Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δημοσιευμένο για πρώτη φορά το 1849 με τον τίτλο "Resistance to Civil Government", το ηλεκτρισμένο αυτό κείμενο του Θορώ είναι ίσως το πιο δημοφιλές δοκίμιο της αμερικανικής λογοτεχνίας -πηγή έμπνευσης των ακτιβιστών όλου του κόσμου, από τους Βρετανούς Φαβιανούς έως τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, από τους παραδοσιακούς αναρχικούς έως τους κάθε απόχρωσης αγωνιστές της αριστεράς.

Ο Henry David Thoreau (1817-1862) προφανώς δεν ήταν μέλος του κινήματος «δεν πληρώνω», που υπονοεί να τα πληρώσουν οι άλλοι. Ήταν φιλόσοφος που, μετά τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, έζησε σαν ερημίτης, μέσα στη φύση, σε μια καλύβα, για να συνειδητοποιήσει τη θέση του στον κόσμο και την κοινωνία. Επομένως, όσα γράφει, τα γράφει με καθαρό μυαλό και με πλήρη επίγνωση. Είναι η συνείδησή του που επαναστατεί στην πρακτική της κυβέρνησης της πολιτείας της Μασαχουσέτης. Για την ακρίβεια, λέει ότι: - δεν πληρώνω, γιατί με τα χρήματα αυτά θα αγοραστούν όπλα για έναν επιθετικό πόλεμο...

Η "Πολιτική ανυπακοή" του Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1849 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία της, δεν είναι απλώς ένα καταγγελτικό δοκίμιο για την καταχρηστική άσκηση της εξουσίας από τους κυβερνώντες που πατούν στη δεδομένη -γι' αυτούς- συναίνεση της πλειοψηφίας. Ορίζοντας τον άνθρωπο ως απόλυτο ρυθμιστή της σχέσης κράτους-πολίτη, η Πολιτική ανυπακοή είναι πρωτίστως μια οικουμενικού χαρακτήρα διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ατόμου, ένα απέριττο μνημείο ελεύθερης σκέψης και κρυστάλλινου λόγου που θα εμπνέει για πολλά χρόνια ακό...

Όλοι αναγνωρίζουν το δικαίωμα της επανάστασης, το δικαίωμα άρνησης υπακοής και προβολής αντίστασης στην κυβέρνηση, όταν η τυραννία της ή η ανικανότητά της είναι βαριά και δυσβάσταχτη. Παρότι η "Πολιτική ανυπακοή" πέρασε απαρατήρητη στην εποχή της, φαίνεται να διαλέγεται εκτενώς με τον Τολστόι, ασκώντας σημαντικότατη επιρροή κατά τον 20ό αιώνα στον αγώνα του Γκάντι για την ανεξαρτησία της Ινδίας, στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των Νέγρων και στον Μ. Λ. Κινγκ.

Η ομίλία του Μπομπ Τζέσοπ αρθρώνεται στις εξής ενότητες: - Γιατί ο Νίκος Πουλαντζάς εξακολουθεί να έχει σημασία - Η συνεισφορά του Πουλαντζά στην κριτική της πολιτικής οικονομίας - Ο Πουλαντζάς για τη φύση και την πολιτική οικολογία - Δημοκρατικός σοσιαλισμός - Συμπεράσματα

Την ώρα που οι πραγματικότητες τρέχουν -και με τόσες μεταμορφώσεις την προσοχή μας διαφεύγουν- μάς παριστάνονται με λέξεις κίβδηλες. Αλλά και οι ορισμοί -που πασχίζουν κάποια τάξη στις έννοιες να προτείνουν- υποφέρουν. Μια συμφωνία πρόσκαιρη όμως, αυτήν μπορούν να μας την προσφέρουν. Όσο αυτό είναι εφικτό. Το νέο βιβλίο του Καθηγητή Δημήτρη Χρυσοχόου, σε συγχορδία με την από χρόνια ανυπότακτη και δίκαιη ανησυχία του για όσα στις σημειακές αντιπαραθέσεις συμβαίνουν σ' αυτήν την απαίτηση, για εννοιολογική διευκρίνιση, απαντά. Για όλα δεν θα μπορούσε να προτείνει "επιγ...

