Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια αποκαλυπτική συνέντευξη του Περικλή Σφυρίδη στον Ηλία Γκρη για τη ζωή του, το έργο του και τη Θεσσαλονίκη.

Φιλοξενία είναι να καλείς κάποιον στην κουζίνα σου... Το "Ο χρόνος πάλι" είναι ένα παιχνίδι αυτοβιογραφίας: η συγγραφέας περιηγείται στη ζωή της· η μυθοπλασία συγχέεται με την πραγματικότητα, όσα συνέβησαν συγχέονται με όσα θα μπορούσαν να έχουν συμβεί, με όσα θα ήταν ωραίο να συμβούν· "αν είχα μια δεύτερη ευκαιρία, μια δεύτερη ζωή, θα γινόμουν..." Το βιβλίο αυτό -τα απομνημονεύματα ενός ανθρώπου που έζησε "έναν αστερισμό από γεγονότα"- είναι άλλοτε κοινωνική ιστορία, άλλοτε λογοτεχνική κριτική, άλλοτε ταξιδιωτική πεζογραφία· η καταγραφή μιας προσωπικής φιλοσοφίας για...

1993. Όλο και περισσότερο το Παρίσι αυτό, της μοναξιάς, μου θυμίζει το Παρίσι της αυτοεξορίας. Γκρίζο, αδιάφορο. Κράτησα ημερολόγια, μα δεν έγραψα ιστορίες τις ιστορίες που έγραφα άλλοτε, που μυθοποιούσα το μικροπεριστατικό με μιαν ευκολία απίστευτη.... Αυτήν τη βδομάδα έχω δουλειές. Το αμπαλάρισμα είναι το Σάββατο. Μια αγωνία με κατέχει αόριστη. Ο Βαλέριο (ο γάτος) στενάζει, όπως στέναζε και πριν από την επέμβαση. Είναι ένα παράπονο μοναχικού άντρα. Όπως το λέει κι ο Ελύτης στον "Αγράμματο και στην Ωραία", "σκόρπισε σπέρμα κι έσπειρε άστρα". Κάπως έτσι κι ο Βαλέριο,...

Εραστής της γραφής είναι αυτός που περπατάει συνομιλώντας με τον ήρωά του, εκείνος που κρατάει συνεχώς σημειώσεις στο κουτί των τσιγάρων του, εκείνος που, ατενίζοντας τον ορίζοντα, βλέπει όχι ό,τι υπάρχει στην ευθεία των ματιών του, αλλά ό,τι εκτυλίσσεται στα άδυτα της ψυχής του. Τα ψέματα και οι αλήθειες, τα προσωπεία των ηρώων και των δημιουργών, οι συνειρμοί και τα σύμβολα, οι πληγές και τα οράματα, το φως και το σκότος, οι ιδέες που γίνονται λέξεις και οι λέξεις που φιλοτεχνούν "κοστούμια" ιδεών παίρνουν μια θέση στη χορεία αυτών των στοχασμών, προκειμένου να δώσουν...

Η "Όμορφη νύχτα" του Θωμά Κοροβίνη είναι ένα εκτενέστατο αφήγημα, που κινείται ανάμεσα στη χρονογραφία και το μυθιστόρημα. Στο κείμενο καταγράφονται λεπτομερώς τα πρόσωπα, οι παρέες και τα γεγονότα μιας εποχής που σημάδεψε τη ζωή της Θεσσαλονίκης για μια εικοσαετία περίπου, από το 1985 μέχρι τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας, με κεντρικό άξονα τη νυχτερινή ατμόσφαιρα των λαϊκών κέντρων και ιδίως του ιστορικού μαγαζιού "Όμορφη νύχτα" της οδού Παπάφη, που ήταν γνωστό στην πιάτσα των θαμώνων του και ως "Ο ναός". Γίνονται επίσης λεπτομερείς ή γενικές αναφορές σε πρόσωπα και πρ...

Προσωπικά πιστεύω ότι στο έργο ενός ποιητή δεν προσθέτει τίποτε η συμμετοχή του σε ποιητικά συμπόσια ή σε πνευματικές παρέες, στην πνευματική αγορά, όπως λέτε. Κάποτε ο Ντύλαν Τόμας, ένας ποιητής που σέβομαι βαθύτατα και συχνά τον αναφέρω, σε ένα ποιητικό συμπόσιο διέκοψε τους ομιλητές και τρέχοντας στο παράθυρο φώναξε στους παρευρισκόμενους: Πάψτε, πάψτε, ακούστε τα πουλιά πόσο καλύτερα τα λένε από εμάς. Μ.Σ.

