Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ας μου το επιτρέψει η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία το μνημόσυνο που θα κάνω εδώ για το μεγάλο χαμένο παιδί της Δυτικής Καθολικής Εκκλησίας, τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Μπορεί να κλαίει σήμερα η Ρώμη τον Πάπα Παύλο, που πέθανε προχθές και καθόλου να μην θυμάται τον Άγιο Πιέρ Πάολο Παζολίνι, μα πυρώνει θείος Αύγουστος μήνας και οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στα εκατομμύρια των λαών της Μεσογείου και στα εκατομμύρια των τουριστών, που στοιβάζονται στις μεσογειακές ακτές, πιστεύοντας πως η αρχαία Μεσόγειος θα δώσει και σαν άλλη λίμνη του Σιλωάμ, θα τους φωτίσει τους μήνες το...

Οι εικόνες της παρούσας έκδοσης -ομογενοποιημένες, ισοπεδωμένες, εξαντλημένες προτού καν καταναλωθούν- αποτελούν μέρος της σύγχρονης ρωμαϊκής εικονογραφίας της προπαγάνδας και του θεάματος. Η αυθαίρετη, αλλά διόλου τυχαία, δειγματοληπτική επιλογή τους δεν αποτελεί κάποιου είδους τεκμήριο· μέσω αυτών επιχειρείται ένα μικρό σχόλιο στο αχανές πεδίο του κυρίαρχου θεάματος. Σε αυτό το πλαίσιο, όπου όλα χωρούν και όλα αλέθονται, το έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι κατόρθωσε να ανοίξει εκείνη την τρύπα που μας επιτρέπει να δούμε πίσω από το θέαμα. Στις 30 Οκτωβρίου του 1975 ο Παζολ...

Η ζωή του Πιέρ Πάολο Παζολίνι (1922-1975), σκηνοθέτη, μυθιστοριογράφου, θεωρητικού της τέχνης και της λογοτεχνίας, εκτυλίχθηκε και ως τραγικό πεπρωμένο και ως σύμβολο της πιο γενναιόφρονης ελευθερίας. Αυτή την γενναιότητα την πλήρωσε ακριβά με σκάνδαλα, δίκες και τέλος ως θύμα μιας μυστηριώδους δολοφονίας, σε μια παραλία της Όστια, μια νύχτα του Νοέμβρη.

Το καλοκαίρι του 1959, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι ταξίδεψε στις ακτές της Ιταλίας οδηγώντας ένα Fiat Millecento. Το ταξιδιωτικό ημερολόγιο με τίτλο "Το μακρύ ταξίδι της άμμου" δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχεις στο περιοδικό Successo. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του δημιουργού, ο φωτογράφος Φιλίπ Σεκλιέ ανασυνθέτει, μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες, το ταξίδι του Παζολίνι. Ο παρών τόμος παρουσιάζει για πρώτη φορά το "Μακρύ ταξίδι της άμμου" στην πλήρη μορφή του, συμπεριλαμβανομένων πολλών αδημοσίευτων αποσπασμάτων και συνοδεύεται από το αρχικό δακτυλογραφημένο κείμενο του Ιταλ...

"Όσοι, όπως εγώ, είχαν την μοίρα να μην ερωτεύονται σύμφωνα με τον κανόνα, καταλήγουν να υπερεκτιμήσουν το θέμα του έρωτα. Κάποιος φυσιολογικός μπορεί να υπομείνει -τι τρομερή λέξη- την αποχή από τον έρωτα, τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά σε εμένα, η δυσκολία να ερωτευτώ μετέτρεψε σε εμμονή την ανάγκη να ερωτεύομαι, γιατί η λειτουργία δημιούργησε υπερτροφία στο όργανο, ενώ στην εφηβεία μου, ο έρωτας μου φαινόταν μια άπιαστη χίμαιρα". Η ζωή του Πιέρ Πάολο Παζολίνι (1922-1975), σκηνοθέτη, μυθιστοριογράφου, θεωρητικού της τέχνης και της λογοτεχνίας, εκτυλίχθηκε και ως τραγικό πεπ...

Oι ταινίες που γύρισε ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι με βάση τους δύο πασίγνωστους ελληνικούς μύθους είναι από τα ποιητικότερα και τα πλέον συζητημένα έργα του μεγάλου Ιταλού σκηνοθέτη-συγγραφέα. Αντιτάσσοντας τη δική του αρχαϊκή Ελλάδα στην κλασικίζουσα εικονογράφηση που προτιμούσε και εξακολουθεί να προτιμά (πλην Κακογιάννη) ο διεθνής κινηματογράφος, και αντιμετωπίζοντας την κυκλική πορεία της ζωής σε μόνιμη αντιπαράθεση με μια γραμμική αντίληψη περί ιστορίας, ο Παζολίνι δίνει σ' αυτά τα δύο σενάρια τον καλύτερό του εαυτό, μην κρύβοντας τη νοσταλγία του για τις αξίες ενός αγροτικο...

