Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση των τρόπων με τους οποίους αντιμετώπισαν την καταγραφή της πραγματικότητας διάφοροι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι μια ιστορική ανασκόπηση του ντοκιμαντέρ, αλλά η παρουσίαση του έργου δημιουργών οι οποίοι εισήγαγαν νέους κώδικες στην αποτύπωση του πραγματικού. Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους κινηματογραφιστές που παρουσιάζονται στο βιβλίο σε δύο κατηγόριες: Σε αυτούς οι οποίοι επιθυμούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ο Flaherty...

Το κείμενο του προγράμματος αναπαράγει τις πρώτες σελίδες του Σημειωματαρίου του Gregory Markopoulos όπου καταγράφονται οι ταινίες του "Ενιαίος". Προσφέρει την τελική σειρά και τους τίτλους ή τους πιθανούς τίτλους που διάλεξε ο Μαρκόπουλος και δείχνει ότι κάθε ενότητα είναι μια διακριτή σύνθεση. [...] What is creativity? Creativity is a persistence in Doubt; knowing that from Doubt issue the delights of Inspiration for the filmmaker; the delights of Aspiration for the film spectator. [Τι είναι δημιουργικότητα; Δημιουργικότητα σημαίνει εμμονή στην Αμφιβολία. Γ...

Περιέχονται το ομότιτλο κείμενο του Gregory J. Markopoulos, από το βιβλίο "Βουστροφηδόν και άλλα γραπτά", εκδ. Άγρα, 2004, ένα κείμενο του Robert Beavers για το Temenos 2012 και ο κατάλογος των επιμέρους ταινιών που περιλαμβάνουν οι Ενότητες VI, VII και VIII του φιλμ "Ενιαίος".

Ο κινηματογράφος μας μιλάει. Μας μιλάει με πολλές φωνές που σχηματίζουν σύνθετες αντιστίξεις και θέλει να τον καταλάβουμε. Το βιβλίο αυτό δεν κάνει μια συστηματική ανάλυση των στοιχείων της κινηματογραφικής γλώσσας, δεν είναι μια γραμματική του κινηματογράφου. Ο σκοπός του είναι να συνηθίσει τον θεατή στην ιδέα ότι υπάρχει μια κινηματογραφική γλώσσα. Στην τέχνη, η σχέση ανάμεσα στη γλώσσα και το περιεχόμενο των μεταδιδόμενων μηνυμάτων δεν είναι ίδια με τη σχέση των άλλων σημειωτικών συστημάτων: η γλώσσα εδώ είναι περιεχόμενο και η ίδια, που συχνά γίνεται αντικείμενο τ...

Από την πρώτη έκδοση του βιβλίου στο εξωτερικό, το 1976, πρόθεση του συγγραφέα ήταν να βοηθήσει όσους ασχολούνται με κινηματογραφικές σπουδές, και ιδίως τους φοιτητές, να αναπτύξουν ικανότητες αξιολόγησης και παράλληλα να διαμορφώσουν μια κριτική αντίληψη για τον κινηματογράφο, μέσω ενός σύντομου, απλού και ευχάριστου στην ανάγνωση εγχειριδίου. Το βιβλίο παρουσιάζει το κινηματογραφικό έργο ως ένα είδος κειμένου, το οποίο μπορεί να "διαβαστεί", όπως ακριβώς οποιοδήποτε άλλο κείμενο. Επιπρόσθετα, βοηθά τους φοιτητές να προσδιορίσουν όλα τα συστατικά μιας ταινίας, με σκοπό να...

Περιέχονται τα κείμενα: - Άννα Βιδάλη, Εισαγωγή - Judith Williamson, "Αποκωδικοποιώντας τη διαφήμιση: τα σημεία απευθύνονται σε κάποιον" - Valerie Walkerdine, "Επαναλαμβάνοντας σκηνές στο βίντεο: οικογένειες, ταινίες, φαντασιώσεις" - Bruno Bettelheim, "Φόβοι σε σχέση με τη φαντασία" - Jacqueline Rose, "Ο Πήτερ Παν και ο Φρόυντ" - Carolyn Steedman, " 'Άκου πώς τραγουδάει το φυλακισμένο πουλί': το τραγούδι της Άμαρτζιζ" - Άννα Βιδάλη, "... και το όνομα αυτής Ευαγγελία"

"Προτείνω μια αφηγηματική μορφή που να προκύπτει από τη σύμμειξη της κλασικής τεχνικής του μοντάζ με ένα πιο αφηρημένο σύστημα. Αυτό το σύστημα προϋποθέτει τη χρήση μικρών φιλμικών φράσεων που ανακαλούν σκέψεις-εικόνες. Κάθε φιλμική φράση συντίθεται από ορισμένα επίλεκτα καρέ που είναι παρόμοια με τα αρμονικά μέρη που βρίσκουμε στη μουσική σύνθεση. Οι φράσεις δημιουργούν μεταγενέστερες φράσεις μεταξύ τους. [...] Απεριόριστη αλλαγή ρυθμού, ή η ξαφνική παρεμβολή μιας παρήχησης, μεταφοράς συμβόλου, ή οποιασδήποτε ασυνέχειας που εισάγεται στη δομή της ταινίας, δίνει τη δυνατότη...

