Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το καλοκαίρι είναι γεμάτο χρώματα και μυρωδιές στην Κορνουάλη. Στην ακτή κάπου ανάμεσα σε γη, θάλασσα και ποτάμι, εκεί έχει στήσει τον φανταστικό της κόσμο η Στέλλα, μια γυναίκα από άλλη εποχή, μια γυναίκα σημερινή. Αυτή τη γαλήνη θα ταράξει ο ερχομός της παλίρροιας, μιας θύελλας αναπάντεχης έντασης, η άφιξη του συζύγου της κόρης της, του γνωστού ζωγράφου Ήβαν. Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει: θα νικήσουν οι δισταγμοί και ο φόβος ή ο μεγάλος έρωτας, το πρωτόγνωρο και το άγνωστο; [...] (Ρούλα Πατεράκη)

Το ηθικό δίλημμα του Άμλετ, να πάρει εκδίκηση για τον δολοφονημένο του πατέρα δίχως ταυτόχρονα να παραβεί τις ηθικές αρχές του, να αποδώσει δικαιοσύνη σύμφωνα με τη λογική και τον νόμο και όχι σύμφωνα με τα πάθη της συγκυρίας, είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. Το ερώτημα του Άμλετ, να ζει κανείς ή να μην ζει σε ένα κόσμο που κυβερνά η διαφθορά, σήμερα που διάφοροι αυτόκλητοι κήνσορες αναλαμβάνουν "στο όνομα του λαού" να πάρουν τη δικαιοσύνη στα χέρια τους, αποκτά συγκεκριμένη αξία για τον σύγχρονο αναγνώστη. Η νέα τολμηρή μετάφραση του πιο γνωστού σεξπιρικού έργου...

Η λογοτεχνική απεικόνιση του έρωτα, διά χειρός Σαίξπηρ, σε όλο της το μεγαλείο: 154 σονέτα. Αποσπάσματα από το best seller της Ελισαβετιανής εποχής, "Αφροδίτη και Άδωνης". Σκηνές από 13 θεατρικά έργα, που παίζονται από την εποχή του έως σήμερα και δεν έπαψαν ποτέ να συγκινούν την ανθρώπινη ψυχή. Μέσα από μια γοητευτική αλληλουχία σκηνών και λόγων που υμνούν την ερωτική αγάπη, η νέα, μεταξόδετη, πολυτελής και πλούσια εικονογραφημένη έκδοση ανθολογεί το σύνολο του θεατρικού και ποιητικού έργου του Σαίξπηρ, μυώντας τον αναγνώστη σ' ένα ευγενές είδος τέχνης -την τέχνη του β...

Είναι το τρίτο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυδραδευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε ως επωδός της τριλογίας, μετά τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και το "Ένα ιρλανδέζικο κρανίο" και αποτελεί την κορωνίδα της αγριότητας που διέπει τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας. Δύο αδελφοί, ο Κόλμαν και ο Βαλέν, ζουν μαζί στο πατρικό τους σπίτι και έχουν μοναδικό σκοπό τους να πληγώνουν με κάθε τρόπο ο ένας τον άλλο. Οι προσπάθειες του ιερέα Γουέλς και της μικρής Γκερλήν να συμφιλιώσουν τους δύο αδελφούς δεν καρποφορούν. Έτσ...

Είναι το δεύτερο έργο στην "Τριλογία του Λήνεην" του νεαρού και πολυβραβευμένου Μάρτιν ΜακΝτόνα. Γράφτηκε μετά από τη "Βασίλισσα της ομορφιάς" και πριν από τη "Μοναξιά στην άγρια Δύση" και εκτυλίσσεται κι αυτό σε μια απομονωμένη περιοχή της Ιρλανδίας, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις, οικογενειακές και κοινωνικές διέπονται από πρωτοφανή αγριότητα. Κύριο πρόσωπο του έργου ο Μικ, που εργάζεται στο κοιμητήριο του Λήνεην κάνοντας εκταφές, και μια νύχτα πρέπει να ξεθάψει τα οστά της γυναίκας του Ούνα, που οι κακές γλώσσες λένε ότι ο ίδιος δολοφόνησε. Με βοηθό του τον νεαρό Μάρτιν, ο Μ...

Η Λούλου, ο Ρόμπι, ο Μαρκ και ο Γκάρυ μιλάνε μια γλώσσα που θα σόκαρε τον μέσο αστό. Όμως γι' αυτούς είναι ο κώδικας συνεννόησής τους. Άνθρωποι που έχουν αφεθεί στον τεχνητό παράδεισο των ουσιών, όταν συνέρχονται είναι άδειοι από συναισθήματα, από γλώσσα επικοινωνίας και από θέληση. Η αυτοσυντήρησή τους έχει υποχωρήσει στο μηδέν, τρέφονται με έτοιμα φαγητά και συσκευασμένα ζαχαρωτά που κλέβουν, αμελούν την καθαριότητα στο σπίτι και στα ρούχα τους, και γενικά δεν προνοούν για τίποτα εκτός από την εξασφάλιση των χημικών που θα τους οδηγήσουν πάλι στην περιστασιακή ψευδαίσθηση...

