Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ανάμεσα στις βραχώδεις σχισμές με φλέβες από νεφρίτη στην έρημο του Τακλαμακάν, ζει ένας σκαραβαίος της οικογένειας των Τενεβριονίδων που όταν λέει πλιτς-πλιτς θέλει να πει πλατσπλάτς, και όταν λέει πλατσπλάτς θέλει να πει πλιτς-πλιτς. Εμείς περνάμε πάνω από αυτά τα μικρά έντομα αγνοώντας τα εντελώς, χωρίς καν να αντιληφθούμε ότι αυτή η ένδειξη ευφυΐας του σκαραβαίου του Τακλαμακάν εμπεριέχει στην ουσία της την πιο γνήσια ανθρώπινη πράξη, πιο χαρακτηριστική για το είδος μας ακόμα και από το γέλιο, τη συνθήκη στην οποία βασίζονται οι επιστημονικές εικασίες, η τέχνη και η κ...

"Κύριε, λυπόμαστε αλλά έχουμε κλείσει". "Πώς; Τέτοια ώρα"; "Ναι, ανοίγουμε μόνο το πρωί, κύριε". "Τι παράξενο. Εγώ είδα κόσμο να μπαίνει εδώ» λες, ακουμπώντας το χέρι σου στην πόρτα. "Αυτό είναι αδύνατον, κύριε. Είστε ο τελευταίος πελάτης. Κανείς άλλος δεν είναι εδώ". "Τους είδα" διαβεβαιώνεις. Οι άντρες κοιτάζονται και μετά στρέφονται συγχρονισμένα προς το μέρος σου και σου χαμογελούν με συγκατάβαση. "Όχι, κύριε, θα ήταν κάποια υπηρέτρια ή καμιά σκιά. δεν είναι κανείς εδώ". "Θέλετε να με κάνετε να αμφισβητήσω τις αισθήσεις μου;" "Ποτέ δεν θα τολμούσαμε, κύριε..." σ...

ΟΔΗΓΟΣ Ο τρελός πηγαινοερχόταν στο πεζοδρόμιο, χειρονομώντας στο κενό. Οι περαστικοί ήταν επιφυλακτικοί: ο τρελός έδειχνε δρόμους αδιάβατους. ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ Βιάσου, ψάξε να βρεις κάποιο ελάττωμα πάνω του, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορέσεις να αντέξεις την αδιαφορία του! ΤΑΛΕ ΚΟΥΑΛΕ Όπως ο Τσάπλιν στην αλυσίδας παραγωγής των Μοντέρνων Καιρών. Όπως οι κωπηλάτες στις ταινίες με Ρωμαίους.

Φίλε αναγνώστη, στέκεσαι μπροστά στον πάγκο ενός κεντρικού βιβλιοπωλείου. Ξεφυλλίζεις το τομίδιο που επιγράφεται "Παραδειγματικοί φόνοι" του Μαξ Άουμπ, Ισπανού συγγραφέα γερμανογαλλικής καταγωγής, φίλου του Μπουνιουέλ, του Νταλί και του Λόρκα, συν-σεναριογράφου της ταινίας "Η ελπίδα" του Μαλρώ, παραγγελιοδότη της "Γκερνίκα" του Πικάσο. Ο Άουμπ συλλαμβάνεται το 1939, πηγαινοέρχεται από στρατόπεδο συγκεντρώσεως σε φυλακή, κι ύστερα δραπετεύει και καταφεύγει στο Μεξικό, όπου γράφει τρία μυθιστορήματα, κάμποσες συλλογές διηγημάτων και θεατρικά έργα, ενώ συντάσσει και εκδίδει ολ...

Ο Φρανθίσκο ντε Μονκάδα, Ισπανός ευγενής και επιφανής πολιτικός του 16ου αιώνα, γράφει την ιστορία της εκστρατείας των προγόνων του που αρχίζει το 1303 και τελειώνει το 1311 με τη δημιουργία του Δουκάτου της Αθήνας. Το ειδικό ενδιαφέρον που έχει το γλαφυρό αυτό αφήγημα του Μονκάδα είναι ότι παρουσιάζει μιαν άλλη, διαφορετική μαρτυρία για τα γεγονότα της σκοτεινής εκείνης εποχής της παρακμής του Βυζαντινού Κράτους. Μια νέα όψη από την άλλη, την αντίθετη πλευρά.

Η "Ανάβαση στο όρος Κάρμηλο" πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο μια ψυχή θα μπορέσει να προετοιμαστεί για να φθάσει σύντομα στην ένωση με τον Θεό. Δίνει συμβουλές και διδάγματα πολύ χρήσιμα στους αρχάριους και σε κείνους που έχουν προχωρήσει ώστε να γνωρίζουν πως να απαλλαγούν από καθετί πρόσκαιρο, να μην ενοχλούνται από τα πνευματικά και να μείνουν με την απόλυτη γύμνια και ελευθερία του πνεύματος που είναι απαραίτητες για την ένωση με τον Θεό. Η ανάβαση στο Όρος Κάρμηλο είναι γραμμένη από τον Πατέρα Ιωάννη του Σταυρού, μοναχό του Τάγματος των ανυπόδητων Καρμηλιτών.

[...] Στον "Παραδόξ βασιλιά", ο Μπαρόχα με τις τεταμένες κεραίες της ευαισθησίας του συλλαμβάνει τους παλμούς από όλα τα φλέγοντα ζητήματα, όχι μόνο της Ισπανίας αλλά κι' έξω από αυτήν, σατυρίζοντας διεθνή γεγονότα όπως την αποικιοκρατία και τον εκπολιτισμό των μαύρων της Αφρικής, την τακτοποίηση των εβραίων σε δική τους γη, (το βιβλίο γράφτηκε το 1906), το ρόλο των πολιτισμένων ευρωπαίων, την πολιτική, το μιλιταρισμό, τον κοινοβουλευτισμό, κ.λπ. [...] (από την εισαγωγή της Ιουλίας Ιατρίδη)