Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Καμμιά απαισιοδοξία δεν είναι νοητή χωρίς ρητή ή σιωπηρή αναφορά σε μια καλύτερη πραγματικότητα, που κάποτε υπήρξε ή θα έπρεπε να υπάρξει· και καμμιά αισιοδοξία δεν μπορεί να θεωρηθεί εύλογη, αν δεν αναφέρεται στην υπερνίκηση των υφιστάμενων κακώς κειμένων. Γιατί, αν αποδεχτούμε την ανθρώπινη πραγματικότητα όπως ήταν και εξακολουθεί να είναι, δίχως την παραμικρή επιθυμία για τούτη ή εκείνη την αλλαγή και δίχως να τρέφουμε κανέναν φόβο και καμμιά ελπίδα ως προς τις ενδεχόμενες μεταβολές της, τότε γίνεται περιττή κάθε απαισιόδοξη ή αισιόδοξη στάση. Κάτι τέτοιο όμως θα σήμαιν...

...Όσο κι αν ηχεί περίεργα, ζούμε σε εμπόλεμη κατάσταση. Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται καθημερινά όχι μόνο στα πεδία των στρατιωτικών επιδρομών αλλά και μέσα στην κοινωνία, ακόμη και μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Στον πόλεμο αυτό, όπως είπε ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Ράμσφελντ, "η στολή εκστρατείας θα είναι άλλοτε η στρατιωτική στολή παραλλαγής, άλλοτε το κουστούμι του πολιτικού και άλλοτε το επίσημο ένδυμα του τραπεζίτη...". Εχθρός είναι η "τρομοκρατία", μια αόρατη, απροσδιόριστη απειλή που καλύπτει ολόκληρο τον πλανήτη. Το πρόσωπο του εχθρού θα...

Ο κομματικός πατριωτισμός, η άκριτη νομιμοφροσύνη, ο φανατισμός, που για όλα ευθύνονται πάντα οι αντίπαλοι και ποτέ εμείς και το κόμμα μας, είναι τελικά αδιέξοδος. Γιατί η Δημοκρατία έχει ανάγκη κριτικού διαλόγου, ακόμη και εποικοδομητικής αμφισβήτησης. Το μείζον κοινωνικό πρόβλημα που μολύνει τα πάντα είναι η άνευ περιγραφής διαφθορά. Όχι η διαπλοκή αλλά η απίστευτη διαφθορά του συστήματος, η διαφθορά των ίδιων των πολιτών. Γιατί, τελικά, η διαπλοκή είναι σύμπτωμα της διαφθοράς. Είναι το εποικοδόμημα και όχι η βάση. Πίστευα και πιστεύω στην ανάγκη μιας "ενδοπαραταξιακής...

Τα δέκα κείμενα του ανά χείρας βιβλίου συζητούν τη θέση της θρησκείας στη σύγχρονη κοινωνία και, κατά κύριο λόγο, στη σημερινή Ελλάδα. Ο Θεός του τίτλου είναι ο Θεός της χριστιανικής παράδοσης, ιδίως όπως αυτή εκφράστηκε από την ορθόδοξη Εκκλησία, και η Πόλη είναι η σύγχρονη, ανοιχτή, δημοκρατική κοινωνία της Ευρώπης, στην οποία η θρησκεία δεν καθορίζει πλέον τον δημόσιο βίο. Τα κείμενα του βιβλίου πιστεύουν και στα δύο -υπ' αυτήν την έννοια ο τίτλος σημαίνει και Θεός και Πόλις- και αναζητούν τον επαναπροσδιορισμό της μεταξύ τους σχέσης στη χώρα μας.

Η δημοκρατικότητα, η παρρησία και η τόλμη συγκροτούν το ανώτερο ήθος το οποίο χαρακτήρισε τον Γεώργιο Ράλλη στην πολιτική του σταδιοδρομία και στη γενικότερη παρουσία του στη δημόσια ζωή. Στον τόμο αυτό, στον οποίο συγκεντρώνεται ένα πλήθος κειμένων από άρθρα και ομιλίες του, ο πρώην πρωθυπουργός εκθέτει εκτιμήσεις για πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν τα δημόσια πράγματα και που ο απόηχός τους παραμένει ζωηρός έως τις μέρες μας. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την εκδίπλωση ενός στοχασμού που, φέροντας πάντοτε τη σφραγίδα αυτού του ήθους, διαπνέεται από την αγάπη του για το κοι...

