Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο τραγικός λόγος" Με την μορφή της τέχνης και του δράματος, ο τραγικός λόγος στην κλασική Ελλάδα επιχειρεί να αποσαφηνίσει ανθρώπινες καταστάσεις, όπως ο πόνος, το πάθος και η απρόσμενη μοίρα. Οι μεγάλοι καλλιτέχνες του θεάτρου συνιστούν οντότητες περισσότερο πραγματικές από τις εξωτερικές ανθρώπινες υποστάσεις. Ως αρχετυπικές πυκνώσεις της ψυχής, αγωνίζονται για να καταστήσουν την οδύνη συνθήκη αποκαλύψεως του αιωνίου. "Το δημοτικό τραγούδι ως περιεχόμενο της συνειδήσεως του νέου ελληνισμού" Το δημοτικό τραγούδι, φορέας των αντιλήψεων και της βιοθεωρίας του Νέου...

Στο παρόν πόνημα γίνεται μια προσπάθεια σύγκρισης δύο τραγικών ηρώων, με τη βοήθεια στίχων από τα δράματα Ιππόλυτος και Βάκχαι του Ευριπίδη. Το αποτέλεσμα της κειμενοκεντρικής προσέγγισης είναι ότι η στάση τους οδηγεί στο θάνατο. Ακολουθεί η παράθεση έργων τέχνης (αττικών και κατωιταλιωτικών αγγείων, μωσαϊκών, γλυπτών, αναγλύφων, σφραγίδων και δακτυλιδίων), οι παραστάσεις των οποίων συνδέονται με θέματα σχετιζόμενα με τη δράση των δύο ηρώων. Το γεγονός της χρονολόγησης τους από τον 6ο π.Χ. μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα φανερώνει την επίδραση όχι μόνο των ευριπίδειων δραμάτων, αλλ...

Ο J.D. Denniston υπήρξε ένας από τους πιο διαπρεπείς Άγγλους ελληνιστές του 20ού αιώνα, βαθύς γνώστης της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Η σειρά "Κλασική Βιβλιοθήκη Καρδαμίτσα" θεώρησε χρέος της να συμπεριλάβει και τη σημαντική αυτή σχολιασμένη έκδοση της Ηλέκτρας του Ευριπίδη, που αποτελεί βοήθημα πολύ υψηλού επιστημονικού επιπέδου για τον σπουδαστή, τον διδάσκοντα και κάθε ενδιαφερόμενο για την αρχαία ελληνική τραγωδία. Το κείμενο είναι του Gilbert Murray, από τη σειρά των "Oxford Classical Texts". Ο J.D. Denniston, στην εισαγωγή του, εξετάζει, εκτός των άλλων, την εξέ...

Τα τριάντα τρία µελετήµατα που περιλαµβάνονται στον τόµο έχουν ως κοινό θεµατικό άξονα το αρχαίο θέατρο σε όλο του το εύρος: την τραγωδία, την κωµωδία, τον µίµο, αλλά και την Ποιητική του Αριστοτέλη, καθώς και την ιστορία και την αρχαιολογία του αρχαίου θεάτρου. Μέρος των µελετηµάτων αναφέρεται, επίσης, στην επιβίωση και στην πρόσληψη του αρχαίου ελληνικού δράµατος και θεάτρου τόσο κατά τους ρωµαϊκούς χρόνους όσο και στη νεότερη εποχή. Ο τόµος είναι αφιερωµένος στον καθηγητή Γρηγόρη Μ. Σηφάκη, έναν από τους σηµαντικότερους διεθνώς µελετητές του αρχαίου ελληνικού θεάτρου....

