Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ακόμη βιβλίο για το χρέος και τις επιπτώσεις του όπως τόσα ακόμα που έχουν γραφτεί από οικονομολόγους και λοιπούς ειδικούς χειρισμού και επεξήγησης των δήθεν πολυπλοκοτήτων που ταλανίζουν τη ζωή μας; Η απάντηση είναι όχι, τουλάχιστον όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησης, που χρειάζεται όμως ένα προκλητικό ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας, για να γίνει αντιληπτό το είδος, το βάθος και η ποιότητα μιας έννοιας που από απλή ηθική στάση στη συμβίωση των ανθρώπων, μετατράπηκε από την ιεραρχία, το κράτος, το χρήμα και τη βία (με αυτή τη σειρά), σε βάρος. Ένα βάρος...

Η συνοχή και η πρόοδος μιας κοινωνίας εξαρτώνται άμεσα από την οικονομική της κατάσταση. Ποιοι παράγοντες καθορίζουν όμως την οικονομία μιας χώρας; Οι Παγκόσμιες Τράπεζες, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και οι περίφημοι οίκοι αξιολόγησης, διαδραματίζουν σημαντικότατο ρόλο, αν όχι τον πρωταγωνιστικό, στη διαμόρφωση της παγκόσμιας οικονομικής πραγματικότητας. Ωστόσο, πρόκειται για ένα ρόλο ύποπτο, παραπλανητικό. Εκεί που πιστεύει κάποιος ότι εμφανίζονται για να βοηθήσουν, ακριβώς εκεί έρχονται για να πάρουν ό,τι μπορούν!... Αυτό είναι...

Τους τελευταίους μήνες όλη η Ελλάδα, και όχι μόνον, μιλάει για την κρίση χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει ποιο είναι το πρόσωπο αυτής της κρίσης. Η χώρα βουλιάζει στα χρέη της και φτωχαίνει μέρα με την ημέρα και οι υπερχρεωμένοι πολίτες της διαπιστώνουν πως τα χρήματα που δεν έχουν είναι περισσότερα απ’ αυτά που έχουν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Η Ελλάδα κατηγορεί την Ευρώπη και η Ευρώπη, προσπαθεί να εξορκίσει την κρίση ονομάζοντάς την "ελληνική". Όμως, μήπως η οικονομική πλευρά της κρίσης δεν είναι παρά το σύμπτωμα, ή μάλλον, ένα από τα συμπτώματα; Μήπως πίσω από τα...

Είναι αποδεδειγμένο, ότι η κρίση υπομονετικά σοβούσε και ξέσπασε κάπου στο 2008. Τα τοξικά των εξατμίσεων μιας Αμερικάνικής Τράπεζας βρήκαν μόνιμη θέση στον ελληνικό ορίζοντα, σε αρμονική σύζευξη με τα ντόπια ρυπαρά νέφη, βούρκο και σαπίλα, κατάλοιπα όλα ενός γενικότερα δηλητηριασμένου πολιτικο-κοινωνικού περιβάλλοντος. Και ενώ ο ελληνικός λαός καρτερικά περίμενε να ταξιδέψει με το καράβι της οικονομίας σε άλλους κόσμους μακρινούς, ονειρεμένους, βίαια κι αναπάντεχα ξεκίνησε σε ταξίδι άγνωστης, επικίνδυνης ρότας, φαιός ξεβράκωτος επιβάτης σε πλοίο σακαράκα. Μοναδική...

Κατάντικρυ στην "Αρχή του Οδηγητή" - αυτό τον χυδαίο Γερμανικό Μυστικισμό- αντιπαραθέτουμε την άποψη του ίδιου του Αριστοτέλη για την Εργασία: "Σχολάζειν Δύνασθαι Καλώς". Η "κρίση", ανασκοπούμενη γνωσιολογικά, μόνο σαν "διαρκώς υπάρχουσα" μπορεί να νοηθεί. Κατάσταση "μη Κρίσης" , άρνησης δηλαδή, εξόδου από το "τούνελ" κτλ, δεν υπάρχει, δεν την ανέχεται καθόλου το Νοείν. Το να λέμε για παράδειγμα: "Δεν μπορούμε συνέχεια να ζούμε με δανεικά", γίνεται βέβαια αμέσως πιστευτό, από τον κάθε άσχετο, που μπλέκει το «νοικοκυριό» του, κάνοντας αναλογικά σκέψεις για το "νοικοκύρεμ...

Μετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο, σε κάθε φυσιολογική κρίση της οικονοµίας λόγω τεχνολογικών, πολεµικών ή άλλων αναταράξεων, κατά κανόνα η κύρια ευθύνη επιρριπτόταν στην αγορά, της οποίας ο ρόλος έπρεπε να περιοριστεί. Το αποτέλεσµα ήταν η γιγάντωση του κράτους και ο αντίστοιχος περιορισµός των ατοµικών ελευθεριών και επιλογών. Όµως, οι καταστροφικοί πειραµατισµοί των οπαδών του µεγάλου κράτους και της κεντρικά κατευθυνόµενης κοινωνίας και οικονοµίας τελικά διαψεύστηκαν και σε όλες τις χώρες παρατηρείται ραγδαία µεταστροφή υπέρ της ανοικτής κοινωνίας και της ελεύθερης οικο...

Tο ημερολόγιο της κρίσης (Σεπτέμβριος 2008 - Οκτώβριος 2011) είναι ο γύρος του κόσμου της κρίσης μέσα σε τρία χρόνια. Eίναι το ημερολόγιο του ταξιδιού. Ο γύρος του κόσμου της κρίσης μέσα σε τρία χρόνια. Δεν είναι μια θεωρητική ανάλυση. Δεν έχει τέτοια φιλοδοξία. Είναι μια αφήγηση. Το οδοιπορικό ενός ρεπόρτερ στον γαλαξία της κρίσης, σε αναζήτηση νοήματος. Το καταγράφω εδώ για δύο λόγους. Πρώτα, από μια προσωπική ανάγκη. Για να δοκιμάσω να ενώσω με μικρές γραμμές τις άπειρες κουκκίδες που απλώνονται σε χαοτικά σχήματα εμπρός μου και να προσπαθήσω να τους δώσω μια κάποια...

Tο ημερολόγιο της κρίσης (Σεπτέμβριος 2008 - Οκτώβριος 2011) είναι ο γύρος του κόσμου της κρίσης μέσα σε τρία χρόνια. Eίναι το ημερολόγιο του ταξιδιού. Ο γύρος του κόσμου της κρίσης μέσα σε τρία χρόνια. Δεν είναι μια θεωρητική ανάλυση. Δεν έχει τέτοια φιλοδοξία. Είναι μια αφήγηση. Το οδοιπορικό ενός ρεπόρτερ στον γαλαξία της κρίσης, σε αναζήτηση νοήματος. Το καταγράφω εδώ για δύο λόγους. Πρώτα, από μια προσωπική ανάγκη. Για να δοκιμάσω να ενώσω με μικρές γραμμές τις άπειρες κουκκίδες που απλώνονται σε χαοτικά σχήματα εμπρός μου και να προσπαθήσω να τους δώσω μια κάποια...

Ένας αναγνώστης που προφανώς διαφωνούσε με την ανάλυση των συγγραφέων του παρόντος τόμου πως η κρίση η οποία εκδηλώθηκε, από το 2008 και μετά, στην ελληνική οικονομία ήταν ουσιαστικά μία βίαιη μεν, αναπόφευκτη δε, διόρθωση των διαρθρωτικών ασυμμετριών που είχαν διαμορφωθεί στην διάρκεια δεκαετιών, έκανε το εξής σχόλιο με την μορφή ερωτήματος: "δηλαδή ο μόνος τρόπος να διορθωθούν οι διαρθρωτικές ασυμμετρίες της ελληνικής οικονομίας ήταν η μαζική καταστροφή;". Πρόκειται για μία αντίδραση εντελώς αντιπροσωπευτική των δύο χαρακτηριστικών σφαλμάτων με τα οποία αντιμετωπίσθηκε, κ...

