Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτό το κείμενο, εμπλουτισμένο με ορισμένες προσθήκες, αποδίδει την ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλόπουλου, κατά την έναρξη των εργασιών του 4ου Οικονομικού Forum Δελφών στις 28 Φεβρουαρίου 2019.

"Υπάρχει λύση. Και η λύση είναι να υπερισχύσουν επιτέλους, οι δυνάμεις του ορθολογισμού,της αξιοκρατίας της υγιούς παραγωγικής ανάπτυξης και της εξωστρέφειας". Κωστής Χατζηδάκης Το βιβλίο αυτό αποτελεί την προσωπική διαδρομή τριάντα σχεδόν ετών στα μονοπάτια της οικονομίας στην οποία αφιέρωσε το επιστημονικό, επαγγελματικό και συγγραφικό του έργο ο Μηνάς Αναλυτής. Τριάντα χρόνια συγκλονιστικών διεθνών, ευρωπαϊκών, αλλά και ελληνικών γεγονότων, από την πτώση των καθεστώτων της κεντρικής οικονομικής διαχείρισης μέχρι τις επώδυνες ελληνικές αυταπάτες, αποτελούν τη θεματολ...

Τα κείμενα του τόμου αυτού εκφράζουν το "πνεύμα της εποχής" μας, με την εγελιανή έννοια του όρου. Ο συγγραφέας τους, ως καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, προσπάθησε με τα γραπτά του να εντοπίσει τους παράγοντες (ιστορικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς κ.ά.), οι οποίοι έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος των "τεχνοκρατικών μνημονίων". Αυτό το "μετα-πολιτικό" καθεστώς των μνημονίων μέχρι σήμερα, το έτος 2019, δεν έχει διερευνηθεί σε θεωρητικό επίπεδο για δύο λόγους: πρώτον, το ίδιο το πολιτικό πράττειν εξακολουθεί να ορίζεται στο πλαίσιο του παλαιοκομματισμο...

Δεν είναι αδικαιολόγητο το ότι εξακολουθούμε να νιώθουμε παγιδευμένοι στην κρίση, αφού οι ανεπάρκειες και οι ατέλειες του κοινωνικοοικονομικού ιστού δείχνουν να διαιωνίζονται. Πού όμως πραγματικά βρισκόμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε επιδιώκοντας ένα καλύτερο συλλογικό μέλλον; Ποιες είναι οι βασικές αιτίες της κρίσης της κοινωνίας μας και πού είναι δυνατόν να εντοπιστούν οι πραγματικές πόρτες εξόδου από αυτήν; Το βιβλίο του Χάρη Μ. Βλάδου επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει κάποιες πτυχές των παραπάνω θεμάτων με εύληπτο τρόπο.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει τις τέσσερις μορφές πλούτου που βρίσκονται στην διάθεση των ανθρώπων, δηλαδή τον υλικό πλούτο, τον πνευματικό, τον φυσικό και τον πλούτο των εμπειριών. Στην εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας κυριάρχησε η αύξηση του υλικού πλούτου, η οποία ήταν και είναι αποτέλεσμα δύο κυρίως παραγόντων: της καταναλωτικής σπατάλης και της μεγάλης αύξησης του πληθυσμού. Υπερκατανάλωση και υπερπληθυσμός έχουν πλέον καταστεί τα δύο σημαντικά προβλήματα της εποχής μας. Αυτά έχουν φέρει τον πλανήτη μας στα όρια της αντοχής του και έχουν δημιουργήσει τα τεράστια οικολογικά π...

Ο Richard H. Thaler έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της ριζοσπαστικής ιδέας ότι κεντρικοί δράστες στην οικονομία είναι τα προβλέψιμα, επιρρεπή σε σφάλματα Ανθρώπινα Όντα. Το βιβλίο αποτελεί ένα συναρπαστικό, συχνά ξεκαρδιστικό οδοιπορικό του αγώνα του Thaler να επαναφέρει στην πραγματικότητα ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό πεδίο και να αλλάξει τις ιδέες που έχουμε για την οικονομική επιστήμη, τον εαυτό μας και τον κόσμο. Στο σύμπαν της παραδοσιακής οικονομικής θεωρίας υπάρχει χώρος μόνο για ορθολογικούς δράστες. Ήδη από τα πρώτα βήματα της έρευνάς του, ωστόσο, ο Thaler συν...