Το 1961, μαζί με τον Αλμπέρτο Μοράβια και την Έλσα Μοράντε, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ινδία. Οι συγκινήσεις και τα συναισθήματα που νιώθει είναι τόσο έντονα, ώστε τον ωθούν να γράψει αυτές τις σελίδες, ένα εντόνως λυρικό ταξιδιωτικό ημερολόγιο που με το πέρασμα του χρόνου μετατράπηκε σε ένα "καλτ" βιβλίο. Ο Παζολίνι, με σοβαρότητα και περιέργεια, μετακινείται στη χαοτική και γοητευτική πραγματικότητα της ινδικής χερσονήσου παρατηρώντας τις κινήσεις και τις χειρονομίες του κόσμου, ακολουθώντας τα χρώματα των τοπίων και κυρίως το άρωμα της ζωής, ένα...

Έκδοση που έγινε με την ευκαιρία της εκδήλωσης Pier Paolo Pasolini - "...με τα όπλα της ποίησης...", η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στο Γαλλικό Ινστιτούτο (9-25 Μαΐου 1994) και στη Θεσσαλονίκη, στον Κινηματογράφο "Έσπερος" (13-19 Μαΐου 1994) στα πλαίσια των δραστηριοτήτων του Οργανισμού Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης "Θεσσαλονίκη 1997". Η μονογραφία περιλαμβάνει αναλύσεις του κινηματογραφικού έργου του Pasolini από μελετητές, γραπτά του ιδίου -μαζί με τρία ποιήματά του για την Κάλλας, στα ιταλικά και σε μτφρ. Παν. Χρ. Χατζηγάκη-, συνεντεύξεις του, μια συζήτηση μ...

Ο κινηματογράφος, σαν γραπτή γλώσσα της πραγματικότητας, έχει ενδεχομένως (κι αυτό θα φανεί καλύτερα στο μέλλον) την ίδια επαναστατική σημασία που είχε στο παρελθόν η "ανακάλυψη της γραφής". Η γραφή έδειξε πάνω απ' όλα στον άνθρωπο, τι ήταν η προφορική του γλώσσα. Αυτό ήταν σίγουρα το πρώτο βήμα της νέας πολιτισμικής συνείδησης του ανθρώπου που γεννήθηκε από την ανακάλυψη του αλφάβητου: η συνείδηση της προφορικής γλώσσας, ή με δυο λόγια, η συνείδηση της γλώσσας. Τις ίδιες επαναστατικές διαδικασίες που η γραπτή γλώσσα επέφερε σε σχέση με την προφορική, θα επιφέρει κι ο κινημ...

Κουρσάρικα γραπτά Ένα ημερολόγιο σχεδόν πολιτικό, πολιτιστικό, λογοτεχνικό, χρονογραφικό. Η δημοσιογραφική θητεία σαν τρόπος επίθεσης και ερμηνείας της πραγματικότητας του καιρού μας. Αιρετικός εμπειρισμός Από τα πιο τυπικά και πειστικά προϊόντα της δεύτερης φάσης της εργασίας του Παζολίνι, που κυριαρχείται με ιδιαίτερο τρόπο από την εντατικοποιημένη κινηματογραφική δραστηριότητα και το θεωρητικό στοχασμό πάνω στον κινηματογράφο και τη γλώσσα του.

Θύμιζε το πρόσωπο του Αγίου Σεβαστιανού. Λίγο γερμένο προς τον ένα ώμο, τα χείλη πρησμένα και σχεδόν άσπρα, τα μάτια γυάλινα καθηλωμένα σε θρήνο και ένα κόκκινο πανωκάλυμμα τραβηγμένο προς τα πίσω. Περπατούσε στην άκρη ενός σκιερού δρόμου της περιφέρειας του Γκβάλιορ και έχοντας αντιληφθεί πώς κάποια στιγμή τον πρόσεξα μας παρακολουθούσε τώρα με ένα λυπημένο χαμόγελο. Ήταν ντυμένος με τα συνηθισμένα άσπρα κουρέλια. Την ίδια στιγμή γύρω του, κατά μήκος εκείνου του δρόμου της περιφέρειας (εάν περιφέρεια και κέντρο έχουν κανένα νόημα στις Ινδικές πόλεις), η συνηθισμένη θλιβ...