Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η επιθυμία του εκδοτικού μας οίκου να εκδώσει ένα συλλεκτικό και συνθετικό corpus για τη ζωή και το έργο του Κώστα Καρυωτάκη, ώθησε το φιλόλογο και συγγραφέα Παναγιώτη Καρματζό (μετάλλιο Ανωτάτης Παιδείας της Αιγύπτου) να προχωρήσει σε μια επίπονη έρευνα, για να παρουσιάσει το πολυσέλιδο αυτό πόνημα, "Αναζητήσεις στη ζωή και στο έργο του Καρυωτάκη". Ένα πόνημα, που περιλαμβάνει εκτός από τη χρονογραφική προσέγγιση, τις τρεις αρχέτυπες ποιητικές συλλογές ("Ο πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων", "Νηπενθή", "Ελεγεία και Σάτιρες") σε φωτομηχανική αναπαραγωγή, τις υπόλοιπες...

Ο Καρυωτάκης ανέπτυξε στα "Ελεγεία και Σάτιρες" μια καινοτόμο και ειδολογικά προωθημένη ποιητική τέχνη, θεμελιωμένη στη διαλογική σύγκλιση σατιρικής και ελεγειακής ποίησης. Με άξονα τις κατακτήσεις του Συμβολισμού και σε διαρκή διάλογο τόσο με ποιητές το έργο των οποίων είχε αποφασιστική σημασία στη διαμόρφωση του Μοντερνισμού, όπως του J. Laforgue και των Γάλλων fantaisistes, όσο και με Έλληνες ομοτέχνους του, κυρίως με τον Μ. Μαλακάση και τον Ρ. Φιλύρα, ο Καρυωτάκης διαμόρφωσε μια οντολογική και καλλιτεχνική αντίληψη διανοικτότητας: ό,τι είχε βαρύτητα εδώ για τον μοντέρνο...

Η συνύπαρξη στο ανά χείρας βιβλίο δύο τόσο διαφορετικών ποιημάτων, γραμμένων από δύο τόσο διαφορετικούς ποιητές, θα μπορούσε να είναι τυχαία, δηλαδή αυθαίρετη· αλλά δεν είναι, νομίζω. Εκτός του ότι τα δύο ποιήματα προέκυψαν από και μέσα σε δυο συγκεκριμένους τόπους (που όμως κι αυτοί διαφέρουν διαμετρικά), υπάρχει κάτι ακόμη που τα συνδέει - κατά κάποιον, έστω, τρόπο: αυτό που συμβαίνει με τους τίτλους τους. Το ποίημα του Καρυωτάκη είχε "τελικό τίτλο", σε αυτόγραφο που μάλλον έχει χαθεί, Επαρχία· φαίνεται ότι ο ποιητής ήθελε (δικαίως, θα έλεγα) το κείμενό του να α...

Η μελέτη αυτή πρωτοπαρουσιάστηκε με τη μορφή προφορικής -χωρίς γραπτό κείμενο- διάλεξης τον Δεκέμβριο του 2003 στην αίθουσα του "Ιωνικού Συνδέσμου" Νέας Ιωνίας στο πλαίσιο των διαλέξεων του "Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος". Καταγράφηκε και δημοσιεύτηκε τμηματικά υπό μορφήν επιφυλλίδων τον επόμενο χρόνο στην εφημερίδα "Το Βήμα". Στην παρούσα ενιαία ανατύπωσή της διατηρείται η επιφυλλιδογραφική της μορφή. Επισυνάπτω τα δύο κείμενα του παραρτήματος (δημοσιευμένα και αυτά στο "Βήμα"), γιατί συνδέονται οργανικά με το θέμα της μελέτης, επεξηγώντας ή συμπληρώνοντας κάποιες του πλευρέ...

Η ποίηση του Καρυωτάκη είναι η ποίηση των συναισθημάτων μιας μεμονωμένης ανθρώπινης περίπτωσης, που κατορθώνει να αρθεί σε ένα οντολογικό επίπεδο χωρίς τη βοήθεια της διασύνδεσής της με μια συλλογική εμπειρία, όπως συμβαίνει με την ποίηση του Σεφέρη. Ακόμη: είναι η ποίηση μιας εκφραστικής που κατορθώνει να δώσει μιαν αίσθηση ποιητικού εκσυγχρονισμού παραπλήσια με την μοντερνιστική εις πείσμα της παραδοσιακής τεχνοτροπίας της. Πώς συμβαίνουν αυτά, είναι ένα αξιοθαύμαστο μυστήριο. Στην εξιχνίαση αυτού του σύνθετου μυστηρίου θα πρέπει κυρίως να στρέψουν την προσοχή τους όσοι κ...

Η ποίηση του Κ. Γ. Καρυωτάκη υπερβαίνει τους κοινούς τόπους της μεταρομαντικής μελαγχολίας και της φυγής από την πραγματικότητα που σηματοδοτούν την εποχή του. Ποιητής της κοινωνικής αμφισβήτησης και της υπαρξιακής αγωνίας, ο Καρυωτάκης φώτισε "το αγριωπό βάραθρο" που άνοιξε στα θεμέλια του εγχώριου ποιητικού λόγου. Με αυτή την έννοια αναδεικνύεται ως σημείο τομής στην ιστορία της λογοτεχνίας μας: υπάρχει ένα πριν και ένα μετά την ποίησή του. Το έργο του Καρυωτάκη, παρά τη συντονισμένη επίθεση που δέχτηκε, έχει αποδείξει πως αναπτύσσει σταθερά μια ισχυρότατη αντίσταση στο χ...