'Ενα ψυχολογικό πορτραίτο του Γιώργου Χειμωνά φτιαγμένο μέσω ερωτήσεων από τον ίδιο· αποστάγματα για την επιστήμη και την τέχνη του· μιά ρητή διαβεβαίωση γιά τον μοναδικό τρόπο που είχε να υπάρχει· νύξεις για δεισιδαιμονίες· παραδείγματα αληθινού πένθους· ολοκληρωτική απόρριψη της έννοιας του "λάθους" και η σιγουριά ότι ο χρόνος δεν υπάρχει, ότι είμαστε αθάνατοι. Και όλα αυτά ειπωμένα μ' έναν λόγο κρυστάλλινο, από τον πρίγκιπα που έφυγε πρόσφατα.

Πρόκειται για μια συλλογή εννέα ομιλιών όπου ο συγγραφέας καταθέτει τη βιωματική σχέση του με την Εκκλησία, η οποία λειτουργεί σαν πυξίδα για όλο το δημιουργικό του έργο, το συγγραφικό και το ζωγραφικό. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Ν. Γ. Πεντζίκης σε μιά από τις ομιλίες, "Πρέπει να ομολογήσω, ότι πτωχός στο πνεύμα, πολλαπλώς δια της Εκκλησίας ενισχύθην. Εκ της μελέτης των μνημείων της θρησκευτικής μας παραδόσεως, εξήγαγα συμπεράσματα περί του συμμετρικώς ασυμμέτρου, περί του ότι ορθότερον γεωμετρικώς είναι το πρακτικώς μη ακριβώς τετράγωνον, περί της εννοίας του ρυθμού σαν...

Η προσωπική επαφή με τους ανθρώπους που σημάδεψαν την εποχή μας είναι η πολυτιμότερη εμπειρία ενός συγγραφέα. Μετά το συζητημένο της μπεστ σέλερ Μελίνα: Μια θεά με το διάβολο μέσα της, η Φρίντα Μπιούμπι επιστρέφει με τα Προσωπικά, μια σκιαγράφηση πέντε μεγάλων Ελλήνων, όπως τους γνώρισε και όπως τους θυμάται εκείνη. Ξεφεύγοντας από το καθιερωμένο πλαίσιο της αντικειμενικής βιογραφικής εξιστόρησης, η Μπιούμπι ακολουθεί το δρόμο της καρδιάς της. Ανατρέχει στο παρελθόν, θυμάται και ξαναζωντανεύει τις στιγμές της με πέντε από τους σημαντικότερους ανθρώπους που γνώρισε κατά τη δ...

Ο άνθρωπος και έρχεται, και φεύγει από τον κόσμο αυτό χωρίς αποσκευές. Τα κτερίσματα που απέθεταν οι πρόγονοί μας πλάι στα νεκρό σώμα, απέμεναν έξω πάντοτε από τον αναπαυμένο άνθρωπο. Κι όμως· τα κείμενα που αφήνει πίσω του ο συγγραφέας φεύγοντας, μιλούν για πράγματα που εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα στον άνθρωπο που τα έγραψε. Ιδίως, όταν τα κείμενα αυτά έχουν εξομολογητικό χαραχτήρα. 'Όταν ο Άγγελος Τερζάκης σφάλισε τα ρεμβαστικά, σοβαρά εκείνα μάτια του και με σταυρωμένα τ' αρχοντικά του χέρια πήρε τον δρόμο της ανόδου στα επουράνια, άφησε σ' ένα φάκελο μια δέσμη...

"Τούτο εδώ προορίζεται για ημερολόγιο γεγονότων, κι όχι εντυπώσεων ή ιδεών", γράφει ο ίδιος ο Καβάφης, ξεκινώντας το "Ημερολόγιο" αυτό του πρώτου ταξιδιού που κάνει στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1901. Η σχολαστική καταγραφή των περιπάτων και των συναναστροφών του στην Αθήνα (και όχι μόνο) της εποχής, καθιστά το σπάνιο αυτό κείμενο μια νοσταλγική καρτ-ποστάλ, χρωματισμένη διακριτικά με το ιδιότυπο ύφος του Αλεξανδρινού. Η συνάντηση με το αττικό φως ενός ποιητή που συνήθιζε να γράφει στο μισοσκόταδο των κεριών...

