Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Υψώματα τον Μάτσου Πίτσου", είναι η δεύτερη από τις 15 ωδές του "Γενικού Άσματος". Γράφτηκαν τον Σεπτέμβρη του 1945, δύο περίπου χρόνια από το πέρασμα του Νερούντα από το Περού, και το ανέβασμά του στην αρχαία ακρόπολη των Ίνκας. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σαν ξεχωριστό βιβλίο το 1946, πριν την πολιτικοποίηση της "Τρίτης Διαμονής" που ξάφνιασε τους κριτικούς του. Ίσως, μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα ποιήματα του ποιητή. Σαν μικρόκοσμος εμπεριέχει την ποιητική και τη φιλοσοφική βίωση που δημιούργησαν το τεράστιο έργο του. Συνάμα, πάλλεται κι από μιαν ολό...

Το "Βιβλίο των ερωτήσεων" είναι ένα βιβλίο παιδί που ρωτάει αλλά επίμονα για τα πράγματα του κόσμου με την επιθυμία να τακτοποιήσει παρατηρήσεις και λεκτικό. Μέσα από αυτό το τέχνασμα, ο αναγνώστης ξαναγίνεται παιδί και συμπληρώνει από τη σημερινή θέση του ενηλίκου όσα του έμειναν αναπάντητα ή δεν έφτασαν να γίνουν ερώτηση. Το τέχνασμα είναι άκρως απολαυστικό. Το βιβλίο ανήκει στην όψιμη παραγωγή του Νερούδα και φαίνεται να γράφτηκε μεταξύ 1971 (Γαλλία) και1973 (Χιλή). Δημοσιεύτηκε μετά το θάνατο του ποιητή το 1974. Ο ποιητής έχει δοκιμάσει τη μορφή των ερωτήσεων στο ποί...

Τέσσερις σύγχρονοι ποιητές, από την ίδια ισπανόφωνη χώρα, εμπνέονται όχι κάποιο ποίημα ή ποιήματα περιστασιακά από την Ελλάδα, αλλά ένα ολόκληρο ποιητικό βιβλίο ο καθένας. Η έκδοση αυτή αποτελεί κατάδειξη του συμβολικού γεγονότος ως προς το τι αντιπροσωπεύει γι' αυτούς τους ποιητές η χώρα μας και, κατ' επέκταση, της εκτίμησής τους για την Ελλάδα. Γι' αυτούς η χώρα μας αποτελεί πάντα μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης με την ιστορία και τον πολιτισμό της. Εκτός από την αδιαμφισβήτητη ποιητική της αξία, η διαφορετικότητα αυτής της μοναδικής ποιητικής ανθολογίας έγκειται και...

Το 1945, όταν η Gabriela Mistral πήρε το Βραβείο Νόμπελ, η Ελλάδα έβγαινε από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έμπαινε στον Εμφύλιο Πόλεμο, οι μεταφράσεις από τα ισπανικά τότε γίνονταν, κυρίως, από άλλες γλώσσες και η επικοινωνία μεταξύ χωρών και ανθρώπων ήταν πολύ βραδύτερη από σήμερα. Έτσι, η βαθιά ανθρώπινη και αισθαντική ποίησή της Γκαμπριέλα Μιστράλ δεν αντιπροσωπεύτηκε ποτέ επαρκώς στη γλώσσα μας. Το βιβλίο αυτό με τα ωραιότερα ποιήματά της, εκτός από το να γνωρίσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό την σημαντική αυτή ποιήτρια από την Χιλή φιλοδοξεί, ταυτοχρόνως, να δ...

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται ποιήματα τριών διαδοχικών συλλογών μιας ολόκληρης εικοσαετίας, δημοφιλέστατα στον ισπανόφωνο και στον αγγλόφωνο κόσμο αλλά σχεδόν άγνωστα στην Ελλάδα. Και στις τρεις συλλογές κοινό στοιχείο είναι ο θάνατος: στις δύο πρώτες ως παράλογη αναίρεση της ζωής, στην τρίτη ως ηρωική κατάληξη του βίου των μεγάλων κοινωνικών επαναστατών.

Μόνο με την ομορφιά συμβιβάζομαι Η ασχήμια με πονάει. XV Για τελευταία φορά το ξαναλέω Οι προνύμφες είναι θεές Οι πεταλούδες είναι άνθη σε αέναη κίνηση Χαλασμένα δόντια δόντια που θρύβουν Στην εποχή ανήκω του βωβού σινεμά. Το γαμήσι είναι πράξη λογοτεχνική.

Όπως προαναφέραμε ήδη, το πρώτο έργο του Σουρίτα είναι το "Καθαρτήριο" (1979). Το έργο, που γράφτηκε λίγο μετά την έξοδο του δημιουργού από τη φυλακή και είναι στιγματισμένο από τα βασανιστήρια και τις ταπεινώσεις τις οποίες υπέστη ο ποιητής, έχει ένα περιεχόμενο που κραυγάζει τον πόνο και την οδύνη όχι μόνο του Σουρίτα αλλά και ενός ολόκληρου λαού, που υπέφερε όλα τα άσχημα μιας πολύ σκληρής δικτατορίας. Αναφερόμενοι ενδεικτικά στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έγιναν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ, αρκεί να μνημονεύσουμε τους φούρνους στο Λονκέ...

