Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα προσωπικά ημερολόγια, όσα αξιώθηκαν να δούν το φως της δημοσιότητας, υπήρξαν πολύτιμες πηγές. Σ' αυτά οφείλονται οι άγνωστες πλευρές της ιστορίας. Το πολεμικό Ημερολόγιο του γιατρού Παναγιώτη Ι. Παναγιωτόπουλου "Αναμνήσεις εκ του Μακεδονικού, Ουκρανικού και Μικρασιατικού Πολέμου (1917-1922)" περιέχει μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Διασώζει τα όσα διαδραματίστηκαν στα μέτωπα της φωτιάς με τρόπο απλό, όπως είναι η αλήθεια. Δεν ωραιοποιεί τα συμβάντα, αλλά και δεν τα υποβαθμίζει. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Η καταγραφή των συμβάντων προκαλεί δέος. Ξαναζωντανεύουν οι εποχέ...

Το "Μέτωπο της Σαλονίκης" αναφέρεται στα γεγονότα του Μακεδονικού Μετώπου όπως τα είδε ο Βρετανός αξιωματικός Μαν, που υπηρέτησε στις Βρετανικές δυνάμεις στο μέτωπο αυτό. Αφότου, το 1914, εξερράγη ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ (Αγγλία - Γαλλία - Ρωσία) και των Κεντρικών Δυνάμεων (Γερμανία - Αυστρία), αποφασίστηκε από τους Συμμάχους η δημιουργία μετώπου στα Βαλκάνια (Μακεδονικό Μέτωπο) με την απόβαση στη Θεσσαλονίκη (Οκτ. 1915) αγγλογαλλικών στρατευμάτων υπό το στρατηγό Σαράιγ. Οι Σύμμαχοι, από την αρχή, δεν είχαν συνειδητοποιήσει τη σημασία πο...

Tο βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1988 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, με πολλές ανατυπώσεις. Σήμερα κυκλοφορεί σε νέα αναθεωρημένη έκδοση με προσθήκες φωτογραφικού υλικού και με ένα κείμενο του Patrick Leigh Fermor (από την εισαγωγή στην αγγλική έκδοση) ως επίμετρο. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ταξίδι και μια βιογραφία. Ο χώρος είναι ο κόσμος που ανοίγεται πέρα από τον Bόσπορο και τις Συμπληγάδες· ο κόσμος της Mαύρης Θάλασσας. O ήρωας ανήκει στην τελευταία γενιά των Eλλήνων του Eύξεινου Πόντου. Γεννήθηκε το 1899 σ'ένα θρακικό χωριό της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας. Oι περιπέτειές του αρχί...

1919: Η Σμύρνη ντύνεται στα γαλανόλευκα· τα πλήθη ραίνουν τα ελληνικά στρατεύματα με δάφνες και ροδοπέταλα... 1922: Ένας πολιτισμός καταρρέει. Η Σμύρνη καίγεται. Έριδες ταλανίζουν την Ελλάδα. Η μικρή Ευτέρπη κατορθώνει να περάσει στην αντίπερα όχθη για να ξαναρχίσει τη ζωή της σε μια φτωχογειτονιά του Πειραιά. 1940: Οι άνεμοι του πολέμου σαρώνουν την Ευρώπη. Πώς μπορεί μια γυναίκα μόνη να τα βάλει με το μένος των καιρών; Θα καταφέρει, άραγε, να σώσει τα παιδιά της από τη λαίλαπα του ναζισμού; Θα μπορέσει να κρατήσει την ψυχή της αναλλοίωτη και να διατηρήσει την ανθρώπινη...

Τα προσωπικά ημερολόγια, όσα αξιώθηκαν να δούν το φως της δημοσιότητας, υπήρξαν πολύτιμες πηγές. Σ' αυτά οφείλονται οι άγνωστες πλευρές της ιστορίας. Το πολεμικό Ημερολόγιο του γιατρού Παναγιώτη Ι. Παναγιωτόπουλου «Αναμνήσεις εκ του Μακεδονικού, Ουκρανικού και Μικρασιατικού Πολέμου (1917-1922)» περιέχει μαρτυρίες από πρώτο χέρι. Διασώζει τα όσα διαδραματίστηκαν στα μέτωπα της φωτιάς με τρόπο απλό, όπως είναι η αλήθεια. Δεν ωραιοποιεί τα συμβάντα, αλλά και δεν τα υποβαθμίζει. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Η καταγραφή των συμβάντων προκαλεί δέος. Ξαναζωντανεύουν οι επο...

