Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς αποτυπώνει τις διαδοχικές μεταμορφώσεις της ελληνικής κοινωνίας, της οικονομικής και πολιτιστικής ζωής, και ειδικότερα την εικόνα, την ιστορική πορεία της επιχειρηματικότητας και των επιχειρηματιών ο ελληνικός κινηματογράφος στις δύο μεταπολεμικές δεκαετίες; Σ' αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον ερώτημα η Αγγελική Μυλωνάκη καταθέτει τη δική της απάντηση και συνθέτει μια κινηματογραφική εκδοχή της ιστορίας του "επιχειρείν" στη μεταπολεμική Ελλάδα. Το βιβλίο φέρνει στο φως το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα, καθώς αυτό εναλλάσσεται και εξελίσσεται στα πρόσωπα αγαπημένων ηθο...

Η βιοτεχνική παραγωγή του ελληνικού εμπορικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1960 πρότεινε διά μέσου των δημοφιλών ειδών της μία σειρά από ρεαλιστικές κατασκευές, στοχεύοντας στην ψυχαγωγία ενός κοινού που αναζητούσε την παρηγοριά κι "ένα κομμάτι ζωής" στη μεγάλη οθόνη. Από τα μέσα της συγκεκριμένης περιόδου, ο δικαστικός κύκλος, όπως παγιώθηκε από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Νίκο Φώσκολο, το γεωμετρικό μελόδραμα ως ένα "κινούμενο φωτο-ρομάντσο" και η μαλακή ερωτική ταινία της δεκαετίας του 1970 με την κοσμοπολίτικη αισθητική της παρήγαγαν μία σειρά από "αντεστραμμένα...

Η μελέτη αυτή αποπειράται μια παράλληλη ανάγνωση του μυθιστορήματος του Καζαντζάκη "Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" (1946) και της ταινίας του Κακογιάννη "Zorba the Greek / Αλέξης Ζορμπάς" (1964), με βάση την ιστορία της πρόσληψής τους. Εξετάζονται θέματα όπως η αρχική υποδοχή των δύο έργων από λογοτεχνικούς και κινηματογραφικούς κριτικούς της Ελλάδας και του εξωτερικού, οι "θερμές" αντιδράσεις που προκλήθηκαν από μερίδα Ελλήνων θεατών της ταινίας και ενισχύθηκαν από τον ελληνικό Τύπο της εποχής, οι μεταγενέστερες κρίσεις για τα δύο έργα, ενώ, παράλληλα, εντοπίζονται ε...

Το παρόν βιβλίο είναι μια απόπειρα διερεύνησης της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής. Στις δύο ενότητές του, "Από τον πρώιμο ελληνικό κινηματογράφο στην περίοδο της μαζικής παραγωγής του" και "Από τον Νέο στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο", παρουσιάζεται και αναλύεται από όσο το δυνατόν περισσότερες οπτικές γωνίες ο ελληνικός κινηματογράφος ως πολιτιστικό-καλλιτεχνικό φαινόμενο που αντικατοπτρίζει την κοινωνική, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διαδρομή της Ελλάδας. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του τόμου είναι η ποικιλία των μεθοδολογικών προσεγγίσεων του ελλην...

Η μελέτη αυτή μπορεί να έχει ως υλικό της τον ελληνικό λαϊκό κινηματογράφο, που έπαλλε χορδές στον χώρο του ανείπωτου και που σε συγκινούν πριν τον σκεφθείς, αλλά δεν αναφέρεται ευθέως σε αυτόν, καθώς αντικείμενό της είναι κυρίως οι ψυχισμοί, οι ψυχικές προτυποποιήσεις και οι πραγματικότητες που συστήνουν οι φαντασιώσεις της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτές αποτυπώνονται στη μεγάλη οθόνη.

Στο βιβλίο αυτό ο Μίμης Τσακωνιάτης αναδεικνύει με συναρπαστικό τρόπο το πώς ο βιογράφος του ελληνικού φωτός, Γιάννης Σμαραγδής, επιχειρεί για πρώτη φορά στην ιστορία του κινηματογράφου μας, με όχημα του τον άγιο των ελληνικών γραμμάτων Αλ . Παπαδιαμάντη, να επανασυνδέσει το βλέμμα του Έλληνα θεατή με την υπέρτατη ιδέα της Ομορφιάς.

