Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Κι όμως, ειδικά για τον χώρο της λογοτεχνίας θεωρώ ότι ο κάθε γραφιάς είναι πρώτα ένας καλός ωτακουστής, μαζεύει λόγια ας πούμε στο λεωφορείο, και τα συναρμολογεί σε ιστορίες ή μαζεύει ιστορίες και τις μεταφέρει αυτούσιες ή μεταπλάθοντάς τες, κρατώντας τον πυρήνα τους ή μια παράλευρη λεπτομέρεια. Αυτό έχει συμβεί σε κάποιες ιστορίες από τις ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό και που οφείλονται στην αφηγηματική δεινότητα κάποιων. Πρόκειται για ιστορίες που λέχθηκαν σε διάφορες χρονικές στιγμές και με ποικίλες ευκαιρίες. Στο ερώτημα ποιες είναι αυτές φοβούμαι...

"Το γεγονός της γέννησής μου ακολούθησε η βάπτισή μου, μυστήριο δημοφιλές, στο οποίο υπήρξα πρωταγωνιστής. Φημολογείται ότι έλαβε χώρα μέσα σε ένα μείγμα ανείπωτης χαράς, θρησκευτικής κατάνυξης και κόσμιας συμπεριφοράς, ότι είχε εναρμονιστεί πλήρως με τις τυπικότητες της Εκκλησίας, τα τοπικά έθιμα και τις κοινωνικές επιταγές που ίσχυαν ακόμη εκείνη την εποχή του πνέοντος τα λοίσθια χαρισάμενου μεσοπόλεμου. Σημαντικούς ρόλους υποδύθηκαν δύο καλοί φίλοι της οικογένειας, γεροντοπαλίκαρα εκ πεποιθήσεως, διακεκριμένα μέλη της ανώτερης κοινωνίας και επιφανείς κρατικοί λειτουργοί....

Το βουνό αναφέρεται στα χρόνια 1940-45, όπως τα έζησε ο συγγραφέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σουβάλα, χωριό του Παρνασσού. Όπως τα έζησε φυσικά είναι τρόπος του λέγειν. Όπως τα έγραψε θέλει να πει, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά τα εξιστορούμενα περιστατικά και με την προοπτική μάλλον όσων ακολούθησαν. Πρόκειται εξάλλου για λογοτεχνία και καθόλου για ιστορία. Κάθε ομοιότητα, συνεπώς, με πραγματικά πρόσωπα και τόπους δεν είναι μόνο φανταστική, αλλά πολύ περισσότερο: η μόνη αληθινή που μπορεί να μαρτυρήσει ο συγγραφέας. Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1982. Στη σημερινή έκδοσή το...

Ο Μάρκος Μαργαρίτης, πατέρας του Ελλάδιου, πεθαίνει παραμονές των Χριστουγέννων του 2004 στα ενενήντα του, μετακινούμενος ανάμεσα σε Παρίσι, Μαρακές και Αλεξάνδρεια, ενώ ο γιος του και ο "κολλητός" του γιου του, αφηγητής και συγγραφέας αυτού του βιβλίου, ο Ζαχαρίας-Άρης, προχωρούν εμπειρικά στη μεταφυσική και στο νόημα των πολλών "συμπτώσεων" - που, καταρχάς, δεν υπάρχουνε. Μέσα σε μία εβδομάδα, από την παραμονή των Χριστουγέννων έως την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η εικόνα της πραγματικότητας μεταβάλλεται ριζικά, καθώς ο Μάρκος επιστρέφει κομίζοντας νεότερα από το μέτωπο τη...

"Ο Ανέστης Δελιάς ήταν μπουζουκάκι καλό, είχε και στοματάκι, ήταν ωραίος. Είχε μια γκόμενα πουτάνα, στα Βούρλα. Αυτή ήταν πρεζού. Έκανε βίζιτες, να πούμε, αλλά δεν ήθελε να την πάρουνε χαμπάρι. Και αυτός ο ηλίθιος, να πούμε, δεν την είχε καταλάβει. Και μένανε σε ένα παραγκάκι στα Χιώτικα. Στον Άγιο Διονύση. Εκεί που είναι τα Βούρλα, από κάτω ήταν τα Χιώτικα, που λέγανε. Όπως κοιμότανε λοιπόν ο Ανέστης μαζί της, να πούμε, τώρα τον εγουστάριζε βέβαια, ήθελε να τον κάνει κτήμα της. Του έκανε ένα γιουχ, δηλαδή όπως παίρνουμε ένα χαρτί, να πούμε το στρίβουμε και το κάνουμε σαν χ...