Αν θα θέλατε να συναντήσετε μια λαϊκή τραγουδίστρια με επιδερμίδα ρυζιού (Καίτη Ντάλη), την ελληνίδα Λόρι Άντερσον ή την κατ' άλλους θηλυκή εκδοχή τού Μάνου Χατζιδάκι στην μελωδικότητα (Λένα Πλάτωνος), έναν ήρωα της μεταμόρφωσης και της νύχτας (Θωμάς Κοροβίνης), ή μια συγγραφέα πολυσχιδών μυθιστορημάτων σαν πάνω σε χειροποίητη περγαμηνή (Ζυράννα Ζατέλη), τότε δεν θα είχατε παρά αν επισκεφθείτε τον Γιώργο Χρονά, μόνο και μόνο για να τοποθετήσει σωστά τον οφθαλμό σας πάνω στον μαγικό φανό της τέχνης του. Πολλοί λένε ότι ο Γιώργος Χρονάς απλώνει έναν υπερβολικά μεγάλο ορίζοντα...

Χριστούγεννα 1997, Χριστούγεννα 2006. Εννέα χρόνια, δέκα γιορτές. Έως τώρα έχουν κυκλοφορήσει έξι ειδικές εκδόσεις για τη συγκεκριμένη μέρα. Η έβδομη είναι μια συλλογή με κείμενα όσων παρίστανται στη συνάντηση του Σαββάτου, είτε είναι συγγραφείς είτε όχι, και θέλησαν να την περιγράψουν. Οι συναντήσεις αυτές ξεκίνησαν ακριβώς τη μέρα που έγινε η πρώτη χριστουγεννιάτικη γιορτή, με κύριο "υπεύθυνο" τον Μανόλη Σαββίδη. Η ιδέα αυτής της έκδοσης έπεσε ένα Σάββατο στο τέλος της άνοιξης. Όλοι συμφώνησαν, αλλά λίγοι έγραψαν. Ένας, ο Γιάννης Στεφανάκις, φιλοτέχνησε το χαρακτικό πο...

27 ενδόμυχοι στοχασμοί με τη μοναδική ποιητική φωνή του μεγάλου Αλεξανδρινού. Η γραφή του Καβάφη, πλούσια, μεστή, με λεπτές αποχρώσεις ειρωνείας, γοητευτική και ευρηματική, ιχνηλατεί την τέχνη, την πηγή της δημιουργίας, την αλήθεια, την ομορφιά και τη θέση του ποιητή μέσα σε όλα αυτά. Η παρούσα έκδοση είναι εμπλουτισμένη με μια εισαγωγή της Μάρθας Βασιλειάδη, επίκουρης καθηγήτριας του Τμήματος Φιλολογίας στο Α.Π.Θ. και χρονολόγιο της ζωής του ποιητή. Το έργο εξωφύλλου είναι του Κωνσταντίνου Μαρκόπουλου.

Έξι από τις γνωστότερες και πιο αγαπητές στο κοινό Ελληνίδες συγγραφείς κάθονται σε ένα τραπέζι και αναφέρονται, η καθεμιά με το δικό της ύφος και τη δική της ευαισθησία, στην περιπέτεια της γραφής, έτσι όπως τη βιώνουν οι ίδιες καθημερινά μέσα από τα βιβλία τους και την επαφή τους με το κοινό. Χωρίς να αρνούνται τη γυναικεία τους φύση, οι έξι συγγραφείς ξεδιπλώνουν τη συγγραφική τους κυρίως υπόσταση, μιλώντας γι' αυτά που τις φοβίζουν και γι' αυτά που τις παρηγορούν, γι' αυτά που τις ωθούν στο γράψιμο και γι' αυτά που, ίσως, τις φρενάρουν. Κι εδώ βρίσκεται το μεγάλο εν...

37 Συνεντεύξεις του Οδυσσέα Ελύτη (1942-1992) και ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρεταννία" με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευση του Οδυσσέα Ελύτη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. "[...] αναρωτιέται κανείς: για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτε, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι' αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική...