Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο τούτο, που χαρακτηρίζεται ως κοινωνικό και περιπετειώδες ανάγνωσμα, είναι μια περιπλάνηση σε χώρους εξωτικούς αλλά και σε χώρους οικείους. Είναι ένα βιβλίο για τους ναύτες. Οι ναύτες -δηλαδή οι ναυτικοί- χαρακτηρίζονται «εραστές της θάλασσας». Γιατί; Μα επειδή αγαπούντη θάλασσα. Την αγαπούν σαν ερωμένη - ξέροντας τους κινδύνους που κρύβει αυτός ο έρωτας.Εραστής είναι κάποιος τολμηρός, κάποιος ευαίσθητος, κάποιος που προδίδεται, κάποιος που ελπίζει... Είπε ο Νίκος Καββαδίας: «Μια ερωμένη έχω εγώ πάντα. Τη θάλασσα. Κι εύχομαι να πεθάνω στην αγκαλιά της». Είπε ο Κώ...

Όχι, δεν έχετε ανά χείρας μια ακόμη πραγματεία γύρω από τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις του 1992 -ή ορθότερα του 1993. Ούτε διαφημιστική έκδοση ή καταγγελία. Πρόκειται, απλούστατα, για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως τόπο παιγνίων: όχι πολιτικών αλλά ανθρώπινων. Τόπο διασταύρωσης βίων όπου συμπλέκονται ρουτίνα και αταξία, τυχαίο και αναγκαιότητα, έρωτας και μοναξιά, σοβαρό και ευτράπελο, το αμείλικτα λογικό και το παράλογο, δίχως πάντα να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιο είναι ποιο... Τα πρόσωπα περιστρέφονται γύρω από τα κεντρικά κτίρια της ΕΟΚ όπως τα σωματίδια γύρω από το...

Και τότε ήρθε Εκείνη. Άγγελος ήταν με πύρινη ρομφαία. Τα μαργαριταρένια μάτια της άστραφταν ξαναμμένα και το κορμί της, σαν ώριμο μαύρο σταφύλι ξεχείλιζε από πλησμονή ηδονής. Ολόκληρος μια απέκκριση έγινε. "Με λένε Αλίνα", είπε και έφυγε μέσα σ' ένα στροβίλισμα, σαν σβούρα τρελή. Την πήρε από πίσω με μια σπουδή, που την κόρωνε το αίσθημα ότι μετείχε σε μια αιώνια μετάληψη. Δεν πρόλαβε τίποτα από τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου, γι' αυτό και απαυδισμένος κούρνιασε πίσω από μια λόχμη.

Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή μου, όπου κι αν πάω -έστω και νοερά- η Γαλλία με πληγώνει! Μερικοί, μετά απ' αυτή την ομολογία μου, θα με κατηγορήσουν για ανθελληνική στάση -έπρεπε να συνταχθώ κι εγώ στην ποιητική γραμμή του Σεφέρη- κάποιοι άλλοι, που θα τους διαβάσουν, θα επικροτήσουν την άποψή τους. Οι πρώτοι ανήκουν στο θαυμαστό κόσμο των λαοπλάνων, οι δεύτεροι των μακαρίων. Το αμφισβητείτε; Δεν θίγουν τη νοημοσύνη σας και δεν σας προσβάλλουν προσωπικά, όταν εγκατεστημένοι μόνιμα στο Παρίσι επιφανείς Έλληνες -πέρα από τους δικούς μου φίλους - δηλώνουν "Δεν ξέχασα ούτε σ...

Ένα παιχνίδι φαντασίας και αναμνήσεων της Μ. Καρδάτου, από παιδικές διακοπές στο Ζαγκλιβέρι, καπνοχώρι κοντά στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του ήταν πρόσφυγες από τη Σμύρνη, όπως και οι συγγενείς της Μαρίας Καρδάτου από τον πατέρα της. Προσπαθούσαν να επιβιώσουν καλλιεργώντας καπνά, στα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν ακόμη. Άνθρωποι με πείσμα και περηφάνια αλλά και με μεγάλη αγάπη για τη ζωή, δούλευαν μαζί με τα παιδιά τους για να τα καταφέρουν. Τα παιδιά που έρχονταν από τη Θεσσαλονίκη για διακοπές στους συγγενείς...

Πρόκειται για την περιγραφή της περιπέτειας, της καλοκαιρινής ζωής στα νησιά των μικρών Κυκλάδων. Με επίκεντρο το Πάνω Κουφονήσι, ταξιδεύουμε στην Αμοργό, την Κέρο, την Σχινούσα, την Ηρακλιά και το κάτω Κουφονήσι καβάλα στο γαλάζιο κύμα του απέραντου Αιγαίου.

Έσβησα και ξανάσβησα την αρχή, πριν αποφασίσω να μπω οριστικά στα χειρόγραφα τούτα -άσπρο σωρό χαρτιού μπροστά μου, που μπορεί, με τον καιρό, να καταντήσει ξανάσασμα ή εφιάλτης. Η πρώτη μου σκέψη στάθηκε στο τύπο του "ημερολογίου". Μα θυμήθηκα τα κατάστιχα της χαμοζωής και τα λευκώματα των ρομαντικών κοριτσιών. Η "επιστολογραφία" θα δυνόταν πιο πολλά στην περίσταση. Γράμματα στο εαυτό μου, γράμματα σ' ένα φανταστικό πρόσωπο, γράμματα στο άπειρο -καλούπια φθαρμένα και συντριμμένα, φοβερή παράταξη από άδεια σχήματα. Αυτοβιογραφία; Τέτοιες γράφουν όσοι πέτυχαν στη ζωή ή όσοι κ...