Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για να καταλάβεις την Πόλη, πρέπει να περπατήσεις. Όχι τραμ. Όχι ταξί. Οι ομορφιές της Πόλης δεν είναι φανερές στα μάτια του βιαστικού διαβάτη. Δεν βρίσκονται πάντοτε στην οριζόντια προέκταση της οπτικής ακτίνας. Δεν μιλάν. Δεν φωνάζουν: "Εδώ είμαι. Στάσου να με ιδείς". Όχι. Οι ομορφιές της Πόλης είναι διακριτικές, κρυμμένες στα πιο απίθανα μέρη, πονηρότατα ντυμένες, πολλές φορές, με τα κουρέλια της ασκήμιας και της αθλιότητας. Πρέπει λοιπόν να περπατήσεις, να περπατήσεις. Tο μάτι σου πρέπει να είναι ερευνητικό, ανήσυχο. Η νοημοσύνη σου ακονισμένη σαν ξυράφι. Η ψυχή σου σε...

Ο Μικρός Ήρως κατάφθανε από το πολύ κοντινό παρελθόν - από την Κατοχή. Ήταν ο προπομπός του Τζαίημς Μποντ, τοποθετημένος στα φτωχά, περιορισμένα αλλά τόσο αγαπημένα ελληνικά, δικά μας πλαίσια (κι είναι αυτό το πρώτο μεγάλο, φανερό προτέρημά του). Ήταν συνομήλικος του Υπεράνθρωπου, που έκανε θραύση στο εξωτερικό (και που λίγο πριν είχε κάνει θραύση και στην Ελλάδα, μεταφερμένος στα δικά μας από τον ίδιο συγγραφέα και εκδότη, τον Στ. Ανεμοδουρά. Όμως ο Μικρός Ήρως δεν ήταν μόνο Έλληνας, ήταν και παιδί, ένα Υπέρ-Παιδί, στη θέση του Υπεράνθρωπου (κι ήταν αυτό το δεύτερο, επίσης...

Ο Μάρκος από τον προσφυγικό συνοικισμό της Καλλιθέας φεύγει για σπουδές στο Παρίσι όπου ξεμένει εκεί για περισσότερα από είκοσι χρόνια. Φύση ανατολίτης, είναι πνεύμα ανήσυχο αλλά και προσαρμοστικό, με έφεση στην περιπέτεια και τα ταξίδια. Έχοντας ως επίκεντρο την πρωτεύουσα του Φωτός, ξαμολιέται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται στις διάφορες γωνιές της γριάς ηπείρου. Συναντά και κάνει καλή παρέα με κάθε λογής ανθρώπους, από σημαντικές μορφές του πνεύματος, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ιερείς, μέχρι περίεργους ταβερνιάρηδες και ανθρώπους του υποκόσμου. Ο ίδιος καταπιάνε...

Ο τόμος περιλαμβάνει δύο λανθάνοντα πεζά της Κωνσταντινουπολίτισσας πεζογράφου Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου. Το ένα, "Περιπέτειαι μιας διδασκαλίσσης", τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1891 και έκτοτε παρέμεινε ανέκδοτο. Το δεύτερο, "Στο μοναστήρι" έχει ιστορικό περιεχόμενο και αναφέρεται στο Βυζάντιο, με επίκεντρο τον ανταγωνισμό και το μίσος μεταξύ δυο γυναικείων μορφών, της Ζωής και της αυτοκράτειρας Θεοδώρας. Η Παπαδοπούλου είναι η πρώτη γυναίκα πεζογράφος της οποίας το έργο αναγνωρίστηκε και από τους σύγχρονούς της. Κυριότερα γνωρίσματά του, το αστικό περιεχόμενο, η λεπτή παρατήρη...