Ο Ντέιβιντ Άικ ανοίγει τα χαρτιά του σε μια ανατρεπτική εκ βαθέων συνέντευξη-σοκ στον Τζον Ράποπορτ. Ο διάσημος ερευνητής αναφέρεται στη Μεγάλη Συνωμοσία της "Αδελφότητας" που κινεί τα νήματα του πλανήτη. Δεν διστάζει να κατονομάσει θεσμούς και πρόσωπα και να περιγράψει λεπτομερώς τις δομές που ευθύνονται για τη σημερινή παγκόσμια κρίση. Παράλληλα μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να απελευθερωθούμε από τα δεσμά μας και να βαδίσουμε προς το Φως της Ελευθερίας, αλλάζοντας έτσι την πορεία της Ανθρωπότητας.

- Τι κρύβεται πίσω από τη μεγάλη διεθνή οικονομική και κοινωνική κρίση που πρόκειται να πλήξει την ανθρωπότητα μέσα στην ερχόμενη επταετία; - Ποια είναι τα σκοτεινά κέντρα των εξουσιαστών του πλανήτη και ποια τα σχέδιά τους για την υποδούλωση των λαών; - Πώς αντιδρά η ομάδα «Ε» και γιατί θα είναι ο βέβαιος νικητής της μεγάλης αναμέτρησης που θα ακολουθήσει; - Πώς θα είναι ο κόσμος μας μετά από την επικράτηση των ιδανικών του Ελληνισμού; Σ' αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα απαντά αυτό το συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό βιβλίο, παρέχοντας πλήθος νέων στοιχείων που θα μας συνα...

Να ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική. Και μαζί την ελπίδα και το όραμα. Μπορούμε. Ή, όσοι επιτέλους μπορούμε. Έχουμε χρέος να το κάνουμε. Δεν δικαιούμαστε να τους αφήνουμε να συντηρούν την απελπισία, την αποτυχία και τα απόλυτα αδιέξοδα. Στην Ευρώπη η δεξιά επανέρχεται εξαιτίας της μετάλλαξης της αριστεράς σε κακή δεξιά. Η μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία της αριστεράς είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί "καθεστώς". Και να αναδείξει τη δική της ελίτ. Ο κόσμος έχει πλέον δύο ελίτ μια δεξιά και μια αριστερά. Έχει δίκιο ο Ζακ Ζυλιάρ του Nouvel Observatour (2.5.02.) ότι το ρήγμα δεξιά...

Γιατί ως τίτλος "... απογείωση της πολιτικής"; Απλό: διότι ο άσημος Νεομάρτυς Ιορδάνης αλλά και ο διάσημος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ξεπερνούν το γεώδες φρόνημα και το γεώδες πρακτόν, πράγμα και πεπραγμένον της πολιτικής. Ενώ ο κράτιστος Γνώμων της πολιτικής, ο Θουκυδίδης, βρίσκεται συνεχώς εντός του γεώδους της πολιτικής... Μόνον οι Άγιοι και οι Μάρτυρες, προσωρινώς, πετυχαίνουν αυτήν την υψοποιόν πολιτική απογείωση, στις "ξεχωριστές στιγμές" τους. Πώς; Με την άρνησή τους να επικρατήσουν ως Κράτος εναντίον του πλησίον τους· με την κενωτική τους θέληση να μοιραστούν τα όλα...

