Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μεγάλη στροφή στη διεύρυνση της ανθρώπινης κυριαρχίας σηματοδοτείται με τη ριζοσπαστική έξοδο από την κανονιστικότητα της αντιδραστικής πτέρυγας της μεσαιωνικής παράδοσης και την απελευθέρωση των επιστημονικών ερευνών από το σχολαστικισμό. Με το παρόν έργο του, ο Βάκωνας εκτρέπει τη μέχρι τότε αργόσυρτη εξέλιξη σε ραγδαία αναπτυσσόμενη αλληλεπίδραση ανθρώπου και φύσης, προδιαγράφει την έλευση του Διαφωτισμού και ανοίγει τους ορίζοντες για την ορθολογική κατανόηση των φαινομένων του σύμπαντος, μέσω μιας Παγκόσμιας Φυσικής Ιστορίας που οφείλει να υπακούει μονάχα στους νόμου...

Η παρουσίαση της "Αισθητικής" του Χέγκελ στο βιβλίο αυτό, σκοπό έχει να δείξει πόσο γόνιμη είναι για τη σημερινή φιλοσοφία της τέχνης αυτή η φιλοσοφική κατεύθυνση, που υποστηρίζει ότι η ανάλυση του Ωραίου δεν πρέπει να ξεκινά από την περιγραφή ωραίων πραγμάτων αλλά από τη γνώση του Ωραίου καθεαυτή.

Στο βιβλίο παρουσιάζονται σε έντυπη μορφή οι διασημότερες διαλέξεις που έδωσε ποτέ ο Isaiah Berlin:οι διαλέξεις A.W. Mellon. Στις θαυμαστές αυτές διαλέξεις, ο Berlin ερευνά τις μυριάδες απόπειρες που έγιναν με σκοπό να οριστεί ο ρομαντισμός, επισημαίνει την ουσία του κινήματος, ιχνηλατεί την εξέλιξή του από τα πρώτα του σκιρτήματα μέχρι την αχαλίνωτη κορύφωσή του, και μας δείχνει πόσο βαθιά στις αντιλήψεις μας έχει εμφιλοχωρήσει η διαχρονική κληρονομιά του.

[...] Ο πρωτοεκδοθείς το 1800 στο Βερολίνο "Προορισμός τον ανθρώπου" είναι το πιο δημοφιλές έργο του Φίχτε. Εκεί ο φιλόσοφος προσπάθησε να εκλαϊκεύσει, τρόπον τινά, τις φιλοσοφικές του απόψεις για την ουσία του ανθρώπου, μία φιλοσοφική θεματική που άπτεται και της γνωσιοθεωρίας και της ηθικής και της οντολογίας, ζητημάτων που είχε δηλαδή πραγματευθεί με πιο διεξοδικό τρόπο στις προηγούμενες εργασίες του. Το έργο χωρίζεται σε τρία "Βιβλία", τουτέστιν μέρη, επιγραφόμενα αντιστοίχως "Αμφιβολία", "Γνώση", "Πίστη": το Πρώτο αφορά στα αδιέξοδα που αναφαίνονται από την επιβολή του...

"Αν η κριτική ικανότητα, που αποτελεί μέσα στην τάξη των γνωστικών μας ικανοτήτων έναν ενδιάμεσο όρο ανάμεσα στη νόηση και το Λόγο, διαθέτει, θεωρούμενη καθαυτή, a priori αρχές· αν αυτές είναι συστηματικές ή απλώς ρυθμιστικές (και επομένως δεν υποδεικνύουν ένα δικό τους τομέα)· αν η ικανότητα αυτή προσφέρει a priori έναν κανόνα στο αίσθημα της ευαρέστησης και της δυσαρέστησης, ως ενδιάμεσο όρο ανάμεσα στη γνωστική ικανότητα και το επιθυμητικόν (όπως ακριβώς η νόηση επιτάσσει a priori νόμους στην πρώτη, και ο Λόγος στο δεύτερο): όλα τούτα είνα ερωτήματα με τα οποία θ' ασχολη...

