Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Σοφοκλής, 2500 χρόνια από τη γέννησή του 496 π.Χ.- 2004 μ.Χ. - Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, "Cosmic change and the location of evil in 'Aias'" - Τζένη Αρσένη, "Ρομαντισμός και αρχαία Ελλάδα: Μendelssohn - Σοφοκλής, μια μουσική προσέγγιση στο αρχαίο δράμα" - Horst-Dieter Blume, "Staging the 'Aias' of Sophocles" - Richard Buxton, "Weapons and day’s white horses: the language of Ajax and Macbeth" - Ελένη Γκαστή, "Η ποιητική του χώρου στην 'Ηλέκτρα' του Σοφοκλή" - Freddy Decreus, "Sophocles’ tragedies on the contemporary stage" - James...

Αν το σύγχρονο δράμα ανοίγει δρόμους στο φαντασιακό του θεατή και σώματα και φωνές «κοιτάζουν» επίμονα προς τη σκοτεινή μεριά της πλατείας, είναι για τα μέσα από την ανάμειξη επικού-δραματικού-λυρικού πολλοί συγγραφείς σήμερα στοχεύουν το αθέατο τοπίο της σιωπής, λειτουργώντας στην κατεύθυνση του θεάτρου του λόγου. Είναι ίσως παράδοξο που η σιωπή βρίσκεται στην αφετηρία σύγχρονων έργων του λόγου τα οποία καταγράφουν έντονη παρουσία στις τελευταίες δεκαετίες. «Η σιωπή γράφεται, μιλιέται, ακούγεται», δηλώνουν τα θεατρικά πρόσωπα, αναγνωρίζοντας στο αντίθετο του λόγου μια δ...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: 1. Το αρχαίο θέατρο σήμερα - Κωνσταντίνος Τρυπάνης, "Σύγχρονες παραστάσεις αρχαίων δραμάτων" 2. Το αρχαίο θέατρο στα πανεπιστήμια - Andre Burgaud, "L' Experience du Groupe de Theatre Antique de la Sorbonne" - Horst - Dieter Blume, "Ancient Drama at the University of Munster" - P. E. Easterling, "Greek Plays at Cambridge" - David Raeburn, "Introduction to the Cambridge Greek Play Performance of Euripide's 'Electra' at the Symposium of 'Ancient Drama Today' held at Delphi, 18th-22nd August, 1981" 3. Το αρχαίο θέατρο στο ύπαιθρο - Oli...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ενδιαφέρουσα και σημαντική επιτομή με πληροφορίες για τις συνθήκες παράστασης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, παρουσιάσεις όλων των σωζόμενων έργων των δραματουργών της εποχής (πλοκή, πρόσωπα και θεατρικά χαρακτηριστικά), σχόλια μεταγενέστερων κριτικών (όπως του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη) και ένα εντελώς καινούριο κομμάτι με τις σκηνικές αναβιώσεις του αρχαίου δράματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Ουσιαστικά «παντρεύει» τη θεωρία και την πράξη, τονίζοντας τη σκηνική δράση που ενυπάρχει στα δραματικ...

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο δεν γινόταν αντιληπτό ως «τέχνη» όπως την εννοεί η σύγχρονη ορολογία. Δεν μπορούμε επομένως να το κατανοήσουμε αν το απομονώσουμε από άλλες δραστηριότητες πολιτικής και τελετουργικής φύσης. Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Ουάιλς, οι μοναδικές ιδιότητες της ελληνικής δραματικής γραφής συνδέονται άρρηκτα με τη μοναδικότητα του ελληνικού πολιτικού εγχειρήματος, το οποίο απαιτούσε από το κοινό να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις του δημόσιου βίου και να μη μένει απλός θεατής. Το αρχαιοελληνικό θέατρο ήταν αδιαχώριστο από τον δημοκρατικό τρόπο ζωής και...

Το αρχαίο ελληνικό θέατρο δεν γινόταν αντιληπτό ως «τέχνη» όπως την εννοεί η σύγχρονη ορολογία. Δεν μπορούμε επομένως να το κατανοήσουμε αν το απομονώσουμε από άλλες δραστηριότητες πολιτικής και τελετουργικής φύσης. Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Ουάιλς, οι μοναδικές ιδιότητες της ελληνικής δραματικής γραφής συνδέονται άρρηκτα με τη μοναδικότητα του ελληνικού πολιτικού εγχειρήματος, το οποίο απαιτούσε από το κοινό να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις του δημόσιου βίου και να μη μένει απλός θεατής. Το αρχαιοελληνικό θέατρο ήταν αδιαχώριστο από τον δημοκρατικό τρόπο ζωής και...