Το σύντομο αυτό δοκίμιο είναι περισσότερο το αποτέλεσμα μιας έρευνας πάνω σ' ένα θέμα που με απασχολούσε καιρό τώρα, και λιγότερο η έκφραση προτότυπων θεωρητικών αρχών πάνω στον κινηματογράφο. Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 και μετά παρατηρείται σε διάφορες χώρες - Αγγλία, Γερμανία, Αμερική, Γαλλία, κ.ά. - ένα ευρύ φάσμα θεωρητικής και πρακτικής δουλειάς, το οποίο με έμφαση επιχειρεί να επανατοποθετήσει τον κινηματογράφο πάνω σε υλιστικές αρχές· σε φιλμικές υλιστικές αρχές στη διαδικασία της παραγωγής. Η υπόθεση αυτή όμως μας φέρνει πίσω στις πηγές. Κι αυτό που θα κάνω ε...

Από τη στιγμή της εμφάνιστής του, ο κινηματογράφος αποτέλεσε πεδίο δράσης και πειραματισμού ανοιχτό σε πολυεπίπεδες προσεγγίσεις. Η παρούσα έκδοση φιλοδοξεί να συμβάλει στο διάλογο του κινηματογράφου με τις άλλες τέχνες και επιστήμες, που βρίσκεται σήμερα στο κέντρο του διεθνούς προβληματισμού. Στην μελέτη της η ιστορικός της τέχνης, Ελένη Μαχαίρα, επιλέγει να ασχοληθεί αναλυτικά με το έργο δύο καλλιτεχνών, του Κώστα Σφήκα και της Αντουανέττας Αγγελίδη, με στόχο να φέρει στο επίκεντρο αποσιωπημένα εγχειρήματα πολλαπλού ενδιαφέροντος που δεν υπηρετούν τις κλασικές μορφές κι...

Ο κινηματογράφος είναι μια άλλη «πραγματικότητα». Αναπαράσταση και αναφορά στην αισθητική, την ονειρική, τη φυσική, την κοινωνική και ανθρωπολογική πραγματικότητα. Με δύο λέξεις, στην «πραγματική πραγματικότητα». Κάθε ταινία αποτελεί τεχνική και λεκτική κατασκευή μιας άλλης πραγματικότητας που η προβολή της καθίσταται δυνατή χάρη στη διαμεσολάβηση τεχνικών μέσων και τη λειτουργία πολλών οπτικών, ηχητικών και νοητικών κωδίκων. Μύθος και ντοκουμέντο στον κινηματογράφο δεν αντιγράφουν την πραγματικότητα, αλλά την ανάγουν σε φιλμική εικόνα, ήχο και λόγο, δηλαδή σε αποσπασματικό...

Η "Εισαγωγή στη θεωρία του κινηματογράφου" παρουσιάζει την εξέλιξη της κινηματογραφικής θεωρίας καθ' όλη τη διάρκεια του "αιώνα του κινηματογράφου", από τις αρχές της θεωρίας του βωβού κινηματογράφου (με αναφορά στο έργοθεωρητικών όπως οι Vachel Lindsay και Hugo Munsterberg) έως τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο αυτόν και στις πολιτισμικές σπουδές γενικότερα (γνωσιακή θεωρία, Deleuze, Quee, μετά-αποικιοκρατική, ψηφιακή θεωρία). Ο Robert Stam περιγράφει τις εξελίξεις της θεωρίας σε διεθνές επίπεδο, δίνοντας έμφαση στις αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε διάφορες χώρες. λ.χ. τη Γα...

Αυτό το βιβλίο απευθύνεται σε όλους εκείνους που θέλουν να μάθουν με σύντομο, απλό και περιεκτικό τρόπο, τα εκφραστικά μέσα της Τέχνης του Κινηματογράφου. Οι ερωτήσεις των μελλοντικών κινηματογραφιστών, οι αγωνίες τους, η επιθυμία τους για δημιουργία, και η προσπάθεια να γίνει κατανοητή η φιλοσοφία αυτής της Τέχνης, οδήγησαν αργά και σταθερά στη συγκρότηση των κεφαλαίων και στην τελική γέννησή του. Ο αναγνώστης ταξιδεύει στην Τέχνη του εικοστού αιώνα, μέσα από τις ταινίες και τις σκέψεις των ίδιων των μεγάλων δημιουργών της. Είναι ένα ταξίδι με οδηγό τον έρωτα για το οπτικ...

