Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα βιβλίο κολασμένο! Αυτοκράτορες, σεβαστοκράτορες, σουλτάνοι, πατριάρχες και νεομάρτυρες, σταυροφόροι κι αιρεσιάρχες, περιηγητές και χρονογράφοι, στρατηλάτες κι οπλίτες, μάγοι και γελωτοποιοί, πλαστογράφοι και δικηγόροι, συναναστρέφονται τον συγγραφέα, φίλους και συγγενείς του, σ' ένα καλειδοσκοπικό ψηφιδωτό κολάζ που μοιάζει πεταλούδας πέταγμα στον βυζαντινό χωροχρόνο εξαιτίας του απανθίσματος κειμένων της βυζαντινής και νεότερης γραμματείας τα οποία αντιγράφονται, διασκευάζονται, σχολιάζονται, και συνθέτουν ένα πανόραμα της βυζαντινής εποποιίας τόσο διεξοδικό που θα...

Το βυζαντινό ναυτικό παραμένει εν πολλοίς terra incognita για το ευρύ κοινό. Στόχος του βιβλίου αυτού δεν είναι να δειχθή απλώς μια εν πολλοίς άγνωστη πτυχή της πολύπτυχης βυζαντινής ιστορίας, όσο το να τονιστή τούτο το συγκλονιστικά απλό: μπορεί η άνοδος και η ακμή της αυτοκρατορίας να οφείλονταν σε πλήθος παραγόντων -φυσικά και στο ναυτικό-, ωστόσο η βαθμιαία παρακμή, η πρώτη πτώση (1204) και κυρίως η δεύτερη, η γνωστή ως άλωση (1453), οφείλεται αποκλειστικά στην παραμέληση και σχεδόν διάλυση του βυζαντινού ναυτικού. Τέλος, αφού εξ αιτίας πολλαπλών γεγονότων, από γεωπολι...

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Αθανάσιος Μαρκόπουλος, "Από τη δομή του βυζαντινού σχολείου. Ο δάσκαλος, τα βιβλία και η εκπαιδευτική διαδικασία" - Γιώργος Θ. Καλόφωνος, "Το όνειρο στο βιβλίο και το βιβλίο στο όνειρο" - Μάγδα Παρχαρίδου - Αναγνώστου, ""Τρώγοντας το βιβλίο": η εικονογραφία της βιβλιοφαγίας και τα εικονολογικά της παράλληλα" - Φεβρωνία Νούσια, "Ανέκδοτο κείμενο περί σκευασίας μελανιού, κινναβάρεως, βαρζίου, καταστατού και κόλλησης χαρτιού (15ος αι.)" - Γεώργιος Μπουδαλής, ""δια το στάχομα..." Μια μαρτυρία για τη διαδικασία της βιβλιοδεσίας και την ορολογ...

Το 1204 -χρονολογία κατά την οποία κατεστράφη ολοσχερώς η Κωνσταντινούπολη, συμπαρασύροντας το χιλιόχρονο οικοδόμημα του Βυζαντίου- παραμένει σχεδόν άγνωστο ή αγνοημένο. Πώς και γιατί σβήστηκε και αποσιωπήθηκε το 1204 από τη συλλογική μνήμη, παρότι αποτέλεσε ένα γεγονός αποφασιστικότερης σημασίας και από αυτή την Άλωση του 1453; Πώς και γιατί δεν αντιμετωπίζεται ως το γενέθλιο ορόσημο στην ιστορία του νεώτερου ελληνικού έθνους; Η απόκρυψη της σημασίας της πρώτης και καθοριστικής Άλωσης συσκοτίζει την ίδια τη διαδικασία συγκρότησης του νεώτερου ελληνισμού και της συνέχεια...

Στο Βυζάντιο οι τιμητικοί τίτλοι και τα έμπρακτα αξιώματα αποτελούσαν το μέσο με το οποίο ο αυτοκράτορας (η πολιτεία) εξέφραζε την ευαρέσκεια και την εκτίμηση του προς τους πιστότερους και ικανότερους των υπηκόων του. Το ιστορικό αυτό πόνημα, αποτελεί προσπάθεια παρουσίασης των περισσότερων τιμητικών τίτλων και εμπράκτων αξιωμάτων που κατά καιρούς ίσχυσαν στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.

