Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κατά βάση το έργο τέχνης ήταν πάντα αναπαραγώγιμο. Ό,τι έφτιαξαν άνθρωποι, μπορούσαν πάντα να το απομιμηθούν άνθρωποι. Η ανάπλαση αυτή γινόταν από μαθητές για να εξασκηθούν στην τέχνη, από δάσκαλους για τη διάδοση των έργων, και τέλος από διψασμένους για κέρδος τρίτους. Αντίθετα, η τεχνική αναπαραγωγιμότητα του έργου τέχνης είναι κάτι το καινούργιο, που καθιερώνεται στην ιστορία κατά διαλείμματα και με ώσεις που απέχουν χρονικά πολύ η μία από την άλλη, αλλά με όλο και μεγαλύτερη ένταση. [...] Ακόμα κι από το πιο τέλειο αντίγραφο λείπει ένα πράγμα: το "εδώ" και "τώρα" του έ...

Ο Μινώταυρος και η σχεδόν ταυτόσημη εμβληματική μορφή του "Ακέφαλου" είναι δύο από τα πλέον έκτυπα μορφικά "συμπτώματα" της "κρίσης των συμβόλων", που χαρακτηρίζει την τέχνη και τη λογοτεχνία των τελευταίων κυρίως χρόνων του μεσοπολέμου. Η πλέον σαφής ένδειξη της σύνδεσης των μορφών αυτών με το κλίμα της εποχής είναι η ίδια η αμφισημία της συμβολικής λειτουργίας τους. Ο Μινώταυρος κατεδαφίζει το μύθο του ήρωα, αλλά γίνεται ο ίδιος πρωταγωνιστής σε μια νέα σκηνή όπου κυριαρχεί η ύβρη, η βία και η καταστροφή. Πρόκειται ίσως για ανατρεπτική και οριακή αντίδραση σ' αυτή την ακα...