Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συγκεντρούνται εις αυτό το βιβλίον 24 μελετήματα περί αντίστοιχες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας, όλες οπωσδήποτε αξιόλογες αν και ασφαλώς -σε διάφορο βαθμό και είδος- ελάσσονες και μείζονες. Οι μορφές αυτές δεν συνδέονται μεταξύ των με κοινά χαρακτηριστικά ή γνωρίσματα, εις τρόπον ώστε να συγκροτούν κάποιαν ομοιογένεια. Για τον ίδιο λόγο τα μελετήματα έχουν καθένα διαφορετικό περιεχόμενο. Τα περισσότερα καλύπτουν τρόπον τινά εξαντλητικώς το έργον ενός λογοτέχνου, άλλα πραγματεύονται λίγο γνωστές πτυχές του βίου και του έργου του, άλλο ασχολείται με μέρος μόνο του έργο...

"Τα βιβλία συνοµιλούν ερήµην του συγγραφέα τους. Γνωστή αυτή τους η έξη, να µπλέκονται το ένα στις σελίδες του άλλου. Είθισται, επίσης, να λέγεται πως πολλοί συγγραφείς δεν γράφουν παρά ένα και µοναδικό βιβλίο, πως τα γραπτά τους δεν είναι παρά παραλλαγές µίας εκτενούς, ατέρµονης, διαρκώς υπό σκέψη και αναθεώρηση αφήγησης. Τι γίνεται, όµως, όταν ένας συγγραφέας εµπλέξει δολίως τη µυθοπλασία ενός βιβλίου του στον µύθο ενός άλλου, προγενέστερου έργου του; Προφανώς εξαρτάται από τον συγγραφέα. Στην περίπτωση της Έρσης Σωτηροπούλου έχουµε να κάνουµε µε ένα συναρπαστικό, διπλό π...

39 κείμενα και συνεντεύξεις, 82 Νεοέλληνες λογοτέχνες

Βιζυηνός, Παπαδιαμάντης, Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Φιλύρας, Πολυδούρη, Σεφέρης, Εγγονόπουλος, Χατζηλαζάρου, Καζαντζάκης, Αλεξάνδρου, Κοροπούλης, Λάγιος είναι οι κύριες μορφές της λογοτεχνίας μας τις οποίες επιχειρούν να προσεγγίσουν ερμηνευτικά τα κείμενα αυτού του βιβλίου. Πρόκειται για δοκίμια κριτικά - δοκιμές σκέψης και γραφής με θέση, που φιλοδοξούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση του λογοτεχνικού μας παρελθόντος και παρόντος. Άλλοτε με στενότερα φιλολογικό προσανατολισμό κι άλλοτε περισσότερο στοχαστικά, τα κείμενα του βιβλίου καταθέτουν αναγνωστικές προτάσεις που...

Οι μελέτες στον παρόντα τόμο αναφέρονται, φυσικά με κάποια αλληλοεπικάλυψη, σε έξι ξεχωριστές θεματικές περιοχές: [i] Αναφορά σε θέματα λογοτεχνίας και σε συγκεκριμένους λογοτέχνες με τις μελέτες των Χ. Καρατσινίδου, Κ. Μαλαφάντη, Γ. Μπαμπινιώτη, Θ. Πυλαρινού, Μ. Ροδοσθένους· [ii] Αναφορά σε θέματα γενικά γλώσσας, γλωσσικής χρήσης και/ή συμπεριφοράς με τις μελέτες των P. Mackridge, M. Γκασούκα, M. Μερακλή, Σ. Σκαρτσή, Ν. Τσιτσανούδη· [iii] Ζητήματα ρητορικής και σχηματικού λόγου εξετάζουν οι μελέτες των Ι. Γαλαντόμου, Γ. Κάρλα, Σ. Μπουσέ, Μ. Παπαδοπούλου & Ε. Παγκουρέ...

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος υπήρξε ένας εκ των σημαντικοτέρων θεραπόντων της ρομαντικής ποιήσεως, της οποίας το μελαγχολικό πνεύμα διαποτίζει την ποιητική του γραφή μέχρι του σημείου της πεισιθανατίου τάσεως ίσως οφειλομένης εις ερωτικήν τινα αποτυχίαν. In contrario προς την επιφυλακτικήν κρίσιν των ειδημόνων παρά του πεσσιμιστικού χαρακτήρος της επικολυρικής του ανδρός ποιήσεως. Απλά πεζά έργα που η νηφάλια προσέγγισις, την οποίαν ούτος αποδεικνύει εις πλήθος συγχρόνων ζητημάτων φιλοσοφικών, όπως τα έργα Περί Αθανασίας και Διογένης ο Κυνικός, κοινωνικών δοκιμίων, όπως το έ...

