Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχουν περάσει σχεδόν 17 χρόνια από τότε. Αλλά το θυμάμαι σαν να ήταν τώρα. "Εγώ θα γράψω βιβλίο γι’ αυτή την ιστορία κάποτε" σου είπα. Γέλασες. Και να που τώρα το βιβλίο είναι έτοιμο. Μόνο που δεν αναφέρεται σε σένα. Γιατί τελικά εσύ ήσουνα απλά η αφορμή. Για να κάνω την πιο σημαντική γνωριμία της ζωής μου. Δεν ήταν μια διαδικασία εύκολη. Γιατί βλέπεις, η δική σου η απόρριψη, άνοιξε την πόρτα σε αυτό που για όλη μου την ως τότε ζωή ήταν καλά κρυμμένο. Φόβος. Γι’ αυτό που ένοιωθα, αλλά σύμφωνα με τους σοφούς, δεν θα έπρεπε να νοιώθω. Δεν είχα το δικαίωμα να νοιώθω. Αυτ...

Δεν περιμένω θαύματα. Και μοναξιά άλλη δεν έχω. Νικημένοι να μη βγούμε παλεύω, σαν τους δούλους που αποσύρονται κατάκοποι τα βράδια. Να μην πεθάνουμε μέσα μας προσπαθώ, μ' αναμμένα όλα τα φώτα. Η επιθυμία να κάνω το άλμα με τρυπά και μ' αφήνει λιπόθυμη κάτω από αλήθειες που δεν χρειάζονται αιτία για να υπάρχουν. Δεν ξόδεψα ανόητα το φως αυτού του πλανήτη, για να αιμορραγούν άνθρωποι στην εξορία.

Χορεύω στους δρόμους με τα "καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα" ξεσκίζοντας τις σάρκες της ματαιοδοξίας μου φοράω τις φτερούγες της φυγής για να πετάξω από τη γη που τρέμει κάτω απ' τα πόδια μου να προσγειωθώ στα στέρεα σύννεφα των ονείρων μου στη χώρα των τρελών ποιητών εκεί που ζουν οι εξόριστοι απ' τη χώρα των δογμάτων αυτοί που αποβλήθηκαν απ' τη σχολή "ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ" δια παντός.

Κάθε μέρα της ζωής μας είναι ένα πέρασμα μέσα από εμπειρίες, σκέψεις και βιώματα, που τελικά είναι αυτά που μας κάνουν να εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι νοητικά, πνευματικά και ψυχικά, έτσι ώστε -κάποια στιγμή- ν’ αφυπνιστούμε και να προχωρήσουμε μέσα στο ταξίδι της ζωής. Μάζεψα όλα τα χτες και τα έκανα παρόν. Μάζεψα όλα τα σήμερα και τα έκανα μέλλον. Μάζεψα όλα τα αύριο και τα έκανα παρελθόν. Κι έτσι η ζωή προχώρησε αναμειγμένη μες στις ιδιοτροπίες του χρόνου που παλινδρομούσε επιδέξια μες στου μυαλού μας τις αναρριχήσεις [...]

Αντί εισαγωγής Σαράντα οκτώ ποιήματα πιο πάνω κι απ’ τα κύματα, ονείρων αποκυήματα, του νου μου αφηγήματα και της ζωής μου ψήγματα, των ταξιδιών διηγήματα, των τόπων προσκυνήματα με αφηρημένα λήμματα κι ατέρμονα διλήμματα γεμάτα από μηνύματα. Και ιστορικά σπαράγματα της γνώσης απαυγάσματα του βίου μου κοιτάσματα, της σκέψης μου κοχλάσματα και της γραφής τεχνάσματα μέσ’ από σκούρα φάσματα, ενίοτε χαλάσματα, σαν βγαίνουν απ’ τα θραύσματα τα μύχια μου φαντάσματα, Σχεδίας και Πλάνης άσματα.

Η ποίηση της συλλογής αυτής είναι γραμμένη στην παραδοσιακή γνωμική (διδακτική) ποίηση. Και όταν λέμε γνωμική ποίηση, εννοούμε εκείνη που εκφέρει γνώμες και απόψεις με τρόπο συνοπτικό - αποφθεγματικό πάνω σε κοινωνικά, πολιτικά, υπαρξιακά, φιλοσοφικά και άλλα θέματα και προβλήματα της ζωής. Έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα με κορυφαίο εκφραστή της τον ποιητή ΘΕΟΓΝΗ, ο οποίος είχε γράψει δυο χιλιάδες τέτοια ποιήματα από τα οποία έχουν σωθεί περίπου τα εξακόσια και διδάσκονται σε ξένες χώρες. Είναι το είδος της ποίησης που αρέσει στο αναγνωστικό κοινό και είναι πολλ...

