Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια ενδιαφέρουσα περιπλάνηση το ανά χείρας έργο στον γλωσσικό πλούτο του ιδιώματος της Μιραλής (Χρυσαυγής αργότερα) του Βοΐου και της Ανασελίτσας ευρύτερα. Οδηγός και ταξιδευτής μαζί μας ο αείμνηστος δάσκαλος Νικόλαος Μπαζάκας, ο οποίος πέρα απ' αυτά που ήξερε και βίωσε ο ίδιος ζώντας και μεγαλώνοντας στην κοινωνία εκείνη, κατέγραψε παλιότερους που ηλικιακά πατούσαν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Αφουγκράστηκε τσελιγκάδες, θειάδες, νοικοκυρές, κυρατζήδες, αγρότες και μπαξεβάνους, λαϊκούς οργανοπαίχτες και συγχωριανούς του, μαστόρους - κουδαραίους. Στ...

Από τα μέσα του 18ου μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα πολλοί Νάξιοι μεταναστεύουν στα Μικρασιάτικα παράλια. Τα Βουρλά ήταν ο κατ' εξοχήν τόπος προορισμού των. Πολλοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα στα Βουρλά ενώ άλλοι μετακινούνταν εποχικά μεταξύ των δύο τόπων. Αυτή η επικοινωνία Νάξου-Βουρλών είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία αδελφικών σχέσεων και την απόκτηση κοινών βιοτικών και πολιτισμικών στοιχείων. Η παρούσα εργασία σκοπό είχε να αναδείξει αυτές τις σχέσεις και να συλλέξει τα στοιχεία αυτά των δύο τόπων, ώστε, καταγράφοντάς τα, να μείνουν ανεξίτηλα στον χρόνο.

Εις τον παρόντα τόμον "Μεστούσικα" περιέγραψα σε τρεις γλώσσες (στων Προγόνων μου 1850, εις την ιδικήν μου 1950, εις την αγγλικήν 2019) ακούσματα ευχάριστα και τσουχτερά, πολλά από τα οποία εξέφρασα και εγώ ο ίδιος εις τα 88 ευλογημένα μου χρόνια, όταν ήμουν χαρούμενος ή αγανακτισμένος από την σκληρήν αγροτικήν εργασίαν των παιδικών μου χρόνων. Άκουσα ευχές και χαιρετούρες πολλές, από ευγενικά στόματα Χωριανών μου, βγαλμένες από την καρδιάν των. Τώρα και εγώ τα γράφω δια να αποθανατιστούν, όπως τα ομίλουν γενεές γενεών, Πάπποι, Προπάπποι. Πρέπει να μείνουν εδώ, διότι εκε...

Η μεγάλη κτηνοτροφία ως δομή του παραδοσιακού κόσμου της Ελλάδας ταυτίζεται κυρίως με τον κόσμο των Βλάχων και την οροσειρά της Πίνδου. Ωστόσο αυτά τα βουνά δεν υπήρξαν μόνο βοσκότοποι αλλά και τόποι δράσης ενός γεωργικού πληθυσμού. Η αξιολόγησή του αποτέλεσε το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Ως επιστημονικό εγχείρημα αποτελεί μία πρόκληση. Η ανάδειξη μίας γεωργικής παράδοσης, στον χώρο της μεγάλης κτηνοτροφίας, συνιστά απόκλιση από παραδομένες αντιλήψεις που θέλουν τους Βλάχους αιώνιους κτηνοτρόφους. Η ανάγνωση των πηγών, οι αφηγήσεις των ανθρώπων και οι διερευ...

Ήβρα το χρόνο και τη δύναμη να μπω στα μυστήρια της μουσικοχορευτικής παράδοσης του χωριού μου. Επέλεξα τους καταλληλότερους γνώστες της για μια γνήσια και αυθεντική καταγραφή, τους αείμνηστους Β. Πασπάλη, Ε. Λώλη, Ε. Μπάντου, Σ. Λώλη, Ε. Καραγιάννη, Α. Λώλη, αλλά συμβουλεύτηκα και πολλούς άλλους συγχωριανούς εντός και εκτός του χωριού για να είμαι πιο σίγουρος στην προσπάθειά μου. Όλοι μου έλεγαν ότι "όταν υπάρχει θέληση και καλή διάθεση, όλα γίνονται!" Η καταγραφή πήρε καιρό, όμως το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και αποτελεσματικό. Αρκετές φορές η καταγραφή γινόταν τραγουδώντ...

Στην Αυγή Δωδεκανησιακή, όπως αναγράφεται, έτος 18ον, περίοδος B', αρ. φ. 437, της 15.2.1940, σελ. 2, ο Εµµανουήλ I. Καρπάθιος, ­τότε Αρχιμανδρίτης, γεννημένος στη Νίσυρο (1888-1972), καταγόµενος από το χωριό Έλυμπος της Καρπάθου- εξέδωσε ένα προικοσύµφωνο της 5.11.1801, µε συμπληρωµατική γαµήλια δωρεά την 1.11.1814. To προικοσύµφωνο έμεινε "κρυµµένο" στην εν λόγω εφηµερίδα. Από την πλούσια καρπαθιολογία, ελάχιστοι, όσο ξέρω, το χρησιμοποίησαν· κι αυτοί, κατά τρόπο αποσπασματικό, χωρίς να μνημονεύουν όρους, θεσμούς, τοπωνύμια, λεξιλόγιο, τη στιγμή μάλιστα που το κείμενό το...

