Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη αυτή προσπαθεί να ρίξει φως στη γέννηση και στον προαναγγελθέντα θάνατο ενός ανεπανάληπτου καλλιτεχνικού και κοινωνικού φαινομένου που κυριάρχησε στην Ελλάδα δύο ολόκληρες δεκαετίες. Του λεγόμενου "παλιού ελληνικού κινηματογράφου", που στην κρίσιμη εποχή μας επιμένει και εξακολουθεί να μας διδάσκει τον λαϊκό ηθικο-εθιμικό κώδικα της συμπεριφοράς και επικοινωνίας που όλα αυτά τα χρόνια τον είχαμε παραμερίσει. Το βιβλίο ρίχνει επίσης φως στις προπολεμικές ρίζες της ελιτίστικης αρνητικής κριτικής που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες '70 και '80, η οποία στόχευε να απαξιώσ...

Το σώμα-εργαλείο της φιλμικής γλώσσας του Κούνδουρου πάσχει από το πρώτο πλάνο της "Μαγικής πόλης" έως το τελευταίο των "Φωτογράφων", μέσα σε ένα χώρο, τόσο ιστορικά καθορισμένο, όπως η Ελλάδα του μεταπόλεμου, του 1821, του τέλους του 19ου αιώνα, του 1922, όσο και συμβολικά τοποθετημένο, όπως Οδησσός αντί Μεσολόγγι, Λαύριο αντί Ασία, νταμάρια του Λεκανοπεδίου αντί Αλμυρά Έρημος, ή ακόμα και αφαιρετικά, όπως οι χώροι στο "Ποτάμι" και ποιητικά, όπως οι χώροι στις "Μικρές Αφροδίτες". Και πέρα από τις ταινίες του, στο θέατρο που κατά καιρούς καταπιάστηκε, στην όπερα, στη ζωγραφ...

Το μιούζικαλ ήταν το πιο δημοφιλές κινηματογραφικό είδος στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960. Τα τραγούδια του έγιναν αμέσως επιτυχίες, οι χοροί του χορεύτηκαν στα πάρτυ και άνθρωποι όλων των ηλικιών μιμήθηκαν τις μόδες του. Αυτά τα μιούζικαλ δεν ήταν απλές απομιμήσεις του Χόλυγουντ. Αντίθετα, το είδος απεικόνισε σημαντικούς κοινωνικούς και πολιτιστικούς προβληματισμούς και είχε σημαντική επίδραση στη λαϊκή κουλτούρα στην Ελλάδα. Τις δύο δεκαετίες της επιτυχίας του, το μιούζικαλ εξέφρασε την αισιοδοξία των καιρών ενώ παράλληλα συνέλαβε τις εντάσεις από την ταχεία κοινωνική α...

Πώς αποτυπώνει τις διαδοχικές μεταμορφώσεις της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομικής και πολιτιστικής ζωής, και ειδικότερα την εικόνα, την ιστορική πορεία της επιχειρηματικότητας και των επιχειρηματιών ο ελληνικός κινηματογράφος στις δύο μεταπολεμικές δεκαετίες; Σ' αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον ερώτημα η Αγγελική Μυλωνάκη καταθέτει τη δική της απάντηση και συνθέτει μια κινηματογραφική εκδοχή της ιστορίας του "επιχειρείν" στη μεταπολεμική Ελλάδα. Το βιβλίο φέρνει στο φως το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα, καθώς αυτό εναλλάσσεται και εξελίσσεται στα πρόσωπα αγαπημένων ηθο...

Είναι υποχρεωτικό η μυθοπλασία, σε μια "ταινία εποχής", να σεβαστεί την ιστορική πραγματικότητα; Ποια ήταν η σχέση του Γκρέκο με την Καθολική Εκκλησία στα χρόνια που έζησε στο Τολέδο; Αληθεύει ότι η Ιερά Εξέταση, με κύριο όργανό της τον Νίνιο ντε Γκεβάρα, δίκασε τον καλλιτέχνη; Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος υπήρξε πραγματικά ένα είδος Ζορρό, υπερασπιστής των αδυνάτων και του φωτός; Στο κείμενο της διάλεξης που έδωσε με αφορμή τον "Ελ Γκρέκο" του Γιάννη Σμαραγδή, ο Νίκος Χατζηνικολάου ανασκευάζει τις ιστορικές ανακρίβειες της ταινίας, επικρίνει την προσφυγή σε εύκολους εντυπ...

Η μελέτη αυτή αποπειράται μια παράλληλη ανάγνωση του μυθιστορήματος του Καζαντζάκη "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" (1946) και της ταινίας του Κακογιάννη "Zorba the Greek / Αλέξης Ζορμπάς" (1964), με βάση την ιστορία της πρόσληψής τους. Εξετάζονται θέματα όπως η αρχική υποδοχή των δύο έργων από λογοτεχνικούς και κινηματογραφικούς κριτικούς της Ελλάδας και του εξωτερικού, οι "θερμές" αντιδράσεις που προκλήθηκαν από μερίδα Ελλήνων θεατών της ταινίας και ενισχύθηκαν από τον ελληνικό Τύπο της εποχής, οι μεταγενέστερες κρίσεις για τα δύο έργα, ενώ, παράλληλα, εντοπίζονται ε...

