Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σήμερα στο εξωτερικό βρίσκονται περίπου 500.000 κειμήλιά μας (αρχαιότητες, χειρόγραφοι Κώδικες και χριστιανικά κειμήλια) που κοσμούν σχεδόν όλα τα μουσεία της γης. Εδώ λοιπόν θα δείτε πού βρίσκονται, πώς πήγαν εκεί και εάν πρέπει να επαναπατρισθούν και διά ποίας οδού. Θα δείτε τί μας χρωστάνε και τί μας έκλεψαν οι πολιτισμένοι λαοί της Ευρώπης, γιατί θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο τουλάχιστον να γνωρίζουμε ποιος χρωστάει τελικά σε ποιόν.

Πολιτισμός και τέχνη αποτελούν από τα δυνατότερα αλλά εν πολλοίς αναξιοποίητα χαρτιά για την επείγουσα ανάταξη, ανάπτυξη και ανασυγκρότηση της Ελλάδας. Προκειμένου να πραγματωθεί, το δυναμικό αυτό προϋποθέτει διερεύνηση και ανάδειξη, ιδιαίτερα εν καιρώ πολυετούς πλέον κρίσης και αστικής παρακμής. Εδώ ακριβώς σκοπεύει να συμβάλει ο παρών τόμος, που επιδιώκει δημιουργικό προβληματισμό γύρω από τα αντικείμενα του τίτλου του, δηλαδή γύρω από το αναπτυξιακό δυναμικό της τέχνης, του χωρικού και του πολιτιστικού γίγνεσθαι τόσο από πλευράς της Θεματικής Ενότητας Τέχνη-Αρχιτεκτονική...

Μακρινός απόγονος της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, η κλασική αρχαιολογία διαμορφώθηκε ως νεωτερικός επιστημονικός κλάδος κατά τον όψιμο 19ο αιώνα, μέσα από την ανάγκη της Δύσης να συγκροτήσει μια διακριτή πνευματική γενεαλογία. Το επιστημονικό πρόγραμμα που κατά τα τελευταία 150 περίπου χρόνια εφαρμόζεται -στη Δύση, αλλά και στην υπόλοιπη υφήλιο- ως "κλασική αρχαιολογία" συνδυάζει την αγάπη για το κλασικό, που είχαν πρώτοι καλλιεργήσει οι Ρωμαίοι, με τις αυτοσχέδιες "αρχαιολογίες" των αιώνων που μεσολάβησαν, έχοντας διαμορφώσει ένα εμφατικά ιδεαλιστικό αρχαιογνωστικό πα...

Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνεται μια σειρά ποικίλων, ως προς το περιεχόμενό τους, κειμένων, που σχολιάζουν διάφορες πτυχές του ιδιωτικού και δημόσιου βίου μας. Ανατρέχοντας άλλοτε στο παρελθόν και άλλοτε στο παρόν, τα κείμενα αυτά επιχειρούν να διαφωτίσουν και να προβληματίσουν τον αναγνώστη για τις αρρυθμίες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, πληροφορίες για επιτεύγματα της αρχαιότητας, και όχι μόνο, εναλλάσσονται με σκέψεις σχετικές με παθογένειες της σύγχρονης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας. Εάν ο συγγραφέας επανέρχετ...

Ήταν απρόσμενη για μένα η επιτυχία του βιβλίου μου "Ανασκάπτοντας το παρελθόν", από τον εκδοτικό οίκο "Άμμος", το 1995, που όχι μόνο επανεκδόθηκε αλλά και μεταφράστηκε στα αγγλικά. Η κριτική ήταν ευμενής. Ο συνάδελφος Γιώργος Χουρμουζιάδης έγραψε τότε μεγαλόφρονα στο "Εντευκτήριο" πως με ζήλεψε, όχι τόσο γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο όσο γιατί το κυκλοφόρησα. Η όποια επιτυχία δεν πρέπει φυσικά να προσγραφεί στην ταπεινοτητά μου, αλλά και στον Πέτρο Γαϊτάνο, εκδότη τότε της "Άμμου", για την ιδέα της ονειρικής, λόγω της ανασκαφής μου στα Κύθηρα, εικονογράφησής του. Αν και είχα...

Ο τόμος αυτός διερευνά ζητήματα τόσο της παραγωγής όσο και της κατανάλωσης του "μινωικού" παρελθόντος. Εξετάζονται η πρόσληψη και διαχείριση των "Μινωιτών" σήμερα σε διάφορα πεδία (από τη δόμηση τοπικών ταυτοτήτων μέχρι τη φροϋδική ψυχανάλυση, από τις εικαστικές τέχνες και τη λογοτεχνία μέχρι την παιδαγωγική). Συμβάλλοντας στις τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με την αρχαιολογία και την ευρωπαϊκή νεωτερικότητα, ο παρών τόμος θέτει ερωτήματα όπως: - Πώς το "μινωικό" παρελθόν διαμορφώθηκε από την ευρωπαϊκή νεωτερικότητα και από τις δεδομένες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτ...

