Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γέμισα τα πνευμόνια μου, καταδύθηκα ώς τα σκοτεινά βάθη, πήρα φόρα, αναδύθηκα σχεδόν δίπλα στο μικρό πλεούμενο, με όλο το σώμα στον αέρα, και πέφτοντας, προκάλεσα ένα θηριώδες κύμα, ένα χείμαρρο αφρού που το τουμπάρισε. Τους είδα να κολυμπούν απεγνωσμένα και να γαντζώνονται στο αναποδογυρισμένο σκάφος. Και τότε, όπως ξεμάκραινα, άκουσα το όνομα που μου ’χαν δώσει οι φαλαινοθήρες. "Θα ξαναγυρίσουμε για σένα, Μότσα Ντικ!" φώναξε ο άνθρωπος με το καμάκι. Και η φωνή του, η γεμάτη μίσος, ήταν το προμήνυμα γι’ αυτά που έμελλε να ’ρθούν." Λένε πως στα ν...

Στη Λατινική Αμερική του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα, η πολιτική κατείχε κυρίαρχη θέση στο μυαλό και στην ψυχή των νέων. Στη Χιλή και σε άλλες χώρες του νοτίου ημισφαιρίου, οι δεκαεφτάχρονοι ρίχνονταν στη μάχη κατά του καπιταλισμού χρησιμοποιώντας μεθόδους τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά και ελάχιστα απειλητικές για το σύστημα, πάντως ευρηματικές και έμπλεες ρομαντισμού: η ληστεία στην τράπεζα γίνεται (με τη συνοδεία μουσικής για να μην αγχωθούν οι πελάτες) προκειμένου ν’ αποκτήσει φως και νερό ο καταυλισμός των αστέγων. η άκρως συνωμοτική οργάνωση των νεαρών «ανταρτών π...

Ιστορίες για τη μνήμη και τη λήθη, για τη γενναιοψυχία και την εκδίκηση, για τη συνεύρεση και την απώλεια, για ληστείες και τρένα και παγόβουνα και τούρτες. Ιστορίες με αεί παίδες γέροντες και παιδιά γερασμένα, με ήρωες, θεοπάλαβους και μυαλωμένους, με ινδιάνους, μεγιστάνες, γκάουτσο, αντάρτες, βασιλιάδες, με ήρωες και πολλούς σκύλους, με τον Αγιέντε, τον Ολίβιε και τον Ντομένικο Μοντούνιο. Ιστορίες από τη Χιχόν και το Αμβούργο, το Παρίσι και τη Γη του Πυρός, τη Μόσχα, το Σαντιάγο και τη ζούγκλα της Αμαζονίας. Ιστορίες από δω. Κι από κει.

Ένα καλό διήγημα, έλεγε ο Χέμινγκουεϋ, πρέπει να είναι σαν παγόβουνο: το τμήμα του που φαίνεται να είναι πάντα μικρότερο απ' αυτό που μένει αόρατο κάτω από το νερό και προσδίδει ένταση, μυστήριο, δύναμη και νόημα σ' αυτό που πλέει στην επιφάνεια. Τα δεκατέσσερα διηγήματα αυτού του βιβλίου ακολουθούν αυτό τον κανόνα, ενώ συγχρόνως τροφοδοτούνται από ένα άλλο ρεύμα μέσα στο οποίο πλέει ο συγγραφέας τους: η μυθοπλασία είναι ο καθρέφτης της πραγματικότητας. Και πράγματι αυτό συμβαίνει, τουλάχιστον στο δικό του λογοτεχνικό σύμπαν: αφηγήματα ανοιχτά, εντελώς απρόβλεπτα, όπου αυτό...

"Τότε ο σκύλος ξυπνούσε, τεντωνόταν, κύρτωνε τη ράχη, κουλούριαζε τη λεπτή και μακριά ουρά του, κι έμπαινε στην καλύβα με κραυγές και γρυλίσματα ασυνήθιστης αγριότητας. Έναν έναν ξυπνούσε τους γιους και τους γαμπρούς που κοιμόνταν αφού είχαν πιει άθλιο κρασί, τους ταρακουνούσε από τα πόδια, έσκιζε παντελόνια, κάπου κάπου διέκοπτε καμιά πράξη που θα κατέληγε να δώσει στον γέρο κι άλλα εγγόνια, κι έτσι, μέσα σε βρισιές, έβγαιναν έξω για να φέρουν τα τσιμπλιασμένα μάτια τους μπροστά στη γκρίζα φωτεινότητα της στέπας. "Κωλόσκυλο!" τολμούσε να πει μέσα απ' τα δόντια του κάποιος...

