Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Tο βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη σοβαρή μελέτη του έργου του Ζοζεφέν Πελαντάν, ενός μυστήριου συγγραφέα, αποκρυφιστή, και λάτρη του Πλάτωνα, που συντάραξε τον κόσμο της Τέχνης της Μπελ Επόκ. Ξετυλίγει τη μοναδική του κοσμοθέαση για την δύναμη της τέχνης, των συμβόλων, και των μύθων ως μέσα για την ανάπλαση της κοινωνίας, κι εξετάζει τη σημασία τους για τη δική μας εποχή. Το όραμα του ήταν μια πνευματική επανάσταση με το Κάλλος και την Τέχνη ως όπλα ενάντια στον υλισμό και την παρακμή του Δυτικού πολιτισμού. Στα μεγαλεπίβολα Σαλόνια που διοργάνωσε μεταξύ 1892-97, συγκλονί...

Ο Θεός είναι ο τέλειος Καλλιτέχνης και Ποιητής. Η κατ’ εικόνα δική Του δημιουργία μας σημαίνει ότι είμαστε κι εμείς καλλιτέχνες και ποιητές, ανεξάρτητα από την κλήση μας στη ζωή. Είμαστε καλλιτέχνες με τον τρόπο που αγαπάμε. Είμαστε ποιητές με τον τρόπο που προσευχόμαστε. Ο καθένας είναι ένας καλλιτέχνης. Συνδεόμαστε κοσμικά ο ένας με τον άλλο μέσα από ένα θείο υφαντό που εκτείνεται κατά μήκος των αιώνων. Ο καθένας μας έχει ένα ρόλο μοναδικό να επιτελέσει στη συμφωνία της δημιουργίας του Θεού. Το σημαντικότερο έργο ενός καλλιτέχνη δεν είναι ό,τι δημιουργεί. Βρίσκεται στο...

Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες της εποχής στέκονταν σε ένα κατώφλι που εκπροσωπούσε την οριστική ρήξη με το παρελθόν. Σ' αυτόν τον γοργά εξελισσόμενο κόσμο, ένας μοναχικός, εκκεντρικός συγγραφέας, ο Ζοζεφέν Πελαντάν (1858-1918) ανήγαγε την ανθρώπινη δημιουργικότητα και το Κάλλος σε υπέρτατες αξίες, οι οποίες, όπως πίστευε, αποτελούσαν το τελευταίο προπύργιο ανάμεσα στην ανθρώπινη ψυχή και τον παρακμιακό υλισμό που αντιλαμβανόταν να καταπίνει τον Δυτικό Πολιτισμό. Έγραψε περισσότερα από εκατό βιβλία, και κάποιες εκατοντάδες μονογραφίες και άρθρα...

Συγκριτική μελέτη μεταξύ φιλοσοφίας, θρησκείας και τέχνης.

Σε αυτή την άρτια επιστημονική μελέτη, που συνυφαίνει την προσέγγιση της ιστορίας της τέχνης με τη φιλολογία και τη λαογραφία, ο Αδαμάντιος Αδαμαντίου ανασύρει από τη λήθη μια σπάνια και δυσερμήνευτη (και γι’ αυτό συχνά παρερμηνευόμενη) παράσταση από τον κύκλο της θεομητορικής εικονογραφίας: την παράσταση με τη δοκιμασία (πείρα) της αγνείας της Θεοτόκου. Στο πρώτο μέρος της μελέτης του ο συγγραφέας εντοπίζει και ταξινομεί όλες τις σχετικές απεικονίσεις σε χριστιανικά μνημεία (ελεφάντινα μνημεία της Ραβέννας του 5ου και 6ου αιώνα, καππαδοκικοί ναοί του 10ου και 11ου αιώνα, ψ...

Περιεχόμενα: - Δ. Γ. Μαγριπλής, "Θρησκεία και ιδεολογία: Ορθοδοξία και σύγχρονος κόσμος" - Θ. Ν. Παπαθανασίου, "Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος ή πώς "ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν": Σημειώσεις για τον διάλογο Εκκλησίας και Αριστεράς" - Ο. Β. Στασινοπούλου, "Από το άτομο στο ανθρώπινο πρόσωπο: Η συμβολή της πατερικής σκέψης στην υπέρβαση διλημμάτων της κοινωνικής πολιτικής". - Π. Α. Σταθόπουλος, Δ. Η. Μπουρίκος, "Φιλανθρωπία και Κοινωνική Πρόνοια στην Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Παράδοση" - Β. Γ. Αδραχτάς, "Πολυθρησκειακότητα, Ορθοδοξία και το πρόβλημα της αλήθ...

