Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

«Υπάρχει η αντίληψη ότι η Ρωμυλία πέθανε μαζί με τον τελευταίο της Αυτοκράτορα, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά. Αυτό είναι λάθος, γιατί τότε σκλαβώθηκε στους Ασιάτες Βαρβάρους, τους Οθωμανούς, και δεν πέθανε ο θάνατός της επήλθε πολύ πολύ αργότερα και σ' αυτόν τον θάνατο συμβάλαμε αποκλειστικά και εμείς!...» Ένα βιβλίο που μέσα από τις σελίδες του, ανοίγεται και αναφέρεται σε βασικές χρονικές στιγμές από την Άλωση μέχρι το τέλος της Αυτοκρατορίας. Ξεκινά από τον καταλυτικό ρόλο των Φράγκων στην κατάκτηση της Ρωμανίας από τους Οθωμανούς και συνεχίζει...

Περιέχονται τα κείμενα: Μέρος έκτο Το καθεστώς της στρατιωτικής αριστοκρατίας (1081-1204) Πηγές - Η παλινόρθωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αλέξιος Α΄Κομνηνός - Νέα ανάπτυξη της βυζαντινής κυριαρχίας και οι πρώτες αποτυχίες. Ιωάννης Β΄και Μανουήλ Α΄ - Η αντίδραση του Ανδρόνικου Κομνηνού - Η κατάρρευση Μέρος έβδομο Η λατινική κυριαρχία και η παλινόρθωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (1204-1282) Πηγές - Η διαμόρφωση του νέου κρατικού συστήματος - Η άνοδος και η πτώση της Ηπείρου. Ο θρίαμβος της Νίκαιας - Τα χρόνια πριν από την παλινόρθωση - Η παλινόρθωση τη...

Εξοικειώθηκα με το ιστορικό γίγνεσθαι, καλλιέργησα τους τρόπους για να το διηγούμαι, έγινα παραμυθάς, αλλά δεν ξέρω να κατασκευάζω παραμύθια. Τα λέω όπως τα έζησα, επειδή έμαθα να ακούω τους άλλους. Κι έμαθα να σέβομαι τις πολλαπλές ερμηνείες, τις διαφορετικές προσεγγίσεις, τις αντιφατικές εξιστορήσεις· να εξετάζω όλες τις όψεις, καθώς αποκαλύπτονται ακολουθώντας δικούς τους ρυθμούς - με πλήρη συνείδηση ότι οι βεβαιότητες είναι ανατρέψιμες ανά πάσα στιγμή κι ότι τα ενδεχόμενα καιροφυλακτούν στη στροφή του δρόμου. Συνήθισα να πετιέμαι από τον ένα χώρο στον άλλο, να κάνω συνδ...

[...] Το κείμενο αυτού του τόμου ανήκει στη σειρά μαθημάτων που πραγματοποίησε ο Ν. Σβορώνος στη Σχολή Μωραΐτη. Δημοσιεύθηκε στο Δελτίο της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας 6 (1984) σσ. 17-47, της Σχολής. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Το πρόβλημα της πρόσληψης και του μετασχηματισμού του βυζαντινού πολιτισμού από τους σλάβικους λαούς (από τον 6ο έως τον 12ο αιώνα). Με πρόλογο του συγγραφέα για την ελληνική μετάφραση και 32 εικόνες.

Η παρούσα έκδοση, 555 έτη από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, στοχαστικά και ευλαβικά αφιερώνεται στην ιερή και αιώνια μνήμη των Ελληνίδων και των Ελλήνων της Ιωνίας και του Εύξεινου Πόντου, που πότισαν με το μαρτυρικό αίμα τους την αθάνατη δρυ τού γένους μας. Α.Τ.

Να συνοψιστεί σε μια εκατοντάδα σελίδες, μια χιλιετία ιστορίας του μεγαλύτερου χριστιανικού κράτους του Μεσαίωνα, αυτό ήταν το στοίχημα που δεν είχε διστάσει να αναλάβει ο μεγάλος βυζαντινολόγος Πως Λεμέρλ (Paul Lemerle), εδώ και πάνω από εβδομήντα χρόνια. Είναι μεγάλη τιμή, το να τίθεται το όνομα κάποιου μετά το όνομα εκείνου. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, γιατί οι βυζαντινές σπουδές έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κι έπειτα, όχι μόνο στις χώρες όπου ο βυζαντινός πολιτισμός συνεχίζει να κάνει άμεσα αισθητή την επίδρασή του, στην έκφραση της θρησ...

Το βιβλίο αυτό έχει ως αντικείμενο τον πολιτισμό της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων από την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης (324-330) έως την πτώση της, το 1453. Το σύνηθες είναι να μιλούμε για τη "Βυζαντινή" Αυτοκρατορία. Αυτό το συμβατικό επίθετο, που προέρχεται από το αρχαίο όνομα της Πόλης, παρόλο που είναι επιφορτισμένο με προκαταλήψεις που ξεκινούν από την εποχή του Διαφωτισμού, ακόμη και των σταυροφοριών, είναι ιδιαίτερα εύχρηστο. Υπογραμμίζει πως η εν λόγω Αυτοκρατορία είναι κυρίως ελληνική και ανατολίτικη, μολονότι η Ρώμη αποτελεί τμήμα της μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα και...

Ο Νικηφόρος Γρηγοράς αποτελεί μια από τις σημαντικότερες πνευματικές προσωπικότητες του Βυζαντίου το 14ο αιώνα. Μας άφησε ένα εκτεταμένο και πολυσχιδές έργο, μέσα από το οποίο διαπιστώνει κανείς τη βαθιά γνώση του, την οξεία κριτική του ικανότητα και τη σθεναρή στάση του απέναντι στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε τη βυζαντινή αυτοκρατορία σε μια εποχή παρακμής και κατάπτωσης, έναν αιώνα πριν το τέλος της.

