Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα νεανικό κείμενο του Ανδρέα Κάλβου με τον τίτλο "Apologia del suicidio" (Απολογία της αυτοκτονίας) δίνει το έναυσμα για μία μελέτη που φιλοδοξεί, χαρτογραφώντας τον "περί αυτοκτονίας" λόγο στην Ευρώπη και την Ιταλία του τέλους του δέκατου όγδοου και των αρχών του δέκατου ένατου αιώνα, όχι μόνο να αποκωδικοποιήσει το εν λόγω κείμενο, αλλά και να ιχνηλατήσει τους δρόμους μέσα από τους οποίους η νεωτερική αντιμετώπιση του εθελούσιου θανάτου εντάσσεται στο διανοητικό και ιδεολογικό υπόστρωμα του ποιητή των Ωδών.

Ο Νίκος Δ. Τριανταφυλλόπουλος συνεχίζει την ανεξάντλητη κειμενική του σχέση με τον Σκιαθίτη συγγραφέα. Ο Παπαδιαμάντης συγγραφικά, μεταφραστικά, ως ζώσα παρουσία στο έργο ομοτέχνων του, διυλίζεται και φωτίζεται περαιτέρω από τον άοκνο Χαλκιδαίο "εκσκαφέα" της παπαδιαμαντικής ουσίας.

Εξετάζονται τα σημαντικότερα δείγματα της νεοελληνικής πεζογραφίας (μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, μυθιστορηματικές βιογραφίες και μυθιστορηματικά χρονικά) που στρέφονται γύρω από πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις του Μακεδονικού Αγώνα. Ο τελικός απολογισμός αυτής της καταγραφής αποκαλύπτει μιαν απροσδόκητη ποσότητα πεζογραφημάτων είκοσι τουλάχιστον συγγραφέων. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου επιχειρείται η γραμματολογική προσέγγιση και η αποτίμηση της θέσης που έχουν τα εξεταζόμενα έργα στη νεοελληνική γραμματεία. Στο δεύτερο ανθολογούνται 21 πεζογραφήματα, άλλα in...

Από τις λίγες, αληθινά εξέχουσες γυναικείές φυσιογνωμίες της πρώτης μεταπολεμικής λογοτεχνικής γενιάς, η Ιουλία Ιατρίδη -θαυμαστά προετοιμασμένη με χάρισμα ισχυρό και με παιδεία βαθειά, ουσιώδη- κατόρθωσε με τα ψυχωμένα βιβλία της να υψωθεί επάξια στην πρώτη γραμμή των πεζογράφων της γενιάς της. Έπλασε, με γλώσσα χυμώδη και με σπάνιο οίστρο έμπνευσης, αφηγήματα, αυθεντικά κατορθώματα δημιουργικής λειτουργίας στην περιοχή της λογοτεχνίας και σμίλευσε χαρακτήρες που θα μείνουν αθάνατοι.

Μια μονογραφία του Άρη Αλεξάνδρου που είναι ταυτόχρονα βιογραφία, ανάπλαση του ιστορικού σκηνικού και μελέτη -ανάλυση ολόκληρου του έργου του- ποιητικού, μεταφραστικού και πεζογραφικού. Ιδιαίτερα αναλύεται "Το κιβώτιο", το οριακό αυτό έργο της γενιάς του εμφύλιου, που ανάγει την εμπειρία της στο συμβολικό και στο υπαρξιακό της επίπεδο. Το έργο συμπληρώνεται από ανθολόγηση κριτικής για τον Αλεξάνδρου, εργογραφία κλπ.