Γιατί στον κόσµο υπάρχουν ανεπτυγµένοι και υπανάπτυκτοι, πλούσιοι και φτωχοί; Γιατί υπάρχουν "έχοντες" και άλλοι που ανέχονται ανοχή µεγάλη; H πραγµάτευση του ερωτήµατος γίνεται στο επίπεδο συνόλων, κοινωνιών και όχι µονάδων ή νοικοκυριών, και τίθεται όταν τα προαναφερθέντα σύνολα αρχίζουν τις συναλλαγές. Στο παρόν βιβλίο επιχείρησα την αναπαραγωγή της γνώσης µε την οποία ενστερνίζοµαι και αντιλαµβάνοµαι τον κόσµο. Ως εκ τούτου, δεν αποφεύγω τα συµπεράσµατα ή την πρόδηλη αιώρησή τους! Σε καµιά των περιπτώσεων όµως τα συµπεράσµατα αυτά δεν πρέπει να εκληφθούν ως διδαχές,...

Ένας αναγνώστης που προφανώς διαφωνούσε με την ανάλυση των συγγραφέων του παρόντος τόμου πως η κρίση η οποία εκδηλώθηκε, από το 2008 και μετά, στην ελληνική οικονομία ήταν ουσιαστικά μία βίαιη μεν, αναπόφευκτη δε, διόρθωση των διαρθρωτικών ασυμμετριών που είχαν διαμορφωθεί στην διάρκεια δεκαετιών, έκανε το εξής σχόλιο με την μορφή ερωτήματος: "δηλαδή ο μόνος τρόπος να διορθωθούν οι διαρθρωτικές ασυμμετρίες της ελληνικής οικονομίας ήταν η μαζική καταστροφή;". Πρόκειται για μία αντίδραση εντελώς αντιπροσωπευτική των δύο χαρακτηριστικών σφαλμάτων με τα οποία αντιμετωπίσθηκε, κ...

Ίσως κάποτε τα παιδιά μας να απορήσουν μαθαίνοντας σε τι τρελό κόσμο μεγαλώσαμε ή ότι ανεχθήκαμε για τόσο καιρό ένας χρηματιστής με ένα κλικ του ποντικιού να σπρώχνει δισεκατομμύρια από εδώ προς τα εκεί και λίγα λεπτά αργότερα να μεταφέρει πάλι τα ίδια ποσά με ένα κλικ από εκεί προς τα εδώ, κερδίζοντας έτσι χρήματα που άλλοι θα χρειάζονταν έναν χρόνο δουλειάς για να αποκτήσουν. (απόσπασμα από το βιβλίο) Το αποτέλεσμα τριών δεκαετιών απελευθέρωσης της χρηματοπιστωτικής αγοράς αποδείχθηκε καταστροφικό. Από αυτό το παράτολμο παιχνίδι ελάχιστοι βγήκαν κερδισμένοι, ενώ το...

Εκθέτουμε εαυτούς, συχνά κρύβοντας πράγματα που ξέρουμε πως ίσως δεν αρέσουν. Αποκαλύπτουμε τις προτιμήσεις μας, έχοντας όμως επίγνωση των περιορισμών μας. Προσβλέπουμε στην αμοιβαία έλξη και ελπίζουμε πως θα προκύψει ο ερωτικός εταίρος των σχεδίων μας. Και όταν πτωχεύουμε ερωτικώς, επανερχόμαστε στην αγορά των εραστών και επίδοξων εταίρων με νέα σχέδια και ανανεωμένες προσδοκίες - ή μήπως όχι; Βραχύβιες και μακρόχρονες ερωτικές σχέσεις που άλλοτε είναι συναρπαστικές και, διόλου σπάνια, αποπνέουν την κόπωση και, ενίοτε, την δυσθυμία των εταίρων. Σχέσεις ανάμεσα σε αταίρι...

Μετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, σε κάθε φυσιολογική κρίση της οικονοµίας λόγω τεχνολογικών, πολεµικών ή άλλων αναταράξεων, κατά κανόνα η κύρια ευθύνη επιρριπτόταν στην αγορά, της οποίας ο ρόλος έπρεπε να περιοριστεί. Το αποτέλεσµα ήταν η γιγάντωση του κράτους και ο αντίστοιχος περιορισµός των ατοµικών ελευθεριών και επιλογών. Όµως, οι καταστροφικοί πειραµατισµοί των οπαδών του µεγάλου κράτους και της κεντρικά κατευθυνόµενης κοινωνίας και οικονοµίας τελικά διαψεύστηκαν και σε όλες τις χώρες παρατηρείται ραγδαία µεταστροφή υπέρ της ανοικτής κοινωνίας και της ελεύθερης οικο...

Το βιβλίο αυτό δεν επιχειρεί να προβλέψει το μέλλον, επιχειρεί να ξεκλειδώσει το μέλλον ανοίγοντας τα παράθυρα του μυαλού μας. Από ένα παγκόσμιο βασικό εισόδημα έως την εργάσιμη εβδομάδα των δεκαπέντε ωρών, και από έναν κόσμο χωρίς σύνορα έως έναν κόσμο χωρίς φτώχεια - έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε σε μια πιο ουτοπική σκέψη, που ωστόσο έχει ρεαλιστική εφαρμογή. Ο Ρούτγκερ Μπρέγκμαν μάς ταξιδεύει στην Ιστορία, πέρα από τον κλασικό διαχωρισμό Αριστεράς και Δεξιάς, εισάγοντας ρηξικέλευθες ιδέες, των οποίων ξεκάθαρα έχει έρθει η ώρα. Το "Ουτοπία για ρεαλιστές" είναι από...

Το βιβλίο αυτό δεν επιχειρεί να προβλέψει το μέλλον, επιχειρεί να ξεκλειδώσει το μέλλον ανοίγοντας τα παράθυρα του μυαλού μας. Από ένα παγκόσμιο βασικό εισόδημα έως την εργάσιμη εβδομάδα των δεκαπέντε ωρών, και από έναν κόσμο χωρίς σύνορα έως έναν κόσμο χωρίς φτώχεια - έφτασε η ώρα να επιστρέψουμε σε μια πιο ουτοπική σκέψη, που ωστόσο έχει ρεαλιστική εφαρμογή. Ο Ρούτγκερ Μπρέγκμαν μάς ταξιδεύει στην Ιστορία, πέρα από τον κλασικό διαχωρισμό Αριστεράς και Δεξιάς, εισάγοντας ρηξικέλευθες ιδέες, των οποίων ξεκάθαρα έχει έρθει η ώρα. Το "Ουτοπία για ρεαλιστές" είναι από...

Η εργασία αυτή γράφτηκε και ξαναγράφτηκε πολλές φορές μέχρι να καταλήξει στην εκδοχή που κρατάτε στα χέρια σας. Πρώτα απ' όλα εξετάζει τη δυσκολία κατανόησης της τρέχουσας ορολογίας πολιτικής ορθότητας που χρησιμοποιεί η οικονομία του 21ου αιώνα, σε σχέση με τις περισσότερο οικείες, όχι απαραίτητα κατανοητές, σε έναν ορισμένο κόσμο της εργασίας και του αγώνα και όχι μόνο, μαρξιακές κατηγορίες. Ακολουθούν στη συνέχεια δύο κεφάλαια για την αμερικανική και την ελληνική κρίση, με ιδιαίτερη έμφαση σε στατιστικά-εμπειρικά στοιχεία, που πρέπει βέβαια να τα διαβάζουμε με επιφύλαξη....

Το βιβλίο αυτό αναλύει γιατί και πώς η ανθρωπότητα ακολουθώντας τα μονοπάτια της υπερκατανάλωσης και του υπερπληθυσμού οδηγείται στην καταστροφή. Οι πόροι του πλανήτη εξαντλούνται και σύντομα ο ρυθμός ανάπτυξης του παγκόσμιας παραγωγής θα είναι μικρότερος από τον ρυθμό αύξησης του πληθυσμού. Το αποτέλεσμα θα είναι η μείωση του κατά κεφαλή προϊόντος. Αυτό προβλέπεται να συμβεί το 2037. Η ανάλυση των δεδομένων υποδεικνύει ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός, που σήμερα είναι 7,5 δισεκατομμύρια, πρέπει να μειωθεί στα τρία περίπου δισεκατομμύρια. Με τον πληθυσμό σταθερό στο μέγεθος αυτό...