Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τί φέρνει ο ερχομός ενός παιδιού στον κόσμο; Πώς το μεγάλωμά του αλλάζει τη ματιά μας στα πράγματα; Πώς εμπρός στις συνεχείς του μεταμορφώσεις αλλάζουμε εντέλει οι ίδιοι; Η "Κόρη μου" του Κώστα Κουτσουρέλη είναι το χρονικό αυτής της αλλαγής, το ποιητικό ημερολόγιο μιας χρονιάς, από τον ερχομό της νέας ζωής ως τα πρώτα της βήματα. Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑ ΗΜΕΡΩΝ Βρέχει. Κι εκείνη ακούει τη βροχή. Αλήθεια την ακούει; Τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα στ' άκουσμα της βροντής. Αγέρωχη ατενίζει τη στιγμή. Εγώ που ήρθα απ' το βαθύ νερό, μοιάζει να λέει, δεν σας φοβάμαι εσάς,...

ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ Ξαφνικά έλαμψε η τύχη μου και ήμουν τυχερός... Δίπλα σε άνυδρους βράχους άραξα με τη σχεδία μου, να ξαποστάσω. Κι ανέτειλαν εμπρός μου, στις παρυφές των δακρύων μου, οι ένδοξες στιγμές της βασανισμένης ζωής μου. Μόνος πια, χρόνια τώρα, παλεύω μες στον παφλασμό των κυμάτων να βρω την ψυχή μου και πονάω. Και δεν με νοιάζει καμιά δόξα ή απολαβή. Μου είπαν, όμως, ότι υπάρχει μες στις καρδιές των ανθρώπων μια γωνιά γεμάτη φως και ήλιο και όταν η μνήμη την αγγίζει, βγαίνει ένα πλοίο με ούριο άνεμο και κυλά ήρεμα στο απέραν...

ΝΤΥΣΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΙΗΜΑ Ποιος σε κρατά, των λέξεων χρυσόμαλλο δέρας Που χάνεσαι και λάμπεις κόμη της Βερενίκης Ασθμαίνουσα σχισμή ψάχνω το ανέγγιχτο ν’ αγγίξω - Ν’ αντισταθεί στο σίδερο ποιος ξέρει;- Ποιος άνεμος σκορπά του κήπου σου τα άνθη; Σ’ έρημο τόπο πέταλα σκόρπια μαργαρίτας Θύμηση κι επιθυμία, σαλεύοντας Είμαστε ή δεν είμαι Εγώ ή ο Κανένας Αγάπα ή ν’ αγαπώ Θεοί και Δαίμονες μας προσπερνούν ποδοπατώντας Και όλο κρύβεσαι κάτω απ’ της πόρνης σου την μπούργκα Βουλιάζουν οι δρόμοι στην Καμπούλ Φοβάμαι Πού βρίσκεσαι καλειδοσκόπιο αόμματων Θριμμάτισε...

Το βιβλίο "Άνθη των βράχων" είναι μία συλλογή ποιημάτων και έργων ζωγραφικής της Πέγκη Φαράντου. Τα ποιήματα κινούνται σε τόπους και χρόνους. Κάθε τόπος είναι ένας σταθμός. Μια στάση στην κίνηση. Τέτοιοι σταθμοί γίνονται, στη Χάλκη, την Ολυμπία, σε μία συνάντηση που έγινε, σε άλλη μια που δεν έγινε ποτέ, σε λόγια που ειπώθηκαν, σε άλλα που αποφεύγονται. Άλλοι σταθμοί έγιναν από χαρά και άλλοι από λύπη. Κάθε ποίημα και ένας σταθμός στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Σταθμοί αποτελούν και τα έργα τέχνης που επιλέχθηκαν να πλαισιώσουν τα ποιήματα. Τα έργα αυτά σχετίζονται μ...

"...Μα το σπουργίτι επίμονα τιτίβιζε στο ψύχος όχι για ψίχουλα μα για ένα απάγκιο μες στο κρύο και για το ανοιχτό παραθυρόφυλλο που θα έχυνε μες στην καρδιά του τον λαγγεμένο πυρετό της πιο τρανής φωτιάς βασανισμένου σιδερά από οξειδωμένους χρόνους, μ’ ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη μέσα στο στόμα το βουβό στον παγωμένο ύπνο του βασιλιά των ξωτικών που πάνω στ’ άλογό του φέρνει τα παραμύθια του ντυμένα στη φωτιά του μες στην ορφάνια γιατρικό για τα άφτερα πουλιά μια νύχτα πάμφωτη από δαδιά σε πείσμα του θανάτου."

Το φεγγάρι αντιφεγγίζει πα στα διάφανα νερά, το αγέρι πνέει σα χάδι τρυφερά και οι βράχοι στο βάθος σα φίλοι μου παλιοί στέλνουν το καλωσόρισμά τους πρώτοι αυτοί· Το πλοίο προσεγγίζει άλλη μια φορά και μου συμβαίνει πατώντας στη στεριά να θαλασσοπλοώ στου χρόνου τις ρότες του τώρα, του μετά, του τότες... Έμμετρη πατριδογνωσία, προσφέρει στον αναγνώστη απ' το περίσσευμα της αγάπης του περιπαθούς Συμιακού Δημήτρη Διακίδη, που, όπως όλα τα ξενιτεμένα τέκνα του νησιού μας, ζει με τη νοσταλγία του. Γυρίζει σωματικά κι, όταν δεν το μπορεί αυτό, επιστρέφει νοερά ξ...