...Έχετε δει ποτέ αδέσποτη καρδιά; Κάθε μικροκοιλότητα, κάθε σταγόνα από αίμα, γίνεται μωβ σαν τον αμέθυστο που οι ζευγαρωμένοι εργένηδες κρεμούν στ' αφτιά...

Του κόσμου το στεφάνι λιώνει -Κύριέ μου: Μαράθηκε το στέμμα του πολέμου, του στρατιώτη έπεσε τ' άστρο: αγόρια τώρα και κοπέλες έγιναν ίσα με άντρες: έφυγε η εξαίρεση και τίποτα σπουδαίο δεν έμεινε εδώ κάτω για να το ιδεί η σελήνη... ερμιά μου πάει να κάνει τη ζωή καλύτερη: πρόστυχο να 'σαι Καίσαρας· μην όντας ο ίδιος η Τύχη, είναι κοπέλι της, θεληματάρης της. Είναι μεγάλο εγώ να κάνω αυτή την πράξη που δίνει τέλος σ' όλα τ' άλλα που έχουν γίνει, μποδάει τις ατυχίες και αποκλεί την αλλαγή: κοιμάσαι και ποτέ σου δεν γεύεσαι κοπριά, που τρέφει τον ζητιάνο και τον Καίσαρα.

... Αν η χάρη που σου ζητάμε, ήταν να σώσεις τους Ρωμαίους, με χαλασμό των Βόλσκων όπου υπηρετείς, ε, τότε να καταδικάσεις πρέπει εμάς, που θέλουμε να σ' ατιμάσουμε: όχι η αίτησή μας είναι να τους φιλιώσεις: Να μπορούν να ειπούν οι Βόλσκοι "εμείς εδείξαμε έλεος". Κι οι Ρωμαίοι "εμείς δεχτήκαμε το έλεος". Κι απ' τα δυο τα μέρη να 'σαι για σένα δόξα και να σου φωνάζουν ζήτω "ευλογημένος να 'σαι που 'καμες ειρήνη!" Τρανέ μου γιε, το τέλος ξέρεις του πολέμου αβέβαιο· όμως βέβαιο τούτο: πως αν πάρεις τη Ρώμη, θα 'χεις κέρδος σου ένα απαίσιο όνομα, που όσες φορές το λένε, τόσες θ...

Αυτή 'ν΄η αιτία, ΄ν΄η αιτία ψυχή μου· ας μην ειπώ τ' όνομά της εσάς, αστέρια αγνά. Αυτή ΄ν΄η αιτία. Μα δε θα χύσω το αίμα της, δε θα πληγώσω το δέρμα της το ασπρότερο από χιόνι κι απαλό σαν αγαλμάτου αλάβαστρο. Όμως πρέπει να πεθάνει, αλλιώς θα ξεγελάσει κι άλλους άντρες. Το φως να σβήσω και μετά το φως να σβήσω: αν σβήσω εσένα, φλόγας όργανο, μπορώ ξανά το πρώτο φως σου ν' ανάψω αν μετανιώσω· μ' αν μια σε σβήσω εσένα, υπέροχο αριστούργημα εξαίσιας πλάσης, πού πια να βρω τη φωτιά του Προμηθέα για να σου ξαναδώσω ζωή! Άμα κόψω το ρόδο, δεν του ξαναδίνω τη ζωντανή του ορμή, μ...

Και σε τούτη την πρώτη του τραγωδία και σ' όλο το έργο του Σαίξπηρ, κυρίαρχο είναι το θέμα της εξουσίας. Η χτυπητή διαφορά ανάμεσα στην αιχμάλωτη Ταμόρα, που την έχει αρπάξει η συμφορά, και στην Ταμόρα παντοδύναμη ρήγισσα της Ρώμης φανερώνει πόσο αλλιώτικοι φανερώνονται οι άνθρωποι κάτω από διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις. Εδώ η υποκρισία, η πανουργία, η ραδιουργία, η λαγνεία κι η ακολασία, η ακόρεστη πείνα για εκδίκηση και κακουργία έχουν τόσο κυριέψει την ύπαρξη αυτής της βασίλισσας, που δεν τις έχουν αφήσει τίποτε ανθρώπινο. Το κακούργο πνεύμα της, ντυμένο με την α...