Σκοπός του βιβλίου "Εισαγωγή στις κινηματογραφικές σπουδές: κριτικές προσεγγίσεις" είναι να παράσχει στον αναγνώστη μια γενική επισκόπηση και αποτίμηση των κυριότερων τρόπων με τους οποίους ο κινηματογράφος έχει γίνει κατανοητός και έχει αναλυθεί και ερμηνευτεί από κριτικούς, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς. Υπ' αυτό το πρίσμα, εξετάζει τις κύριες προσεγγίσεις ανά κλάδο και τα κύρια θεωρητικά πλαίσια που έχουν χρησιμοποιηθεί στη μελέτη του κινηματογράφου, τις βασικές έννοιες και μεθόδους που εμπεριέχονται στην κινηματογραφική ανάλυση, καθώς και ορισμένα βασικά ζητήματα και...

Αυτό το έργο, βασίζεται στην πρόταση πως η κινηματογραφική ταινία, πέρα από Τέχνη, Τεχνική, Δοκίμιο ή Μέσον, είναι μια ανθρώπινη έκφραση λόγου: Ο κινηματογράφος είναι ο τρίτος λόγος του ανθρώπου, που μετά τον Προφορικό και τον Γραπτό, ήρθε να συμπληρώσει την έκφρασή του με τη μιμητική και αναπαραστατική άρθρωση των κινουμένων εικόνων. Έτσι διαπιστώνουμε πως ο λόγος αυτός, περισσότερο από οποιανδήποτε άλλην έκφραση, διεισδύει με την ίδια του τη φύση στ' αρχετυπικά μυστικά του κόσμου, του λόγου και του ενδιάμεσου πεδίου αλληλεπίδρασης. Αποτελεί δηλαδή το κατ' εξοχήν φιλοσοφικ...

Η αφήγηση υπήρχε πολύ πριν από την εμφάνιση του κινηματογράφου, ο οποίος πήρε δάνεια από όλες τις άλλες τέχνες για να επινοήσει τους δικούς του τρόπους αφήγησης ιστοριών. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι κινηματογράφος χωρίς αφήγηση δεν υπάρχει. Ωστόσο, η κινηματογραφική αφήγηση διαφοροποιείται ριζικά από τη λογοτεχνική. Το έργο έρχεται αντιμέτωπο με προκαταλήψεις που πολλές φορές υποβιβάζουν την κινηματογραφική αφήγηση στο επίπεδο του σεναρίου. Η αφήγηση μιας ταινίας περνά από όλα τα στάδια της δημιουργίας της δεύτερης, συμπεριλαμβανομένων των γυρισμάτων και του μοντάζ. Ενσαρκώνε...

Χωρίς τη γλώσσα είναι αδύνατη η σκέψη. Χωρίς τα σύμβολα είναι αδύνατη και η ύπαρξη και η διατύπωση ιδεών. Χωρίς τα ειδικά για την κάθε τέχνη σύμβολα και υλικά είναι αδύνατη η έκφραση ιδεών κι αισθημάτων από τις τέχνες. Κάθε τέχνη είχε τη γλώσσα της. Κάθε τέχνη έχει τα υλικά, τα σύμβολα και τους κανόνες της. Η ποίηση, το θέατρο, η πεζογραφία, οι εικαστικές τέχνες, η μουσική, ο χορός, έχουν την δική τους γλωσσική δομή. Η κάθε μία χρησιμοποιεί ολόκληρη κλίμακα από σύμβολα και υλικά για να εκφράσει τον άνθρωπο σαν άτομο ή σαν ομάδα, σε συνεργασία ή σε διάσταση μ' αυτήν. Η δι...

Αυτό που μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αναφορικά με την ιδέα της αποδόμησης, είναι ο στοχασμός πάνω στους ίδιους τους κώδικες, στα ίδια τα σημεία, με άλλα λόγια, που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε ότι περιέχουν ένα ορισμένο νόημα. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εννοώ με τον όρο αποδόμηση. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις αυτό το fade out/fade in είσαι υποχρεωμένος να αναρωτηθείς "Τι σημαίνει ακριβώς; Μήπως πρόκειται για ένα flash-back;" Δεν είναι πολλά τα σημεία που έχουμε στη διάθεση μας σε μια ταινία. Και έχουν κωδικοποιηθεί έτσι που να εξαρτώνται από τα συμφραζόμενα. Είν...