Σπάνια θα βρεθούν άνθρωποι που δεν πέρασαν στη ζωή τους βάσανα και περιπέτειες, άλλοι μικρότερες και άλλοι μεγαλύτερες. Τέτοιες περιπέτειες έζησα κι εγώ πολλές από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά η πιο έντονη ήταν αυτή στην Πελοπόννησο, το 1951. Έγιναν τόσα πολλά απρόοπτα σε τόσο λίγο χρόνο και χαράχτηκαν τόσο έντονα στη μνήμη μου, που με παρακίνησαν να γράψω αυτή την ιστορία χωρίς καμιά δυσκολία· δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ τι θα γράψω, κύλησαν όλα μόνα τους, όπως τα έζησα. Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, σκιαγραφεί ένα μέρος από τις δύσκολες εποχές που ζήσαμε εμείς οι εργαζόμενοι εκ...

Είναι άλλο να περιηγείται κανείς μια πόλη για να την περιγράψει σε έναν χρηστικό τουριστικό οδηγό κι άλλο να τη ζει, να την ανασαίνει, να τη χαίρεται, να την ανακαλύπτει και όλα του τα βιώματα να τα καταγράφει με πάθος κι έμπνευση. Η Βαρβάρα-Ρίτα Αθανασιάδου στο καινούριο ταξιδιωτικό της αφήγημα "Περίπατοι στη Ρώμη" καταφέρνει ακριβώς αυτό. Να μας ξεναγήσει με μια άλλη, πιο ανθρώπινη αλλά και πιο διεισδυτική ματιά στη Ρώμη, την Αιώνια Πόλη, και να μας αποκρυπτογραφήσει τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής των Ρωμαίων, ακροβατώντας με δεξιοτεχνία στο ένδοξο παρελθόν τους και το λα...

Μέσα σ' αυτό το βιβλίο, αδελφάκι του "Όντα και μη όντα", κυκλοφορούν μόνο όντα, όντα υπαρκτά με πλαστά χαρτιά και όντα φανταστικά με γνήσια δελτία ταυτότητας, Όντα αγγελικά και όντα δαιμονικά, καθώς και Όντα δαιμονικώς αγγελικά ή το αντίστροφο. Όταν ο φίλος και εκδότης μου Σάμης Γαβριηλίδης διάβασε τα δακτυλόγραφά μου, μου είπε: "Πολύ ωραία τα αφηγήματα σου, ρε φίλε, αλλά παίζεις πολύ με τον θάνατο". "Δεν διάλεξα να παίζω εγώ μαζί του-" του αποκρίθηκα, "είναι αυτός που με επέλεξε, από τη γέννηση μου κιόλας, ως συμπαίκτη. Και πως εγώ, ο ταπεινός κι εφήμερος, θα μπορούσ...

Το βιβλίο χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο περιέχει το αφήγημα και το δεύτερο φωτογραφίες του ίδιου του συγγραφέα, συνοδευόμενες από λυρικά σχόλια. Το αφήγημα κινείται μεταξύ πεζού και ποιήματος και είναι ένα είδος εξομολόγησης βιωματικού χαρακτήρα χωρίς να παγιδεύεται σε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Συναισθήματα, εμπειρίες, στοχασμοί, οράματα διατρέχουν το κείμενο στο οποίο διαπλέκεται ως αναγκαίο στοιχείο η προσωπική βίωση και η ιστορία. Οι φωτογραφίες, επιλεγμένες έμμεσα να παραπέμπουν στο αφήγημα, ενώνονται μεταξύ τους από την αφαιρετική προσπάθεια του δημιουργού τους, εν...

Για το "Πέρ' απ' το καλό και το κακό", γραμμένο το 1940, η συγγραφέας Ελένη Βοΐσκου στο βιβλίο "Και αύριο Νίκος Νικολαΐδης. Ένας σταθμός στη λογοτεχνία μας", γράφει: "... Ο συγγραφέας δίνει [εδώ] ανάγλυφα τη μειονεκτική θέση της γυναίκας, ένα πρόσωπο δεύτερης κατηγορίας, με το στίγμα της γεροντοκόρης αν μείνει ανύπαντρη -με το μεγαλύτερο στίγμα, την καταφρόνια, τη γλωσσοφαγιά, τη λοιδορία, αν προσπαθήσει να βρει σύντροφο εκτός γάμου. Οι δυο αδελφές είναι δύο τραγικές μορφές, θύματα μιας κοινωνίας στενής, στενόκαρδης, στενόμυαλης, με τη σειρά της θύμα μιας πλατύτερης κοινων...

