Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η αντιμετώπιση του πεπρωμένου παραμένει η ουσία της γνώσης", γράφει ο Bataille. Σύμφωνα με τον Bataille, το να υπάρχεις σημαίνει να ζεις χωρίς ωφελιμιστικό τρόπο. Σημαίνει να ξοδεύεις και όχι να συντηρείς αποθέματα, αποδεχόμενος την τραγική σου διάσταση, το θάνατο. Ο θάνατος γεννά το ιερό, γεννά αυτό που ενώνει. [...] "Η ιερή κοινωνιολογία του σύγχρονου κόσμου" είναι μια διάλεξη του Georges Bataille που δόθηκε στις 2 Απριλίου του 1938 στο College de Sociologie. Αποτελεί ένα αδημοσίευτο κείμενο το οποίο βρέθηκε την άνοιξη του 2001 στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Σε έ...

Οι ιδέες που αναπτύσσει ο συγγραφέας σ' αυτό το μικρό έργο "φιλοσοφικής ανθρωπολογίας" είναι τόσο πρωτότυπες και εκφράζονται με τέτοια γλαφυρότητα ώστε μπορούμε να πούμε ότι συνοψίζει έξοχα τη συνεισφορά του Sheler (1874-1928) στη Δυτική Φιλοσοφία. Το βιβλίο έχει άμεση σχέση με τα μαθήματα που παρέδωσε ο Scheler στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, από το 1922 μέχρι το 1928, καθώς και με μια διάλεξη που έδωσε στο Ντάρμστατ το 1927 με θέμα "Η ιδιομορφία της θέσης του ανθρώπου". Πρόκειται, τέλος, για το τελευταίο έργο που ο Max Scheler ετοίμασε προκειμένου να τυπωθεί. Κυκλοφόρησε μ...

Η απόκλιση-παρέκκλιση, -η παρέγκλισις του Επίκουρου- είναι συστατική του κόσμου μας. Μια απόκλιση από τις ευθείες τροχιές των ατόμων, που θα χάνονταν στο άπειρο, επιτρέπει στον κόσμο να συγκροτηθεί, στην ύλη να πορευτεί -αντίστροφα από την αποσυνθετική εντροπία- προς διαρκώς ποοολυπλοκότερες συγκροτήσεις, στο σύμπαν και στη ζωή να υπάρξουν. Η δημιουργός παρέκκλιση είναι το θεμέλιο του κόσμου και η αιτία για την εμφάνιση του ανθρώπου ως είδους, και της ιστορίας του ως δημιουργίας... ...Η ιδιαίτερη οπτική αυτού του δοκιμίου εδράζεται στην προσπάθεια συνδυασμού δύο διαστάσεων...

Το 2003, όταν απεβίωσε, ο Bernard Williams θεωρούνταν ήδη ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους της γενιάς του. Το έργο του χαρακτηρίζεται από έναν ασυνήθη συγκερασμό επίμονης έρευνας, φαντασίας, εμβρίθειας, αλλά και ανθρωπισμού. Κατά γενική ομολογία, η "Ηθική και τα όρια της φιλοσοφίας" είναι από τα πιο σημαντικά συγγράματα του Bernard Williams και κλασικό εγχειρίδιο στο πεδίο της ηθικής φιλοσοφίας. Παρέχοντας μια εμπεριστατωμένη κριτική αυτού που ο Williams αποκαλεί "ηθικότητα, ο ιδιόμορφος θεσμός", ο συγγραφέας αντλεί υλικό από την αρχαία Ελλάδα και επαναπροσανατολίζε...

Ανθρώπινα δικαιώματα, βιοηθική, σεβασμός του άλλου: η ηθική είναι σήμερα της μόδας. Όμως, οι αξίες της (ο άνθρωπος, ο άλλος, η ζωή) παραείναι γενικές και δεν επιτρέπουν να σκεφτούμε τις μοναδικές καταστάσεις. Κόντρα στο ρεύμα μιας ηθικής αρχών, που διαπρέπει κυρίως στο να καταγγέλλει παντού ένα ριζικό Κακό, μια ηθική των συγκεκριμένων αληθειών- αληθειών της πολιτικής, επιστήμης, της τέχνης και του έρωτα- θα μας επέτρεπε να ταυτοποιήσουμε διαφορετικά το Κακό, ώστε να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε.

