Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα ποιήματα του Καβαλκάντι (έγραψε σονέτα, μπαλάντες και τραγούδια), μαζί με την τεχνική και τα θέματα που πραγματεύονται, είναι αντιπροσωπευτικά της Φλωρεντίας του 13ου αιώνα και πάνω απ' όλα αντιπροσωπεύουν την τοσκάνικη ευαισθησία γύρω από τον έρωτα. Τον Καβαλκάντι ενδιαφέρουν επίσης -και το εκφράζει στα ποιήματά του- τα καθημερινά αισθήματα της φιλίας, του έρωτα, της διάψευσης και της ανθρώπινης επικοινωνίας. Σ' αυτά τα στοιχεία οφείλεται και η αδιαμφισβήτητη διαχρονικότητά τους. Και γι' αυτό, ίσως, θεωρείται από την κριτική ρεαλιστής ποιητής εκείνης της εποχής.

[...] Τα "Σουπιοκόκαλα" είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Μοντάλε που πρωτοεκδόθηκε σε μια αρχική μορφή το 1925 και εμπλουτισμένη μεταγενέστερα, γνώρισε αλλεπάλληλες εκδόσεις. Εντούτοις θεωρείται από τα βασικά και πιο σπουδαία έργα του, γιατί με αυτή εκφράζεται καθολικά η ποιητική του και αποτελεί την πυξίδα που μας προσανατολίζει τόσο στη γνωριμία του έργου του, όσο και στην πορεία που ακολούθησε η νεότερη ιταλική ποίηση γενικότερα. (από την εισαγωγή του Παν. Χρ. Χατζηγάκη)

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνεται η ποιητική ενότητα Σπουδή Θανάτου, που γράφτηκε το 1932, καθώς και μία επιλογή από προγενέστερα και μεταγενέστερα ποιήματα του Ουνγκαρέττι, όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε την πορεία του από τις πρώτες ποιητικές καταθέσεις ως την ώριμη φάση της πνευματικής δημιουργίας του.

"Όλος ο πλούτος της ζωής είναι οι αναμνήσεις που λησμονούμε" έγραφε ο Τσέζαρε Παβέζε. Αυτό τον πλούτο, διασώζει και αποθησαυρίζει στην ποίησή του και μας καλεί να μοιραστούμε. Τα τιμαλφή του είναι εικόνες παιδικές, νεανικά σκιρτήματα, απελπισμένοι έρωτες, προσδοκίες, απογοητεύσεις, ομιχλώδη τοπία του ιταλικού βορρά, το ποτάμι, ο λόφος, ο θάνατος: μνήμες ανθρώπινες και γι' αυτό αιώνιες. Στη σχολή της "ερμητικής" ποίησης που δεσπόζει στα ιταλικά γράμματα με κυρίαρχα τα ονόματα του Ουνγκαρέτι, του Μάνταλε και του Κουασίμοντο (τα τρία Νόμπελ της Ιταλίας), ο Παβέζε -τόσο σημαντ...

"Εκείνα που έχει γράψει με αρχαίους ρυθμούς Ιταλικά ο Ιώσηπος ο Λιππαρίνης και μεταφράζει εδώ με τους ίδιους ρυθμούς νεοελληνικά ο Νικόλαος ο Ποριώτης".

Ο Ουμπέρτο Σάμπα παραμένει μέχρι τις μέρες μας πολύ δημοφιλής: είναι ένας κλασικός, πλέον, της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ποίησης. Το αίτημα, λοιπόν, του ποιητή για ειλικρίνεια δεν φαίνεται να έχει πέσει στο κενό, έναν αιώνα μετά τη δημόσια εκδήλωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, τα μικρά και ασήμαντα που θίγει ο Σάμπα στα -κατά κανόνα σύντομα- ποιήματά του φαίνονται να γίνονται ανεξίτηλα σημάδια της ανθρώπινης περιπέτειας, φέρνοντας επίμονα στον νου τη φράση του Τερέντιου, του μακρινού εκείνου πνευματικού προγόνου του Σάμπα: "Άνθρωπος είμαι, και τίποτα το ανθρώπινο δεν...

Κοιτάζω τον ουρανό και τα σύννεφα και τα φώτα των ανθρώπων πέρα εκεί, τόσο απρόσιτοι πάντοτε σε μένα. Και δεν ξέρω ποιον θέλω να αγαπήσω τώρα πια, αν όχι το πόνο μου Ειλικρινής, αλλά διεστραμμένος, έξυπνος και πρωτόγονος, ερωτευμένος με τον εαυτό του και τον κόσμο, ο Sandro Penna (1906-1977) γεννήθηκε στην Περούτζια αλλά έζησε στη Ρώμη. Διπλωματούχος λογιστής και μεγάλος τεμπέλης ο Πένα αποτελεί το ιδανικό του "απόλυτου" ποιητή, που πάσχει από νευρώσεις, είναι υποχόνδριος και καταφέρνει να επιβιώσει με την πολύτιμη υποστήριξη καλλιτεχνών και φίλων του. Όλη η πρωτοτυ...

Η Gaspara Stampa (1523-1554) θεωρείται από πολλούς κριτικούς της λογοτεχνίας όχι μόνο η κορυφαία ποιήτρια της ιταλικής Αναγέννησης αλλά και μία από τις μεγαλύτερες Ιταλίδες ποιήτριες όλων των εποχών. Οι Gaspara Stampa, Veronica Gambara και Vittoria Colonna αποτελούν το κλασικό τρίπτυχο της γυναικείας αναγεννησιακής ποίησης στην Ιταλία. Κι όμως η Gaspara ξεπερνά τις άλλες δύο σε ποιητική τόλμη και πρωτοτυπία, ενώ συγχρόνως ήταν μία από τις πιο αντισυμβατικές γυναίκες της εποχής της. Τα ποιήματά της ξεκινού ν με την είσοδο της ποιήτριας στη φωτιά του έρωτα, ακολουθούν οι περι...

Χρόνια περίμεναν να βγουν στο φως οι τρεις αγαπημένοι ποιητές. Χρόνια κρατούσαν και στους δυο μας συντροφιά ποιήματα δικά τους από τα πιο αγαπημένα. [...] Δεν είναι εύκολη υπόθεση η μετάφραση, η οποιαδήποτε μετάφραση. Κι όσο για την ποιητική, αυτή κι αν είναι δύσκολη. Φαντάζει ακατόρθωτη, ανέφικτη... Μαγεία η ποίηση. Κι άμα χαθεί η μαγεία που κρύβεται στα σχήματα, στις λέξεις τις ποιητικές, στα ηχοχρώματα που εναλλάσονται στο λόγο του ποιητή, έτσι που είναι υφαμένη μ' όνειρο και φαντασία η ποίηση, θα διαλυθεί. Ήτανε κάτι όμορφο πολύ και χάθηκε. Γιατί κι αυτή, σαν όλα τα όμο...