Είναι μια συγκλονιστική ιστορία από τη ζωή και τις περιπέτειες των ξενιτεμένων μας, που σε συγκινεί και σε συγκλονίζει. Ο Κίτσιος Θάνος από τη Δρόπολη αναγκάζεται να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για τη μακρινή Αυστραλία λίγους μήνες μετά το γάμο με την εκλεκτή της καρδιάς του την Αυγερινή. Έπλαθε όνειρα και σχέδια με το νου. Να εργαζόταν εντατικά στη ξενιτιά, να οικονομούσε μερικό παραδάκι και να γύριζε ξανά στη ζεστή αγκαλιά της αγαπημένης του Αυγερινής. [...]

Mια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις βρυσούλες στο λιμάνι του Πειραιά. Έβλεπαν τον κόσμο να φεύγει και να 'ρχεται. Αγνάντευαν τη θάλασσα και λέγαν μεταξύ τους ιστορίες. Τη μια την λέγαν αναχώρηση, την άλλη άφιξη. Την τρίτη, που ήταν η σοφότερη της παρέας, τη λέγαν γαλήνη. Και η ιστορία ξεκινά...

Σε μιαν εποχή που, όπως γράφει ο Κωστής Παλαμάς: "Η λαογραφία έπαιρνε στο χέρι της, κρατούσε στη σκεπή της την ποίησή μας και το δημοτικό μας τραγούδι, η δημοτική παράδοση, η δημοτική γλώσσα, ο δημοτικός βίος μας άνοιγε θύρες, φανέρωνε απόψεις...", ο βουνίσιος και αγνός τραγουδιστής του χωριού και της στάνης, ο ηπειρώτης Κώστας Κρυστάλλης, στάθηκε ο χαρακτηριστικότερος και ασφαλώς ο πιο αδιάλλακτος εκπρόσωπος της "σχολής" που αντιτάχθηκε στον δακρύβρεκτο ρομαντισμό και τις ανεδαφικές θρηνωδίες των Σούτσων και των επιγόνων. Και όχι μόνον ως ποιητής, παρόλο που το ποιητικό...

"Επί τα Ίχνη"... είναι ο τίτλος της νέας αυτής Σειράς. Στή Σειρά στεγάζονται άγνωστα, λανθάνοντα ή αθησαύριστα κείμενα. Τα κείμενα αυτά μπορεί να είναι μελέτες, μαρτυρίες κι ακόμη δυσεύρετα λογοτεχνικά έργα παλαιότερων εποχών. Φιλοδοξία της Σειράς είναι να συνδεθεί με τη λογοτεχνική παράδοση και παράλληλα να ανασύρει από τη λήθη έργα, τα όποια παρέμεναν απρόσιτα στον αναγνώστη, εμπλουτίζοντας, όσο αυτό είναι δυνατόν, την έρευνα. Ο τίτλος, άλλωστε, είναι ενδεικτικός του είδους και της φυσιογνωμίας της. Ο τόμος αποτελεί ζωντανή μαρτυρία για τα λογοτεχνικά πράγματα της χώρας...