Η ανά χείρας μελέτη για τη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία ξεκινάει από το 1974 και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, καλύπτει το σύνολο της μεταπολεμικής περιόδου. Το βιβλίο δοκιμάζει να απαντήσει στο εξής θεμελιώδες ερώτημα: Πώς αναπαριστάται η σχέση ατομικού και συλλογικού στην πεζογραφία της Μεταπολίτευσης; Πρόκειται για ένα κρίσιμο ερώτημα, αφού η Μεταπολίτευση έρχεται να μεταβάλει ριζικά όλα τα προδικτατορικά δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας και, ενώ ξεκινάει από ένα στιγμιαίο γεγονός, την πολιτειακή αλλαγή του 1974, επεκτείνεται σε πολλαπλά πολιτ...

Η μνήμη μιας πόλης υπερβαίνει τον χωροχρόνο της ιστορίας της, καθώς συντίθεται τόσο από τα πραγματικά συγγραφικά βιώματα όσο και από τις λογοτεχνικές αναπαραστάσεις τους. Από τη μια μεριά υπάρχει η παράδοση, με τη μορφή της ιστορίας της λογοτεχνίας, και από την άλλη η ανατροπή, με τις διαδοχικές προσεγγίσεις σε θέματα που άπτονται των ιδεών και της αυτοσυνειδησίας των νεοελλήνων. Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ξεκινώντας από την ευτοπία του αρχαιολατρικού προσκυνήματος, η Αθήνα απολήγει στις φτωχογειτονιές όπου ζουν οι παπαδιαμαντικοί ήρωες. Από τις απαρχές ώς τα τέλη του 20ο...

Το πικαρικό μυθιστόρημα γεννιέται στα μέσα περίπου του 16ου αιώνα, όταν ανατέλλει ο λεγόμενος "Χρυσός Αιώνας των ισπανικών Γραμμάτων". Εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, με ισχυροποιημένη την Ιερά Εξέταση και γενικευμένη την εμμονή με την "καθαρότητα του αίματος", αλλά και εποχή έντονης κοινωνικής ανισότητας, έξαρσης της ληστείας και της ζητιανιάς. Μέσα σε αυτό το κλίμα ξεπηδά ο πικαρικός ήρωας, που αναγκάζεται να περιπλανηθεί σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας και να μάθει πως προκειμένου να επιβιώσει, θα πρέπει να γίνει πιο επιτήδειος από τους γύρω του στην τέχνη της εξαπάτησης....

Γιατί φωνάζει στη σκηνή η Λένα Κιτσοπούλου; Πόσο Λούλα Αναγνωστάκη και Δηµήτρη Δηµητριάδη έχουµε ακόµα να δούµε; Είναι πολιτικές ταινίες ο "Κυνόδοντας" κι η "Στρέλλα"; Μπορεί ένα µυθιστόρηµα του Αύγουστου Κορτώ να βοηθήσει στην αναζήτηση της κρυµµένης ιστορίας του AIDS στην Ελλάδα; Πόσα βιβλία λεσβιακής λογοτεχνίας πρέπει να έχει στη βιβλιοθήκη της µια συγγραφέας και τι τη νοιάζει αυτό την Άντζελα Δηµητρακάκη; Τι σηµαίνει, τέλος, ο όρος "αναταραχή αρχείου" και γιατί µας βοηθάει να καταλάβουµε τη θεαµατική επιστροφή της ελληνικής οικογένειας στον κινηµατογράφο, στο θέατρο, σ...

Καρπός εξαντλητικής έρευνας αρχειακών τεκμηρίων και ευρύτατης βιβλιογραφίας, η έκδοση κατορθώνει να ανασυστήσει το αποκρυφιστικό και μυστικιστικό υπόβαθρο της σικελιανικής ποίησης, αλλά και των Δελφικών Γιορτών, του έργου ζωής του ζεύγους. Υπογραμμίζεται η κυρίαρχη επίδραση των πνευματικών και αισθητικών αναζητήσεων της Εύας στον νεαρό και κατόπιν στον ώριμο Σικελιανό. Επίσης, αποδεικνύεται η ενεργή συμμετοχή του ζεύγους σε διεθνείς κύκλους, οι καλλιτεχνικές και πολιτικές αναζητήσεις των οποίων περιλάμβαναν μια μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων: από τον αποκρυφισμό και τον μυστ...