Όταν στη δυτική Ευρώπη τα απομεινάρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν ήταν παρά μικρά αδύναμα κρατίδια, η Κωνσταντινούπολη παρέμενε η πρωτεύουσα ενός ισχυρού οργανωμένου κράτους. Υπήρξε ένα κράτος με διοικητικές δομές, με νομοθεσία που εκσυγχρονιζόταν και προσαρμοζόταν στις ανάγκες του, με νόμισμα το οποίο κυκλοφορούσε σε ολόκληρο τον κόσμο , απ' τη Μεσόγειο ως την Άπω Ανατολή, με εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο διατήρησε την καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας και παιδείας. Ήταν μια αυτοκρατορία που στηρίχθηκε σε μια ιεραρχημένη κοινωνία, η οποία κληροδότησε στους μεταγενέστερο...

Ο πανεπιστημιακός Αδαμάντιος Αδαμαντίου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε στην Ερμούπολη της Σύρου αλλά και στο Ταιγαρόνκ της Ρωσίας στην Ελληνική Σχολή. Μελέτησε κυρίως τη βυζαντινή τέχνη και αρχαιολογία. Το 1912 εκλέγεται καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου.Πρωτοστάτησε σε ανασκαφές και έρευνες στις περιοχές των Μετεώρων, του Δαφνίου, του Μυστρά κ.α. Συνεργάστηκε με τον Σπυρίδωνα Λάμπρου στην καταγραφή και σύνταξη καταλ...

Ο πανεπιστημιακός Αδαμάντιος Αδαμαντίου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε στην Ερμούπολη της Σύρου αλλά και στο Ταιγαρόνκ της Ρωσίας στην Ελληνική Σχολή. Μελέτησε κυρίως τη βυζαντινή τέχνη και αρχαιολογία. Το 1912 εκλέγεται καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου.Πρωτοστάτησε σε ανασκαφές και έρευνες στις περιοχές των Μετεώρων, του Δαφνίου, του Μυστρά κ.α. Συνεργάστηκε με τον Σπυρίδωνα Λάμπρου στην καταγραφή και σύνταξη καταλ...

Στη μελέτη αυτή γίνεται λόγος για τις πρώτες επαφές του ελληνισμού με τους Σλάβους, για την εγκατάσταση των τελευταίων στη Βόρεια Βαλκανική, αρχικά, και στη συνέχεια στην Ελληνική Χερσόνησο, για την ακτινοβολία του ελληνικού στοιχείου με τις μεθόδους εισαγωγής επήλυδων στο στρατιωτικό, διοικητικό, πολιτικό και πολιτιστικό πλαίσιο της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Επίσης γίνεται εκτενής αναφορά στα "Θαύματα" του Αγ. Δημητρίου, κειμένου που αναφέρεται στις επιδρομές και την εγκατάσταση των Σλαβικών φύλων στην περιφέρεια Θεσ/νίκης και στην ευρύτερη περιοχή Μακεδονίας-Θράκης. Σε...

Στην πολιτική σκέψη του βυζαντινού ανθρώπου ήταν αδιαμφισβήτητη η υπεροχή της μοναρχίας στην ιδεατή της μορφή (βασιλεία) έναντι των υπολοίπων πολιτειακών επιλογών (ολιγαρχία-πολυαρχία). Ως εκ τούτου, οι Βυζαντινοί πολιτικοί στοχαστές αφοσιώθηκαν στη σκιαγράφηση της εικόνας του ιδεατού ηγεμόνος (βασιλέως). Για την επίτευξη του στόχου αυτού επινόησαν ένα νέο λογοτεχνικό είδος, το κάτοπτρον ηγεμόνος, το οποίο, μαζί με τα προοίμια των νομοθετικών έργων, συνιστά την ουσιαστική συνεισφορά της βυζαντινής διανόησης στην ιστορία των πολιτικών ιδεών. Οι συγγραφείς των βυζαντινών κατ...