Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στις σελίδες του βιβλίου καταγράφεται μια σημαντική όψη του μεταπολιτευτικού αντιεξουσιαστικού και αναρχικού ρεύματος. Το βιβλίο επικεντρώνει την προσοχή του στην πολιτισμική διάσταση της δράσης του ανταγωνιστικού κινήματος την περίοδο 1974-1998, ενώ ταυτόχρονα διατυπώνει με ακρίβεια τις πολιτικές συνδηλώσεις που διαμορφώνονται στο πεδίο της κουλτούρας. Αναλύοντας ένα σημαντικό κομμάτι κινηματικών διεργασιών που αφορά κυρίως τις καταλήψεις στέγης, την αυτοδιαχειριζόμενη ραδιοφωνία και την ανεξάρτητη μουσική σκηνή, η παρούσα μελέτη επεξεργάζεται θεωρητικά την πολιτική της πρ...

[...] Θεωρούμε το ανά χείρας κείμενο ιστορικό ντοκουμέντο, το οποίο αντανακλά κατά κάποιον τρόπο το αμερικάνικο ριζοσπαστικό κίνημα του δεύτερου ημίσεως της δεκαετίας του 1960, και το δημοσιεύουμε ως τέτοιο. Εννοείται ότι μακράν του να ταυτιζόμαστε με την σύγχυση η οποία διαποτίζει την θεωρητική και πρακτική προσέγγιση των Yippies, νομίζουμε ότι χρειάζεται η εις βάθος γνώση μιας καταστάσεως, ώστε να την υπερβούμε δημιουργώντας κάτι διαφορετικό. [...] Συνδιαλευτικόν Απαλλωτήριον Θεσσαλονίκης

Τα κείμενα που αποτελούν το βιβλίο δημοσιεύτηκαν ως άρθρα από το 1888 έως το 1890. Πρωτοεκδόθηκαν σε βιβλίο το 1899. Έκτοτε, έχουν επανεκδοθεί πολλές φορές σε πολλές γλώσσες. "Βρίσκεται πολύ μπροστά από τις οικονομικές και τεχνολογικές απόψεις της εποχής του." (Λιούις Μάμφορντ) "Αυτά που προτείνει ο Κροπότκιν για να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη, είναι αυτά που χρειαζόμαστε και σήμερα· τα κακά που στηλιτεύει, είναι και τα σημερινά κακά." (Πωλ Γκούντμαν) "Ένα από τα μεγαλύτερα προφητικά έργα του 19ου αιώνα" (Κόλιν Γουόρντ)

Ο αναρχισμός δεν προτείνει την κοινωνία της διαφάνειας, την εξαφάνιση κάθε συγκρουσιακότητας, το τέλος κάθε διαίρεσης, την παγκόσμια αρμονία. Αυτό θα ήταν το τέλος της ιστορίας, μια εσχατολογία. Ούτε προτείνει την κατάργηση κάθε νόρμας ή κανόνα, κάθε υποχρέωσης, κάθε δεσμού. Η ελεύθερη συμφωνία απαιτεί απόλυτο σεβασμό αυτών που συμφωνούνται. Ο αναρχισμός δεν είναι ανομία. Ο αναρχισμός όμως διαπιστώνει ότι κάθε κοινωνία που βασίζεται στη διαίρεση κυρίαρχου-κυριαρχούμενου μεταμορφώνει τη δικαιοσύνη, όπως έλεγε ο Θρασύμαχος, στο συμφέρον του ισχυρότερου, και ότι σε μια κρ...

Ο "αναρχικός πρίγκιπας" Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν, ταγμένος εδώ εξ ολοκλήρου στην υπεράσπιση της δαρβίνειας εξελικτικής πρότασης. Με το ίδιο πάθος αλλά και με την ίδια συνέπεια με την οποία υπερασπίστηκε σε μια σειρά από αναγνωρισμένα επιστημονικά δοκίμια και φλογερά προπαγανδιστικά φυλλάδια τη λαϊκή εξέγερση, τον αναρχοσοσιαλισμό και τα μαζικά κινήματα. Θα επιμείνει ωστόσο στο κλασικό αυτό έργο του στο ειδικό βάρος που έχει στην εξελικτική ζυγαριά η συμβιωτική-συνεργατική έφεση απέναντι στην καταχρηστική προβολή του συγκρουσιακού στοιχείου. Ήταν αυτή η τελευταία, για...

Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως δίκαιοι όταν σχηματίζουν αυθόρμητες ομάδες - για να παίξουν, να εξερευνήσουν, να συζητήσουν, ακόμα και για να κλέψουν. Πόσο όμορφη είναι η δικαιοσύνη που αναδύεται αυθόρμητα σε μια βάρκα γεμάτη από ναυαγούς! Υπάρχει δικαιοσύνη στις φυλακές και σε κάθε κοινότητα σκλάβων. Ο άνθρωπος εν κοινωνία είναι φύσει δίκαιος, γιατί η κοινωνία, αν είναι πραγματική, είναι ένας δεσμός αμοιβαίας μέριμνας. Αυτός που δεν έχει πια αίσθηση δικαιοσύνης είναι ο άνθρωπος που έχει αναχθεί σε μονάδα, σε ψηφίο. Είναι ανώνυμος, ανεξάρτητος, αδιάφορος. Δεν νιώθει καν το αίσθ...