Δεν προλάβαμε τίποτα και μας μπαουλάρανε οι Άγγλοι... Ήταν ένα πράγμα φοβερό, νομίζαμε, νομίζαν όλοι ότι θα σώσουν την Ελλάδα κι είδαμε τι καταστροφή έγινε. Πενήντα οχτώ χρόνια αργότερα ο Γεώργιος Χριστοδούλου ψάχνει ακόμα να βρει τους συντρόφους του της εξορίας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μπάρντια. Είναι εκείνοι οι δυο χιλιάδες πεντακόσιοι στρατευμένοι που συμμετείχαν στις ταραχές του Απριλίου του 1944 στη Μέση Ανατολή και θα μεταφερθούν το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου στην Ερυθραία. Περιγράφει τους φόβους, τις αγωνίες και τον ενθουσιασμό των συμπολεμιστών της νεότητάς...

Ο πατέρας γράφοντας τις αναμνήσεις του, όπως και όταν τις διηγείτο ξαναζούσε τις στιγμές εκείνες. Ένοιωθα την χαράν αυτήν, που ησθάνετο κατά τις διηγήσεις του, ώς και την υπερηφάνειάν του για ορισμένα ευτυχή γεγονότα, στα οποία συμμετείχε, βάζοντας ένα λιθαράκι, χάριν της "Πατρίδος", που ήταν ο μεγάλος του έρωτας. Εύχομαι, η ιστορία του πατέρα μου επί των αναμνήσεών του, να προκαλέσει το ενδιαφέρον του αναγνώστου, καθότι διατρέχει μία μακράν ιστορικήν περίοδον της χώρας για τα γεγονότα της οποίας οι μαρτυρίες και οι απόψεις του πληροφορούν απολύτως και ρίχνουν φως σε πολλά...

Ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Θεοφάνης Δεληγιαννίδης, μου περιέγραψε απλά, βαθυστόχαστα με λίγες λέξεις συμπυκνωμένο όλο το δράμα της προσωπικής τραγωδίας του. Μου είπε: "Ψάχνοντας απελπισμένα για το παιδί μου, κάθησα μια μέρα απέναντι από το βουνό Τόπτσαμ. Μπροστά μου ήρθαν οι μνήμες, οι μάχες κι οι σκοτωμένοι μου σύντροφοι. Εκεί στη μοναξιά μου μου 'πιασε το παράπονο κι απαρηγόρητα έκλαψα και κανείς δεν βρέθηκε να με παρηγορήσει". Είναι ο τύπος της πληγωμένης Ρωμιοσύνης, που απομονωμένη σηκώνει μόνη το βάρος της δικής της πορείας. Αυτά τα γεγονότα είναι αυθεντική ιστορία, χωρί...

«... Νέα πια από το μέτωπο δε μαθαίναμε τίποτε. Όμως οι φήμες στο χωριό οργίαζαν. Και η κίνηση από πλεούμενα λογής-λογής άρχισε να γίνεται πυκνή - και όλα προς τα νότια. Και ο καθένας που περνούσε όλο και κάτι πρόσθετε στις φήμες. Και μια μέρα ακούσαμε πως ένας τρανός αξιωματικός έφτασε στο νησί. (...) Φαινόταν μουδιασμένος, σαν να τα είχε χαμένα... Από την ώρα που είδαμε αυτό τον αξιωματικό, είδαμε και την κατάρρευση ζωντανή. Καταλάβαμε πια πως για τον τόπο είπανε οι μεγάλοι "ο σώζων εαυτόν σωθήτω". »Και για μας δεν υπήρξε δεύτερη σκέψη αν θα φύγουμε ή όχι. Το μόνο που μα...

Στα σημερινά ειρηνικά χρόνια αποφάσισα να ζωντανέψω γεγονότα ιστορικά, που αφορούν ένα μικρό χωριό. Το χωριό μου, τον Άσσο Κορινθίας. Η ιστορία του είναι ένα κομμάτι από την ιστορία της Ελλάδος. Όσα συνέβησαν στο χωριό μας συνέβησαν και σε όλη την Ελλάδα. Ίδια και χειρότερα. Λέγω χειρότερα, διότι σε άλλα μέρη έγιναν μεγάλες καταστροφές. Χωριά ολόκληρα εξαφανίσθηκαν και οι κάτοικοί τους επλήρωσαν με την ζωή τους, από μικρά παιδιά μέχρι γερόντους. [...]

Η αφήγησις των μέχρι της απελευθερώσεως και κατά παρέκτασιν εν μέρει μέχρι του Δεκεμβρίου γεγονότων εγένετο βάσει σημειώσεων και επισήμων στοιχείων. Αποτελεί δε η αφήγησις αύτη μίαν ερμηνείαν της απελευθερωτικής πολιτικής του Γ. Παπανδρέου, όπως την αντελήφθη από την σκοπιάν, εις την οποίαν είχε ταχθή εις εκ των αμεσωτέρων συνεργατών του. Σήμερον πλέον εις την συνείδησιν του λαού μας το μέγα έργον της διπλής απελευθερώσεως έχει διακαιωθή. Αλλ' ούτε όλα είναι γνωστά ούτε όσα είναι, είναι γνωστά εις όλους. [...] Θ. Δ. Τσάτσος