Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

...Κάπως έτσι μεγαλώσαμε... σαν ένα στοίχημα κόντρα σε κανόνες που δεν ίσχυαν, ενός συστήματος που δεν υπήρχε. Ευτυχώς, όμως, τα καλύτερα παιδιά που κάναμε παρέα μάς έκαναν να νιώθουμε ότι δεν ήμαστε μόνοι, ακόμα κι όταν μας έζωναν τα φίδια μ' εκείνο το "ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμο έξω" του Αλεξανδρινού, καίτοι είχαμε ακούσει και κρότους χτιστών και ήχους μαστόρων... Κ. Τ.

91 κείμενα, 300 ή 400 λέξεων, γραμμένα για την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", που μιλάνε για ανθρώπους, για πουλιά, για φόνους στην πρώτη σελίδα, για ναυάγια και ναυαγούς, για τη ζωή των πόλεων, για τη νύχτα, για την επαρχία, για δισκοθήκες και τραπεζικούς υπαλλήλους, για δίσκους, για επώνυμους, για ανώνυμους διαβάτες των οδών. Πορτραίτα προσώπων και εποχών, μιας ζωής που χάνεται. Άλλοτε μοιάζουνε με ζεϊμπέκικα, μακρόσυρτους χορούς των υδάτων, της θάλασσας που χτυπά στα βράχια, ή σβησμένα τραγούδια. Εύθραυστα και επιρρεπή κείμενα όπως πρέπει σε μια "Χάρτινη εξέδρα", που τη χτ...

Μια Αληθινή Ιστορία, με σκληρές εικόνες και λεπτομερή, ανατριχιαστική ή ακόμη και επίπονη για κάποιους διήγηση, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο έμφαση στα γεγονότα, σκαλίζοντας την πληγή, ατενίζοντας το παρελθόν. Υιοθετώντας πλέον μια νέα στάση ζωής μέσα από ένα νέο τρόπο σκέψης, έχοντας ισχυρή θέληση και την επιθυμία να μοιραστώ μαζί σας την πτώση και αναγέννησή μου, ανοίγω τα "χαρτιά" μου και ξεδιπλώνομαι μέσα από το σκοτάδι βγαίνοντας στο Φως. Όχι μόνο ως ανάγκη και ξέσπασμα, αλλά και ως άμεμπτο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, όπου μέσα από την γραφή θα μοιραστώ μαζί...

"Δεν είμαι "ειδικός" κυνολόγος. Είμαι ενθουσιώδης παρατηρητής της σκυλίσιας συμπεριφοράς. Ένας -ας πούμε- απρόσκλητος, προκλητικός βιογράφος της κυνικής φιλοσοφίας. Απροκατάληπτος; Ούτε κατά διάνοια..." [...] Αυτό είναι ένα βιβλίο για την κόλαση που θα ήταν ο κόσμος μας χωρίς την παρουσία των ζώων. Για τον παράδεισο που θα μπορούσε να είναι αν καταφέρναμε με κάποιον τρόπο να την εκτιμήσουμε γι' αυτό που πραγματικά συνεισφέρει. Και για την Ουτοπία που στο μεταξύ αναζητούμε όλοι εμείς που αντιλαμβανόμαστε τη διάζευξη του τίτλου. Φιλόζωος ή μισάνθρωπος; Αν δεν καταφέρεις να...

Έτσι, αφού έφτιαξα τον πρωινό καφέ, σκέτο όπως τον έπινε ο πατέρας μου, με τις πρώτες γουλιές, ξαναέφερα στο νου αυτά που μου είχε εξιστορήσει ο πατέρας μου (είχε ήδη προσβληθεί από την μοιραία αρρώστια) μια απ' τις λίγες φορές που μου εκμυστηρεύτηκε κάτι ολότελα δικό του, κάτι για το οποίο σχεδόν ποτέ δεν μίλαγε, για το δικό του μακρινό ταξίδι στην Αμερική. Και παράξενο, εκτός από το mail d' Afrique, πόσο ήταν μια επανάληψη του δικού μας ταξιδιού, πόσο έμοιαζαν οι δυο ιστορίες, πόσα ίδια βιώματα είχαμε ζήσει. Η ιστορία του πατέρα μου άρχισε ως εξής... Κως, Μπόντρουμ,...

Ο Ελλάδιος Μαργαρίτης και ο Άρης Δαβαράκης έχουν γεννηθεί με 11 χρόνια διαφορά στην ίδια πολυκατοικία στην Αλεξάνδρεια. Έχουν έρθει και οι δύο για μια βόλτα στον πλανήτη και ψάχνουν να βρουν τα σημάδια που θα τους οδηγήσουν στην καλύτερη εκδοχή της διαδρομής. Σ' αυτό το πρώτο χρονικό της σχέσης τους, ο Άρης μιλάει πιο πολύ, ενώ ο Ελλάδιος ετοιμάζει ταξίδια και περιπέτειες απολακυπτικές για την εσωτερική ζωή των ανθρώπων. "Τώρα πια δεν μπορείς να κάνεις πίσω", λέει στον πάντα διστακτικό και αργοπορημένο φίλο του και, με μια σπρωξιά, τον ρίχνει στη θάλασσα για να κολυμπήσει....