Καζήκιοϊ, περιοχή Αφιόν Καραχισάρ, 1922. Ένας ταχυδρόμος στο μέτωπο της Μικρασίας ψάχνει απεγνωσμένα τον παραλήπτη μιας επιστολής. Μονή Προδρόμου, πλαγιές της Όρθρης, 1935. Ένας πλανόδιος λαουτιέρης παίρνει -τυχαία;- τη θέση ενός καταζητούμενου ληστή. Πάνω γειτονιά Βόλου, 1949. Στα τέλη του εμφυλίου, ένας νεαρός αντάρτης καταφεύγει σ' ένα πορνείο, για να γλιτώσει. Πίσω μεριά Χαλανδριανής, νήσος Έρυμνος, 1951. Ένας λιμενεργάτης ανακαλύτει το σκοτεινό του παρελθόν και το μυστήριο της βρεφικής του ηλικίας. Στο περιθώριο των μεγάλων γεγονότων, ανθρώπινες ιστορίες μικρές...

Ένας εξωγήινος, ο Βουρ, έρχεται στον πλανήτη Γη για να δει πως ζούνε οι γήινοι. Και να τι βλέπει: Έναν κύριο μέσα σ' ένα εστιατόριο να τρώει ψητές κότες, τη μια μετά την άλλη. Του κάνει παρέα μια μύγα καθισμένη σ' ένα ψίχουλο. Μια μύγα που όλα τα βλέπει. Ένα παιδί σε μια ακροθαλασσιά. Όλοι γύρω του κάνουν πολλές ηλιοθεραπείες, μα εκείνο πετάει σιωπηλό κοχύλια στη θάλασσα. Τα βλέπει να βυθίζονται και λάμπει απ' τη χαρά του. Ένα γέρο περιπτερά μέσα σ' ένα γέρικο περίπτερο. Μόλις βλέπει το Βουρ, του χαμογελά και τον κερνά μια γέρικη καραμέλα. Μια ταξιθέτρια σ' ένα σινεμ...

Τα "Ουτοπήματα" αποτελούν μια ανορθόδοξη σύνθεση δεκαέξι, φαινομενικά μόνο, ανόμοιων κειμένων, που μπορούν να διαβαστούν με διαφορετικούς τρόπους, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο τίτλος τους. Είναι μικρογραφίες, ανοιχτές εικόνες με λέξεις, κομμάτια ζωής, φαντασίας ή αφήγησης στο μικροσκόπιο. Όλα όσα έρχονται για μια στιγμή κι αμέσως πάλι χάνονται. Πράγματα που κρύβονται στην απόχρωση και στο ηχόχρωμα, και άλλα που προβάλλονται κραυγαλαία. Ιστορίες γι' αυτό το τόσο λίγο που στο τέλος μένει μετέωρο. Σαν σχεδιάσματα παρελθούσης ή μελλοντικής ανάπτυξης που ποτέ όμως δε θα ολοκληρω...

Φύλλα βιβλίου αφιερωμένα σε φύλλα τροφής. Ναι, είναι αναγκαίο να τρώμε, όμως ποιος αποφάσισε γι' αυτή τη δραστηριότητα, μάλιστα χωρίς τη δική μας συμμετοχή; Καθημερινό μυστήριο, έχασε όμως την αξία του σε χάος εμπορίου και μεταλλαγών. Μια σειρά από θέματα γύρω από την αδιάσειστη ανάγκη, όπως η ερωτική της διάσταση, η δημοκρατική της τάση φανερωμένη στο κοινό για όλους μέγεθος της μπουκιάς, η εξαφάνιση της ριψοκίνδυνης τροφής από το fast food, η μετατροπή της τελετουργικής νηστείας σε δίαιτα αστικών τετραγωνικών. Υπάρχει πολιτισμός της πείνας και πως αντιμετωπίζει τον ανθ...

Ο Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης χαρτογραφεί την πόλη, με πυξίδα τις αισθήσεις και τις παραισθήσεις ενός συγγραφέα. Καταγράφει τις μυστικές συνομιλίες του με τον Μπομπ Ντύλαν και τον Μαρσέλ Προυστ, τον Γκυ Ντεμπόρ και τον Χένρυ Μίλλερ. Μιλάει την γλώσσα των αγαπημένων του νεκρών, αλλά διαλέγει την ζωή, που απ' όσο γνωρίζει, ήταν, είναι και θα είναι "ωραία και εύκολη"! Ασπάζεται τα ήθη των Happy Few και εξακολουθεί να ερωτεύεται, σε πείσμα των καιρών!

