Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η σύνταξη του ανά χείρας πονήματος απαντά στα αιτήματα των φοιτητών, οι οποίοι μέσα από ερωτήσεις και θέματα, που τέθηκαν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα κατά την τελευταία πενταετία, προσδιόρισαν, κατά κάποιο τρόπο, τη δόμηση του περιεχομένου του. Ως εγχειρίδιο που απευθύνεται, πρωτίστως, στους φοιτητές του Τμήματος Θεολογίας του Α.Π.Θ., δε διεκδικεί τις δάφνες ενός συστηματικού εγχειριδίου Εκκλησιαστικής Γραμματολογίας ή Πατρολογίας και σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τα έργα των Παναγιώτη Χρήστου, "Ελληνική Πατρολογία Α΄-Ε΄" και Στυλιανού Παπαδόπουλου,...

Σχετικά με τον θρύλο του φτωχού κι εκλεκτού βασιλιά του γνωστού και αγνώστου... Ο αληθινός βασιλιάς που τον έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι... θα αποκαλυφθεί στο τέλος των Ισμαηλιτών ημέρα Παρασκευή, ώρα τρίτη... Άγγελος λευκοφορεμένος, ευνούχος, θα τον πλησιάσει ενώ κοιμάται και θα του πει στο αυτί: "Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι και σήκω επάνω από τον τάφο των νεκρών, γιατί ο Χριστός σε προσκαλεί για να ποιμάνεις τον περιούσιο λαό..."

Η φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου, είναι πασίγνωστη και πολλά έχουν γραφτεί γι' αυτήν. Εκείνο που θέλω να παρατηρήσω εγώ, είναι ότι ο συντάκτης της (προφανώς κάποιος καλόγερος του Βυζαντίου) κάνει μία καταφανή προσπάθεια, να εμφανίσει τον Αλέξανδρο, σαν πιστό του μονοθεϊσμού των Εβραίων. Είναι μια προσπάθεια Εβραιοχριστιανικής έμπνευσης, που θέλει να εκμεταλλευτεί την φήμη του Αλέξανδρου σ' όλους τους (υποδουλωμένους) λαούς του Βυζαντίου εμφανίζοντάς τον μετά την πτώση των θεών των Εβραιοχριστιανών. Κατά τα άλλα, το κείμενο, κάτω από την εμφανή απλοϊκότητα (ίδιον της εποχής που...

Η παρούσα προσπάθεια-μετάφραση αποσκοπεί στο να δοθεί ο Τρωικός Πόλεμος ως ιστορικό γεγονός, όπως τον έχει καταγράψει ο Ιωάννης Μαλάλας, γιατί ο πόλεμος αυτός ως ποιητική αφήγηση είναι γνωστός από τα Ομηρικά έπη. Υπό αυτή την έννοια εικάζουμε ότι θα φανεί ενδιαφέρουσα και χρήσιμη σε εκπαιδευτικούς και μαθητές που θα θελήσουν να αγγίξουν ένα καθαρά ανθρώπινο γεγονός, που προέκυψε από έργα ανθρώπων και ενέργειες και πράξεις τους, χωρίς... θεϊκές παρεμβάσεις και ας... υπήρξαν τέτοιες, ποιητική αδεία, πάμπολλες μέσα στο πολυσχιδές επικό έργο του χρυσού ποιητή μας. Τα έργα που...

Το βιβλίο αυτό συνθέτει μία βυζαντινή τριλογία. Περιλαμβάνει μία επιλογή ποιημάτων του πιο φλογερού βυζαντινού ποιητή, του Ιωάννου του Γεωμέτρου, το αριστούργημα της βυζαντινής ποιήσεως, που είναι το ποίημα για την αράχνη του Χριστόφορου του Μυτιληναίου και ύμνους και επιγράμματα του Μάρουλλου, μιας συναρπαστικής μορφής της Αναγέννησης. Σπουδαία κείμενα, που μεταφράζονται για πρώτη φορά στη νεοελληνική και που υπόσχονται στον απαιτητικό αναγνώστη πολύ ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις.