Κινούμενη ως το ακραίο διαβάθμιση ο βίος! Κλίμακα από το μηδέν ως το άπαν. Οι κορυφές δυσπρόσιτες. Ολίγοι οι ορειβάτες. Ο ολιγομαθής αρκείται στο ολίγο, ο ευρυμαθής στο πολύ. Τον βαθύνοο ελαύνει το βαθύ, τον σοφό το Όλον. Το Όλον δεν έχει όρια. Τα διευρύνει συνεχώς ο αγώνας της υπέρβασης. Ενίοτε η αγωνία της αυτοϋπέρβασης. Σταδιοδρόμοι είναι οι άνθρωποι. Σταδιοδρόμοι οι ποιητές, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες, οι σοφοί. Οι πάντες. Μόνο το παν εξαντλεί τις οριακές εφέσεις. Προσδίδει γαλήνη και όλβο. Κομίζει δικαίωση. Υψώνει τον άνθρωπο στο ακραίο όριο της ευθύνης του. Τον αληθ...

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ΟΙ ΘΕΟΙ -ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΓΟΝΙΑ -Ο ΔΙΑΣ - Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ -Ο ΔΙΑΣ ΕΚΘΡΟΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΡΟΝΟ -ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΙΤΑΝΕΣ -Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΦΩΕΑ -Ο ΟΛΥΜΠΟΣ -Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ -ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΖΟΦΕΡΟΥ ΑΔΗ -Η ΗΡΑ -Η ΙΩ -Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ -ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ -Η ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΘΩΝΑ -ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ -ΔΑΦΝΗ -Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΔΜΗΤΟ -Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ -ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΑΛΩΕΑ -Ο ΜΑΡΣΥΑΣ -Ο ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ -Η ΑΡΤΕΜΗ -Ο ΑΚΤΑΙΟΝΑΣ -Η ΑΘΗΝΑ ΠΑΛΛΑΔΑ -Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ -Η ΑΡΑΧΝΗ -Ο ΕΡΜΗΣ -Ο ΕΡΜΗΣ ΑΡΠΑ...

Από όλους τους ήρωες της αττικής τραγωδίας η εποχή μας περισσότερο θαυμάζει τον σοφόκλειο Αίαντα. "Ευγενής" αποκαλείται και "λαμπρός" και πολλοί αναγνωρίζουν, και ανάμεσά τους και ο Kitto, ότι είναι "η ασύγκριτα καλύτερη μορφή από όλους". Αυτή η σπουδαία μορφή είχε ένα σκοτεινό και ντροπιαστικό τέλος. Επειδή στερήθηκε τα όπλα του Αχιλλέα, ξεκίνησε τη νύχτα να σκοτώσει τους Ατρείδες και τον Οδυσσέα. Η Αθηνά όμως τον αποτρέλανε και ο Αίας έπεσε πάνω στα κοπάδια των Αχαιών σφάζοντάς τα. Όταν συνήλθε, μη αντέχοντας την ντροπή, αυτοκτόνησε. Παρά τα σφάλματά του, πολλοί βρίσκο...

Το πρώτο δημοσιευμένο έργο του Νίτσε (1844-1900), η "Γέννηση της τραγωδίας", είναι και το γνωστότερο. Μέσα από μια πρωτότυπη ανάλυση της αρχαίας τραγωδίας περιγράφει μια στάση ζωής χαρακτηριστική της νεωτερικότητας: το "τραγικό αίσθημα της ζωής", σύμφωνα με το οποίο μόνον η ζωή δίνει νόημα στον κόσμο, αλλά η ίδια η ζωή δεν έχει κανένα νόημα. Κατά τον Νίτσε, αυτό το αίσθημα εκφράζεται κατ' εξοχήν μέσα από τη μουσική. Γι' αυτό τον λόγο, η "Γέννηση της τραγωδίας" επηρέασε καθοριστικά τις αισθητικές αντιλήψεις από την εποχή της μέχρι σήμερα. Η παρούσα έκδοση πλαισιώνει τη...

