Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τη Λαμπρή του 1910 και 1911 έμεινε στη Μύκονο για τριάντα έξι συνολικά μέρες ο ελληνιστής ("ιδιότητα δεν είχε τιμιοτέραν", τότε) Louis Roussel (1881-1971). Ο Ρουσέλ ήταν μαθητής του Ψυχάρη κι αργότερα έγινε καθηγητής των αρχαίων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ (1925-1953). [...] Εντυπωσιασμένος από τη μουσικότητα του μυκονιάτικου λόγου ο Ρουσέλ καταγράφει στενογραφικά ογδόντα τέσσερα παραμύθια και τραγούδια κι οι Μυκονιάτες, κατά την προσφιλή συνήθεια των νησιωτών, του κολλούν το "εγκωμίατο" [=παρωνύμιο] του "παραμυθά". [...] Αν επιχειρούσε κανείς να χρονολογήσει...

"... Μια φορά κι έναν καιρό... Όλοι είχαν μάθει ν’ ακούνε παραμύθια από τη γιαγιά τους. Εμείς είχαμε μάθει ν’ ακούμε παραμύθια από τον παππού. Η συλλογή αυτή αποτελείται από πέντε μαγευτικά παραμύθια που ταξίδεψαν από τον Πόντο μαζί με τον παππού, από τότε που ήταν κι εκείνος παιδί. Μαζί τους ήρθαν μάγισσες και νεράιδες, δράκοι, βασιλόπουλα και πριγκιποπούλες, αναμεμειγμένοι σε συνταρακτικές αλλά και διδακτικές περιπέτειες. Διατηρήθηκαν μες στις αναμνήσεις και ανασύρθηκαν από τα βάθη εκείνου του τμήματος του μυαλού που επιμένει να μην διαγράφει ποτέ τις τρυφερές εμπειρίες....

Με αυτά τα παραμύθια, προσπαθώ να διαβώ την ομίχλη που σκεπάζει το παρελθόν μου και να επιστρέψω στην παιδική μου ηλικία... Βλέπω καθαρά πλάι στην πέτρινη βρύση το πρόχειρο τσίγκινο υπόστεγο, όπου γινόταν η απόσταξη του τσίπουρου... κι εμείς κοντά στη φωτιά να ψήνουμε αμύγδαλα και καλαμπόκια και ν' ακούμε ιστορίες από τους γεροντότερους... Έρχονται στο νου μου οι κρύες νύχτες του χειμώνα, τότε που όλοι μαζεμένοι δίπλα στη φωτιά, κρεμόμασταν από τα χείλη της γιαγιάς ν' ακούσουμε κάποιο παραμύθι... Οι σκιές που τρεμόπαιζαν στους τοίχους από το αναμμένο τζάκι, ζωντάνευαν στ...

Η σειρά "Τα παραμύθια μου" περιλαμβάνει παραμυθιακά κείμενα που ανταποκρίνονται στο συναισθηματικό, ψυχικό και γνωστικό κόσμο των μικρών παιδιών. Επίσης προσφέρονται για διάφορες διαθεματικές προσεγγίσεις στη γλώσσα, στις τέχνες, στην παράδοση, στο φυσικό περιβάλλον, κλπ.

Πρόκειται για μια περιπέτεια που γοητεύει μικρούς και μεγάλους. Είναι μια ιστορία με ευχάριστο τέλος, η οποία έχει γίνει και κουκλοθεατρική παράσταση από την κουκλοθεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η σειρά "Τα παραμύθια μου" περιλαμβάνει παραμυθιακά κείμενα που ανταποκρίνονται στο συναισθηματικό, ψυχικό και γνωστικό κόσμο των μικρών παιδιών. Επίσης προσφέρονται για διάφορες διαθεματικές προσεγγίσεις στη γλώσσα, στις τέχνες, στην παράδοση, στο φυσικό περιβάλλον, κλπ.

Το πρώτο βιβλίο με τίτλο "Ασημένια παραμύθια" έχει δύο εκδόσεις (Α΄ έκδοση, 1977. Β΄ έκδοση, 1978, εκδ. Αργώ, εξαντλημένη). Το δημοσιεύω ξανά με νέο τίτλο "Οι αχτίδες του γέλιου της". Στον ίδιο τόμο δημοσιεύω και ανέκδοτο βιβλίο μου με παραμύθια, με τίτλο: "Όταν η Αρετή θηλάζει την Ελπίδα". Μ. Μ.