Παρά τη σύνταξη ενός διεξοδικού καταλόγου με απαιτήσεις εξαντλητικής καταγραφής, η ανά χείρας μελέτη δεν αποτελεί μόνο ένα γενικό χρονικό των αναπαραστάσεων του ομοερωτισμού στον ελληνικό κινηματογράφο. Ο σχολιασμός και η κατάταξη σε κατηγορίες οκτακοσίων πενήντα ταινιών αποσκοπεί τόσο στη θεματολογική τους χαρτογράφηση όσο και στην ανασύσταση του "ομοφυλόφιλου κανόνα" της ελληνικής κινηματογραφίας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου επιχειρήθηκε ο συγκερασμός δύο μεθοδολογικών κατευθύνσεων: η ιστοριογραφική συνέχεια (από την "απόκρυψη" στην "ορατότητα" της ομοφυλοφιλίας) κα...

Η πολυδιαφημισμένη λαγνεία για τη δεκαετία του 1980 επιβάλλει τη μέχρι προηγουμένως ξεπερασμένη ή καλύτερα ξεχασμένη λέξη βιντεοταινία. Με μια αχνή σύγχυση από τη νέα γενιά να περιπλέκει μορφές κι αισθητική, η "κασσέτα" εμφανίζεται ως ένα φτωχό, πλακατζίδικο και ίσως χοντροκομμένο κομμάτι του παρελθόντος, υπερήφανο να διεκδικεί μία θέση στην ελληνική δημοφιλή κουλτούρα του 21ου αιώνα. 29 χρόνια από την εμφάνισή της, η βιντεοταινία επαναφέρει τα ερωτήματα: ποιος, από πότε και γιατί; Με την αυξανόμενη ζήτηση του κοινού για ελληνική ταινία με εύληπτο νόημα, με το γοητευτικό πε...

Η ταινία "Πολίτικη κουζίνα", πέρα από τη μικρή ή μεγάλη επιτυχία που είχε σε άλλες χώρες, υπήρξε για την ελληνική πραγματικότητα ένα ολικό κοινωνικό φαινόμενο. Η προσέγγιση του ιστορικού πλαισίου εντός του οποίου η ταινία κατασκευάστηκε και διανεμήθηκε, η αφηγηματική και σημειωτική ανάλυση της ίδιας της ταινίας, οι όροι παραγωγής της, η χρήση και διαχείριση των εκφραστικών της μέσων και, τέλος, η πρόσληψη και η λειτουργία της στην ελληνική πραγματικότητα της εποχής απαιτούν την προσέγγισή της με μία διεπιστημονική ματιά που ξεφεύγει από τις συνήθεις προσεγγίσεις των πολλαπλ...

Η ευφορία που νιώθουμε κατά τη θέαση της αισθηματικής μουσικής κωμωδίας του Ντίνου Δημόπουλου "Μια τρελλή, τρελλή οικογένεια" (1965), δεν οφείλεται μόνο στην επιδέξια κινηματογράφηση της πλοκής και στο συναρπαστικό ρυθμό των κινήσεων των ηθοποιών, που εκφέρουν τους γλαφυρούς διάλογους του Νίκου Τσιφόρου και του Πολύβιου Βασιλειάδη. Η απόλαυσή μας προκαλείται και από έναν άλλο, κρίσιμο αλλά αδήλωτο παράγοντα: την ποιητική συμπεριφορά των χρωμάτων. Τα τελευταία, χάρη στη νοηματική τους ευαισθησία και τη δυναμική των λαμπερών τους εντάσεων (αποτελέσματα της διασταύρωσης της σκ...

Η μελέτη αυτή προσπαθεί να ρίξει φως στη γέννηση και στον προαναγγελθέντα θάνατο ενός ανεπανάληπτου καλλιτεχνικού και κοινωνικού φαινομένου που κυριάρχησε στην Ελλάδα δύο ολόκληρες δεκαετίες. Του λεγόμενου "παλιού ελληνικού κινηματογράφου", που στην κρίσιμη εποχή μας επιμένει και εξακολουθεί να μας διδάσκει τον λαϊκό ηθικο-εθιμικό κώδικα της συμπεριφοράς και επικοινωνίας που όλα αυτά τα χρόνια τον είχαμε παραμερίσει. Το βιβλίο ρίχνει επίσης φως στις προπολεμικές ρίζες της ελιτίστικης αρνητικής κριτικής που αναπτύχθηκε στις δεκαετίες '70 και '80, η οποία στόχευε να απαξιώσ...

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος είναι πλέον ένας ζωντανός μύθος, λόγω της ιδιαίτερης κινηματογραφικής του ματιάς και του ασυνήθιστου χαρακτήρα της πνευματικής του βιογραφίας. Ψάχνοντας ανάμεσα στα υπολείμματα του αποστεωμένου παρελθόντος, μπορούμε να ξαναβρούμε αμυδρά ίχνη εκείνης της αρχικής έννοιας που η αστική κουλτούρα έκανε τα πάντα για να αποκρύψει και να θάψει...