Ποιητής, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, με ειδικές μελέτες πάνω στην ελληνική γλώσσα, ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης υπηρετεί την λογοτεχνία πάνω από σαράντα χρόνια. Και, τούτο παράλληλα προς ένα χρονοβόρο κι εξουθενωτικό επάγγελμα, την ψυχιατρική, που άσκησε στην Αμερική, την Ελβετία και την Ελλάδα. Ένα επάγγελμα, εντούτοις, που θ' αποτελέσει τελικά κι αυτό ένα πρόσθετο υλικό μάλιστα "αιρετικό": σε ρήξη κάθετη προς το μύθο του καλού και του κακού. Φθάνοντας ως τις προγεννητικές μνήμες και καταστάσεις. Σ' αυτό το πρωτόγονο ανθρωποειδές, τον ερωτημα...

Εξετάζοντας τη διαχείριση του τραγικού στο έργο του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού στην ουσία επιχειρούμε μια ανάγνωση της αρχαιοελληνικής παράδοσης, όχι για να προτείνουμε μια νέα θεωρία του μυθιστορήματος και της καταγωγής του μέσα από κάτι χαμένο στο βαθύ παρελθόν, στο χρόνο, αλλά για να δούμε τους δεσμούς του τόπου, τις επιρροές, τις συνέχειες ή τις ασυνέχειες του μύθου, του λόγου και της ιστορίας. Αυτή η υπόθεση εργασίας απλώνει σχοινιά στα πνευματικά προβλήματα που βασανίζουν τον τόπο, από τον καιρό της διάλυσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι σήμερα: Τι απωθήθηκε...

Περιεχόμενα: Ασελήνοις νυξί Γ. Βιζυηνός Το φάσμα της παντοδυναμίας του θήλεος Μ. Καραπάνου Η μυθο-ποιητική λειτουργία του πάθους Γ. Χειμωνάς Aπό τον ενικό στον πληθυντικό ή η απουσία δυϊκού Βιβλιογραφία

Το Καλοκαίρι του 2004 ο Γιάννης Πατίλης πρότεινε στο συγγραφέα να γράφει στο "Πλανόδιον" για θέματα πολιτισμού. Ένα θέμα κάθε φορά. Μη όντας και μη αισθανόμενος αρμόδιος για θέματα πολιτισμού, ο συγγραφέας επέλεξε να γράφει, κάθε φορά, για ένα βιβλίο, που άμεσα ή έμμεσα αναφέρεται στη σύγχρονη αυτογνωσία μας. Τα περισσότερα κείμενα του βιβλίου δημοσιεύθηκαν στο "Πλανόδιον" από το Δεκέμβριο του 2004 μέχρι σήμερα. Τα κείμενα για τον Τάκη Σινόπουλο, τον Δημήτρη Δούκαρη και τον Τάσο Γαλάτη έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Νέα Εστία", "Το Δέντρο" και (Δέ)κατα αντιστοίχως....

Η παρούσα μονογραφία είναι η αναπαράσταση όψεων της Αθήνας κατά την περίοδο 1880-1896 στο λογοτεχνικό και στο δημοσιογραφικό έργο του Μιχαήλ Μητσάκη. Είναι μια πρόταση για τη μελέτη της αστικής λαογραφίας, με "σημεία αναφοράς" λογοτεχνικά κείμενα, τις "κειμενικές" (αλλιώς) "αναπαραστάσεις" της πόλης. Ο λογοτέχνης, δημοσιογράφος, flaneur, "χρονογράφος του άστεως", Μιχαήλ Μητσάκης, κάνει αστική ηθογραφία, αστική ανθρωπολογία-λαογραφία, με μια ιδιότυπη "επιτόπια παρατήρηση". Στην αναπαριστώμενη Αθήνα εμφανίζονται πάμπολλες "νεωτερικές" μορφές, σε πεδία όπως ταυτότητες, συλλογι...

Είτε εστιάζουν στα εκκεντρικά προσωπεία του, είτε στη γλώσσα, ή ακόμη σε ζητήματα πολιτικής και ιδεολογίας, οι εργασίες αυτού του τόμου δημιουργούν ένα δίκτυο συνάψεων που αναδεικνύουν τον προσίδιο μοντερνισμό του Σκαρίμπα και φωτίζουν την απόσταση που τον χωρίζει από τους συγκαιρινούς του. Αντικείμενο μελέτης αυτού του τόμου αποτελούν τόσο η πεζογραφία όσο και η ποίησή του, καθώς ο συγγραφέας έχει προσδώσει υπερειδολογική ταυτότητα στο λογοτεχνικό του σύμπαν, μεταπλάθοντας τα ίδια θέματα, που πρώτα στερεώθηκαν στην πεζογραφία του, είτε σε ποιήματα είτε σε θεατρικά έργα κα...