Τα αρχαία κατάλοιπα είναι ιστορικά τεκμήρια. H ιστορία είναι η κιβωτός της ανθρώπινης εμπειρίας και αυτογνωσίας, και με βάθος αυτήν σημειώνεται η εξέλιξη και η πρόοδος. Αυτό εξηγεί και την έντονη και συνεχή αναμέτρηση της κοινωνίας μας με τα αρχαία, που διαγράφεται στο βιβλίο αυτό με συντομία, γιατί το αρχαίο δεν μπορεί παρά να είναι πάντοτε σύγχρονο. Η πρόοδος, η εξέλιξη απαιτεί καλλιέργεια, απαιτεί παιδεία, και η ιστορία, ως συνολική θεώρηση, αλλά και με τα άμεσα υλικά της τεκμήρια, προσφέρει συμπυκνωμένη την ανθρώπινη εμπειρία, άρα την πραγματική καλλιέργεια, τη μόρφωση,...

Το όνομα της Έβης Τουλούπα έχει συνδεθεί με την ιστορία της ελληνικής αρχαιολογίας στις τελευταίες δεκαετίες. Ως έφορος αρχαιοτήτων, πότε στην Ήπειρο, πότε στην Εύβοια και πότε στην Ακρόπολη, έχει ταυτίσει τη ζωή της και το δημιουργικό της έργο με τη σωτηρία και την ανάδειξη μιας μοναδικής στον κόσμο ιστορικής κληρονομιάς. Τα κείμενά της που συγκεντρώνονται σ' αυτό τον τόμο μπορούν να διαβαστούν σαν το ημερολόγιο μιας πορείας που τη σηματοδοτεί n ευαισθησία και n πίστη πως ό,τι μας άφησε το παρελθόν είναι ζωντανό κύτταρο του δικού μας παρόντος.

Ο Κλείτωρ στην ακμή του, πρέπει να ήταν μια πολύ μεγάλη πόλη, στα μέτρα της εποχής, με σημαντικά μνημεία, αλλά και αρκετό πλούτο. Η ζωή των κατοίκων του Κλείτορα στηριζόταν στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων χαλκού. Ο αρχαίος Κλείτωρ ήταν συνδεδεμένος με το Άργος περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αρκαδική πόλη. Ίσως τα μεταλλεία του να αποτελούσαν τη βάση αυτού του δεσμού. Ο Κλείτωρ φέρει το όνομα του πέμπτου στη σειρά των βασιλιάδων της Αρκαδίας Κλείτορα, που ήταν γιος του Αζάνα, γενάρχη της πολεμικής ομάδας των Αζάνων, της μιας από τις τρεις που μετανάστευσαν μετά τους Ίωνες...

Ήταν απρόσμενη για μένα η επιτυχία του βιβλίου μου "Ανασκάπτοντας το παρελθόν", από τον εκδοτικό οίκο "Άμμος", το 1995, που όχι μόνο επανεκδόθηκε αλλά και μεταφράστηκε στα αγγλικά. Η κριτική ήταν ευμενής. Ο συνάδελφος Γιώργος Χουρμουζιάδης έγραψε τότε μεγαλόφρονα στο "Εντευκτήριο" πως με ζήλεψε, όχι τόσο γιατί έγραψα αυτό το βιβλίο όσο γιατί το κυκλοφόρησα. Η όποια επιτυχία δεν πρέπει φυσικά να προσγραφεί στην ταπεινοτητά μου, αλλά και στον Πέτρο Γαϊτάνο, εκδότη τότε της "Άμμου", για την ιδέα της ονειρικής, λόγω της ανασκαφής μου στα Κύθηρα, εικονογράφησής του. Αν και είχα...

Η επιλογή του τίτλου με βασάνισε πολύ. Περισσότερο ίσως και από την επιλογή των κειμένων που απαρτίζουν το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου. Αναρωτιέμαι δηλαδή αν ανταποκρίνεται, και κατά πόσο, στον ομολογουμένως ανώμαλο ειρμό της νοητικής του συγκρότησης, καθώς και στον άλλοτε άτακτο, άλλοτε τακτικό ρυθμό της λογικής του ακολουθίας. Δεν ξέρω, με άλλα λόγια, ως ποιο βαθμό το "Πάρεργα" μπορεί να καθρεφτίζει, ταυτόχρονα όμως και να δικαιολογεί, την αβέβαιη ενίοτε καθαρότητα και την ασταθή συχνά συνοχή του σκεπτικού τών υπό εξέταση θεμάτων. Όπως δεν ξέρω και αν στο "άκαιρα, ανεπί...

"Αν σήμερα αποφασίζω να σχεδιάσω από μνήμης αυτή την ιστορία, είναι γιατί καταλαβαίνω πως αξίζει τον κόπο να αναλογιστώ και εγώ ο ίδιος το δρόμο που έκανα και να δώσω στους άλλους τις πληροφορίες που θεωρούν χρήσιμες. Θα ήταν ψεύτικη η μετριοφροσύνη αν έλεγα πως εξακολουθώ να πιστεύω πως δεν αξίζει να ιστορήσω το Χρονικό της Βεργίνας. Τώρα ξέρω πως αξίζει να ελπίζω να φανεί από το χρονικό αυτό πως ο δρόμος που ακολούθησα ήταν ίσιος και πως έφτασα στο τέλος του -αν υπάρχει τέλος σ' έναν τέτοιο δρόμο- μονάχα γιατί δεν κουράστηκα μεσοστρατίς", προλογίζει το βιβλίο του ο Μανόλ...