Το "Επαρχικόν Βιβλίον", δηλαδή το βιβλίο του επάρχου της Πόλεως, περιλαμβάνει διατάξεις που ρυθμίζουν τον τρόπο λειτουργίας ορισμένων επαγγελματικών σωματείων στην Κωνσταντινούπολη. Όπως δηλώνεται στον τίτλο του, εξεδόθη από τον Λέοντα ς΄ τον Σοφό (886-912). Το κείμενο εντοπίστηκε το 1890 σε κώδικα βιβλιοθήκης της Γενεύης. Οι πληροφορίες που προσφέρει το αναδεικνύουν σε μία από τις σημαντικότερες πηγές για την έρευνα της βυζαντινής κοινωνίας και οικονομίας. Μελετώντας το περιεχόμενό του γίνεται αντιληπτό πόσο ελλιπείς ήταν οι γνώσεις πάνω στα θέματα αυτά, πριν εντοπισθεί κα...

Ο πανεπιστημιακός Αδαμάντιος Αδαμαντίου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε στην Ερμούπολη της Σύρου αλλά και στο Ταιγαρόνκ της Ρωσίας στην Ελληνική Σχολή. Μελέτησε κυρίως τη βυζαντινή τέχνη και αρχαιολογία. Το 1912 εκλέγεται καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου.Πρωτοστάτησε σε ανασκαφές και έρευνες στις περιοχές των Μετεώρων, του Δαφνίου, του Μυστρά κ.α. Συνεργάστηκε με τον Σπυρίδωνα Λάμπρου στην καταγραφή και σύνταξη καταλ...

Ο πανεπιστημιακός Αδαμάντιος Αδαμαντίου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε στην Ερμούπολη της Σύρου αλλά και στο Ταιγαρόνκ της Ρωσίας στην Ελληνική Σχολή. Μελέτησε κυρίως τη βυζαντινή τέχνη και αρχαιολογία. Το 1912 εκλέγεται καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε σύμβουλος της Αρχαιολογικής Εταιρείας και διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου.Πρωτοστάτησε σε ανασκαφές και έρευνες στις περιοχές των Μετεώρων, του Δαφνίου, του Μυστρά κ.α. Συνεργάστηκε με τον Σπυρίδωνα Λάμπρου στην καταγραφή και σύνταξη καταλ...

Ανάτυπο από το περιοδικό "Βυζαντινός Δόμος" τόμ. 22-23-24 (Βυζαντινή και Νεότερη Ελληνική Ιστορία και Πολιτισμός) 2017.

Χριστιανός με φλογερή πίστη και βαθιά ευλάβεια, αλλά και της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας μελετητής και γνώστης ήταν ο Βυζαντινός λόγιος που σκέφτηκε να συνθέσει ένα δράμα για τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού, χρησιμοποιώντας σε κάθε σχεδόν βήμα φράσεις και στίχους από ορισμένες τραγωδίες του Ευριπίδη κυρίως, αλλά και από τραγωδίες άλλων ποιητών καμιά φορά, ή και από άλλα κείμενα. Έκανε έτσι ένα έργο ανάλογο με το έργο ενός οικοδόμου που, για να χτίσει μια χριστιανική εκκλησία, θα χρησιμοποιούσε σχεδόν αποκλειστικά μέλη αρχαίων ελληνικών κτισμάτων. Μόνο που η εργασία του...

Είναι πολύ πιθανό, το έργο, να έχει γραφεί κατά τον 14ο αιώνα. Πολλοί όμως που ασχολήθηκαν και μελέτησαν για το έργο τοποθετούν αυτό και τον ποιητή του στον 12ο και στον 13ο αιώνα. Το έργο έχει σωθεί σε τέσσερις παραλλαγές σε χειρόγραφα με ουσιαστικές διαφορές μεταξύ τους. Είναι γραμμένο σε δημοτική εποχής, με πολλά ιδιωματικά στοιχεία των παράλιων νησιών της Μ. Ασίας αλλά και της Κύπρου. Στο έργο εξιστορούνται οι έρωτες του Λύβιστρου, ενός λατίνου άρχοντα προ την Ινδή Ροδάμνην μέσα από την αφήγηση του Κλειτοβού κάποιου ηγεμονόπαιδος προς την παιδική φίλη του Μυρτάνη.