Δεκατρείς παραλλαγές στα θέματα της απελπισίας, της τρέλας, της ουσιαστικής λογοτεχνίας, αλλά και της απουσίας της, της ομορφιάς που εξαφανίζεται, του έρωτα, του θανάτου, του σκοτεινού πεπρωμένου των ανθρώπων. Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο καταργεί ακατάπαυστα τα σύνορα, αναμειγνύει ειρωνεία και φανταστικό, κείμενα μυθοπλασίας, πραγματικά πρόσωπα και εφιάλτες : ευνουχισμοί παιδιών, μαύρη μαγεία, περιπλάνηση, πορνογραφία, δολοφονίες, απόγνωση, ύμνοι σε αγαπημένους συγγραφείς, ειρωνεία και μοναξιά... Μια εντυπωσιακή συλλογή που δίνει το μέτρο του πρωτεϊκού ταλέντου του Χιλιανού συγγ...

"Κάθε εβδομάδα άλλαζαν βάρδιες: αυτοί που σφύριζαν, έγραφαν, κι αυτοί που έγραφαν, σφύριζαν, και μετά από ένα μήνα που άλλαζαν εκ περιτροπής, ανάγκαζαν τους ομήρους ν΄ακούνε ατέλειωτα ρεσιτάλ ποίησης ή αναγνώσεις βραβευμένων διηγημάτων χωρίς καμία τάξη και χωρίς κανένα συντονισμό. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερναν να εκκαθαρίσουν πολλές περιοχές: οι Κροάτες έφευγαν στην Κροατία. Οι Ουαλλοί, στην Ουαλλία, οι Ιταλοί επέστρεφαν στην Αργεντινή και οι Γαλικιανοί, ένας Θεός ξέρει που. Πολλοί από τους επιζήσαντες έγιναν αργότερα κριτικοί λογοτεχνίας, κι ίσως αυτή είναι η μόνη απολύτως...

Είκοσι επτά διηγήματα γραμμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του Λουίς Σεπούλβεδα, που συνδυάζουν στοιχεία που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλα τα μυθιστορήματά του: "Ο τελευτραίος φακίρης", "Rolandbar", "Αν δεν έχεις πού να κλάψεις", "Σχετικά με κάτι που έχασα σ' ένα τρένο", "Αλλαγή πορείας", "Ένα σπίτι στο Σαντιάγο", "Αυτόματος τηλεφωνητής", "My Favorite Things", "Σχετικά με τη χτεσινή εφημερίδα", "Ένας άνθρωπος που πουλούσε γλυκά στο πάρκο", "Ένα αμάξι έχει σταθεί μέσα στη νύχτα", "Περί εθνικών επετείων", "Ακριβής ασυνέπεια", "Μικρό βιογραφικό ενός μεγάλου", "Τό...

Ο ενωμοτάρχης Τζορτζ Ουάσινγκτον Καουκαμάν είναι ένας Χιλιανός χωροφύλακας, απόγονος ινδιάνων, που κυνηγάει ζωοκλέφτες στα ορεινά της Χιλής. Για κακή του τύχη μετέχει σε μία συμπλοκή με το γιο του πολύ ισχυρού Στρατηγού Καντέρας κατά τη διάρκεια της οποίας: "...ο πολίτης Μανουέλ Καντέρας εδέχθη δύο σφαίρας διαμετρήματος δεκατεσσάρων χιλιοστών εις την οπισθίαν χώραν, συνεπεία του οποίου τού απεκόπησαν εγχειρητικώς το εκατόν τοις εκατόν του δεξιού γλουτού και το εβδομήκοντα τοις εκατόν του αριστερού." Ή, όπως εξηγεί στον ινδιάνο αστυνομικό ο ανώτερός του στην ιεραρχία επιθεωρ...