Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Λαθρομετανάστες του έρωτα μεταξύ οδύνης και ηδονής σαν πολύ κοντά δεν είναι αυτές οι χώρες;" Χάρης Π. Παρετζόγλου

15 μικρές στιχουργικές εξομολογήσεις, 15 ποιήματα γεμάτα α-πορείες και πορείες μιας σκέψης ανήσυχης και φευγάτης... Οι ποιητικές διαδρομές της Κατερίνας Κατσικάκη μοιάζουν με μικρές ανάσες που υπαινικτικά θέτουν τα ερωτήματα για να γυρέψουν τις απαντήσεις μέσα σε ερωτικούς περιπάτους, ναυάγια, αμπαρωμένες πόρτες, ζούγκλες και ερήμους.

"Α΄ Παθολογική": 24 ποιήματα, 24 φωτογραφίες (μερικές ακόμα ανεπεξέργαστες, άλλες ήδη φθαρμένες) με πρόσωπα που ήρθαν και έφυγαν, με πρόσωπα που άφησαν το στίγμα τους και αποχώρισαν οικειοθελώς ή με άλλα που παρέμειναν αθέατα (ή και φυλακισμένα), συνθέτουν την παθολογία μας, τα ελλείμματα μας, την αντοχή μας απέναντι στο χρόνο. Και η μνήμη, ρακοσυλλέκτης που ανασύρει στο φως σκουριασμένα σκεύη, φλούδες ιστοριών, ήχους από σειρήνες σε στέγες Δημαρχείων, τριξίματα δοντιών, καντίνες στην άκρη των δρόμων. Και πάνω απ’ όλα ο χρόνος που κυλάει-ιμάντας παραγωγής-η αίσθηση μι...

Στην τρίτη ποιητική συλλογή της η Σοφία Τσίπα, ακολουθώντας και πάλι τη φόρμα του ομοιοκατάληκτου στίχου, μέσα από μια διαδικασία ζύμωσης με ιδέες και στίχους, παλεύοντας με τους φθόγγους και τα συναισθήματα, βρίσκει τη σωστή σειρά να τοποθετήσει τις λέξεις στο χαρτί και να μιλήσει με αντισυμβατικό τρόπο, για όλα όσα θάβουμε μέσα μας κι ύστερα από λίγο καιρό επιστρέφουν. Εσωτερικές και κοινωνικές συγκρούσεις, λάθη και σωστά, το δίκαιο αλλά και το άδικο της ζωής μας, περνούν μέσα από τη μελάνη της Σοφίας Τσίπα άλλοτε με άκρατο λυρισμό και άλλοτε ωμά, σκληρά, δηκτικά. Ο έρωτα...

Δεν είναι ποίηση αυτές οι λέξεις. Τα τιμαλφή του μυαλού μου μόνο. Και σκόρπια βόλια. Οι λέξεις. Τι κι αν πούντιασαν στα χαρακώματα. Αντέχουν μεσονύχτια.

Αναγνώστη εσύ, συνένοχε και κριτή, κατάδυση αποτόλμησε στων Αβέβαιων Στίχων το βυθό. Κι όταν στην επιφάνεια και πάλι αναδυθείς, ίσως το θλιμμένο σου δωμάτιο για πάντα εγκαταλείψεις. Σκέψου! Ένα πρωτόγονο, πανέμορφο πρωινό, φωτισμένο απ' της Ελπίδας την ακτινοβόλα λάμψη, θ' αφήσεις πίσω σου τους ανώνυμους δρόμους με τα ξενυχτισμένα αυτοκίνητα, τ' ανέκφραστα πρόσωπα, που χάνονται μόλις το φως της πραγματικότητας τ' αντικρύσει. Θα παραδοθείς στην άφατη χαρά του ανθρώπου, που ρίχνει πίσω του τον ίσκιο του παρελθόντος και σκαρφαλώνει στην ανεμόσκαλα του μπάρκου,...

ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ* Να περνάς ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη με το αδιόρατο χαμόγελο μιας ήττας που τη μετέτρεψες σε νίκη Με τους όρους των άλλων Στο ζυγό να σκύβεις σε υποταγή στα πρέπει παραδομένος Ο πόνος ακραιφνής Τίποτα το ξεχωριστό Κι εσύ μέσα στη μάζα Ας νόμιζες πως έπλεες μοναχός πρίγκιπας και σοφός γκουρού μες στη γαλήνη της απεραντοσύνης Ελεύθερος θα είσαι πια μόνο στα όνειρά σου Θα σε αφήνουν να γλιστράς ήσυχος και αβλαβής στα διεθνή τα ύδατα Μες στα σεντόνια τα σατέν κάτω από την πέτρινη στέγη του σπιτιού σου. * παράφραση στίχου...

Παραμένοντας πιστός στα πρότυπα διάρθρωσης του πρώτου του βιβλίου, ο ποιητής από τη Θεσσαλονίκη παρουσιάζει 20 ποιήματα στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα καθώς και 5 μεταφράσεις αγαπημένων Ελλήνων και ξένων ποιητών. Η θάλασσα με την διττή της φύση και η αντανάκλαση της στην ψυχή των ανθρώπων και των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των ποιημάτων μιας συλλογής αφιερωμένης "στις γαλάζιες αβύσσους των διάφανων ψυχών".

Στο ποιήμα του Δημήτρη Κρανιώτη ακούγεται το ταξίμι της συμπλοκής του έρωτα και της αλήθειας, στο δρόμο της φανταστικής διάστασης του Λόγου. Ένας Λόγος που ακροβατεί στη ρυθμολογία των αρχαικών χρησμών. Ένα έργο εμπνευσμένο, που συνεχίζει και τελειοποιεί με έναν τρόπο δωρικό τη φωνή του ποιητή.