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι: Να βγούμε από τα κλισέ! Να μη θεωρούμε τις ντοπιολαλιές οπισθοδρόμηση, αμορφωσιά, "χωριατίλα". Να τις θυμηθούμε! Οι μεγαλύτεροι να νοσταλγήσουν, να νιώσουν... Οι νεότεροι να μάθουν, να εξελιχθούν, να έρθουν κοντά με την ιστορία, τις ρίζες, τη συνείδηση. Οι υπόλοιποι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, να γνωρίσουν, να συγκρίνουν και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ... Να ευθυμήσουμε! Να γελάσουμε, να ψυχαγωγηθούμε, να διαβάσουμε τις ιστορίες, να μεταδώσουμε το γέλιο μας. Η Καραγκούνικη γλώσσα καταδεικνύει μέσα από καθημερινές ιστορίες που καταγράφονται, τη νοο...

Οδοιπορικό στην ιστορία και τη λαογραφία του τόπου μου Η ιστορία του χωριού Ίστριο της νότιας Ρόδου γραμμένη από το δάσκαλο και τελευταίο κοινοτάρχη Ιωάννη Μανουσάκη, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και αναμνήσεις μιας άλλης εποχής.

Η παρούσα εργασία συμπληρώνει το "κλασικό" έργο της αείμνηστης Διαλεχτής Ζευγώλη - Γλέζου (Δ. Ζ. - Γλ.) "Παροιμίες από την Απείρανθο της Νάξου" (1963). Πρόκειται για την έκδοση 39 "αθυρόστομων" παροιμιακών κειμένων, τα οποία η προαναφερθείσα συλλογέας είχε αποστείλει στο (τότε) Κέντρο Συντάξεως του Ιστορικού Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών. Ο συγγραφέας (σ.) αναλύει σε κάθε "παροιμία" την φαντασιακή της κατάσταση (imaginary situation) και τα "δομικά υλικά" της, το πώς, δηλαδή, συντίθεται η ενυπάρχουσα σε αυτήν μεταφορά ή η μετωνυμία μεταξύ της φαντασιακής κατάστασης και της κ...

Η αγάπη για τον τόπο μου, η περιέργειά μου για την επιγραφή χαραγμένη πάνω σε βράχο της λέξης "ΔΑΜΩΣΙΣ", οι δύο αρχαίες καροροδιές που ακόμα διαφαίνονται σε σημείο πάνω από την πηγή Γκούρα, οι αναφορές από γέροντες σε ιστορίες που αφορούσαν το χωριό, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και με οδήγησαν σε αναζήτηση στοιχείων για την ιστορικότητα της περιοχής, του τόπου που με γέννησε και με μεγάλωσε. Η αναζήτηση έφτασε αρκετά μακριά. Στη δημιουργία του χωριού, στους πρώτους κατοίκους και την καταγωγή τους, στη γλώσσα την καθαρά ελληνική που μιλάει το χωριό χωρίς την ανάμιξη της Αλβ...

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του Ι.Ν. Γεννήσεως της Θεοτόκου στην Καστανιά Αγράφων, εξαίρετο δείγμα νεοελληνικού μπαρόκ του δευτέρου μισού του 18ου αιώνα, αποτελεί καύχημα του χωριού μας. Στις εικόνες του γονάτισαν με ευλάβεια πολλές γενιές Καστανιωτών για να δοξάσουν, να ευχαριστήσουν και να ικετεύσουν τον Θεό, στάθηκαν όμως και να παρατηρήσουν τις θαυμαστές παραστάσεις του. Στο μεγάλο αυτό τέμπλο, που η σημερινή είναι η τρίτη θέση, μετά από ανασυνθέσεις και προσθήκες στο μικρότερο που μεταφέρθηκε από τη Μονή Μούχας, παρουσιάζεται ένας ολόκληρος κόσμος λεπτεπίλεπτης εργασίας και υ...

Η Παλιουριά Γρεβενών στο διάβα των αιώνων. Ιστορία-Λαογραφία-Τοπωνύμια. "Η ανάγκη καταγραφής της ιστορίας ενός τόπου δεν είναι ένα νέο φαινόμενο. Τον 20ό αιώνα έγινε επιτακτικότερη η ανάγκη μελέτης του πολιτισμού και της παράδοσης. Μέσα από την ιστορική έρευνα προέκυψαν πολλά στοιχεία χρήσιμα στον νέο αναγνώστη και τον ερευνητή ή μελετητή του τόπου μας. Η Παλιουριά και η περιοχή της είχε την τύχη να εξελιχθεί η φυσική της ομορφιά και παράλληλα η πολιτιστική της κληρονομιά να γίνει αντικείμενο ευρύτερων μελετών. Όμως αρκετά θέματα ξεχασμένα είτε διάσπαρτα σε αρχειακές π...