Ο Αισχύλος (525/4-456/5 π.Χ.) είναι ο δημιουργός της τραγωδίας. Από τα 90 δράματα που έγραψε σώθηκαν επτά τραγωδίες, μεταξύ των οποίων μια "θεματική τριλογία", και περίπου 650 αποσπάσματα. Αυτά τα έργα συγκίνησαν το αθηναϊκό κοινό, εντυπωσίασαν τους ομότεχνούς του, και ήταν ικανά ακόμη και μετά την μοιραία εξαφάνιση των περισσοτέρων, να θέλξουν το θεατρικό και το γνωστικό κοινό και να δώσουν επανειλημμένως έμπνευση σε συγγραφείς κάθε είδους μέχρι σήμερα. Ο Lossau στην παρούσα εισαγωγή προσπαθεί να συγκεράσει το βέβαιο με το πιθανό, προκειμένου να παρουσιάσει με την αναγ...

Η προκείμενη μελέτη συγκεντρώνει και αναλύει τα χωρία εκείνα από τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου στα οποία φαίνεται ότι ο ποιητής ενοφθαλμίζει ποιητικά αυτοσχόλια που αποδεικνύουν ή υποδεικνύουν την ενδοποιητική του θεωρία. Συγκεκριμένα, η κειμενοκεντρική ανάγνωση που επιχειρείται αποσκοπεί να απαντήσει σε καίρια ποιητολογικά ερωτήματα που αφορούν ζητήματα παραγωγής (η φύση και οι πηγές της ποιητικής επινόησης, το οντολογικό αντίκρισμα της ποίησης και η μίμησις) και πρόσληψης (η ενδοδραματική καθοδήγηση της προσληπτικής ευαισθησίας του θεατρικού κοινού και η κάθαρσις) του κειμέ...

Με εργαλεία της θεατρολογίας και της ανθρωπολογίας του θεάτρου και σε συνεχή διάλογο με τον Φρόυντ, ο Γιάγκος Ανδρεάδης πραγματοποιεί μια διαδρομή όπου το χτες και το σήμερα συνυπάρχουν κάθε στιγμή, αφού το θέατρο ζωντανεύει χάρη στους ίσκιους που γίνονται ρόλοι για να φωτίσουν παρελθόν, παρόν και μέλλον. Από τον Αισχύλο στον Μπρεχτ. Μια διαδρομή που ξεκίνησε από τον αρχαίο Θέσπη, τον πρώτο ηθοποιό, και συνεχίζεται ακόμη, χωρίς κανείς να μας εγγυάται το πώς και το για πόσο. Το βιβλίο στα δύο του μέρη παρακολουθεί αυτή τη συναρπαστική διαδρομή μέσα από: - Τον Αισχύλο,...

Μ' αυτή τη μελέτη ο φιλόλογος Κωνσταντίνος Γανωτής επιχειρεί τη διείσδυση πέρα από τις παραδοσιακές φιλολογικές παραμέτρους και τις στατικές ψυχολογικές αναλύσεις στην υπαρξιακή αγωνία και στις φιλοσοφικές θέσεις τόσο του Ευριπίδη όσο και γενικότερα των αρχαίων πατέρων μας, όπως σηματοδοτούνται από την ύφανση του μύθου και την ελεύθερη λυρική έκφραση του ποιητή μέσα στο δράμα. Ο συγγραφέας μας ξεναγεί επ΄ ευκαιρία σε όλη την αρχαία μυθολογία. Στην πραγματικότητα, με αφορμή μια υπέροχη ειδική μελέτη ερευνάται και συζητιέται όλο το εύρος των σχέσεων του αρχαίου και του σύ...

Le plan, caresse dans cette recherche, est de preciser la place, a savoir le role des passions negatives dans les quatre dernieres pieces d'Euripide: Les Pheniciennes, Oreste, Iphigenie a Aulis, Les Bacchantes. Notre hypothese de depart etait que la peinture des caracteres - partie de la mise en place de l'intrigue - et plus precisement les portraits negatifs - passions negatives, elans, vices, defauts de caractere - des personnages sont capables, par les questions qu'ils soulevent, de nous aider a deceler l'intention poetique dans chaque piece. Or nous avons constate que c...