...Δεν ξέρω πώς, αλλά οι στρατιωτικοί είναι επιρρεπείς στον έρωτα: όπως, νομίζω, είναι επιρρεπείς στο κρασί, γιατί οι κίνδυνοι συνήθως ζητούν να πληρωθούν με ηδονές. Υπάρχει στη φύση του ανθρώπου μια μυστική τάση και ροπή προς την αγάπη για τους άλλους, η οποία, αν δεν αναλωθεί σε έναν ή περισσότερους, σκορπίζεται φυσικά σε πολλούς, και κάνει τους ανθρώπους ευσπλαχνικούς και ελεήμονες, όπως παρατηρούμε μερικές φορές στους μοναχούς. Η αγάπη μεταξύ φίλων την τελειοποιεί, αλλά η αχαλίνωτη αγάπη τη διαφθείρει και την ταπεινώνει.

Το "Λυκόφως των ειδώλων", ο "Αντίχριστος" και το "Ecce Homo" ("Ίδε ο άνθρωπος") είναι τα τρία τελευταία έργα του μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Φρίντριχ Νίτσε. Χάρη στο μη συμβατικό και αφοριστικό ύφος τους αποτελούν μια συναρπαστική επιτομή της σκέψης του και έχουν διπλό σκοπό: πρώτον, την κριτική του "παρακμάζοντος" ευρωπαϊκού πολιτισμού (από τα ιδεολογικά θεμέλιά του τον πλατωνισμό και τον χριστιανισμό, ως το σύγχρονο πρόσωπο του -φιλοσοφικό, καλλιτεχνικό, ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό)· και, δεύτερον, την προώθηση της ιδέας της δημιουργίας ενός καινούριου πολιτισμού, που...

Η Γαλλική Επανάσταση είχε μεγάλους προδρόμους και υμνητές, αλλά δεν έλειψαν και οι ορκισμένοι αντίπαλοι, όπως ο Τοκβίλ, ο Ντε Μεστρ, ο Καρλάιλ και ο Μπερκ. Η κατά τεκμήριο αντιδραστική σκέψη παραγκωνίστηκε, με αποτέλεσμα ο ανειδοποίητος αναγνώστης να στερείται την ανάγνωση συγγραφέων σαν τον Ντε Μεστρ, τον οποίο ο Μπωντλαίρ, για παράδειγμα, θεωρούσε μοναδικό του δάσκαλο. Καταδικάζοντας το πνεύμα της Επανάστασης, ο Ντε Μέστρ παρέχει ένα πλήθος πληροφορίες για την πατρίδα του Σαβοΐα, αναλύει τους θεσμούς και προφητεύει πολλές από τις επιδημικές πολιτικές ασθένειες που θα ταλα...

Ο Φρανσουά Μαρί Αρουέ, παριζιάνος αστός, αρριβίστας που τον μεθούσαν οι επαφές με τους ευγενείς, οπαδός της δουλείας και αντισημίτης χωρίς ενοχές, δεν ανήκε βεβαίως στην αριστερά. Συμμεριζόταν πολλές από τις προκαταλήψεις του καιρού του τη στιγμή που άλλοι σύγχρονοί του κατόρθωσαν να τις υπερβούν: ο Μοντεσκιέ φορές φορές, ο Ρουσσώ συχνά, ο Ντιντερό, ο Κοντορσέ, ο αββάς Γκεγκουάρ σχεδόν πάντοτε. Ακόμα και με τα κριτήρια της εποχής του, ο Αρουέ ανήκε στη δεξιά. Όχι όμως και ο Βολταίρος. Αποτελεί κοινό τόπο να υπενθυμίσουμε πως ήταν η προσωποποίηση της ανεκτικότητας. (...) Η...

Η κριτική που ασκεί ο Νίτσε στη θρησκεία και την ηθική, στην επιστήμη και τη φιλοσοφία υπονομεύει κάθε "οριστική" αλήθεια και μας υποχρεώνει να σταθούμε απέναντι στα μεγάλα ζητήματα της ζωής για να τα ξαναστοχαστούμε όλα από την αρχή. Στους αφορισμούς αυτούς γίνεται φανερό ότι η φιλοσοφία δεν είναι πάντοτε ψυχρή αφαίρεση.