Το δοκίμιο αυτό, αποτελεί μια απλή προσπάθεια ελάχιστης, έστω, συμβολής στην αγωνιωδώς διεξαγομένη σήμερα συζήτηση για την αντιμετώπιση του οξέως οικονομικού και κοινωνικού της χώρας μας προβλήματος.

Όταν αυτό που κάνεις έχει βασικά λάθη και είναι αδιέξοδο, ξεκίνα από ένα λευκό χαρτί! Τα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε! Όταν ήρθε η οικονομική κρίση, που από το 2009 ακόμη μας ταλαιπωρεί, ακούγοντας τις σχετικές τοποθετήσεις "αρμοδίων" και μη, βλέποντας να εφαρμόζονται μέτρα κοντόθωρα που όχι μόνο δεν έδιναν λύση στο πρόβλημα, αλλά αντίθετα το έκαναν ακόμα μεγαλύτερο, σκέφτηκα ότι δεν γίνεται να μην υπάρχει κάποια άλλη λύση, πέρα από αυτά που ακούγονται και που οι διάφοροι "αρμόδιοι" μας ανακοινώνουν και μας επιβάλ...

Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει βαθιά κυρίως με την ώθηση των αδιάκοπων επιστημονικών και τεχνολογικών καινοτομιών. Αλλάζει και η προσωπική μας ζωή. Πώς κυβερνώνται αυτές οι αλλαγές; Ποιοί κατορθώνουν να τις ελέγξουν, με τι δύναμη και με ποια όρια; Κάθε μέρα αναπροσαρμόζονται τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Η δικαιοσύνη και το δίκαιο αποτελούν επαρκή κοινωνική θεραπεία; Προκειμένου να σταθμίσουμε τους κανόνες που η κοινωνία έχει θεσπίσει, είμαστε υποχρεωμένοι να φθάσουμε στο βάθος της ύπαρξής μας. Η ζωή, ο θάνατος, ο στοχασμός πάνω στον εαυτό μας και στο σώμα μας, στις σχέσε...

Μακάρι να ήταν οι διαπιστώσεις μας υπερβολικές. Αυτό ευχόμασταν κάθε φορά που γράφαμε: Μακάρι να διαψευσθούμε! Όταν προειδοποιούσαμε για "το φόβητρο του χρέους, ένα σύστημα καλύτερο από την αποικιοκρατία", το Αλογοσκούφειο, τότε, υπουργείο Οικονομικών συνέχιζε στο κόκκινο το δανεισμό της χώρας. Όταν γράφαμε, ομοίως, πως "η έλλειψη ευρύτερης στρατηγικής για τη χώρα, δηλαδή για την οικονομία, την εργασία, την παιδεία, την ασφάλεια, την πληθυσμιακή ανάπτυξη, τη θέση της Ελλάδας στο διεθνές γίγνεσθαι, δημιουργεί μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση για την εθνική μας επιβίωση" ή όταν...

Εκθέτουμε εαυτούς, συχνά κρύβοντας πράγματα που ξέρουμε πως ίσως δεν αρέσουν. Αποκαλύπτουμε τις προτιμήσεις μας, έχοντας όμως επίγνωση των περιορισμών μας. Προσβλέπουμε στην αμοιβαία έλξη και ελπίζουμε πως θα προκύψει ο ερωτικός εταίρος των σχεδίων μας. Και όταν πτωχεύουμε ερωτικώς, επανερχόμαστε στην αγορά των εραστών και επίδοξων εταίρων με νέα σχέδια και ανανεωμένες προσδοκίες - ή μήπως όχι; Βραχύβιες και μακρόχρονες ερωτικές σχέσεις που άλλοτε είναι συναρπαστικές και, διόλου σπάνια, αποπνέουν την κόπωση και, ενίοτε, την δυσθυμία των εταίρων. Σχέσεις ανάμεσα σε αταίρι...