Μια υπάλληλος μετατίθεται για τρία χρόνια στο Κάιρο. Βρίσκεται ξαφνικά σ’ έναν κόσμο που αποδεικνύεται εντελώς αταίριαστος με την ιδιοσυγκρασία της και φαντάζει στα μάτια της σαν κόλαση. Πώς αντιμετωπίζει τη νέα πραγματικότητα; Δένοντας μια πέτρα στο λαιμό της και φουντάροντας στο ποτάμι; ΄Οχι βέβαια! Στρώνεται στο γράψιμο, διακωμωδεί την καθημερινότητά της καθώς και τις συνθήκες της ζωής και αυτοσαρκάζεται κατ’ εξακολούθηση. Αντί για κλάμα και μιζέρια διαλέγει το χιούμορ, διότι το χιούμορ σώζει ζωές!

Μια ελληνική οικογένεια περνάει τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ανατολική Γερμανία του ’80. Παραμυθένιες συναντήσεις, περιπέτειες που μπλέκουν τον κόσμο της φαντασίας με την καθημερινότητα, απορίες κι αμφιβολίες, κουβέντες της καρδιάς, παράξενη φύση, αλλιώτικη ζωή... Μέσα από μια -φαινομενικά- απλοϊκή ματιά, όλο το μυστήριο και το δράμα της ξενιτιάς και ο γρίφος της "πατρίδας". Το βιβλίο περιέχει ασπρόμαυρο φωτογραφικό υλικό, από το προσωπικό αρχείο της συγγραφέως.

Καλοκαίρι του 1946. Ελλάδα. Η Ζωρζ κάνει τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Το όνειρο παλεύει να γίνει πραγματικότητα. Παραμονές του Εμφυλίου. Ο εχθρός είναι παντού. Αυτός ο εχθρός κι ο φόβος θα την αναγκάσουν να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να καταφύγει στο Παρίσι. Καλοκαίρι του 1962. Η Ζωρζ αφήνει πίσω της το Παρίσι κι επιστρέφει στην Αθήνα με την οικογένειά της, με τα παιδιά της. Η νέα αρχή είναι δύσκολη για όλους. Για να σώσει την κατάσταση, φεύγει με το θίασο του Ροντήρη περιοδεία σε όλη την Ευρώπη. Εμπειρία ζωής. Η Ευρώπη παλεύει για δημοκρατία. Μαζί και η Ελλάδα. Μάη...

Στο τέλος των 66 μου χρόνων μπήκα για τα καλά στο "Σωτηρία", μετά από 12 μέρες αϋπνίας, αφού τα πνευμόνια μου δεν μπορούσαν άλλο να μου φέρουν αέρα. Με ξάπλωσαν σ' ένα άχρωμο δωμάτιο κι άρχισα να κοιμάμαι εξουθενωμένη, με το σωληνάκι του οξυγόνου κολλημένο στα ρουθούνια, τις ενέσεις στο καθετηράκι και τις εισπνοές από νεφελοποιητές. Όταν άνοιγα πού και πού τα μάτια, μες από το δικό μου το νεφελοποίημα, διέκρινα τα πρόσωπα των παιδιών μου και των αγαπημένων και πιστών φίλων που μαζί τους έφτιαξα το χώρο μέσα στο χρόνο που έχω ζήσει. Μετά από 5 μήνες, πολύ κουρασμένη...

Ένα βιβλίο ντοκουμέντο: αληθινοί άνθρωποι αφηγούνται τις ιστορίες τους και ζωντανεύουν μια χώρα και μια εποχή. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν οι πρώτοι στην οικογένειά τους που πήραν πτυχίο, το "χρυσό βραχιόλι", και άλλαξαν ζωή. Το οικογενειακό απωθημένο που διαμόρφωσε μια ολόκληρη χώρα. Ένα πτυχίο για το παιδί. Η Σοφία Νικολαϊδου παίρνει συνεντεύξεις και μας παρουσιάζει με τα δικά τους λόγια αυτούς που έφυγαν από το χωριό και ήρθαν στην πόλη. Αυτούς που γεννήθηκαν στη φτώχεια από γονείς που ήξεραν λίγα ή ελάχιστα γράμματα. Αυτούς που διάβασαν, πέρασαν στο πανεπιστήμιο, απέκ...

"Να σιάξουν όλα από την αρχή¨". Έτσι κλείνει ο Χρήστος Ζαλοκώστας αυτό το βιβλίο-μαρτυρία μιας εποχής (1942-1945) για την οποία πολλά έχουν γραφεί και πολλά έχουν να γραφούν ακόμα. Έτσι κι αλλιώς, η τελική κρίση είναι του αναγνώστη.