Φαντάζομαι έναν ειδήμονα της λογικής που έχει να εξετάσει το εξής πρόβλημα: δεδομένου, αφ' ενός, ότι οι αναρχικοί απορρίπτουν κάθε μορφή θρησκείας και, αφ' ετέρου, ότι οι χριστιανοί κηρύττουν την υπακοή στην πολιτική εξουσία, πώς μπορεί κάποιος να είναι συνάμα αναρχικός και χριστιανός; Αλλά σ' αυτό τον τομέα, όπως στο σύνολο του έργου του, ο Ζακ Ελλύλ δεν υποβάλλει καθαρές αφηρημένες, λογικές ή θεωρητικές ερωτήσεις. Δεν παρεμβαίνει εδώ ως ειδικός της πολιτικής φιλοσοφίας ή της ιστορίας των ιδεών, ούτε ως θεολόγος. Αυτό που τον απασχολεί είναι να δώσει νόημα στην προσωπική τ...

"Η Αναρχία είναι ασφαλώς μια ψυχολογική, πολιτισμική και ιστορική σταθερά, όμως αυτή η σταθερά είναι ασυνεχής, σχεδόν ασύλληπτη. Δεν υπάρχει αλληλουχία στην Αναρχία γιατί είναι ανάβλυσμα εξ ορισμού. Η Αναρχία (ή ο αναρχισμός) δεν αναγνωρίζεται ποτέ στην κατάσταση των πραγμάτων. Εξ αυτού άλλωστε του γεγονότος, είναι αδύνατον να σκεφθεί ή να γράψει κανείς μια ιστορία της Αναρχίας στο στυλ ενός μυθιστορήματος του Μπαλζάκ με μια αρχή, μια ομοιόμορφη εξέλιξη και ένα τέλος. Είναι γεμάτη με κενά και ιλίγγους. Είναι φτιαγμένη με ξεφτίδια. Η γέννησή της πάντα μας διαφεύγει. Δεν ξέρο...

Πόσο εύκολο είναι να ονομάζεσαι Γιονάταν, Γιούρι, Τάλι, Γκιλ, Σάρα, Ρουθ και να θέλεις να απαλλαγείς από τα "σιωνιστικά γυαλιά" που -στις πλείστες των περιπτώσεων- σου έχουν φορέσει από την ημέρα που γεννήθηκες στο Ισραήλ; Και ποιο είναι το τίμημα αν τολμήσεις να το κάνεις; Να μεγαλώνεις σε ένα εθνικιστικό περιβάλλον, να μαθαίνεις αριθμητική στο σχολείο μετρώντας τανκς αντί για μήλα και η μπάλα σου να πέφτει συνέχεια σε πόδια στρατιωτών που φυλάνε κάθε γωνιά στο όνομα της "ασφάλειας". Και τι θα συμβεί αν μια μέρα η συνείδησή σου ξυπνήσει και καταλάβει το νόημα του σιωνισμού...

"...Αναρχικοί; Όχι, αυτοί οι ανυπόμονοι φιλήδονοι οι οποίοι, ελλείψει του νομίμου εργαλείου το οποίο επιτρέπει "να ζήσεις την ζωή σου" με κάθε ασφάλεια, το κεφαλαίο, κατέφευγαν πάντοτε στο παράνομο εργαλείο, το περίστροφο. Από τους αναρχικούς έχουν μονάχα την ετικέτα... Για αυτούς επίσης ο πλούτος, ή έστω οι απολαύσεις τις οποίες εξασφαλίζει, όπως και για τους αστούς, τα αδέλφια τους, απετέλεσε τον σκοπό των προσπαθειών τους. Τα μέσα για να τον επιτύχουν; Δεν έχουν σημασία, αρκεί να επιτευχθή... Από την πλευρά τους, κρατούν λάθος σημαία. Δεν ανήκουν στον Αναρχισμό αλλ...

Η "Αναρχία" αποτελεί ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων και πρακτικών. Παρά τις φαινομενικές αντιφάσεις -σοσιαλισμός και ατομικισμός, τρομοκρατία και πασιφισμός, φιλοσοφία και αγωνιστική κινητοποίηση- δύο πράγματα ενώνουν όλους τους αναρχικούς η απόλυτη απόρριψη της κρατικής εξουσίας και η ακλόνητη πίστη στις δημιουργικές δυνατότητες των ελεύθερων ανθρώπινων όντων.

Ο όρος "αναρχισμός" τείνει να ανακαλεί εικόνες επιθετικής αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας και, πρόσφατα, οργισμένων διαδηλώσεων εναντίον οργανισμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Είναι, όμως, πράγματι ο αναρχισμός αναπόδραστα συνδεδεμένος με τις βίαιες ταραχές; Ακολουθούν οι οπαδοί του μια συνεκτική θεωρία; Τι ακριβώς είναι ο αναρχισμός; Ο Colin Ward εξετάζει τον αναρχισμό από ποικίλες προοπτικές: θεωρητικές, ιστορικές, διεθνείς, εξερευνώντας, παράλληλα, τη σκέψη σημαντικών θεωρητικών του αναρχισμού, από τον Κροπότκιν έως τον Τσόμσκυ. Ο Colin W...

Οι ιδέες του Προυντόν, του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, που έμοιαζαν θαμμένες στα βάθη της Ιστορίας, άρχισαν -κυρίως στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα- να ξαναβρίσκουν το χαμένος τους σφρίγος και την ορμή τους. Οι σημαίες των αναρχικών πληθαίνουν στις διαδηλώσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τα αιτήματά τους έχουν πια μια θέση στις σημερινές διαμάχες για την οικολογία ή τον νεοφιλελευθερισμό, ολοένα και νέες ομάδες ξεπηδούν και συσπειρώνονται στο ίντερνετ. Διανοούμενοι σαν τον Μισέλ Φουκώ, τον Ζιλ Ντελέζ, τον Νόαμ Τσόμσκι και τον Μάρεϊ Μπούκτσιν ανανγνωρίζουν στα έρ...