Η "Νεοελληνική ιστορία (1204-1940)", εύχρηστη και συνοπτική, χαράζει σε επιγραμματική βάση τις κατευθυντήριες γραμμές της νεότερης και εν μέρει της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Από το 1989 μέχρι σήμερα γνώρισε πολυάριθμες εκδόσεις και με τη σημερινή τροποποιημένη εμφάνισή της αποσκοπεί να γίνει κτήμα του ευρύτερου δυναμικού του τόπου μας. Μπορεί να διαβαστεί ευχερώς και να γίνει καταληπτή ακόμη και από τις τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου. Κωνσταντίνος Απ. Βακαλόπουλος, καθηγητής Α.Π.Θ.

[...] Αν και υπάρχουν σημαντικές εργασίες για την αγροτική οικονομία του Βυζαντίου, στις οποίες μελετώνται επαρκώς η αμπελοκαλλιέργεια και παραγωγή, οι τιμές και το εμπόριο οίνου, απουσιάζει ωστόσο μια συνολική εικόνα των αμπελουργικών πρακτικών, των τεχνικών οινοποίησης, των αντιλήψεων για την οινοποσία και τις ποιότητες των οίνων. Τα απολύτως χρήσιμα μεγέθη των μετρήσεων της οικονομικής ιστορίας περιορίζονται δυστυχώς σε δείκτες παραγωγής και κατανάλωσης και όντας διάσπαρτα ως ψηφίδες του αμπελοοινικού μωσαϊκού δεν κατορθώνουν να δημιουργήσουν μια συνολική και σαφή εικόνα...

Είναι γνωστό ότι η προσωπογραφία και η γενεαλογία είναι βοηθητικοί κλάδοι της ιστορίας που διαλευκάνουν, όσο οι πηγές επιτρέπουν, το έδαφος από συγχύσεις και προφυλάσσουν την ιστορία από παραπλανητικά συμπεράσματα. Συνθετικές εργασίες, χωρίς προηγούμενη διαλεύκανση και διακρίβωση λεπτομερειών, ιδίως σε ατομοκρατικές περιόδους του ιστορικού γίγνεσθαι, οδήγησαν συχνά σε λανθασμένα πορίσματα ή το χειρότερο, δημιούργησαν θεωρίες που ανατράπηκαν από ύστερη αναδίφηση της καταστάσεως των ατόμων και της μεταξύ των σχέσεως. Ο επιστημονικός κλάδος της βυζαντινολογικής προσωπογραφίας...

This book is one of the fruits of cooperation, which has become official in the course of nearly fifteen years, between the Institute for Byzantine Research of the National Hellenic Research Foundation (IBE/EIE), and the Institute for Byzantine Studies of the Serbian Academy of Sciences and Arts (SANU). In the past few years, this cooperation has been developed through a joint project, dealing with the last century of Byzantine and Serbian medieval history. However, now, within the scope of this cooperation, a monograph has appeared for the first time, which represents a jo...

Είναι περιττό να υπογραμμίσουμε την aξία της Ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους του αείμνηστου Γεωργίου Ostrogorsky, πού θεωρείται πια έργο κλασικό. Οι πολλαπλές εκδόσεις του πρωτότυπου γερμανικού κειμένου και η μετάφραση του σε πολλές γλώσσες μαρτυρούν, τη γενική αναγνώριση του. Μπορεί κανείς να ισχυρισθεί χωρίς υπερβολή ότι το βιβλίο αυτό συντρόφευσε ως βασικό βοήθημα στις σπουδές και στις μελέτες τους όλους τους βυζαντινολόγους μετά τον πόλεμο και έτσι επηρέασε όσο κανένα άλλο τη διεθνή έρευνα για την ιστορία τού Βυζαντίου ατά τελευταία σαράντα χρόνια. Ήταν καιρός να γίνει...

Τον δεύτερο χρόνο της βασιλείας του Ιουστινιανού, συνελήφθη ο επίσκοπος της Ρόδου Ησαΐας και ο επίσκοπος Διοσπόλεως Αλέξανδρος μαζί με πολλούς άλλους ομοφυλόφιλους. Και στους μεν πρώτους έκοψε το γεννητικό τους όργανο στους δε άλλους διέταξε να ενθέσουν καλάμια μέσα στους πόρους των γεννητικών τους οργάνων και να τους πομπεύσουν ολόγυμνους στην αγορά. Δεν ήταν λίγοι βέβαια και οι πολίτες, οι αρχιερείς και οι συγκλητικοί οι οποίοι, αφού τους έκοψε τα γεννητικά όργανα και τους πόμπευσε γυμνούς στην αγορά, βρήκαν έτσι φρικτό θάνατο. Κεδρηνός, Θεοφάνης, Μαλάλας Τη χρονιά...

Το Βυζαντινό κράτος δεν προέκυψε ύστερα από έναν πόλεμο ή μια επανάσταση, αλλά προήλθε από μια μακριά και αργή εξέλιξη στη δομή και στα συστατικά στοιχεία της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γι' αυτό έχουν διατυπωθεί από τους νεότερους μελετητές πολλές και διαφορετικές απόψεις σχετικα΄με τα χρονικά όρια της Βυζαντινής Ιστορίας. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη σοβαρές αλλαγές, όπως την οριστική απόφαση για τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, την υποστήριξη της νέας θρησκείας, του Χριστιανισμού, καθώς και τις μεταρρυθμίσεις που εμφανίζονται στη διοικητική...