Ένας ιστορικός της τέχνης και μια φιλόλογος διερευνούν μαζί και χώρια πτυχές της νεωτερικότητας στην πεζογραφία του Μητσάκη, του Βιζυηνού και του Παπαδιαμάντη. Τα τρία διηγήματα που σχολιάζονται ("Το βαπόρι", "Μεταξύ Πειραιώς και Νεαπόλεως", "Η Νοσταλγός") έχουν ως κοινό τόπο αναφοράς το ταξίδι στη θάλασσα και θεματοποιούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μία από τις αντιφάσεις της νεωτερικής συνείδησης: τη γοητεία που ασκεί στον καλλιτέχνη το στοιχείο της τυχαιότητας (στη φύση αλλά και στην καλλιτεχνική διαδικασία) και την ταυτόχρονη επιθυμία απόλυτου ελέγχου (ομοίως: της φύ...

Στην "Έρση" του Γεωργίου Δροσίνη, η συνομιλία της λογοτεχνίας με την ιστορία είναι προφανής, καθώς η διαχείριση των γνώσεων του παρελθόντος τροφοδοτεί τη μυθοπλασία του έργου· ουσιαστικά ο θαυμασμός για το ένδοξο παρελθόν αποτελεί την αιτία της συγγραφής του. Σημαντικά ζητήματα, που απασχολούσαν τη Φιλολογία, την Ιστορία και κυρίως την επιστήμη της Αρχαιολογίας διατρέχουν τις σελίδες της "Έρσης" και αποκτούν λογοτεχνική υπόσταση. Το πάθος της Αρχαιολογίας, που ενέπνευσε την "Έρση" στον Γ. Δροσίνη, αποτέλεσε και το κίνητρο του Αντώνη Μαστραπά για την ενασχόλησή του με τ...

Το βιβλίο αυτό ασχολείται με τη ζωή και το έργο δύο κορυφαίων Ελλήνων λογίων, του Γεωργίου Μ. Βιζυηνού και του Εμμανουήλ Ροΐδη -ο Βιζυηνός, υπήρξε και ποιητής- που άφησαν το στίγμα τους στην ελληνική πεζογραφία και ποίηση του 19ου αιώνα. Ο Βιζυηνός, μετά από λαμπρές σπουδές στην Ευρώπη, διαπρέπει στα γράμματα, αλλά πολεμάται άγρια από το αθηναϊκό λογοτεχνικό κατεστημένο. Η έντονη πολεμική που δέχεται, η αποτυχία στα σχέδιά του για το ορυχείο του Σαμακόβου και τέλος ο παράφορος έρωτάς του για μια παιδούλα, την Μπετίνα Φραβασίλη, τον οδηγούν στην φρενοβλάβεια και τον εγκλε...

Η Μεγάλη Ιδέα, με την οποίαν από την Άλωση της Πόλης έζησε και παρηγορήθηκεν, έδρασε κ' εμεγαλούργησε το Έθνος, δέχθηκε θανάσιμα τραύματα στης ημέρες μας. Νέες ιδέες βάλθηκαν να τη θανατώσουν, να την υποκαταστήσουν. Και θα μπορούσε κανείς να την ειπή νεκρή, αν είχε ο θάνατος επιρροή στα πνεύματα. Γιατί η Μεγάλη Ιδέα, είναι ύπαρξη πνευματική. Μπορεί να τραβηχτή για καιρό, ή και για πάντα, από την ατμόσφαιρά μας. Όμως δεν πεθαίνει, θα ξανάρθη με τον καιρόν η ώρα της. Οι δυνατοί θα μας την ξαναπαρουσιάσουν, με το ίδιο της ή και με άλλο όνομα, το ίδιο κάνει....

Στον "Καπετάν Μιχάλη" ο Νίκος Καζαντζάκης απευθύνεται στο βιολογικό του πατέρα. Πρόκειται για μια εσωτερική εξομολόγηση μέσα σε μια μυθιστορία όπου καταγράφονται όλες οι απωθημένες επιθυμίες του Καζαντζάκη, χωρίς ωστόσο να τις κατονομάζει άμεσα. Ένα ψυχαναλυτικό δοκίμιο πάνω στον ναρκισσισμό του θανάτου.

Μια συναγωγή μελετών και κριτικών κειμένων που αναφέρονται στην ποίηση, την πεζογραφία, το θέατρο και την κριτική του έργου του Σκαρίμπα. Ένα βιβλίο αναφοράς από μια εξέχουσα μορφή των Γραμμάτων μας κι έναν σπουδαίο Δάσκαλο, τον Γ.Δ. Παγανό.