Οι μελέτες που θα διαβάσει ο αναγνώστης είναι καρπός ενός σεμιναρίου που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο το φθινόπωρο του 1971 υπό την αιγίδα του Τμήματος Συγκριτικής Λογοτεχνίας. Καθεμιά από αυτές τις μελέτες αναπτύσσει μια καθορισμένη άποψη και συνιστά μια ολοκληρωμένη ενότητα. Συνάμα η καθεμιά τους αποτελεί μέρος ενός μοναδικού δρομολογίου που αρχίζει με την κλασική ρητορική, διατρέχει τη σημειωτική και τη σημασιολογία, για να φτάσει τελικά στην ερμηνευτική. Η πρόοδος από τον γνωστικό κλάδο στον άλλο ακολουθεί τη μετάβαση από τη μια αντίστοιχη γλωσσική οντότητ...

Ο Καρλ Πόππερ συγκαταλέγεται στους δημιουργικότερους στοχαστές του 20ού αιώνα, καθώς υπήρξε ένας από τους φιλοσόφους που άσκησαν σημαντική επίδραση στη σύγχρονη εποχή. Στο παρόν βιβλίο, που ολοκλήρωσε το Σεπτέμβριο του 1994, λίγο πριν από το θάνατό του, προσεγγίζει τα θέματα που κυριαρχούν στο έργο ολόκληρης της ζωής του: Ζητήματα σχετικά με τη γνώση, το ρόλο και τους περιορισμούς της επιστήμης, το πρόβλημα σώματος-ψυχής, την ειρήνη, την ελευθερία, το νόημα της Ιστορίας, την ευθύνη των διανοουμένων, τη δημοκρατία, την ανοιχτή κοινωνία και τους εχθρούς της. Για μια ακόμη φο...

Λοιπόν, τι είναι στ' αλήθεια η ζήλεια; Είναι ένα από τα στοιχεία του έρωτα, η βάση του, η ουσία του, η πρώτη νύχτα του κόσμου, απ' όπου ξεμυτίζει η αχτίδα της αγάπης. [...] Είναι αναγκαία συνθήκη και όψη της αγάπης απαραίτητη, αλλά τιμωρητική, έτσι ώστε όποιος θα ήθελε να εξαφανίσει τη ζήλεια θα εκμηδένιζε μαζί και την αγάπη.

"Το σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν". Από το χθες προέκυψαν δύο πολιτισμικά "παραδείγματα" καθοριστικά της ανθρώπινης Ιστορίας: Το ελληνικό κοινωνιοκεντρικό και το δυτικοευρωπαϊκό (μεταρωμαϊκό) ατομοκεντρικό "παράδειγμα". Αντιθετικά τα δύο "παραδείγματα", ασύμπτωτα, η πραγματοποίηση του ενός προϋποθέτει τη συνεπή άρνηση-απόρριψη του άλλου. Ο παγκοσμιοποιημένος σήμερα πολιτισμός της "Δύσης" είναι η αντιστροφή των όρων του κάποτε ελληνικού πολιτισμού, το αναποδογύρισμα (σαν αντεστραμμένο γάντι) των προϋποθέσεων και των στόχων του. Η υπενθύμι...

Στο θεμελιώδες αυτό έργο του ο Georges Bataille αναζητά την λεγόμενη "εσωτερική εμπειρία". Περιγράφει δε, με τρόπο εξόχως λογοτεχνικό, τις μεθόδους που ακολούθησε για την επίτευξη αυτού του "σκοπού". Τi είναι όμως αυτή η "εσωτερική εμπειρία"; Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι "η εμπειρία του βιώνειν", ενώ κάποιος άλλος θα έλεγε ότι πρόκειται απλώς για την ίδια τη ζωή. Το θέμα που ο Bataille αναλαμβάνει να περιγράψει είναι βεβαίως κάτι που δεν μπορεί να υπηρετηθεί εύκολα από τις λέξεις. Αυτό τον οδηγεί σε μια δημιουργική "σύγκρουση" με τη γλώσσα. Θα λέγαμε ότι επιστρατε...