Από την πρώτη στιγμή όλοι συμφώνησαν ότι τίποτε πια δεν θα είναι σαν χθες. Και από την πρώτη στιγμή όλοι προσπαθούν να καταλάβουν το αύριο. Προς το παρόν και μετά την τρομακτική επίθεση στην καρδιά της Αμερικής ένα μόνο πράγμα μοιάζει βέβαιο: από τα ερείπια του Μανχάταν δεν αναδύθηκε η ελπίδα ενός καινούργιου, ομορφότερου κόσμου. Απλώς αναδείχθηκε η απειλή μιας νέας, παγκόσμιας αταξίας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται η ουσία της κρίσης που γεννήθηκε με την ανατολή του 21ου αιώνα. Το Βήμα από την πρώτη μέρα των τραγικών γεγονότων προσπάθησε να βοηθήσει τον ώριμο, ψύχραιμο και έγκυρ...

Σε μια σειρά συνεντεύξεων, το μήνα που ακολούθησε τα τρομοκρατικά πλήγματα της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και την Ουώσινγκτον, ο κορυφαίος Αμερικανοεβραίος γλωσσολόγος φιλόσοφος και πολιτικός ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκυ υψώνει θαρραλέα, άλλη μια φορά, το ανάστημα και τη φωνή του ενάντια στον ορυμαγδό της επίσημης προπαγάνδας και τις ετοιμασίες για την πολεμική επιδρομή στο Αφγανιστάν. Ο εν θερμώ αυτός λόγος, χωρίς να χάνει την αμεσότητά του, δεν εξαντλείται στην επικαιρότητα. Της δίνει την ιστορική της διάσταση. Δείχνει το ποιοτικά νέο που σηματοδοτούν τα τραγικά γεγονότα τ...

Τα Δοκίμια Πολιτικολογίας, σχόλια πάνω στην πολιτική και οικονομική συγκυρία, γράφτηκαν μεταξύ των ετών 1977 και 2001 με πρόθεση ν' ακουστεί η άποψη του κοινού πολίτη, που αισθάνεται ότι τα Μέσα και ιδιαίτερα ο Τύπος τον καλύπτουν πλημμελώς και με την πεποίθηση πως είναι χρήσιμη η δημοσιοποίηση θέσεων όσων πολιτών έχουν συγκροτημέμη γνώμη επ' αυτών που διαδραματίζονται στο δημόσιο βίο. Πρόκειται για ασκήσεις αντίδρασης προς την επικαιρότητα από κάποιον που δεν διέθετε απόρρητες πληροφορίες εκ μέρους των καλώς πληροφορημένων κύκλων, αλλά συνθέτει -ακριβέστερα ανασυνθέτει ορ...

"Η ύπαρξη χωρίς τη συνύπαρξη είναι μια αμοιβάδα που έχει αναφορά μόνο στον εαυτό της και, παρόλο που ως λέξη παράγεται από το αμοιβή, που σε πρώτη σημασία δηλώνει την ανταλλαγή, τούτη η αμοιβαδική, αμερικανική, μονοκύτταρη και πρωτόζωη "υπαρξούλα" μένει κολλημένη μόνο στη σύγχρονη σημασία της αμοιβής, που είναι καθαρά οικονομική. Δεν έχει καθόλου αμοιβαιότητα. Ο Αμερικανός θέλει τη συνύπαρξη, αλλά αυτός να βρίσκεται σε θέση υπεροχής. Η μονοκοτυλήδονη σκέψη του δεν του επιτρέπει να εννοήσει τον άλλο και, πολύ περισσότερο, να τον αισθανθεί ως ισότιμο. Γιατί ο Αμερικανός δεν έ...

"Αν πολιτική σημαίνει προσκόλληση στο παρελθόν, στην ασφάλεια των γνωστών μεθόδων, ή ακόμη μια αργή και καθυστερημένη προσαρμογή της στα νέα δεδομένα, τότε δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Είναι αναχρονισμός. Η εποχή μας απαιτεί από την πολιτική τη σοφή προετοιμασία της κοινωνίας για το μέλλον, την εύτολμη απάντηση στις προκλήσεις του και την ευφάνταστη και δημιουργική μετάφρασή τους σε ευκαιρίες για την κοινωνία γενικά και τον πολίτη ειδικότερα. Αυτό σημαίνει εκσυγχρονισμός", επισημαίνει ο Κύπρος Χρυσοστομίδης. Ο Κύπρος Χρυσοστομίδης ανήκει στη νέα γενιά...