To έργο του Δημοσθένη Βουτυρά (1871-1958) αποτελεί μοναδική περίπτωση στη νεοελληνική λογοτεχνία. Οι παράξενες, σκοτεινές ιστορίες του, με πρωταγωνιστές ταπεινές φιγούρες που εξεγείρονται, συχνά με απελπισμένη αγριότητα, ενάντια στη μοίρα τους, διαβάζονται με αμείωτο ενδιαφέρον εδώ και ένα αιώνα. Το "Παραρλάμα και άλλες ιστορίες", με εικονογράφηση του Θανάση Πέτρου, κείμενα του Δημήτρη Βανέλλη και επίβλεψη του Βάσια Τσοκόπουλου (επιμελητή των "Απάντων" του Δημοσθένη Βουτυρά), είναι ένα τολμηρό γραφιστικό αφήγημα βασισμένο σε εννιά συναρπαστικές ιστορίες του Βουτυρά, με...

Δεκαετία του '40, η Αλεξάνδρα και ο Στέλιος: δυο άνθρωποι νέοι, δυο δρόμοι παράλληλοι. Μνήμες, εικόνες, περιστατικά και στιγμιότυπα από την παιδική ηλικία και την εφηβεία τους, καθώς ωριμάζουν πρώιμα σ’ έναν κόσμο έντονων μεταβολών, που συνθέτουν μια σκληρή αλλά και συναισθηματική πραγματικότητα: Η απώλεια της μητέρας, η γλυκιά ζωή στην ύπαιθρο, τα χρόνια του σχολείου, οι ελπίδες και οι προσδοκίες που γεννούν τόσο η εφηβεία όσο και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, και τέλος, ο έρωτας, η συντροφικότητα και η αγάπη, μέσα σε μια σχέση που θα διαρκέσει όσο και η ζωή δυο σπουδαί...

Δεκαετία του '40, η Αλεξάνδρα και ο Στέλιος: δυο άνθρωποι νέοι, δυο δρόμοι παράλληλοι. Μνήμες, εικόνες, περιστατικά και στιγμιότυπα από την παιδική ηλικία και την εφηβεία τους, καθώς ωριμάζουν πρώιμα σ’ έναν κόσμο έντονων μεταβολών, που συνθέτουν μια σκληρή αλλά και συναισθηματική πραγματικότητα: Η απώλεια της μητέρας, η γλυκιά ζωή στην ύπαιθρο, τα χρόνια του σχολείου, οι ελπίδες και οι προσδοκίες που γεννούν τόσο η εφηβεία όσο και τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης, και τέλος, ο έρωτας, η συντροφικότητα και η αγάπη, μέσα σε μια σχέση που θα διαρκέσει όσο και η ζωή δυο σπουδαί...

Μια αληθινή ιστορία, βασισμένη στη ζωή της γιαγιάς Λέγκως, της προγιαγιάς μου, αλλά και των απογόνων της. Όλη η πορεία του Κώστα και της Λέγκως και των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους από το Ουσάκ της Μικράς Ασίας. Από την εγκατάληψη του τόπου τους κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής ως την αγωνιώδη και γεμάτη ταλαιπωρίες σωτήρια εγκατάστασή τους στη Σαλονίκη και την πρόοδό τους στη νέα πατρίδα. Οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και η ζωή της προσφυγιάς σκορπίζουν την οικογένεια σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας. Οι ιστορικές συγκυρίες, οι νέοι πό...

Μπορεί κανείς να αγγίξει την απόλυτη ευτυχία; Όταν τα σώματα δύο ανθρώπων θέλουν να πιάσουν κουβέντα, αρχίζει ίσως αυτό που ονομάζεται σχέση; Κι όταν μια σχέση δεν λειτουργεί, λογικά προχωράς στην επόμενη; Κι όταν αρχίζεις να επαναλαμβάνεις το ίδιο μοτίβο, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κλειστείς σπίτι για κάποιο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή να κλειστείς σπίτι για κάποιο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα; Τι είναι αυτό που συνδέει δύο ανθρώπους; Πως γνωρίζονται και για ποιους λόγους μένουν μαζί; Κι όταν αποφασίζουν να χωρίσουν, τι τους ορίζει ακόμα τη ζωή και τους κρατά κοντά, παρά...