την ανθρωπότητα. Εμείς, σήμερα, εγωπαθείς και ευδαιμονιστές, γίναμε οι μάζες των υλικών διεκδικήσεων.

[...] This book is divided into three sections. It is about children forced to live in darkness at their most tender age; children in hiding under false names who dared not even go out in the streets. 1t is also about those who enjoyed the protection of Resistance forces in some areas, who joined their ranks and offered their services. And it is about the hardships and ordeals of life in the death camps as told by those who managed to survive and find their way back, though they were physically and emotionally devastated. In other words it is a book whose pages are full...