"...Για όσους από εμάς προσπαθούμε να μελετούμε από κοντά τα πρωτότυπα κείμενα στο δικό τους περιβάλλον, και να βοηθούμε σπουδαστές να τα διαβάζουν γι' αυτούς τους ίδιους, υπάρχει ένα δύσκολο διττό καθήκον. Πρέπει να ψάχνουμε για τις αποχρώσεις της γλώσσας και τον απόηχο των λεκτικών συναφειών, έτσι ώστε να μπορέσουμε να μαντέψουμε σημασίες που θα μπορούσαν από μόνες τους να υποβάλλονται στο κοινό της ίδιας με το έργο εποχής. Ταυτόχρονα οφείλουμε να είμαστε ανοικτοί στους διάφορους τρόπους με τους οποίους τα τραγικά έργα έγιναν κατανοητά, διασκευάστηκαν, ανακατασκευάστηκαν,...

Τα παιδιά της Αντιγόνης δεν γεννήθηκαν ποτέ ή, αντίθετα, υπήρξαν πολλά κι ευτυχισμένα ή πάλι η πίστη στην ύπαρξή τους είναι θέμα δικής μας πίστης, δουλειάς, ιδεολογικής διαχείρισης. Έτσι κάπως συμβαίνει και με την μνήμη του λαού μας – και κάθε λαού και ανθρώπου. Στο βιβλίο αυτό ο ιστορικός Γιάγκος Ανδρεάδης αναζητά τα νήματα αυτά της μνήμης στο αρχαίο δράμα και τις παραστάσεις του, στις σχέσεις αρχαιογνωσίας και ανθρωπολογίας, στα κείμενα του Κάλβου, του Παπαδιαμάντη ή του Καβάφη και τέλος σε συγγραφείς-αγωνιστές, όπως ο Μακρυγιάννης, που συνδυάζουν την διαχείριση/εύρεση μι...

Την πώληση του Ηρακλή ως δούλου στον ανελέητο μεγαλογαιοκτήμονα Συλέα και τη δίκαιη τιμωρία του τελευταίου από τον ήρωα πραγματευόταν το ευριπίδειο σατυρικό δράμα "Συλεύς Σατυρικός". Η νίκη του Ηρακλή επί του Συλέα σήμαινε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων Σατύρων από καθεστώς σκληρής δουλείας. Για την ανασύνθεση του σατυρικού Συλέα έλαβα υπ’ όψιν την Υπόθεση, σωζόμενους στίχους και μεταγενέστερες μαρτυρίες. Επιπλέον συμβουλεύθηκα ό,τι σώζεται από τ’ ακόλουθα σατυρικά δράματα των τριών τραγικών: Δικτυουλκοί, Θεωροί, Κήρυκες του Αισχύλου· Αχιλλέως Ερασταί, Διονυσίσκος, Ιχνευτα...

Η μετάφραση του έργου "Πρόσληψη: Ερευνητικές Προσεγγίσεις" της καθηγήτριας Lorna Hardwick στοχεύει να συμβάλει στην έως τώρα περιορισμένη ελληνόγλωσση βιβλιογραφία για την πρόσληψη στο πεδίο των κλασικών σπουδών και της έρευνας του αρχαίου δράματος. Το βιβλίο παρέχει το θεωρητικό υπόβαθρο και την τεχνική ορολογία για την πρόσληψη των έργων του κλασικού πολιτισμού, δηλαδή την επανερμηνεία τους μέσω της γραφής, της εικόνας και της παράστασης. Παράλληλα, διερευνά τις διαδικασίες πρόσληψης εντός της αρχαιότητας, τη μετάφραση και την παράσταση ως μορφές πρόσληψης, καθώς και την...

Ο "Οδηγός των Έργων του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου", παρουσιάζει με απλό, σαφή και παραστατικό τρόπο τα 44 έργα της ελληνικής τραγωδίας και κωμωδίας, του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη και του Αριστοφάνη, που είναι πάντοτε πλημμυρισμένα από ιδέες επικαιρότητας και ζωής και αποτελούν μια "λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας" του πολιτισμού. Το βιβλίο αποτελεί μια αξονική τομογραφία του αρχαιοελληνικού θεάτρου και των δημιουργών του, που εξακολουθούν να συγκινούν μέχρι σήμερα, πέρα από το στενό κύκλο των φιλολόγων και των ατόμων με ειδικά ενδιαφέροντα, πέρα από τη χώρα και το έθ...