Ζωρζ Μπατάιγ: ένας μυστικιστής του σύγχρονου πνεύματος, που δεν αποβλέπει όμως σε καμία σωτηρία, ένας θεολόγος χωρίς Θεό, ένας φιλόσοφος που μισεί τον λόγο και την επιχειρηματολογία των λογικών συλλογισμών, ένας εραστής της έκστασης, που δεν διστάζει όμως να περάσει μέσα από την οδύνη για να ταλαντευθεί στα κράσπεδα της αβύσσου. Και είναι αυτό το μοναδικό στίγμα του γάλλου συγγραφέα που καταγράφεται με προνομιακό τρόπο στην Εσωτερική εμπειρία. Γνήσιος κληρονόμος του Νίτσε, θα θεωρήσει τη μη-γνώση, την απώλεια του νοήματος, το άνοιγμα του εαυτού πέρα από το ψευδαισθητικό...

...Τι διακυβεύεται στο ύπατο και για τους ανθρώπους -που δεν διανοούνται και δεν πράττουν σαν να τους αφορά- μη ύπατο διακύβευμα; Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η απλή ή σύνθετη σύνδεση ανθρώπου και κόσμου. Δεν ενώνονται δύο ενότητες σε μια ενότητα. Ο άνθρωπος, οι άνθρωποι, η ανθρωπότητα, η ανθρωπιά δεν "υπάρχουν", δηλαδή δεν μπορούν να παίξουν χωρίς τον κόσμο, και ο κόσμος δεν αφήνει το αίνιγμά του να ξεδιπλωθεί χωρίς τη συμμετοχή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν είναι το θεμέλιο του ανθρώπου, δεν τού είναι δυνατόν κάν να σταθεί και να βαδίσει μόνον ως άνθρωπος -ή ως ανθρώπιν...

Πού θα οδηγήσει άραγε την ανθρωπότητα η ιλιγγιώδης ανάπτυξη της Επιστήμης; Στην ιδανική ευτυχία ή στον πλήρη αφανισμό; Στη χαρά της δημιουργίας, ατομικής και συλλογικής, ή στο θρήνο μιας παγκόσμιας συμφοράς; Στο κορυφαίο και εναγώνιο αυτό ερώτημα του αιώνα μας, απαντά με αξεπέραστη σοφία ένας μεγάλος της εποχής μας. Ο Μπέρτραντ Ράσσελ δεν εκθέτει μόνο με θαυμαστή σαφήνεια την εξέλιξη της επιστήμης, από τις απαρχές της ως σήμερα, αλλά τη συσχετίζει δραματικά με τις ηθικές επιπτώσεις του προβλήματος που δημιουργεί η τερατική ανάπτυξή της: συνέχιση της ζωής ή τέλος της ανθρωπ...

Το βιβλίο αυτό του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου περιλαμβάνει δύο κείμενα, μία σύντομη διάλεξη και μία εκτενέστερη πραγματεία, που συντάχθηκαν το 1924. Πρόκειται για τα πρώτα κείμενα στα οποία παρουσιάζεται η φιλοσοφική θέση τού Είναι και χρόνος (1927), του έργου του Χάιντεγκερ που σημάδεψε την πορεία της φιλοσοφικής σκέψεως στον 20ό αιώνα. Η διάλεξη εκθέτει εν συντομία τις βασικές θέσεις του φιλοσοφικού προγράμματος, ενώ η πραγματεία προσφέρει μια ολοκληρωμένη και συνοπτική παρουσίαση των περισσότερων από τις αναλύσεις του "Είναι και χρόνος". Κεντρικό στοιχείο του εν λόγω...