Το μαύρο της νύχτας έσμιξε με τη μουντάδα της παραφορτωμένης ατμόσφαιρας. Οι κορφές των αφρισμένων κυμάτων φωσφορίζουν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Τα πελώρια κύματα χτυπούσαν ανελέητα το σκάφος, πότε από την πλώρη, πότε από την πρύμη και πότε απί τις μάσκες και τα πλάγια. Όσο αγρίευε το κύμα και ο αέρας τόσο αγρίευε και το δικό μας βλέμμα, κάπως έτσι φαίνεται αγριεύει ο άνθρωπος στο πεδίο της μάχης, αψηφώντας το θάνατο. Είχαμε μπει για γερά στην κόλαση της άνισης μάχης, το μυαλό είχε θολώσει, δεν είχε περιθώρια για σκέψεις, όνειρα και φόβο. Όλη αυτή η αντάρα μας είχε μεθύσει....

Παρόλο που η γυναίκα έχει κατακτήσει την ανεξαρτησία της με την εργασία, παρόλο που έχει φτάσει στα ύπατα αξιώματα, τα κατάλοιπα του παλαιού εξαναγκασμού εξακολουθούν να ισχύουν. Με όλες τις απαγορεύσεις και τους εξαναγκασμούς η γυναίκα έβρισκε τρόπους πάντοτε να καταπατά την "πεπατημένη", τρόπους όχι πάντα έντιμους, για την τότε αντίληψη, για την ικανοποίηση της ερωτικής επιθυμίας. Η συγγραφέας Κλεοπάτρα Πρίφτη μέσα από το βιβλίο της "Απαγορευμένος καρπός" ιστορίζει μικ΄ρες αφηγήσεις-μαρτυρίες, με βασικό πρωταγωνιστή τη γυναίκα. Δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Μήτε εξω...

Ο Νίκος Παπανδρέου στη συλλογή αυτή των αφηγημάτων του αντλεί τα θέματά του από μια περίοδο που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα. Αφηγήματα που αναφέρονται στην κατοχή, την Εθνική Αντίσταση, στο κολαστήριο της Μακρονήσου, σε στιγμιότυπα από τον αγώνα του ΔΣΕ. Η πηγή της έμπνευσής του βρίσκεται μέσα στο πλήθος των έντονων βιωμάτων και εμπειριών που αποκόμισε ο συγγραφέας από τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και το ΔΣΕ. Η σκιαγράφηση των χαρακτηριστικών των ηρώων του αποπνέει φυσικότητα, ζωντάνια, με βαθιά ψυχολογική διείσδυση αποτυπώνει ανθρώπους, κ...

Τίποτα δεν είναι πολύ δύσκολο και αξεπέραστο όταν είμαστε ερωτευμένοι με τη ζωή. Οι παγίδες της και οι κακές της στιγμές ξεπερνιούνται εύκολα, όλα τα άσχημα εμπαίζονται και διακωμωδούνται, η τραγωδία γίνεται ευτράπελη σκηνή και παύει να μας φοβίζει, και η κάθε πικρή ατυχία γίνεται λαμπερό στολίδι μας που ομορφαίνει τη ζωή μας. Ας ξεχάσουμε όσους μας ενέπαιξαν, όσους μας πρόδωσαν και μας άφησαν αβοήθητους ενώ μπορούσαν να μας βοηθήσουν, ας ξεχάσουμε τους υπερόπτες που μας αγνόησαν και όλους αυτούς που τους "ποτίσαμε ροδόσταμο και μας πότισαν φαρμάκι", ας ξεχάσουμε όσα μας π...

Η μυθιστορηματική βιογραφία "Βασίλης Λάσκος" πρωτοκυκλοφόρησε το 1948. Εξιστορώντας τη ζωή και το θάνατο του κυβερνήτη του υποβρυχίου "Κατσώνης", ο Καραγάτσης διατρέχει μισό σχεδόν αιώνα πλούσιας σε γεγονότα ελληνικής ιστορίας. Μυθικός, αλλά και πόσο οικείος, ο αρβανίτης Βασίλης Λάσκος (1899-1943) κατορθώνει -ως γνήσιο παιδί του Καραγάτση- να κόβει την ανάσα του σημερινού αναγνώστη.

Στο "Συμβολαιογράφο" ο Ραγκαβής -μιμούμενος το κεφαλλονίτικο ιδίωμα με τις πολλές ιταλικές λέξεις- δημιουργεί ένα εκτενές μελοδραματικό και περιπετειώδες πεζογράφημα με απιθανότητες και ρομαντικούς ρητορισμούς.

Ένας αγώνας άνισος στην παλαίστρα. Ένας νεανικός έρωτας αβέβαιος. Ένα ανάθημα, "ημίεργον ισχυρώς διαβεβρωμένον". Στα Ολύμπια τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Κατακαλόκαιρο. Σπόνδυλοι απλωμένοι στο χορτάρι. Μνήμες αρχαίες, εικόνες και αισθήσεις τωρινές. Σπαράγματα ενός περιπάτου στα ερείπια της Ολυμπίας.