Τα παραμύθια όπως είναι γνωστό, αποτελούν βασικό είδος της λαϊκής λογοτεχνίας, το οποίο από νωρίς προσείλκυσε το ενδιαφέρον συλλογέων και μελετητών. Μάλιστα οι συλλογές λαϊκών παραμυθιών, που δημοσιεύονται τα τελευταία χρόνια και προέρχονται από διάφορους Ελληνικούς τόπους, ολοένα πληθαίνουν και διευρύνουν έτσι τη λαογραφική βιβλιογραφία. Μια τέτοια συλλογή από τη Θράκη, που εντάσσεται στο πλαίσιο της σχετικής σειράς των γνωστών εκδόσεων "Εν Πλω", περιλαμβάνεται στον παρόντα τόμο. Αποτελείται συνολικά από τριάντα παραμυθιακά κείμενα, τα οποία προέρχονται από χειρόγραφα του...

Κάποτε, πριν πολλά πολλά χρόνια, μαζεύτηκαν στον ουρανό, πάνω από τα μενεξεδένια σύννεφα και τις αέρινες νεφέλες, όλες οι λεγεώνες των αγγέλων. Είχαν μεγάλη συνάντηση μπροστά στα πόδια του Θεού... Μέσα από μια συνάντηση του ουρανού ξεκινάει ένα ταξίδι. Ένας μικρός άγγελος φεύγει με μια μεγάλη αποστολή από το Θεό, για τη γη των ανθρώπων. Θα ταξιδέψει πολύ. Θα μάθει πολλά. Άραγε θα κατορθώσει να βρει την κρυψώνα του Θεού;

"... Πήδησε στο ποδήλατό της κι έφυγε. Στο δρόμο της επιστροφής έβλεπε τον γκρεμό γεμάτο προκλητικά χρώματα και λογής-λογής φανταχτερά λουλούδια. Για μια στιγμή θέλησε να κάνει μια τρέλα από αυτές τις "μη ανατάξιμες" που λέει η επιστήμη. Το 'θελε τόσο πολύ που τα μάγουλά της φλόγωσαν στον πόθο του θανάτου και η σκέψη της θόλωσε στη μέθη του ανεπίτρεπτου. Το ποδήλατο στριφογύρισε, ανασηκώθηκε, κι ετοιμάστηκε για τη μοναδική τελευταία του κίνηση. Μα όλη η μαγεία χάθηκε με μιας σαν θυμήθηκε τις εξετάσεις και τη χελωνίτσα της. Να, είναι αυτά τα γελοία καθήκοντα που τολμούνε να...

[...] Το παρόν βιβλίο είναι το τέταρτο με παραμύθια, λαϊκά πάντα. Κι αν εκείνα των τριών προηγούμενων βιβλίων τα άντλησε η κυρία Σέργη από την προφορική παράδοση, αυτά εδώ τα αντλεί από συλλογές, τις οποίες εξέδωσαν ειδικοί και πάντως μυημένοι στον κόσμο της λαϊκής παράδοσης και του παραμυθιού. Έχω λόγω που τονίζω, ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση η κυρία Σέργη, ενδιαφέρεται και δημοσιεύει αποκλειστικά λαϊκά παραμύθια, παραθέτοντας και τις ζωντανές (στα τρία άλλα βιβλία της, γραπτές εδώ) πηγές. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

13 λαϊκά παραμύθια της Πελοποννήσου, τα οποία συνέλεξε και κατέγραψε η συγγραφέας και εκπαιδευτικός Ζωή Σπυροπούλου. Παραμύθια παραδοσιακά, όπου τα δέντρα και τα ζώα μιλούν, οι άνθρωποι μεταμορφώνονται, εκτελούνται πράξεις ανώτερες από τις ανθρώπινες δυνάμεις και αντίθετες στους φυσικούς νόμους. Τα σχόλια του καθηγητή Μ. Γ. Μερακλή, στα προλεγόμενά του, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικά και κατατοπιστικά για τον αναγνώστη. Η συλλογή αυτή είναι πολύτιμη. Τόσο γιατί τα παραμύθια που περιλαμβάνει θα είναι πάντα επίκαιρα, αφού θα δίνουν πρόσωπο στους φόβους των παιδιών και θα μιλο...

Αγαπητοί αναγνώστες, Όλη αυτή η θρυλική, αληθινή ιστορία μιας ζωής που θα διαβάσετε πιο κάτω, η οποία κάποτε στα αρχαία χρόνια ήταν πραγματική και αληθοφανής, πέρασε αργότερα με την προφορική διήγηση από το κατώφλι πολλών αιώνων. Σιγά, σιγά κάπου χανόταν και ξανά φανερωνόταν, ύστερα πολύ αργότερα πήρε τη μορφή ενός παραμυθιού και έφτασε στις μέρες μας σαν ένα βλαστάρι και φύτρωσε και άνθισε στη σύγχρονη εποχή, χωρίς ν' αλλάξει τη μορφή το νόημα του θέματος. Αυτό το βλαστάρι στηρίχτηκε σ΄ένα πραγματικό γεγονός, που με τη διήγηση από στομα σε στόμα μεταδιδόταν από γενιά σ...