Με την πρώτη της συλλογή ποιημάτων η Έλενα Γιασεμάκη μας συστήνει τον κόσμο του ποιητικού της γίγνεσθαι, εισάγοντάς μας στην εσωτερική εκείνη ζωή του δημιουργού που ζυμώνεται επί μακρόν με τον Λόγο έως ότου να ωριμάσει και αποδώσει με πρωτοτυπία ανομολόγητα βιώματα, πικρές διαπιστώσεις, διαψεύσεις αλλά και αγωνιώδη αναπάντητα ερωτηματικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Η πάλη μαζί με την άσκηση στο μοναχικό δωμάτιο της δημιουργίας, αποδίδει στίχους απέριττους και πυκνούς, όπου εντέλει ο τρόπος της χρήσης των λέξεων τις εμφανίζει ως καινούργιες και ασυνήθιστες, εικονογραφώντας την...

Στη χαραμάδα του ύπνου σου θα ’ρθω με το ρολόι μιας άχρονης μέρας κέρινη θα κρατώ απολαμπή εσπέριος όταν φύγω. Στο τηλεσκόπιο της αιωνιότητας το δέλτα της αρμονίας σου θωρώ πως έχεις σύννεφα απλωμένα στους κλώνους των κυπαρισσιών. Στον αναστραμμένο κόσμο των δέντρων στο καταφύγιο της σιωπής που οι τερμίτες σιγοσκάβουν τα χρόνια σου θα ξεφυλλίσω. Μπρούτζινους φύλακες θ’ ανταμώσω σαν θα διαβαίνω στους επίχρυσους δρόμους τη λευκοφορεσιά του ανέμου ντύσου εσύ και γω τα παιδικά μου αποφόρια ρούχα. Τις προγονικές μας ανάσες γροικώ και το ψιθυριστό σου ανάβρυσμα...

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΝΑ ΤΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΟΛΗ Είναι οι γιρλάντες από φώτα, που απλώνονται από τη μια άκρη της στην άλλη. Όπου κι αν σταθείς, δεν μπορείς να τη δεις όλη. Είναι οι χερσόνησοι, οι κάβοι που σ’ εμποδίζουν να βλέπεις. Είναι η δυσκολία που σε κάνει να φαντάζεσαι πως η άλλη μισή είναι πιο γοητευτική.

Πόσο δική μας είναι η ζωή; Διά πυρός και σιδήρου στο αμόνι και στο σφυρί. Ανούσιοι σημαντικοί, αδιάφοροι διάφοροι, σύντροφοι, φίλοι… Κάποτε σε πείθουν ότι είμαστε ίσοι να ξεχωρίζουν άλλοι. Νομίζεις, βλάπτεις μαζί μ’ αυτούς τον εαυτό σου.

...Είναι κι αυτή η πεποίθηση που έρχεται και φεύγει, ότι µέσα από σένα θα µε δω αλήθεια, που δε µ' αφήνει να γλυτώσω και ξανά στο γυαλί σου µε οδηγεί πάλι να κοιταχτώ, να απορήσω, να αρνηθώ και να πεισµώσω. Για άλλη µια φορά άδεια µένω, χωρίς καθρέφτισµα. Δε φανερώνεται το µέσα µε προσπάθεια.

Τα νέα ποιήματα της συγγραφέως γεμάτα αλήθεια και σημερινά - παντοτινά γεγονότα.

Δυο σταγόνες βροχής είμαστε κι εμείς, καρδιά μου...

ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ Ένας κρότος έσκισε τη νύχτα στα δύο διαλυμένη βάρκα στον Καρφά ένα ζευγάρι ηλικιωμένων μισοί σκελετοί μισοί άνθρωποι θαρρείς δραπέτες απ' τον Άδη Από τη Συρία νομίζαμε από την Κερασούντα μάς ήρθαν Για το λιμάνι ρωτάνε, για το βαπόρι να προλάβουν τον γάμο θέλουν της τρισέγγονης στην Καλαμαριά να χορέψουνε ομάλ γι' ακόμη μια φορά

Φαρσέρ ημών ο εν τοις παγεροίς αγιασθήτω το ανόμημά σου· απελθέτω η τυραννία σου· γενηθήτω το μειδίαμά σου, ως εν ουρανώ κι επί της ακτής· τον πόνον ημών τον περιούσιον μετρίασον σήμερον· και άφες ημίν τα ονειροπολήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις εγερθέταις ημών· και εμβάπτισον ημάς εις ηδονισμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του ανιαρού.

Ανάμεσα σε φαντασία και πραγματικότητα. Μια πορεία στη ζωή - με θαυμαστές φωτογραφίες του να το συνοδεύουν σε κάθε πρόζα του.