Αυτά τα δύο κείμενα πραγματεύονται τη ρηξικέλευθη μετάφραση της "Αντιγόνης" και του "Οιδίποδος Τυράννου" του Σοφοκλή από τον Xαίλντερλιν, για να αναδείξουν τον απώτερο σκοπό του Γερμανού ποιητή, που δεν ήταν άλλος από τη συγγραφή μιας "γνήσιας νεωτερικής τραγωδίας". Τη χαιλντερλιανή μετάβαση από τη μετάφραση στο θέατρο πραγματοποίησε και ο Λακού-Λαμπάρτ, αφενός επιμεταφράζοντας στα γαλλικά και τις δύο χαιλντερλιανές γερμανικές μεταφράσεις, για να παρουσιαστούν στη θεατρική σκηνή, αφετέρου συμμετέχοντας στη σκηνοθεσία της "Aντιγόνης" και προβαίνοντας στη δραματική επεξεργασί...

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο είναι διαχρονικό, και επομένως κλασικό, γιατί τα θέματα που πραγματεύεται και οι χαρακτήρες που περιγράφει αποτελούν ουσιώδη και αμετάβλητα γνωρίσματα της ανθρώπινης φύσης. Το θέατρο στην αρχαία Ελλάδα αποτελεί κορυφαία εκδήλωση του πολιτισμού της. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται πρωτίστως στο θεατρόφιλο κοινό με σκοπό να το κατατοπίσει γύρω από την προέλευση και την εξελικτική πορεία του αρχαίου δράματος, τη θεματική και την προβληματική του, τα είδη και τους δημιουργούς του. Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσίαση των υποθέσεων των δραματικών έργων...

Οι "Πέρσες" είναι το μοναδικό ιστορικό δράμα που έχει διασωθεί. Διδάχτηκε το 472 π.Χ. μαζί με το σατυρικό δράμα "Προμηθεύς Πυρκαεύς". Το θέμα αυτής της τραγωδίας είναι η ήττα των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας από τους Έλληνες. Το ενδιαφέρον στοιχείο της τραγωδίας είναι ότι η λεπτομερής όσο και ρεαλιστική περιγραφή της ναυμαχίας γίνεται από τον ίδιο τον Αισχύλο -που στο δράμα εμφανίζεται ως αγγελιαφόρος- ο οποίος πολέμησε και συμμετείχε στο ιστορικό εκείνο γεγονός. Άρα έχουμε μια εγκυρότατη εξιστόρηση των όσων διαδραματίστηκαν στον κόλπο της Σαλαμίνας από έναν άνθρωπο...

Βασιλεύει, αλλ' ουκ αιωνίζει Άδης του γένους των βροτών· συ γαρ τεθείς εν τάφω, Κραταιέ, ζωαρχική παλάμη τα του θανάτου κλείθρα διεσπάραξας και εκήρυξας τοις απ' αιώνος εκεί καθεύδουσι λύτρωσιν αψευδή, Σώτερ, γεγονώς νεκρών πρωτότοκος. (Εκ του Κανόνος του Μ. Σαββάτου)

[...] Το ουσιώδες στοιχείο του θέματος του βιβλίου είναι το πρόβλημα του κακού: είναι καλό ή κακό το Είναι, το να είσαι; Η ευτυχία που μπορούμε να περιμένουμε από το Είναι, μέσα στο Είναι, η ευτυχία των όντων, αξίζει το τίμημα της, αξίζει να πληρώνεται με δυστυχία; Τέλος, κι αν τα ζυγίσουμε καλά όλα αυτά, πώς μπορούμε και οφείλουμε να ζούμε μέσα σ' αυτό το Είναι; Τι είναι το Είναι; Τι αξίζει; Τι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό; Με μια και μόνο κίνηση ο νεαρός Νίτσε αγκαλιάζει εδώ ολόκληρη τη φιλοσοφία. Διακρίνει τρεις απαντήσεις, όχι όμως τρεις μεταφυσικές θέσεις, αλλά τρεις τ...