Η γλώσσα, η τέχνη, στις παντοειδείς εκφάνσεις τους, καλλιεργήθηκαν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Αλλά το χαρακτηριστικό του ορθοδόξου πολιτισμού δεν είναι η ύλη. Είναι το πνεύμα που ζωοποιεί. Αυτό που εκφράζεται στην απλότητα του λόγου και αποτυπώνεται όχι στον όγκο και στο ύψος των μνημείων, αλλά στο ταπεινό, στο απέριττο, στην λεπτότητα. Η Ορθοδοξία, με τον πολιτισμό της, δεν θεωρεί τον άνθρωπο ως άτομο αποξενωμένο από τους άλλους. Τον θέλει ως πρόσωπο ενταγμένο στην κοινότητα και στην κοινωνία του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του κατακορύφως και οριζοντίως, όπως...

Για τη συγγραφή της παρούσας μελέτης αφορμήθηκα από τις παραδόσεις στο μάθημα Χριστιανική Αρχαιολογία στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης (Α.Ε.Σ.Θ.). Διδάσκοντας το προαναφερόμενο μάθημα το ακαδημαϊκό έτος 2004-2005 στους σπουδαστές του Γ΄ Εξαμήνου της Α.Ε.Σ.Θ. μου δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσω και πάλι κάποιες πτυχές της παλαιοχριστιανικής τέχνης, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για μια ευρύτερη έρευνα στις πηγές. Η έρευνα επικεντρώθηκε στα κείμενα των Απολογητών και του Ευσέβιου Καισαρείας, καθώς μέσα από τα κείμενα των προαναφερόμενων Πατέρων εκφράζεται και...

Με ποια λογική ένα δικαστήριο μπορεί να απαγορεύσει την προβολή μιας ταινίας, όπως έγινε στην Ελλάδα με το φιλμ "Τελευταίος πειρασμός" του Martin Scorsese; Πώς μπορεί να καταδικαστεί ένας σκιτσογράφος, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον αυστριακό Gerhard Haderer για το κόμικ "Η ζωή του Ιησού"; Είναι δίκαιες οι διώξεις για την έκθεση "Outlοok"; Σ' αυτό το βιβλίο αναλύεται η λογοκρισία της τέχνης στο όνομα των θρησκευτικών πεποιθήσεων κάποιων ατόμων ή πλειοψηφιών. Περιγράφεται η διελκυστίνδα τέχνης και θρησκείας μέσα από αποφάσεις ελληνικών, ευρωπαϊκών και αμερικανικών δικαστηρίων...

We are becoming increasingly aware that the forms of our life and art - of our modern civilization generally - have over the last few centuries been characterized by the progressive loss of precisely that sense which gives virtually all other civilizations and cultures of the world their undying lustre and significance: the sense of the sacred. In fact, the concept of a completely profane world - of a cosmos wholly desacralized - is a fairly recent invention of the western mind, and only now are we beginning to realize the apalling consequences of trying to order and mould...

Επιστολή του Πάπα Ιωάννη ΧΧΙΙΙ "Cum itaque sicut accepimus carissimus in Christo filius noster Janus rex Cipri illustris ad sanctum Uarionen gloriosum confessorem sincere et specialis gessit prout et gerit devocionis affectum et ad eius gloriam et honorem quendam benorem officii eiusdem sancti studiose et laudabiliter composuit et eum nobis destinari fecit...". Η παρούσα έκδοση δεν έχει την αξίωση ν' ασχοληθεί με το βαθύτερο νόημα της θρησκείας και της τέχνης στο σύνολο τους. Στην ουσία περιορίζεται στον προβληματισμό των θρησκευτικών μειονοτήτων στην Τουρκία, κυρίω...

[...] Μέσα από αυτό το συμπόσιο και με τις εισηγήσεις αυτού του τόμου, γίνεται προσπάθεια να επανασυνδεθεί η θεολογία με την τέχνη και να προβληθεί η Ορθόδοξη θεολογία του κάλλους, αυτό που μέσα από παρόμοιες αλλά όχι κατανάγκην ταυτόσημες και ταυτοούσιες διαδικασίες η Δύση ονομάζει "αισθητική θεολογία". Η αρχή, παρότι το ήμισυ του παντός, δεν είναι τέλος, γι' αυτό και παραμένει πάντα ατελής-ελλιπής. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)