Οι πολίτες αυτού του κόσμου, άνθρωποι που πασχίζουν να αποκτήσουν ταυτότητα, ή ακόμα και διαβατήριο, κατανοούν τώρα ότι η πολιτική τους εκπροσώπηση από τους εκλεγμένους ταγούς, δεν είναι αρκετή, συχνά δε αποδεικνύεται ως και ανώφελη. Διαισθανόμενοι αρχικά ότι οι μη εκλεγμένοι οργανισμοί που είναι οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, ρυθμίζουν τη ζωή στο σύνολό της, στρέφονται ευθέως εναντίον τους, εγκαταλείποντας σταδιακά κάθε διεκδίκηση που προωθείται κοινοβουλευτικά. Ομάδες και μεμονωμένα άτομα υπερασπίζονται τώρα αγαθά όπως η παιδεία, ο δημόσιος χώρος, η κουλτούρα και κυρίως, η...

50 κείμενα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Καθημερινή» με πληροφορίες, ιδέες και απόψεις για την Ελλάδα, την πολιτική, τις ανισότητες, τη θρησκεία, τη Γάζα, την Αθήνα, την οικονομία, τα βιβλία, την τεχνολογία, τους πολιτικούς, τον Σνόουντεν, την έρευνα, τη Βενεζουέλα, το πετρέλαιο, τη Γη, τη δημοκρατία, τη δημιουργική μειοψηφία, το πόθεν έσχες, την αυτογνωσία, την κρίση, την υποκρισία, τις εκλογές, τη singularity, τον Κίρκεγκωρ, τις υπερδιάνοιες, την προοπτική Σαμαρά, την Αμφίπολη, το fappening.

Βάζοντας τη συνείδηση του πάνω από την υπόληψη του, ο Ανδρέας Λασκαράτος καθιέρωνε με τον πιο σαφή και αμετάκλητο τρόπο την ιεραρχία των αξιών του. Καμιά παραχώρηση δεν έκανε σε κανέναν, μεγάλη ή μικρή, και τίποτα δεν θυσίαζε για να αναγνωρισθεί σαν "Κάποιος". Σε "εταιρείες αμοιβαίου θαυμασμού" δεν εγράφτηκε ποτέ κι έτσι τις πίστεις του τις υπερσπιζότανε με πάθος. Το έκανε με μια γλώσσα ιδιαίτερη, δική του, που μπορεί να μην ακουγότανε ελληνικά σωστή, ήτανε όμως απροσποίητη, συνακόλουθη της άμεσης αντίδρασης του για όσα γύρω του συμβαίνανε. Τα γεγονότα τα αξιολογούσε καθ...

[...] Χωριάτες που δουλεύουμε για άλλους και τρώμε τα σκύβαλα για ν' αφήσουμε στ' αφεντικό το στάρι, είμαστε εκατομμύρια ψυχές· είμαστε τόσο πολλοί, που μόνοι μας αποτελούμε το πλήθος του λαού. Εργάτες που υφαίνουμε τα μεταξωτά και τα βελούδα, για να ντυνόμαστε εμείς με κουρέλια, είμαστε πλήθος, κι όταν οι σφυρίχτρες των εργοστασίων μας αφήνουν μιας στιγμής ξεκούραση, πλημμυρίζουμε τους δρόμους και τις πλατείες σαν αγριεμένη θάλασσα. Στρατιώτες, που σερνόμαστε σαν πρόβατα, που δεχόμαστε τις σφαίρες για να κρεμούν άλλοι σταυρούς και λοφία, εμείς οι δύστυχοι κουτοί, που δεν μ...