Οι αναφερόμενες ταινίες είναι με τη σειρά της καταγραφής τους οι παρακάτω: Πρώτο βλέμμα: -Τα ντοκιμαντέρ των Αδελφών Μανάκη. -"Ανάθεμα" του Ζοζέφ Χεπ. -"Το ελληνικό θαύμα" και "Η μικρασιατική καταστροφή" του Δημήτρη Γαζιάδη. -"Κοινωνική σαπίλα" του Στέλιου Τατασόπουλου. Δεύτερο βλέμμα: -"Quo vantis Σπυριντιών", "Ο Σπυριντιών μπέμπης", "Ο Σπυριντιών χαμαιλέων" του Σπύρου Δημητρακόπουλου. -"Ο γάμος του Μιχαήλ και της Κοντσέττας" του Μιχαήλ Μιχαήλ. -"Οι περιπέτειες του Βιλάρ" του Νίκου Σφακιανάκη. -"Μαρία Πενταγιώτισσα" και "Ο μάγος της Αθήνας" του Αχιλλέα Μαδρά. -"...

Ξαναβλέποντας τον Παλιό Ελληνικό Κινηματογράφο (ΠΕΚ) συνειδητοποιούμε για μια ακόμη φορά τη ραγδαία αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, αλλά συγχρόνως και την εξέλιξη μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα της αισθητικής και, ειδικότερα, της κινηματογραφικής θεωρίας. Κατά την άποψή μας, η ελληνική κοινωνία πέρασε με "συνοπτικές διαδικασίες" από μια σχεδόν προνεοτερική κατάσταση σε μια sui generis μετανεοτερική, χωρίς στο μεταξύ να προλάβει να αφομοιώσει πλήρως τους χυμούς της νεοτερικότητας. Ο πολιτικός και πολιτισμικός συντηρητισμός της περιόδου 1950-1974 αντικα...

Η ταυτότητα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου είναι πολύ πιο περίπλοκη και αντιφατική απ' όσο συνήθως φαίνεται. Αν θέλουμε να την κατανοήσουμε πληρέστερα, θα πρέπει να διερευνήσουμε το πλαίσιο των περιορισμών και των προταγμάτων μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε. Όψεις, λοιπόν, του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, με την έννοια αφενός των επάλληλων θεματικών του πλευρών και αφετέρου των διαφορετικών οπτικών θεώρησής του. Μια πρώτη συλλογή μελετών-αναστοχασμών για έναν κινηματογράφο που σημάδεψε τη μεταπολιτευτική καλλιτεχνική μας κουλτούρα. Ένα καλλιτεχνικό κινηματογραφικ...

Με τον τόμο αυτό ολοκληρώνεται μια τριλογία για τον ελληνικό κινηματογράφο (παλιό, νέο, σύγχρονο). Αν ο λεγόμενος Νέος Ελληνικός Κινηματογράφος, όπως είδαμε στον προηγούμενο τόμο, υπήρξε σε γενικές γραμμές νεοτερικός, καλλιτεχνικός, αντισυμβατικός, πολιτικοποιημένος και "κινηματογράφος του δημιουργού", ο Σύγχρονος θα πρέπει να θεωρηθεί μάλλον ως μετανεοτερικός (κυρίως στη λαϊκή έκδοση του όρου), εμπορικότερος, καλλιτεχνικά συμβατικότερος και σίγουρα απολιτικός. Σε πολλές από τις ταινίες του τελευταίου η σοβαρότητα των θεμάτων τους εξανεμίζεται σε μια ελαφρότητα που δι...

Η έκδοση αυτή έγινε με την ευκαιρία του αφιερώματος στο Χρήστο Βακαλόπουλο στην Αθήνα, στις 11 Φεβρουαρίου 2000, στον κινηματογράφο "Παλλάς". Το αφιέρωμα περιελέμβανε την προβολή των τεσσάρων ταινιών του σκηνοθέτη και έκθεση των βιβλίων που εξέδωσε. Περιέχονται τα κείμενα: - Κωστής Παπαγιώργης, "Γεια σου Ασημάκη" - Ηλίας Κανέλλης, "Όχι κριτικές, μόνο ψίθυροι" - Ευγένιος Αρανίτσης, "Δυο λόγια για τον Χρήστο, εν θερμώ - Μανώλης Σαββίδης, "Ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε" - Μιχάλης Δημόπουλος, "Τα μάτια δεν θέλουν πάντα να κλείνουν" - Αντώνης Κιούκας, "Στιγμιότυπα" - Νίκ...

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος είναι πλέον ένας ζωντανός μύθος, λόγω της ιδιαίτερης κινηματογραφικής του ματιάς και του ασυνήθιστου χαρακτήρα της πνευματικής του βιογραφίας. Ψάχνοντας ανάμεσα στα υπολείμματα του αποστεωμένου παρελθόντος, μπορούμε να ξαναβρούμε αμυδρά ίχνη εκείνης της αρχικής έννοιας που η αστική κουλτούρα έκανε τα πάντα για να αποκρύψει και να θάψει...