Ο " Περί Θεωνυμίας " λόγος του Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λάσκαρι είναι ο τέταρτος από τους οκτώ λόγους του θεολογικού του πονήματος περί της του Θεού Σοφίας, της Αγίας Τριάδος και της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, και αποτελεί μέρος των έξι λόγων του περί " Φυσικής Κοινωνίας ". Στους λόγους αυτούς, που περιέχονται στον 44ο τόμο της Ελληνικής Πατρολογίας Migne, προσπαθεί μέσω μαθηματικών, γεωμετρικών και φυσικών θεωριών να αποδείξει θεολογικά τη συνοχή του φυσικού κόσμου. Στον " Περί Θεωνυμίας " λόγο, επειδή, όπως λέει στην αρχή του λόγου " το θείον ανάμεσα στα άλλα με πολλά ονό...

Η Σύνοψις Χρονική του Κωνσταντίνου Μανασσή (6.620 στίχοι), από κτίσεως κόσμου έως και το θάνατο του Νικηφόρου Γ' Βοτανειάτη (1081), είχε μεγάλη διάδοση από την εποχή που συνετέθη (μέσα 12ου αιώνα) έως και τον 18ο αιώνα, όπως προκύπτει από τα εκατό και πλέον χειρόγραφα που την διασώζουν. Τα χειρόγραφα αυτά και οι μεταξύ τους σχέσεις περιγράφονται αναλυτικά στην κριτική έκδοση της Χρονικής Συνόψεως (βλ. βιβλιογραφία, Lampsidis, κριτική έκδοση). Ο παρών τόμος περιλαμβάνει: Εισαγωγή (βίος και χαρακτηρισμός του Κ. Μανασσή, περιεχόμενα και χαρακτηρισμός του χρονογραφικού έργου ω...

Στα μέσα του 11ου αιώνα ο κουροπαλάτης και μέγας δρουγγάριος της βίγλας Ιωάννης Σκυλίτζης επιλέγει με το κατ' εξοχήν ιστορικό του έργο "Σύνοψη Ιστοριών" να επιστρέψει στον 9ο κυρίως και 10ο αιώνα, αποφεύγοντας να εμπλέξει τη γραφή του με την αυτοκρατορική αυλή της εποχής του, γεγονός που τον διαφοροποιεί αισθητά από τους σύγχρονούς του ιστορικούς συγγραφείς Μιχαήλ Ψελλό και Μιχαήλ Ατταλειάτη, αλλά και τους επόμενους του 12ου αιώνα. Συγκεκριμένα στη "Σύνοψη Ιστοριών" παρουσιάζεται η χρονική περίοδος από το θάνατο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Α΄ (811) έως και την ενθρόνιση του Ι...

"Τα σύμμεικτα που απαρτίζουν τον παρόντα τόμο δεν αναλύουν εξαντλητικά ούτε εξετάζουν συνολικά την ποιητική παραγωγή της υστεροβυζαντινής εποχής και της τουρκοκρατίας. Άλλος είναι ο σκοπός του συγγραφέα τους. Μέσα από τις προσωπικές-επιλεκτικές αναγνώσεις του και τις φιλολογικές προσεγγίσεις του σε χαρακτηριστικά κείμενα, παρέχει στον αναγνώστη μια δειγματοληπτική, αλλά συνάμα ουσιαστική εικόνα των γραμμάτων μας αυτών των περιόδων του ελληνισμού. Ωστόσο, δεν είναι ανεπηρέαστες οι επιλογές του Πετρόπουλου από το γεγονός ότι πρόσφατα συμπληρώθηκαν 550 χρόνια από την Άλωση της...

Οι "Στίχοι διάφοροι" που μεταφράζονται και σχολιάζονται στον παρόντα τόμο αποτελούν το εκτενέστατο έμμετρο έργο του Χριστόφορου Μυτιληναίου, ενός από τους σημαντικότερους ποιητές του Βυζαντίου. Πρόκειται για 145 ποιήματα, στα οποία ο κομψοτέχνης του στίχου Μυτιληναίος αποτυπώνει την Κωνσταντινούπολη του ια' αι. μέσα από μικρογραφίες προσώπων, περιγραφές τόπων, καταγραφές γεγονότων κ.ά. Έτσι ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να γνωρίσει την πρωτεύουσα του Βυζαντίου, ιστορικά πρόσωπα της εποχής αλλά και στιγμές της καθημερινότητας μέσα από τα επιγράμματα του μεγάλου ποιητή, ο...