Παρθένα μου, την έχεις βάλει σε τέτοιο χορό που είναι να θαμάξεις: οι καλύτεροι αυλικοί, τότε που η αυλή αυλιζότανε στο Ουίνζορ, δε μπόρεσαν να τη μπάσουν σε τέτοιο χορό· κι όμως εκεί 'τανε ιππότες, ήτανε λόρδοι, ήταν αρχόντοι με τ' αμάξια τους, σου ορκίζομαι αμάξι στ' αμάξι, γράμμα στο γράμμα, δώρο στο δώρο· και να μοσχοβολάν τόσο γλυκά -όλο μόσκο- κι όλο φρου φρου, σου ορκίζομαι, μες στο μετάξι και στο μάλαμα· και με τέτοιες απρεπείς ουρολογίες· και με τέτοιο κρασί και ζάχαρη και, εγώ σ' το βεβαιώνω, ποτέ δε μπόρεσαν να πάρουν έν' ανάβλεμμά της. Στην ίδια εμένα, σήμερα το...

Το υπεύθυνο πνεύμα του ποιητή, το πνεύμα που χτυπάει τις δυνάμεις του κακού, την κατάχρηση εξουσίας και την ακολασία, στην προσπάθεια του ν' αντισταθεί στην αφηνιασμένη εξαχρείωση που ακολούθησε τη θύελλα της Αναγέννησης, πλάθει χαρακτήρες σαν τον Περικλή, και προπάντων τη Μαρίνα, το διαμάντι που πέρασε μέσα απ' το ποτάμι, τον βούρκο και βγήκε χωρίς να πάθει η αγνότητα και η λαμπρότητα του, αυτή την ωραία μέσα στις ωραίες παρθενικές μορφές του Σ., που όσο κι αν σπανίζουν στον καιρό μας, υπάρχουν ωστόσο κι επιβάλλονται και δημιουργούν.

...Έλα να πάμε στα δεσμά μας: οι δυο μας μόνοι σαν πουλάκια στο κλουβί, θα κελαηδούμε. Όταν μου λες να σ' ευλογώ, θα γονατίζω να σου λέω συχώρεσέ με. Έτσι θα ζούμε και θα λέμε προσευχές, και τραγουδάκια και παλιά παραμυθάκια. Και τους καημένους ανθρωπάκηδες θ' ακούμε να κουβεντιάζουν για τα νέα του παλατιού· και θα τα κουβεντιάζουμε κι εμείς μαζί τους - ποιος χάνει, ποιος κερδίζει, ποιος είναι στα πράματα, ποιος είν' απέξω - και μονάχα εμείς θα νιώθουμε το μυστήριο των όντων, σάμπως να 'μαστε κατάσκοποι του θεού· και μέσ' από τους τοίχους της φυλακής μας θα θωρούμε την παλ...

Στο "Όνειρο" ο Σαίξπηρ καταπιάνεται το ερωτικό θέμα με θαυμαστή μαστοριά κι ελευθερία. Πλέκει την ιστορία του με ανθρώπινα πλάσματα όλων των τάξεων, βασιλιάδες, αστούς, λαό, δαιμόνια και ξωτικά παραμυθένια, που όλοι και όλα βρίσκονται σε μιαν ευγενικιά και καλόβολη οικειότητα σχέσεων μεταξύ τους, και συνθέτει μια ερωτική ιστορία τόσο χαριτωμένη, τόσο πλημμυρισμένη μ' ευφρόσυνη διάθεση, που δεν έχει το όμοιό της. Ο ποιητής μαγεμένος κι ο ίδιος από τη μαγεία της φύσης και της νιότης, σκύβει με συγκαταβατική αγάπη στη φτηνή ανθρώπινη ζωή, την ανεβάζει στο μαγικό πατάρι της σκη...

"... Η τιμή με τσιγκλάει να κάνω μπρος. Ναι, αλλά τι αν η τιμή με τσιγκλάει του ξεκαμού όταν κάνω μπρος, τι γίνεται τότε; Μπορεί η τιμή να κολλήσει ένα πόδι; Όχι. Η ένα χέρι; Η να πάρει τον πόνο από μια λαβωματιά; Όχι. Ώστε η τιμή δεν ξέρει τη χειρουργική τέχνη; Όχι. Τι' ναι η τιμή; Μια λέξη. Τι 'ναι αυτή η λέξη τιμή; Αέρας. Ομορφοστολισμένος λογαριασμός! Ποιος την έχει; Αυτός που πέθανε την Τετάρτη. Την αισθάνεσαι; Όχι. Την ακούει; Όχι. Είναι λοιπόν πράμα αναίσθητο; Ναι, για τον πεθαμένο. Μα δε θα ζήσει με τους ζωντανούς; Όχι. Γιατί; Η συκοφαντία δε θα το ανεχτεί. Γι' αυτό...