Αποτολμώ να αναδημοσιεύσω αυτά τα "παλαιών ημερών" κείμενα, τα δύο πρώτα εκ των οποίων προκάλεσαν την αντίδραση του πανεπιστημιακού φιλόλογου Γ.Π. Σαββίδη, επιμελητή της δεύτερης -μετά τριάντα έτη από την πρώτη- έκδοσης των "Ευρισκομένων ποιημάτων και πεζών" του Κ. Γ. Καρυωτάκη, το 1968, της οποίας η αξιοπιστία ήταν αδιαμφισβήτητη, καθώς οι συγγενείς του ποιητή έστερξαν, εκτός των άλλων, να δείξουν ακέραιο το ύστερο γράμμα του αυτόχειρα, χωρίς όμως να επιτρέψουν να δημοσιευθούν δύο κρίσιμα σημεία του, φοβούμενοι τις παρανοήσεις -λογική πρόνοια, όπως βρίσκω, καθώς η μεταγενέ...

Αυτά τα δοκίμιά του, τα κυριότερα από τα άρθρα του και μια επιλογή από τις βιβλιοκρισίες του (όση μας επέτρεψαν οι δυνατότητες των εκδόσεων Πρόσπερος) παρουσιάζονται από τον Τάσο Κόρφη, ταξινομημένες κατά χρονολογική, βασικά, σειρά, σε τρείς ενότητες: "Άρθρα για ξένους ποιητές", "Άρθρα για Έλληνες ποιητές" και "Επιλογή από βιβλιοκρισίες".

Οι δυό μελέτες του Βάσου Βαρίκα για το έργο του Κώστα Βάρναλη και του Κώστα Καρυωτάκη αν και έχουν εκδοθεί προπολεμικά (1936 και 1938 αντιστοίχως) και απηχούν πρώιμες απόψεις του συγγραφέα δεν παύουν να αποτελούν βασικά βοηθήματα για τον αναγνώστη των ποιητικών έργων του Βάρναλη και του Καρυωτάκη, αλλά και για όποιον θέλει να μελετήσει τα ιδεολογικά ρεύματα που εμφανίζονται κατά το Μεσοπόλεμο.

Βίος και γραφή του Κώστα Καρυωτάκη κατά το τελευταίο έτος της ζωής του (1928). Έτος κατά το οποίο εντείνονται τα αδιέξοδα του ποιητή και γράφει ποιήματα και πεζά στα οποία ανακεφαλαιώνει δραματικά ό,τι μέχρι τότε έζησε και έγραψε. Μια νέα ανάγνωση των γραπτών του σε πλαίσιο διακειμενικό και βιογραφικό.

Ο Καρυωτάκης είναι ένας άνθρωπος που επείγεται να γνωρίσει τον κόσμο, να επικοινωνήσει και να γνωστοποιήσει αυτά που γνώρισε. Βιάζεται να επικοινωνήσει με όλους τους τρόπους. Με ποιήματα, με αλληλογραφία, με ανταλλαγή γραμματοσήμων, με λύσεις ή δημιουργίες αινιγμάτων και γρίφων, με συμμετοχή σε διαγωνισμούς, σε σωματεία, με ίδρυση σωματείων και ομάδων φιλολογικών, δημοσιογραφικών, επαγγελματικών, με έκδοση εφημερίδων και ποιητικών συλλογών... Να επικοινωνήσει μέσω του έρωτα, με ταξίδια, με εκδρομές, με φάρσες, με επιθέσεις, ακόμα και μέσω της αυτοκτονίας... Κάθε τι που αισθ...

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα σημαντικότερα ποιήματα των δύο σπουδαίων ποιητών που συνδέθηκαν με έναν θυελλώδη έρωτα. Η έκδοση αποτελείται από δύο μέρη: το ένα αφιερωμένο στον Καρυωτάκη και το άλλο αφιερωμένο στην Πολυδούρη. Σε κάθε μέρος υπάρχει εισαγωγή και χρονολόγιο για κάθε ποιητή.

«Η πίστη μου στον έρωτα; Μα ποια πίστη είν' αυτή; Δεν έχω μείνει πιστή σε κανέναν έρωτα.» Κι όμως θ' αγαπήσει τον Καρυωτάκη. Από παιδί την προσανατόλιζαν μέσα στο τούνελ του αποβλακωτικού συναισθηματισμού. Αυτή όμως δε μένει εκεί να πεθάνει στα σκοτάδια του. Καλπάζει και βρίσκει την έξοδο. Την έξοδο που πραγματοποιούν οι σημερινές γενιές. Και βγαίνει επιτέλους στο γυμνό φως που της αποκαλύπτει μια έρημο. Είναι το αύριο της ανθρωπότητας. Το δικό μας σήμερα, αν προτιμάτε. Τι θα κάνει εκεί η Πολυδούρη, ολομόναχη; Θα πιστέψει πως το πρόσωπο ενός ποιητή τόσο κλειστού, τόσο σ...

Συμμετέχουν σε αυτόν τον διάλογο οι παρακάτω ποιητές, με τη σειρά που εμφανίζονται στο κείμενο: Κ. Γ. Καρυωτάκης, Κ. Π. Καβάφης, Οδυσσέας Ελύτης, Μανόλης Αναγνωστάκης, Γιώργος Σεφέρης, Ρίτα Μπούμη-Παπά, Νίκος Καββαδίας, Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Μίλτος Σαχτούρης, Δημήτρης Παπαδίτσας, Νίκος Εγγονόπουλος, Ανδρέας Εμπειρίκος, Γιώργος Σαραντάρης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Μαρία Πολυδούρη, Ανδρέας Κάλβος, Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, Τάκης Παπατσώνης, Αλέξανδρος Μπάρας, Γιώργος Θέμελης, Τάκης Σινόπουλος, Νίκος Καρούζος, Μυρτιώτισσα, Γιάννης Ρίτσος.