Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το τρίτο μου βιβλίο "Comings and Goings II" περιέχει 29 δικά μου ποιήματα γραμμένα στα αγγλικά και μεταφρασμένα στα ελληνικά. Υπάρχει και ένα ποιήμα του πατέρα μου. Πέντε από τα ποιήματα σ' αυτό το βιβλίο ήρθαν από την πρώτη μου συλλογή. Τα υπόλοιπα ποιήματα γράφτηκαν όταν παρακολούθησα το σεμινάριο του Ottone Riccio τα τελαυταία έξη χρόνια, από τον Ιανουάριο του 2001 κατά διακοπές μέχρι σήμερα. [...]

"Άτιτλο ΙΙΙ" Είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι καθιζήσεις/ τα κορμιά σπασμένα από ασκήσεις/ που μας κατευθύνουν την ψυχή σε αντιρρήσεις./ Μην ασκείς πιέσεις δε θ' αντέξεις/ θα λυγίσεις ν' αντικρύσεις σώματα χωρίς αισθήσεις/ όλα τους ραμμένα χωρίς νάναι ναρκωμένα./ Έχουμε πληγές με αναμνήσεις/ που πονούν όταν σκεφτείς και το θελήσεις/ είναι οι δρόμοι μας γεμάτοι καθιζήσεις/ κι οι ψυχές παράλληλες γραμμές από ματίσεις. (από τη σελ. 29 του βιβλίου)

Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΙΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ cocktail εποχών Η άνοιξη εισχώρησε στο σώμα του χειμώνα/ και κάρφωσε τα άνθη της στους πάγους./ Μ’ ένα άλμα/ ξάπλωσε σε φρεσκοργωμένο χώμα/ ώσπου γλίστρησε πάνω της το πρώτο πρωτοβρόχι/ και μουσκεμένη έτρεξε σε ανοιχτή ομπρέλα/ να λιάζεται και ν’ απορεί/ γιατί αυτό το αλλόκοτο,/ ανάποδο ταξίδι.

Το Κινεζικό Τετράδιο του Δημοσθένη Αγραφιώτη (εκδόσεις Ερατώ 1988) μετά τη μετάφραση και έκδοσή του στα αγγλικά (Chinese Notebook, Ugly Duckling Presse 2010, σε μετάφραση των John Sakkis και Angelos Sakkis) και στα γαλλικά (Cahier chinois, Les Editions [0] 2008, σε μετάφραση της Michele Valley), δημοσιεύεται από τις εκδόσεις Vakxikon.gr σε δίγλωσση έκδοση, στα κινέζικα και αγγλικά σε ψηφιακό βιβλίο/e-book. Έτσι, ο τίτλος, που προέρχεται από το παραδοσιακό κινεζικό σημειωματάριο (μαύρο- κόκκινο), όπου και πρωτογράφτηκαν τα ποιήματα του βιβλίου, συναντά, έστω και μερικά, την...

"Αν πιστέψουμε την συνομολογημένη αμαρτία, που περιγράφει ο Borges στον "Καθρέπτη και το Προσωπείο", οι λέξεις (έστω κάποιες λέξεις) επιτρέπουν στους ανθρώπους να γνωρίσουν την Ομορφιά. Μια μορφή εξιλέωσης για αυτήν την ανέλπιστη στιγμιαία πληρότητα είναι ίσως η επανεπιστροφή στις ρωγμές, έστω κι αν στο "Chiaroscuro" επιτελείται με πολύ διαφορετικούς όρους από την πρώτη μου συλλογή... Το "Chiaroscuro" επιχειρεί μια (δειλή) συνομιλία με τον χρόνο, την απώλεια, τον έρωτα και κάποιες από τις συγκροτησιακές διαστάσεις αυτού που συχνά αποκαλούμε "ανθρώπινη ύπαρξη"... Ο χρόνος εν...

Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ Άναρχη βλάστηση, θάμνοι απροσπέλαστοι πνιγμένα στ' αγριόχορτα οπωροφόρα κι αντίσκηνα εκστρατείας απλωμένα στην πεδιάδα -ένα κοπάδι ήρεμο- ο γαλλικός στρατός. Μουλάρια ανέβαιναν στην πόλη καθημερινά στύλωναν μ' αγωνία τα ρουθούνια όταν στραβοπατούσανε στις πέτρες οι οπλές γύριζαν φορτωμένα με τυριά, κρέατα και κρασί. Καμιά φορά έπαιρνε προς το σούρουπο κι αυτός τον ίδιο δρόμο στη λέσχη τον περίμεναν οι αξιωματικοί να φτιάξει κάτι ιδιαίτερο, πιο γαλλικό βοηθός μαγείρου στο ατμόπλοιο "Λατούς-Τρεβίλ" τους είχε πει πως έμαθε τα μυστικά κοντά σε έν...

Το CAVALLINO είναι ένα συνονθύλευμα σκέψεων και συναισθημάτων, ταϊζόμενων από έρωτα, δευτερόλεπτα και λάθη. Κουβέντες απλές, βαθύτερες, περίπλοκες, κατανοητές, αλλά και φόρμες σουρεαλιστικές, με εσάνς ντανταϊσμού. Μη αποσκοπώντας πουθενά και μη ελπίζοντας τίποτα, ο εμπνευστής σάς εύχεται... Καλόν Εκτροχιασμό!

Η CARΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ είναι κάμποσοι στίχοι για έναν φίλο που σουλατσάρει στην άκρη της ρόδας. Ένα ποίημα που γυροφέρνει στις γωνίες των Εξαρχείων κι ένα ποίημα που ξεκινάει μέσα από ένα κωλόμπαρο της Θήβας. Η Caraytoktonia είναι σαν μια ταινία τρίτου τύπου που την έγραψε ένας φίλος μια χώρα μακριά για έναν φίλο σε μια πλατεία πιο κοντά, ένα σακί με κόκαλα που στάζει αίμα και κάμποσα λάστιχα που άρπαξαν φωτιά.

ΧΡΟΙΑ ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ ...κι εσύ πολυσύλλαβη αγάπη μου τόσο δεμένη με το σκοτεινό να αλαργεύεις λίγο λίγο σαν δροσιά κλεμμένη από θανάτου άσμα, όσο εγώ κορμί κοχύλι κι όστρακο από την πορφυρομάζα της χαράς αιώνια άνοιξη σου τάζω

Πόσο λατρεύω να ολισθαίνεις σε δρόμους του κορμιού μου αφάγωτους κι εσχατικούς. Και να με τρυγάς. Με το νεανισμό αγριόχηνας. Σαν κάτι κυνηγόσκυλα "σπρίγκερ σπάνιελ" που αρέσκονται να ξεκοκαλίζουν ως το μεδούλι των πληγών το θήραμά τους. Προτιμώ χίλιες φορές τα χάδια σου απ' την αλάξευτή σου φλυαρία, που ούτε να την παρωδήσω μπορώ ούτε να τη χλευάσω μ' ένα ποιητίζον έστω χουγιαχτό μου.

Εκμαγείο δύσης το Ανεκπλήρωτο