[...] Ο Βασιλειάδης δεν φαίνεται εγκλωβισμένος στο δίπολο "ρομαντισμός-κλασικισμός", ώστε η άρνηση του ενός να τον οδηγεί κατ' ανάγκην στην αποδοχή του άλλου. Προφανώς, αναζητεί κάτι καινούριο και διαφορετικό, που να προσγειώνει τη ρομαντική αοριστολόγο διάθεση στην ελληνική πραγματικότητα· το ποίημα "Εις αρχαίον κάτοπτρον της Κορίνθου" απεικονίζει αρκετά καλά αυτήν την αναζήτηση, ενώ, δυστυχώς, τα θεατρικά του έργα δεν δίνουν τέτοια δείγματα. Παραμένει, ωστόσο, το ερώτημα πως θα ήταν δυνατόν να πραγματώσει μέσω της τέχνης, της δικής του τέχνης, όλα αυτά που συγκροτούν το θ...

Δοκίμια, άρθρα, κριτικές, scripta minima, αναγνωστική εμπειρία πολλών χρόνων, κείμενα άλλα δημοσιευμένα και άλλα ανέκδοτα, όλα όμως "ανασκολοπισμένα" (αναταγμένα και διορθωμένα) ώστε να αποτελούν εντελώς νέο υλικό, ιδού το περιεχόμενο αυτού του τόμου. Ο μοντερνισμός, ο μεταμοντερνισμός, η παράδοση, οι μεγάλοι σταθμοί της λογοτεχνίας που άλλαξαν τις αναγνωστικές μας έξεις, ο λεγόμενος ελληνοκεντρισμός και οι παθολογικές συμφύσεις του, οι διακειμενικές σχέσεις στο αρχιπέλαγος της γραφής, τα "λοξά" αιρετικά ή ανορθόδοξα έργα είναι τα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα στον...

Στον τόμο εκδίδονται συγκεντρωμένα όλα τα αφηγηματικά έργα του Πλάτωνος Ροδοκανάκη. Εκδίδονται σύμφωνα με την πρώτη έκδοση του έργου που, με εξαίρεση το "Μέσα στα γιασεμιά", έγινε όσο ζούσε ο συγγραφέας. Δεν έγινε εκσυγχρονισμός της ορθογραφίας ή ενοποίησή της στο επίπεδο του συνολικού έργου, ούτε επέμβαση στη στίξη, γιατί η γλώσσα ορισμένων από τα αφηγήματα αποτελεί το κατ' εξοχήν ποιοτικό χαρακτηριστικό τους. [...] (από το εκδοτικό σημείωμα)

Η μελέτη αυτή αποτελεί μια συστηματική αφηγηματολογική προσέγγιση του έργου του Παπαδιαμάντη, κατά την περίοδο που έγραφε κυρίως διηγήματα (1887- 1910). Ο Χρόνος, η Περιγραφή, ο Λόγος, το Πρόσωπο, εξετάζονται με βάση σύγχρονες θεωρίες, κυρίως αυτή του Genette. Αναλύεται ένας σημαντικός αριθμός διηγημάτων και διαπιστώνεται ότι τα χαρακτηριστικά εκείνα της παπαδιαμαντικής πεζογραφίας που αποκλίνουν από τη ρεαλιστική νόρμα είναι λειτουργικά συστατικά του έργου και υπηρετούν αποτελεσματικά τη βασική θεματική του συγγραφέα. Μέσα απ' αυτή την εξέταση ανασκευάζονται μερικές από τι...