Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η προσωπική μου αίσθηση, πολύχρονη και πολυδύναμη στο τραγικό θέατρο, μου επιτρέπει να διαβεβαιώσω πως η γνώση σου της τραγωδίας και η βαθύτατη κατανόηση της, η ποιητική της έξαρση, είναι ταυτόσημα με την ανάγκη της προσπάθειάς μου να ζω το τέλος σαν τον Οιδίποδα του Κολωνού και που νοητικά τον διετύπωσες μεταφυσικά και που γι΄αυτό θα σου είμαι ευγνώμων αιωνίως, σαν τον Σοφοκλή τον ίδιο. Με θερμή αγάπη". (Αθήνα 14 Οκτωβρίου 1990, Αλέξης Μινωτής)

Στα ερωτήματα σχετικά με την καταγωγή της ποίησης, το περιεχόμενο και την επίδραση της στον δέκτη θα μπορούσε κανείς ν' απαντήσει μελετώντας την αρχαία λογοτεχνία από τον Όμηρο μέχρι τους ποιητές της ελληνιστικής εποχής. Επειδή όμως αυτό το φιλόδοξο σχέδιο δύσκολα μπορεί να το αναλάβει ένας και μόνο ερευνητής, ο δεύτερος τόμος της σειράς "Ελληνική και Ρωμαϊκή Ποιητική" περιορίζεται στην αρχαία ελληνική τραγωδία, εξετάζοντας επίσης - σε ξεχωριστό δοκίμιο - τις οικείες θεωρητικές θέσεις της αριστοτελικής Ποιητικής.

Μέσα από την ανάγκη της κοινωνίας για διάλογο γεννιέται μια τέχνη. Αυτή η απλή δήλωση μας δείχνει την αρχή της τραγωδίας και, παρ' όλα τα σύνθετα επιχειρήματα σχετικά με την καταγωγή της τραγικής τέχνης, το θέμα μάλλον δεν είναι περισσότερο πολύπλοκο απ' αυτό. Για τους Έλληνες η ιστορία της καταγωγής αυτού του τραγικού θεάτρου μοιάζει να είναι μια πολύ σύντομη ιστορία ειπωμένη με τον τρόπο του Μπρεχτ, για να μεταδώσει μάλλον την ιστορία του παρόντος παρά έναν αντικειμενικό κόσμο σε μια μακρινή εποχή. Ο Αριστοτέλης, όταν θεώρησε σκόπιμο ως φιλόσοφος να ασχοληθεί με το θέμα γ...