Γιατί ο Καβάφης είναι σήμερα ο Έλληνας ποιητής με τη μεγαλύτερη παγκόσμια ακτινοβολία; Έχουμε κατανοήσει σε βάθος την ουσία του ποιητικού του έργου ή απλώς αναπαράγουμε μηχανικά τη στερεότυπη ανάγνωση του Πνεύματος των Καιρών; Ο Μίμης Τσακωνιάτης με την απαράμιλλη, σαγηνευτική γραφή του απαθανατίζει στο νέο του βιβλίο το πόσο κρυστάλλινα και με λεπτής απόχρωσης αίσθημα ο "Αρχιτέκτονας της Ψυχής" Γιάννης Σμαραγδής σκιαγραφεί στο διαμαντένιο του φιλμ την ψυχολογία του "μεγάλου Αλεξανδρινού", αλλά και το πώς η ίδια η ταινία επιδιώκει να τον τοποθετήσει στη Μήτρα, μέσα στο Ε...

Γιατί φωνάζει στη σκηνή η Λένα Κιτσοπούλου; Πόσο Λούλα Αναγνωστάκη και Δηµήτρη Δηµητριάδη έχουµε ακόµα να δούµε; Είναι πολιτικές ταινίες ο "Κυνόδοντας" κι η "Στρέλλα"; Μπορεί ένα µυθιστόρηµα του Αύγουστου Κορτώ να βοηθήσει στην αναζήτηση της κρυµµένης ιστορίας του AIDS στην Ελλάδα; Πόσα βιβλία λεσβιακής λογοτεχνίας πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη της µια συγγραφέας και τι τη νοιάζει αυτό την Άντζελα Δηµητρακάκη; Τι σηµαίνει, τέλος, ο όρος "αναταραχή αρχείου" και γιατί µας βοηθάει να καταλάβουµε τη θεαµατική επιστροφή της ελληνικής οικογένειας στον κινηµατογράφο, στο θέατρο, σ...

Το "αγγελοπουλικό" πλάνο είναι ίσως το πλέον πολυσυζητημένο χαρακτηριστικό του έλληνα σκηνοθέτη. Αναλύσεις επί αναλύσεων, από τις πιο αδύναμες μέχρι τις πιο αριστουργηματικές, αδυνατούν να προσεγγίσουν το κινηματογραφικό έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, δίχως να περάσουν -αναγκαστικά- από το κεφάλαιο κάδρο-εικόνα-πλάνο. Χωρίς να ξεφεύγει από τον κανόνα αυτόν, ο Θανάσης Βασιλείου επιχειρεί μία ανάγνωση του έργου του έλληνα σκηνοθέτη μέσα από μια ξεκάθαρα εικαστική ματιά. Λαμβάνοντας υπόψη τις ομολογημένες επιρροές τόσο του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά όσο και του διευθυντή φωτ...

Το "αγγελοπουλικό" πλάνο είναι ίσως το πλέον πολυσυζητημένο χαρακτηριστικό του έλληνα σκηνοθέτη. Αναλύσεις επί αναλύσεων, από τις πιο αδύναμες μέχρι τις πιο αριστουργηματικές, αδυνατούν να προσεγγίσουν το κινηματογραφικό έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, δίχως να περάσουν -αναγκαστικά- από το κεφάλαιο κάδρο-εικόνα-πλάνο. Χωρίς να ξεφεύγει από τον κανόνα αυτόν, ο Θανάσης Βασιλείου επιχειρεί μία ανάγνωση του έργου του έλληνα σκηνοθέτη μέσα από μια ξεκάθαρα εικαστική ματιά. Λαμβάνοντας υπόψη τις ομολογημένες επιρροές τόσο του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά όσο και του διευθυντή φωτο...

Στην παρούσα έρευνα και μελέτη επιχειρούμε μια προσπάθεια ενοποίησης του τεμαχισμένου καθρέφτη της κοινωνικής και πολιτισμικής πραγματικότητας μέσα από κινηματογραφικές ταινίες. Ενδεχομένως, να μην είναι δυνατή η συγκόλληση των επιμέριυς κομματιών ώστε να έχουμε πλήρη και ολοκληρωμένη την κοινωνική και πολιτισμική εικόνα. Ωστόσο, όμως, τα κομμάτια του παζλ της κινηματογραφικής κοινωνίας ενώνονται, μορφοποιούνται και σχηματίζουν ένα μωσαϊκό, που αν και ασπρόμαυρο, είναι ζωντανό, πολύχρωμο και αντανακλά την κοινωνική εικόνα, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Εξάλλου, η κά...