Το μυαλό σημαίνει ΕΣΠΕΡΙΝΟ. Η καρδιά σημαίνει όρθρο. Όπως: με την ελπίδα ξεκινώ κάθε πρωί. Απελπισμένος είμαι κάθε βράδυ. Μα συμβιβάζομαι με μια απελπισμένη ΕΛΠΙΔΑ: Όλη η ΖΩΗ δεμένη με ΘΡΗΣΚΕΙΑ, που σημαίνει ΠΙΣΤΗ στην Ανθρωποποίηση του Θεού και στη Θεοποίηση του Ανθρώπου. Ονειροφαντασία. Όσο η λαμπάδα του Ήλιου συνεχίζει να φωτίζει το γλυκό το δειλινό, ως το τέλος έχω χρέος να στοχάζομαι για τη ΖΩΗ και την ΑΛΗΘΕΙΑ, την ΑΓΑΠΗ και τον ΠΟΝΟ.

Η συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Αποφυγή Συμπτωμάτων Υστερίας", εκτός του προλόγου και του επιλόγου, αποτελείται από τριανταεφτά ποιήματα χωρισμένα σε δύο ενότητες. Η πρώτη έχει τίτλο "Η απόλυτη ορατότητα τυφλώνει" και η δεύτερη "Ζωή χωρίς ιζήματα". Τα ποιήματα αναφέρονται σε σύγχρονα ατομικά, κοινωνικά και πολυπολιτισμικά θέματα με μια αυτοσαρκαστική διάθεση και με μια αισιόδοξη βασικά θεώρηση επιδιώκουν κατά τις δυνάμεις τους μια κριτική, τρυφερή και ανθρωπιστική προσέγγιση στο μοναδικό και ευλογημένο δώρο της ανθρώπινης ζωής.

VIII Το σπίτι μου δεν βρίσκεται σε όροφο· ισόγειο είναι χωρίς υπόγειο. Ποιος μου χτυπά λοιπόν, τις νύχτες, το πάτωμα από κάτω, ποιος μου φωνάζει οργισμένος: "Χαμήλωσε τη μουσική· υπάρχει κόσμος που κοιμάται, κόσμος εργαζόμενος, νεκρός από τον μόχθο!". (από την ενότητα "Εκδοχές του τέλους, I-XVII") Η φωνή της, στο τηλέφωνο, ήταν τόσο γλυκιά, τόσο ζεστή, τόσο φρέσκια, που του' ρχότανε να φάει το ακουστικό. Τό'φαγε κι ήτανε γλυκό κι αφράτο σαν τσουρέκι. Τώρα, η φωνή της ηχεί, μέσα στα σπλάχνα του, ακόμη πιο γλυκιά, ακόμη πιο ζεστή, ακόμη πιο φρέσκια. (...

Συγκεντρωτικός τόμος που περιλαμβάνει το σύνολο των έως τώρα ποιητικών συλλογών του βραβευμένου Κύπριου ποιητή. ΠΟΙΗΤΗΣ Αν είχα δροσερό μυαλό, μολύβι που να γράφει γοργά γοργά μη μας προλάβει ο χρόνος και χέρι τρισευλογημένο από τους εκπροσώπους του θείου παντός, τότε στο βάθος θα 'λαμπε η χαρά μου και θα κουδούνιζαν των ουρανίων σωμάτων τα κλαριά.

τοπίο ξερό ξαναγεννιέται φτύνει κατάμαυρο κουκούτσι και ξεγελά με χρώματα γαλάζια σε σκοτεινούς καιρούς ομνύει σταυροκοπιέται ο νους θολώνει στο 'πα πως θάμπωσε ο κόσμος γυαλί που μαύρισε η φλόγα τι λίγοι που απομείναμε στο κέλυφος της γης

ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ Η ηδονή και ο φθόνος Το πάθος και η καταστολή Ο ανόργανος βίος και ο ευνουχισμός Το σκοτάδι και η ανοησία Η ένταση και η ευδαιμονία Το ιδεώδες και η εκσπερμάτιση Τα πρώτα ποιήματα του Πειραιώτη Αντώνη Καβούρη που συνοδεύονται με 5 έργα του ζωγραφικής και ένα σχέδιό του στο εξώφυλλο.

Τη Γλώσσα που γύρισε τον Ύπνο που μίλησε την Ίδη που μύθευσε όλα τα χρωστάμε και τ' αφιερώνουμε -έτσι δεν είναι Επιμενίδη;- σ' ένα ξεστρατισμένο πρόβατο.

ΕΡΑΣΤΕΣ Αυτοί πάντα αγαπιούνται στη µπανιέρα. Αφήνουν το πρώτο νερό να τρέξει για τα καλά επάνω τους να ξεπλύνει τις στερήσεις, και µετά ανταλλάσσουν ανάσες.

ΛΑΛΗΜΑΤΑ Σε μια εποχή και σ' έναν κόσμο όπου ο φασισμός ή η δημοκρατία δε διακρίνονται από τα κέρατα που φέρνουν, αλλά από πράξεις, ο κάθε λαλίστατος διατείνεται το δημοκράτη, τον προοδευτικό με αυτά κι άλλα ισότιμα λαλήματα.