Στα λαϊκά μας παραμύθια εμφανίζονται πολύ συχνά οι γραίες ή γράδες, και γίνονται αφορμή ανακατατάξεων και θαυμαστών πράξεων. Είναι αεικίνητες, πανούργες, πλήρεις θυμού -ούτε υποψία βιολογικής ή ψυχολογικής κάμψης- κι όταν υπερωριμάζει η επιθυμία τους για μητρότητα, παρακαλούν τον Θεό να τους δώσει ένα παιδί, ένα αποκούμπι κι ας είναι και τσικαλάκι, ποντικός, φίδι, κουρούνα, κουτί... Φαίνεται πως τα δυο οριακά σημεία, η λαχτάρα για ζωή, που γίνεται πάντα αφετηρία, και η εγγύτητα με το θάνατο, που εξυπονοεί η προχωρημένη ηλικία και φαίνεται ως τέρμα, συμπυκνώνουν το μυστήρ...

Η ιστορία του Χόμυ, είναι ένα αλληγορικό παραμύθι, για μεγάλους κι απευθύνεται στην ευαισθησία του παιδιού, που κρύβουν μέσα τους. Η υπαρξιακή αγωνία, η μοναξιά, το πρόβλημα των σχέσεων, της κατανόησης και της προσφοράς, το αίτημα για μια απλή, αρμονική και δημιουργική ζωή, δίνονται με τρόπο διάφανο και ποιητικό. Ένα παιδάκι θα χαρεί την ιστορία. Ένας μεγάλος, θα προβληματιστεί για την εσωτερική του πορεία και τον τρόπο, που ζει. Βαθιά τρυφερό, αγαπησιάρικο αλλά ανατρεπτικό και συγχρόνως, ελπιδοφόρο, δίνει το μήνυμα πως, όλα μπορούν να γίνουν όμορφα, αν εμείς το θελήσουμ...

Η τρίτομη αυτή συλλογή των σμυρνέικων παραμυθιών, με τον τίτλο "Σμυρνέικες ιστορίες και παραμύθια", αποτελεί καρπό ανασκαφικής έρευνας και συστηματικής προσπάθειας του ποιητή, δοκιμιογράφου και κριτικού της λογοτεχνίας Δημήτρη Νικορέτζου. Πρόκειται για σπάνιο λαογραφικό υλικό, που ο συγγραφέας ανέσυρε κυριολεκτικά από την αφάνεια, αναδιφώντας σε εξαφανισμένα -σήμερα- φύλλα της εβδομαδιαίας σατυρικής εφημερίδας "Κόπανος", που εκδιδόταν στη Σμύρνη (1908-1922) και που οι τόμοι της κάηκαν με την πυρπόληση της άμοιρης ιωνικής πολιτείας στη μικρασιατική καταστροφή. Τα παραμύθια...

Η Ελλάδα μας είναι η χώρα των μύθων και των παραμυθιών. Δεν υπάρχει περιοχή που να μην είναι πλούσια απ' αυτά. Οι ρίζες τους χάνονται στο βάθος του χρόνου και συντηρήθηκαν από τις γιαγιάδες και τις μανάδες, ενώ εμφανίζονται δημόσια και περνούν στο μέλλον από τους λαογράφους, οι οποίοι τα συγκεντρώνουν και τα δημοσιοποιούν με αγάπη και περίσσια φροντίδα. Μία από τις σύγχρονες είναι η Ελένη Αντωνίου-Αντωνάκου, που με την τελευταία εργασία της "Μύθοι και παραμύθια" προσφέρει ένα απάνθισμα της πολύχρονης και σε βάθος έρευνάς της. Το νέο βιβλίο της συγγραφέως συγκροτείται απ...

Μέσα στα απέραντα χιόνια του Νότιου Πόλου, ένα αγόρι κλαίει και κρυώνει μοναχό. Αλλά, ξέρετε, δεν είναι ένα όποιο κι όποιο αγόρι. Όχι. Είναι ο δίδυμος αδερφός ενός πολύ πολύ γνωστού μας φίλου -κι ας μην έχει ούτε την κόκκινη στολή εκείνου, ούτε τη γενειάδα του και το σκουφί του, ούτε το ιπτάμενο έλκηθρό του με τα κουδουνάκια. Ναι, είναι ο αδερφός του Άγιου Βασίλη. Μα είναι αδύναμος και μοναχούλης, ο καημένος, κι όλο κλαίει και ζηλεύει... Να όμως που, λίγες μέρες πριν από τα φετινά Χριστούγεννα, δέχεται ξαφνικά μια βοήθεια μαγική και φοβερή, που τον μεταμορφώνει σ' ένα πρασ...