[...] Μαχητικά πολιτικός και έντονα ερωτικός ποιητής, ο Νερούντα, με τη συλλογή του "Οι στίχοι του Καπετάνιου" μας έδωσε μια απλή, άμεση και δυνατή έκφραση του έρωτά του και των ερωτικών "καυγάδων" με τη Ματίλδη Ουρουτία, την δεύτερη γυναίκα του που την παντρεύτηκε τρία χρόνια μετά την πρώτη ανώνυμη έκδοση της συλλογής. Το 1963, προλογίζοντας μια ανατύπωση του βιβλίου του, που εμφανίζεται με το όνομα του ποιητή, δίνει την παρακάτω εξήγηση: "Έγινε πολλή συζήτηση γύρω από την ανωνυμία αυτού του βιβλίου. Εκείνο που συζήτησα με τον εαυτό μου, όλον αυτόν τον καιρό, ήταν αν θα έ...

"Πολύ συζητήθηκε η ανωνυμία αυτού του βιβλίου. Αυτό που εγώ συζητούσα μέσα μου, εν τω μεταξύ, ήταν αν έπρεπε ή όχι να το βγάλω από την στενή προέλευσή του: να αποκαλύψω την καταγωγή του ήταν να ξεγυμνώσω τα ιδιωτικά περιστατικά της γέννησής του. Και δεν μου φαινόταν πως μια τέτοια πράξη θα ήταν πιστή στα αρπάγματα του έρωτα και της τρέλας, στο απαρηγόρητο και φλεγόμενο κλίμα της εξορίας που το γέννησε. Από την άλλη σκέφτομαι πως όλα τα βιβλία θα έπρεπε να είναι ανώνυμα. Αλλά ανάμεσα στο να αφήσω σε όλα τα δικά μου το όνομά μου ή να τα παραδώσω σε κάτι πλέον μυστηριώδες,...

Στην μαγική ποίηση του Όσκαρ Χαν, ο υμεναίος του θανάτου σαν προέκταση της ερωτικής έλξης, παίρνει την μορφή μιας αναγκαίας ανακύκλισης: όλα συμβαίνουν μέσα σε ένα μυστικό, προδιαγεγραμμένο σχέδιο εγγενές στην ίδια τη φύση των όντων, ακόμα και στους γλαδίολους, που με την γύρη και τους σπόρους μένουν για να ανανεώσουν στο διηνεκές αυτό που καταργεί το φιλί τού θανάτου. Οι ανησυχίες αυτής της ποίησης είναι επίσης φιλοσοφικές ("Το σώμα ρωτάει την ψυχή"), μεταφυσικές ("Μια νύχτα στο Καφέ Μπερλιόζ"), πολιτικές και, ασφαλώς, οντολογικές και ερωτικές. Στον τόμο αυτό συμπεριλαμβάν...

Στον παρόντα τόμο έχω συγκεντρώσει, πενηντατέσσερα μεταφράσματά μου από το συνολικό έργο του Πάμπλο Νερούδα: πρόκειται κατ' ουσίαν για ένα αραιό κορφολόγημα από ποιήματα μιας πεντηκονταετίας - από την εμβληματική συλλογή "Veinte poemas de amor y una cancion desesperada" του 1924 έως τον κύκλο "Jardin de invierno", πού εκδόθηκε το 1974, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του ποιητή. Κάμποσα από αυτά -όχι πολλά, πάντως!- τα είχα δημοσιεύσει στο παρελθόν είτε σε δικά μου βιβλία είτε σε περιοδικά· εδώ παρουσιάζονται λίγο-πολύ ξαναδουλεμένα. Τα περισσότερα μεταφράσματα είναι παλιά: των μ...

"Σπάνια άνθρωπος έζησε τόσο ζεστά, έντονα, ενθουσιαστικά, σχεδόν ερωτικά τη φιλία όπως ο Νερούδα για μένα κι εγώ για τον ποιητή. Γι' αυτό και η συγκίνησή μου είναι βαθύτατα εξουθενωτική τώρα που του χαρίζω αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, στα εκατό χρόνια από τη γέννησή του (12 Ιουλίου 1904), έχοντας μαζί με τα γραφτά μας και τη φωνή του κοντά στη δική μου". Αυτά λέει η 90χρονη έφηβη Δανάη στον πρόλογό της γι' αυτή τη γιορταστική έκδοση του "Εστραβαγάριο" που, πέρα από τη δύναμη και τη γοητεία των στίχων του, προσφέρει για πρώτη φορά στο κοινό, σε cd, τρία από τα καλύτερα ποιή...

"Όταν τον ρώτησα "τι να σου μεταφράσω ελληνικά", δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Νερούδα μου ζήτησε να μεταφέρω ελληνικά το "Εστραβαγάριό" του - αφού κοιτάχτηκε με παράξενη χαρά με τη Ματίλντε, με την οποία ξεφώνισαν σχεδόν μαζί: "Ελ Εστραβαγάριο, νατουραλμέντε!" Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι το αφιερώνω στον μεγάλο της ποίησής μας, τον Γιάννη Ρίτσο. Το "Εστραβαγάριο" είναι λεπταίσθητα λυρικο-χιουμοριστικό, σαν να 'ρχεται από κλίματα σαν το δικό μας και, όταν το 'γραφε, σαν να ένιωθε πολύ Έλληνας, όλων των εποχών. Είναι βιβλίο δύσπεπτο για ανθρώπους λιγότερο θρεμμένου...