Ο αρχαιοελληνικός Μίμος, εν αντιθέσει προς τα υπόλοιπα είδη του αρχαίου μας θεάτρου, είναι σχεδόν άγνωστος εις το ευρύ κοινόν. Μόνον το εξαίρετον βιβλίον του Μάριου Πλωρίτη "Μίμος και Μίμοι" κι εν εκτεταμένον δοκίμιον του Αλέξη Σολομού αποτελούν την πενιχράν Ελληνικήν βιβλιογραφίαν επί του θέματος. Βεβαίως εις την καθολικήν αυτήν άγνοιαν του Μίμου συνέτεινεν και το γεγονός της ελλείψεως αξιόλογων παπυρικών ευρημάτων. Ούτως ώστε να έχωμεν άξια σκηνικής παρουσίας έργα. Με εξαίρεσιν τους "Μιμιάμβους" του Ηρώνδου και τα "Ειδύλλια" του Θεόκριτου, ό,τι έχει φθάσει μέχρις ημών...

"Τι είναι ο Ίων; Τραγωδία ή κωμωδία; Και ποιος είναι πρωταγωνιστής; Ο Ίων, ο θεϊκός νόθος, όπως δηλώνει ο τίτλος, ή μήπως η μάνα του, η Κρέουσα; Και ακόμη τι σημαίνει ο υπόγειος διάλογος του έργου με τον "Οιδίποδα Τύραννο" του Σοφοκλή; Και τι σημαίνουν οι απανωτές, προκλητικές σχεδόν, επαναλήψεις μέσα στο έργο; Μήπως διότι μας προτείνει από τον δρόμο του θεάτρου την έξοδο από την επανάληψη του ψυχαναγκασμού και της βίας στις σχέσεις των γενεών και των φύλων κάθε εποχής; [...] Ο Ίων μας προσφέρει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε με όχημα το θέατρο τη σύνδεση ανάμεσα στον...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - James Diggle, "Tragic recognitions" - Tomas Rosenmeyer, "Greek Drama and Modern Needs" - Sigurdur Magnusson, "Tragedy : An holistic affirmation of life" - Marianne McDonald , "Tadashi Suzuki’s Chthonic Theater" - Joel Adedeji, "Wole Soyinka’s 'The Bacchae of Euripides': An African Exegesis of a Classical Greek Drama" - Zhang Quan Quan, "Stylization in Greek theatre and Chinese opera" - Liao Kedui, "The Greek drama in China" - Luo Niansheng, "'Oedipus Rex': its production and translation" - Paulette Ghiron - Bistagne, "Le masque, le...

Ένας από τους πλέον δυσεπίλυτους γρίφους στη μελέτη του αρχαίου ελληνικού δράματος είναι, χωρίς αμφιβολία, η σκηνοθεσία του: οι κώδικες που διαμόρφωναν τη σκηνική του παρουσίαση αποσαφηνίζοντας νοήματα, προθέσεις και χειρονομίες. Ο σημερινός καλλιτέχνης διαθέτει, φυσικά, την απόλυτη ελευθερία να προτείνει τις προσωπικές του λύσεις, όσο ευφάνταστες και αν είναι αυτές. Συχνά, ωστόσο, νιώθει κανείς ότι τόσο η σκηνοθετική όσο και η φιλολογική ερμηνεία θα είχαν πολλά να κερδίσουν αν μοιράζονταν εμπειρίες, ερωτήματα και μεθόδους προσέγγισης. Aυτόν τον σπάνιο συνδυασμό θεωρίας κα...

Εντελώς λανθασμένη θα ήταν η εντύπωση ότι το "δίπτυχο" των κειμένων που περιλαμβάνονται στον τόμο αυτόν μαρτυρεί διχασμό ενδιαφερόντων, ένα είδος σχιζοφρένειας δηλαδή - κάθε άλλο μάλιστα. Αν και η στροφή μου προς την πρακτική του θεάτρου άρχισε όταν είχα ήδη συμπληρώσει ακριβώς μια εικοσαετία θεωρητικής ενασχόλησης με το αρχαίο ελληνικό δράμα, αυτές οι δύο δραστηριότητες εξακολουθούν έκτοτε να συνυπάρχουν - κάτι περισσότερο: να αλληλοσυμπληρώνονται. Δύο διευκρινίσεις θα αιτιολογήσουν και τη στροφή και τη συνύπαρξη: α) η φιλολογική ειδίκευσή μου στον συγκεκριμένο χώρο προέκυ...